Божым шляхам
Памер: 180с.
Рым 1946
цяпер і заўсёды, і на векі вечныя. Амін.
Малітва за ўсіх і за ўсё
Даруй, Госпадзе міласэрны, тым, што нас крыўдзяць; тым што робяць дабродабром адплаці. Братом і ўсім суродзічам нашым дай заспакаеньне усіх просьбаў што да спасеньня і жыцьця вечнага. Нав^дай і аздяраві немачных і хворых; для тых што на моры будзь правадніком; падарожным будзь спадарожнікам. Усіюмні, Госпадзе, палонных брагоў нашых, аднаверцау праваслаўнае веры і вызваль іх ад усякага няпі
— 76 —
часьця. Памілуй, Госпадзе, тых што служаць нам і любяць нас’
Дан 1М уСё> што яны „росяць Да збауленьня і жыцьця вечнага. Успамяні, Госпадзе, памершых бацькоў і братоў нашых і ўсіх, якія ў правай веры скончылі жыцьцё, і ашчасьліў іх зьзяючым сьветам відуТвайго Узглянь, Госпадзе, на немач і лютасьць нашу ды прасьвяці наш розум сьвятлом разуменьня іванго сьвятога Евангельля, і настаў нас на шлях прыказаньНЯЎ Тваіх, дзеля малітвау ПрачыстаеТваеМаці іўсіхсьвятых Іваіх. Амін.
Сьвятыя славянскія Апосталы Кірыла і Мяфод
— 79 —
78 —
МЭТА НАШАГА ЖЫЦЬЦЯ штіРУСКІ Народ’ падобна ™
НШЫХ народаЎ’ знае прыОжую лягэнду пра „ Кветку ~“ кве^ П;ПХУ ^та ?Ue~B°CbTaH Чар°Ўная Ла’ ™°е нмкнУ«Ца людзі усіх часоу, усіх нацыяў і ўСІХ ™аў. Аяе ці ёсьць „„„ адзік «« № зяМІ, як,б ^" шчасьце асягнуў? _ Пайдзі на маг|льнік, глянь на тыя нязьлічоН“Я магілы, сьвежыя і даўныя ужо ледзь прыметныя — там ля*аць тыя, што жылі перад намі, можа тут блізка, ці дзесь да. жка, есьць гое мейсца, д3е j
ты сначнеш навек.і ніякая людзкая сіла ні веда ня выоатуе цябе ад сьмерці! Дык ці ёсьць шчасьце на зямлі, калі ўсё канчаецца магілаю? Дзе тая кветка шчасьця? He, на зямлі шчасьця няма! Дык дзеж яно? Няўжо яго нідзе няма? Няўжо мы да
рэмна так прагнем таго шчасьця, дабра, красы і праўды ? О не’ Той, Хто стварыў людзей, Хто ўлажыў у людзкія душы жаданьне шчасьця, Той азначыў дзе і як мы гэтае жа даньне заспакоім. Прамудрн Бог Створца ўсяго жыцьця, тым вырозьніў чалавека між усіх стварэньняў, што прызна
— 80 —
_ 81 —
яго да жыцьця ябе, у Небе. Зна
*" « Зямлі, але не для Зямі Зямлі мы ^ .
пазнаць Бога і ІННЫ
о Яго нРыказань
’ Ды вЫкоНвацЬ гэ
казаньні — „ Р
оожую волю, І та пасьля атрымаць
ханае шчасьце —
тое жа
вечнае шча
ьце ў Небе, д3е заспакояцца ; ваквЫШэйШай ступен. на^ ’ОЛЬШ ЯК мы спадзяёмся і ўя^ЛрМ’ усе жаданьні нашае душы
J™1 “" №юіяе дагадаліся.б ,
<Ума«я таму „іла Да
'«™ў г,та дюдм„ „рРаз св^
вечнага ў прарокаў, а пасьля Сын Божы, чыць мы жы Ісус Хрыстос, часта і шмат навучаў аб Нябесным Валадарстве — мэце нашага жыцьця.
Аб Царкве
Але наўстае пытаньне. Як жа сёньня даведацца сапраўдную навуку прарокаў і Хрыста . Хго гэтую навуку сьцераже непарушнаю? Сьцераже гэтую на вуку сьв. Царква, умысна дзеля гэтага і дзеля спасеньня лю дзей заснаваная Хрыстом. Тут аднак зноў вырынае засьцярога. Сёньня натварылася такая процьма розных царкоў (не дамоў малітвы, але арганізацыяў), што
— 82 —
83 —
і толку між імі ня знойдзеа Якжа пазнаць між імі праўдзі вую Царкву? ДЫ ці агулаі яшчэ такая існуе ? Пэўна штс існуе, і будзе існаваць вечна бо яе збудаваў сам Хрыстос. Ен казаў : „ Збудую Царкву маю, і сілы пякельныя не перамогуць яе“. I гэтая Царква мае такія прыметы, па якіх яе можна ясна адрозьніць ад уся кіх іншых царкоў.
Прыметы хрыстовае Царквы
У Сымбале веры, уложаным сьв. Айцамі двох першых сусьветных сабораў, кажацца : Веру ў адзіную, сьвятую, паўсюдную
і апостальскую Царкву. Гэта вось і ёсьць тыя прыметы, па якіх можна адрозьніць праўдзівую Хрыстову ІДаркву ад усіх хвальшывых „ падробленых „ людзьмі, як па уніформё (аднастрою) і азнаках адрозьніваем ваяка аднае дзяржавы ад другое.
Праўдзівая Хрыстова ІДарква ёсьць адзіная так як адзін ёсьць Бог, і адзін нявідзімы галава Царквы Ісус Хрыстос, які заснаваў Царкву і пакінуў на зямлі свайго намесьніка. Гэтым намесьнікам зьяўляецца наступнік сьв. ап. Пятра Сусьветны Патрыярх рымскі. У нраўдзівай
— 84 —
Царкве ёсьць адна вера, ад; надзея, адна любоў, адн0 д ховае жыцьцё, адна вышэйіш улада і адно вучыцельства.
Нраўдзівая Хрыстова Царкв есьць сьвятая ў тым разум< ньні, што яна зьяўляецца мі( тычным Целам Хрыста; ажьп ляецца Духам Сьвятым ; ма гленыг ДУшау; маесьвятыяТайны.які^ асьвячвае людзей і захоўвл сьвятую Божую навуку. Дзелі гэтага шматлікія з членаў Царк вы дайшлі да вялікай, наваг гэ раічнай сьвятасьці, пацьверджанай цудамі.
Праўдзівая Хрыстова Царква
_ 85 —
ёсьць паўсюдная: гэта значыць, што яна сусьветная. Яна імкнецца спасьці ўсіх людзей усіх часаў, усіх народаў і ўсіх станаў. Пацаркоўнаславянску яна называецца: саборная, a пагрэцку: „католікэ“, гэта значыць усеагульная, звычайна кажуць Каталіцкая Царква.
Праўдзівая Хрыстова Царква ёсьць апостальская ў тым значэньні, што яе духавенства (іерархія) законна і ў простай лініі выводзяцца ад самых Апосталаў. Яна цьвёрда трымаецца апостальскіх градыцыяў і асноўвае сваю навуку на навуцы Апосталаў. Яна ажыўляецца
— 86 —
— 87 —
алостальскім духам гэройсьстацца $г0 Дзяцьм’: " Сапраўдушпастырскай самаахвярв*ы> кажУ вам’ хт0 не нар0' СЬРЙ дзіцца ад вады і духа, ня можа
праз самае паліцьцё вадою, пры адначасным выгаворваньні слоу
ПАЯСьнрмкйо „ гвайсьці ў Царства Нябеснае,
ЬНЕСЬВ.ТАНН/бо народжанае ад цела ёсьць Лрост цела, а народжанае ад Духа
Народзіцца чалавек на сьвеёсць ДУХ" ^1в' 3’5'6^ 1 ВОСЬ I ўжо бацька і маці турбуюці гэтае ДУховае народжаньне адяго доляю. Але ёсьць яшДываецца паДчас ХРОСТУ Тады адзін Бацька — Бацька vcix пРаз занураньне ў ваду, або А鹫 н,беаа, Ё„ „я чал, века стварыў увесь сусьвет
Да^ чалавеку свой вобраз і пв Жрашчаецца раб Божы... у імя Д°бу — душу разумную і нес Айца ‘ Сына ' Сьвятага ДуХЗ' мяротную. I гэты Бацька хоч; Амін“ Змываецца першародны каблюдзіакрамязвычайнага на ГРЭХ ’ Ўсе »ншыя грэхі і атрыроджаньня, народжваліся яйічі моўваецца ласка ўсынаўленьня Духова, бо толькі тады можн Божага. Бацькі памятайце аб
— 89 — — 88 —
гэтым, бо калі там, У лаЦ’нск*м пазьяей. У гэтай
Ў«рэ няхрышчонаеВаШае ВІШсьв Тайне атрымоўваецца адуЦажка грашыце б /ЗІЧЯ’ ВЬмысная ласка Божая для ўманяма ўступу да ’н^ Я3 хРост.'Цаваньня веры і абароны веры. хРысьціянаг Лой,Не а' ^а Ўс')Мірапамазаньне падобна як і ^«і абавязак ^™^^^ стову Benv ыРарь ХрывеРУ паміж няупс, ных, і nnuro • няхРышчо
хХ1 'е ь'адносявда
А«Ца і Сына і с У 'Мя “^ > СьВятогаДуха.
хрост даецца толькі раз у жыцьці чалавека. Бо яны выціскаюць асаблівае таўро на душы чалавека, якое ніколі ня траЦіцца.
м,рапамАЗаньне звычаХУа^ ^е, мазаНЬНЯ даев„я а МіРападае««а разам з хрос.
СПОВЕДЗЬ
Споведзь такжа называецца сьв Тайнай Каяньня. Устанавіў яе Хрыстос для адпушчэньня грахоў. Пасьля свайго ўваскрашэньня Хрыстос, зьвяргаючыся да апосталаў, сказаў: „Прымеце
— 90 —
— 91 —
Духа Сьвятога, каму адпусь:ваЙГ0 жыцьця’ * заслУг0Ўвае ЦІЦе грахі, таму будуць адпунГ вечнУю кару — пеКЛа чаны, а каму затрымаеце, там Каб споведзь была важнаю будуць затрыманы “. Пв. 20 22 спасаючаю> тРэба вызнаць усе 23). Гэтая ўлада і ЦЯПер ёсьшГрахі’ якія памятаеш Лепш зу' У сьв. Царквеі перадаецпа дуСІМ не спавядацца, чым затойхоўнікам у сьв. Тайне Сьв ваць грэх’ бо затаіЎшы цяжк1 тарства. Дзеля адпушчэньняГр9х’ ня толкі не атрым0Ўваеш грахоў, трэба вызнаць іх сьвя адпУшчэньня грвхоў, але наадтару, каб ён мог асудзіць, хто Варот’ яшчэ ЦЯЖЭЙ грашыш.’ 6о варты разграшэньня, а хто не
прыгатаваны да яго. Трэба веДаць, што грэх, гэта найгоршае зло, якое агулам існуе на сьвеце, куды горшае за самую сьмерць, о праз грэх чалавек траціць вечнае шчасьце, Рай — мэту
сьвятар разграшае ў імені Бога Усеміласэрнага, але і ўсезнаючага; каліж ты затойваеш грэх, выглядае так быццам хочаш адурыць Бога.
Каб добра выспавядацца, грэба перш добра прыпомніць сабе ўсе свае грахі, зрабіць ра
— 92 —
— 93
хунак сумленьня, пасьля ўзб\ Дзіць жаль за грахі, за чорнук зьнявагу Несканчатнай Сьвята сьці — Бога, і пастанавіць ш будучыню паправіцца, усімі сі ламі высьцерагацца граха.
Рахунак сумленьня
Робіцца гэтак: Згаварыўшы малітву да Сьвятога Духа. прыпамінай сабе грахі проці Бога, людзей і сябе самога ; грахі думкаю, словам ці дзелам. Пачынаюяы ад апошняе споведзі прабягай думкаю ўсе падзеі свайго жыцьця, маючы ў Па мяці Божыя і царкоўныя прыказаньні. Прыпамінай такжа
колькасьць грахоў супроць кожнага прыказаньня, або прынамся, як часта дапушчаўся таго самага грыху. Для аблягчэньня рахунку сумленьня пераглянь наступныя пытаньні:
I. Ці ня сумняваўся ў праўдах сьв. веры і ці не разбуджваў такіх сумніваў у іншых ? ці любіў прыслухоўвацца бязбожным гутаркам ? або сам прымаў у іх удзел? Ці верыў у варажбу і забабоны ? Ці ня стыдаўся свае веры? Ці не занядбаў малітву ?
II. Ці ня прысягаў дарэмна, або крывадушна? Ці з пашанаю вымаўляў імя Божае, або
94 —
_ 95 —
сьвятых? Ці праклінаў? Ці н( зласловіў супроць Бога?
III. Ці не працаваў у надзелк або ў сьвята без вялікае патрэбы? ці быў на Службе Божай?
IV. Ці паважаў бацьку і матку і ці с.іухаў іх? Ці не даводзіу іх сваімі паступкамі да суму і сьлёз? Ці не жадаў ім зла і ці не гаварыў дрэнна аб іх? Ці шанаваў старшых? Як выконваў свае абавязкі адносна Бацькаўшчыны ?
V. Ці ня біў каго? Ці пашкодзіў каму або сабе на здароўі? Ці жадаў зла іншым, ці праклінаў іх ? Ці помставаў ? Ці ня мучыў жывёлы ?
VI. і IX. Hi ня думаў дабравольна аб бясстыдных рэчах? Ці не гаварыў бясстыдных слоў? ЦІ не забаўляўся бясстыдна з сабою, або з шшымь і як часта? Ш не шукау нагоды дараспусты? Цінегаварыу аб брыдкіх рэчах? Ш не д пускаўся якіх брыдкіх учынкау. Можа каго згоршыў?
VII Ці ня ўкраў чаго? Ці не ашукаў каго? Ці аддаў У*асьніку пазычаную, знондзеную, або ўкрадзеную рэч? Ці направіў зробленую шкоду? Можа ка му жадаўзрабіць што дрэннае
VIII Ш не гаварыў няпрау ды (лгаў)? Можа ўдаваў каго
— 97 —
і праз гэта зрабіў яму крыўду? Можа выяўляў без патрэбы чужыя тайны?
X. Можа завідаваў каму■ Можа стараўся прысвоіць сабе чужыя рэчы?
Царкоўныя прыказаньні
1. Ці належна сьвяткаваў сьвяты ?
2. Ці праводзіў сьвяты дзень У цэркві, ці дзесь у п’янай кампаніі ?
3. Можа без асаблівых пры чын у посныя дні еў скаромнае:
4. Ці адбыў вялікодную сію ведзь і сьв. Прычасьце?
5. Ці ўдзельнічаў у гульнях у забароненым часе?
КНІГІ ОНЛАЙН
