Хто адгадае?
Зьміцер Санько
Выдавец: Тэхналогія
Памер: 32с.
Мінск 2017
(^7°к)
103. Удзень спіць, а ўначы крычыць. (vavs)
104. Хоць малы ён - з кулак, ды не возьмеш аніяк.
105. Цэлы дзень лятае, усім назаляе, а ноч настане - тады перастане.
(vijonw)
106. Шапачка маленькая, камізэлька нятканая, каптанік рабенькі, ды ходзіць босенькі.
(taigvjai^)
107. Што гэта: ідзе ў лазню чорна, а з лазні чырвона?
С№)
108. Шэсць ног, ды без капытоў, ёсць рог, ды нікога не бароў, чуеш рык, ды не бык.
(yojvsviPgn'z)
ПРА СВОЙСКУЮ ЖЫВЁЛУ
109. Балабонь бяжыць, на ім лес дрыжыць.
(vunoa ‘одэагл^)
110. Белая, як снег, надзьмутая, як мех; дадому ідзе, як жарабец ірзе.
(WK.)
111. 3 барадою, а не стары; з рагамі, а не бык; дояць, а не карова.
12
13
112. I сваё дзіця накарміла, і пра чужых не забыла.
(vaartty)
113. Каля бочкі качаюцца клубочкі.
(/Cjvisvavdi ошйілу)
114. Каля бруха - завіруха, каля дзірачкі - кірмаш.
(^jood ‘(зупд)
115. Лёг вусаты - устаў гарбаты.
(іоУь)
116. Ляжыць пад ганкам, хвост абаранкам.
tyvgnSj
117. Ляцела пава, на камяні пала, камяні разбіла - мёртвых пабудзіла, мёртвыя ўсталі - у дудачкі зайгралі.
(£iviuvy£d ‘tyfvt ‘vofany)
118. Маленькія лапкі, на лапках драпкі, ціхенька ступае, паненак разганяе.
(^)
119. Нарадзіўся прарок з белага каменя, з жоўтага воску; стаў прарок праракаці -сталі людзі дзверы адчыняці.
(tyfot ‘йзглзуу)
120. Па хаце ходзіць, шастом водзіць.
121. Пані бела, пышна, на лапатах выйшла; рогам есць і рогам п’е -адгадайце, хто то е?
6”W9
122. Пасярод двара стаіць гара: спераду вілы, ззаду мятла.
(ололоу)
123. Сямсот сарочак, сямсот намётак, а падзьме вецер - відаць цела, хоць і адзежа цэла.
(vofaify)
124. У вадзе купаўся, ды сухім застаўся.
(snj£ -v^vX)
125. У нашай каваліхі сабакі дужа ліхі -ні адбіцца, ні адбараніцца.
(^%)
126. У рагулі - чатыры кулі, а ў брыкулі - дзве кулі.
(vjdgvy ‘ыішрУь)
127. У цёмнай каморачцы сядзяць каровачкі, вяжуць вязаначкі - ні вузла, ні пятлі.
(£]°2д)
128. Ходзіць князь па градзе, два бліны ў барадзе.
(йэілэгф)
ПРА ЧАЛАВЕКА
129. Адзін голасна чытае, двое ў кніжку паглядае, двое трэціх слухае, а чацвёрты нюхае.
(sou ‘&ПЛ ‘food ‘16%))
130. Адзін на лаўцы, а два пад лаўкай.
(tyou oyvt Гдзімуоу)
131. Два браты цераз дарогу сядзяць, адзін на аднаго не глядзяць.
(^о^)
132. Дзесяць братоў у дзве шкуры адзетыя.
(yovyjvojvd п іуп%)
133. За беленькім бярэзнічкам мядзведзь ляжыць.
(ruivgnz vz^fovy)
14
15
134. За сцяною касцяною талалайчык брэша.
("yiCzvf ‘tynz)
135. Круглае, пукатае, навакол калматае; як прыйдзе бяда - паліецца вада.
(tzoijs ‘vyo^)
136. Лес, палянка, горбік, ямка -хто розум мае, той адгадае.
Ooj ‘sou ‘goj ‘dsvgv^)
137. Маленькае, кругленькае, да неба дакінеш, а цераз хату не перакінеш.
138. Між двух свяціл - я пасярэдзіне адзін.
(sort)
139. Між пяці бочак залаты вяночак.
(yvuoiopvid ‘iCjip)
140. На гары гай, пад гаем маргай, пад маргаем шмаргай, пад шмаргаем хапай.
Ooj ‘sou ‘food ‘aywjvy vu dsvjvp)
141. Ha кожным чатырнічку па пяць пяцёрнічкаў.
(yovyvu i yovyna vu dajvp
142. Па баках бела, a ў сярэдзіне чорна, як бяда запячэ, то вада пацячэ.
(^zoijs ‘vgo^)
143. Пасярод балота ляжыць калода -не гніе, не сохне.
C^zvfl
144. Поўны падпечак белых авечак.
(эрол п tynz)
145. Поўны хлявец белых авец, а між тых авец - чырвоны баранец.
Cydzvli dgnz ‘іо^)
146. Руплівы работнічак цэлы век працаваў; адзін раз перастаў - і навекі прапаў.
(vo^)
147. Тысячы над намі дагары нагамі.
(auwjvy vu fcvjv^)
148. У чатырох матак па пяць хлапчанятак, а імя ўсім - адно.
(yovyvu г yovyiu vu ^jv^)
149. Што за жывіна: ззаду жывот, а спераду спіна?
(vyuoijvy ‘vy^j)
150. Як у вас, так у нас - поўна дзежачка каўбас.
(tysiy ‘joa^z)
ПРА ТРАДЫЦЫЙНЫЯ ЗАНЯТКІ ЧАЛАВЕКА
151. Адну казу маю
і тую штодня за хвост падымаю.
(baud п vyuvjsvz)
152. Без крылаў ляціць, без голасу свішча.
(^І^
153. 3 зямлі радзіўся, у агні хрысціўся, быў на кружары, быў на пажары.
("yoos^vy duviuyj^)
154. Ішоў з двара - бачыў звяра: шэсць ног, адзін хвост, дзве галавы.
(шйуійыаіл z йоуь)
155. Лезу-лезу па жалезу,
куды захачу - туды й палячу.
(vtuvy vu vaaizjjvs'yaio.vjvj)
16
17
156. Лес сяку, лес вяне, на тым месцы горад стане.
(iyvjs ‘gvzvuaiy)
157. На гары Зажыты ляжаць людзі пабіты;
прыйшоў ваўкалака, узяў кугаку.
“А мужа, мой мужа! Садзіся на аўсяніка, бяры асейніка, дагані ваўкалаку, адбяры кугаку!”
(vyvgvs ‘udy ‘vmzy ‘^пол 'олій^)
158. Наехалі камісары, гаспадароў павязалі, а хата праз вокны ўцякла.
(vyiais ‘vyvn. ‘vgQ tyvgty)
159. Пашлю пасланца па мілага гасця; ці будзе госць - ці не будзе, а пасланца не будзе.
ІЛЗІЛу ‘Vljri^Jj)
160. Рыбка бялява хвастом віляла, лясы ламала, горы стаўляла.
(£ddy ‘рымі ‘vsvyy)
161. Спераду грэе, а ззаду вее.
(nfomiz гшоу vyityjvMty)
162. Тысячы братоў звязаны,
адным поясам падпяразаны.
(dou^J
163. Увайшла паня ў сад, ды не выйшла назад.
(эррлзій п vg^,)
164. Узышоў я на горку, адчыніў каморку;
каб не дым - сабакі з’елі б зусім.
(fyoad 4зуп^)
165. Хата рагата, вокнаў багата, а ўлезеш — не вылезеш.
(vyiais vldgavg^)
166. Чатыры чатыранкі пабеглі на палянкі, налавілі вутак, пасадзілі ў закутак.
(ойшпу ‘tdvus ‘zoyy
167. Шыбну, ды не палку; заб’ю, ды не галку; скубну, ды не пер’е; ем, ды не мяса.
(vysny ‘vgQ ‘vynyy
168. Як у лес ідзе - на хату глядзіць, а дахаты ідзе - на лес глядзіць.
(vyaisvdfay uivsvfod vz глэіуу$)
ПРА ТРАДЫЦЫЙНЫЯ ПРЫЛАДЫ ПРАЦЫ
169. Бегла свінка, сярэбраная спінка, ільняны хвосцік.
(P^yU I vyjoyi)
1 70. Брат брата сячэ, бела кроў цячэ.
(удпш ‘£шо%)
171. Віса вісіць, хода ходзіць, хто ні прыйдзе - той і доіць. (uivdvgoa z ршуп^)
172. Воўк жалезны, а хвост канапляны.
(7vgyu z ftyoyj)
1 73. Гарбатая кабыла золатам званіла, а мець яго не мела, бо ўсё пачарнела.
(зіуоуплі рулрзг^)
1 74. За вушы два канцы дугі трымаюць мора берагі.
(Іоурл z олутл dydiyoy)
1 75. Кланяецца, кланяецца, а прыйдзе дамоў -расцягнецца.
(рлзіуріуу
18
19
1 76. Круглёнька, даўгенька, увесь свет адзяе.
(^1°У1)
177. Крыламі махае, а лятаць не лятае.
(^РЛітД,)
1 78. Маленькі, крывенькі ўсё поле абяжыць, а дамоў прыбяжыць - цэлы год праляжыць.
(^і^)
179. На паліцы дзве лісіцы, што ім дадуць - тое з’ядуць.
(Ciuoz)
180. На той свет ідзе скачучы, а назад - плачучы.
(iiiynis п mjwi^)
181. Стаіць баран, не так на ім воўны, як ран.
(іОіолу Qyais vyojtty)
182. Стаіць на гары, крыламі махае, грудзі ветру падстаўляе.
(^vnvw)
183. Старэнькі дзядок па двары пройдзе -пыл стаўбом пойдзе.
Сушэуь)
184. Сярод хаты стаіць чорт рагаты.
Oainpjpy)
185. У лесе вырас, а ў хату прыйшоў -у кутку месца знайшоў.
СушЦ4)
186. Хутка грызе, дробна жуе, сама не глытае.
187. Чорны валішча праз сцяну свішча.
('^vjoizyiviiiS')
188. Што гэта за свінка: на спіне дзеравяшка, на жываце шчацінка?
(tyi°?!>)
189. Як ляжыць - ніжэй за ягня, як устане -вышэй за каня.
(^упф)
190. Як тое называецца, што напалам складаецца; хоць зубоў не мае, але добра кусае?
(vyw)
191. Як травы пад’ем - зубы прытуплю, як пяску з’ем - зубы навастру.
(vysviuviui ‘vsvyQ
ПРА ХАТУ I РОЗНЫЯ РЭЧЫ Ў ЁЙ
192. Дзень і ноч сакоча, а есці не хоча.
(^luuizyvjy)
193. I сюды іду, і туды іду -дзеда за бараду вяду.
(pyupijy і Qaiazty)
194. Ідзе - рыпіць, стане - маўчыць.
(Ьоф)
195. Кабыла бела ўсю лазу паела.
(іОшр 'оаіу)
196. Карова рыжа неба ліжа.
(foaid п yuuaigviuyvd ‘йоу^)
197. Круглёнькі, маленькі, а за хвост не падымеш.
(h°gnf>L)
198. Ляжыць паленца, а ў сярэдзіне - сэрца.
Гурлоу^
20
21
199. Mae чатыры нагі, ды не ходзіць, мае пер’е, ды не лятае, мае душу, ды не заўсёды.
№?°7)
200. Маці таўстуля, дачка красуля, а сын перабор выскачыў на двор.
(ш£у ‘uoijv ‘уіф)
201. Маю рогі, маю ногі; і багаты, і ўбогі -ля мяне ўсе сядаюць; дык скажы, як называюць?
202. На даху сядзіць, навакол глядзіць і люльку курыць.
(шшоус)
203. На страсе валасамі трасе.
(vuiuidy z ш^у)
204. He брэша, не кусае, а ў хату не пускае.
C^ouwz)
205. Ног не маю, а хаджу, рота не маю, а скажу, калі спаць, калі ўставаць, калі працу пачынаць.
(^luurzyvjy)
206. Пасярод хаты вісіць чорт лупаты.
(vyovdmviy)
207. Поўна бочка мукі, а наверсе чорныя жукі.
(ayjoyna ipidoyj
208. Поўны падпечак чырвоных яечак.
(fainzvid п jv^)
209. Радзіўся - кругліўся, у агні хрысціўся, а прыйшлося паміраць -няма каму касцей пахаваць.
(^s^)
210. Сеў на конь, паехаў у агонь.
(tyya ‘^OJ^VJ{)
211. Складзеш - клін, разгорнеш - блін.
(uomivd))
212. Стаіць чарнец па калена ў золаце.
(i(jvz vu umj^j)
213. У агні мокне, у вадзе сохне.
(vyjaicis)
214. У адным месце крыжоў дзвесце.
(^ognj^J
215. У зялёным кабаточку стаіць паненка ў куточку.
Оуійэіл іОюХОЛРІф)
216. У лесе расло, лісце мела, цяпер носіць душу і цела.
(tystyOl)
21 7. У лесе сцята, дахаты ўзята, на руках плача, а хто слухае - скача.
(vydtiys)
218. Увесь свой век ходзіць, а з месца не сыходзіць.
fymuyzyvyc)
219. Удзень як абруч, а ўначы як вуж.
(VIJVIZQ) 'SV(O^))
220. Цераз браму, цераз хату неслі бабу чаравату.
(uivyvsvd zjyfity)
221. Чатыры нагі, ды не звяружка, многа пер’я, ды не птушка.
(^07)
22
23
222. Чатыры паненкі пад адным парасонам стаяць.
(VJIUJVJS ‘VJPJS tyzOJ^j
223. Чырвоны дзедзя па жэрдцы едзе.
(vuaijvd ‘уоу^
224. Што за чарадзей, што з аднаго чалавека робіць двух людзей?
(pyAajsnrj)
225. Яго б’юць, а ён не плача, болей б’юць -ён лепей скача.
(З^)
ПРА ЯДУ I ХАРЧАВАННЕ
226. Абліжы і зноў улажы.
(^?^і)
227. Без абручоў, без дна - поўна бочка віна.
(^[)
228. Дзеравяшка вязе, касцяшка сячэ, а макрын падкладвае.
C^^zvf ‘^gnz ‘vyz£j) 229. Жалезны ток, свіны пераскок, а грэцкі пасад.
OjiuvavAij ‘vyzmujwd ‘pjmipavy$) 230. Ішлі трычэнчыкі, неслі крывулечку цераз тын ды ў вулачку.
Ош ‘tyzdj ‘^jjvd^ijj)
231. Каля ямы ўсе з кіямі.
(faiujtyva uupyz^j z phupi$) 232. Косткамі б’е, лапатаю пхае
і ў калодзеж кідае.
(^runvais ‘^zv[ ‘dgnz)
233. Коціцца барыльца: ні дна, ні рыльца.
(^с)
234. Ляжыць грушка ў чырвоным кажўшку, хто яе ўкусіць - той плакаць мусіць.
(руцд^э)
235. Міхалка меле, а Наталкі таўкуць.
(^gnz l^^ZV^)
236. Над галавамі сядзяць з булавамі.
(iiupysuupvu nuvyzdj ziyvya[)
КНІГІ ОНЛАЙН
