Божым шляхам
Памер: 180с.
Рым 1946
6) Ці чытаў паганыя кніжкі і часапісы?
Наступна пераглянь галоўныя грахі, чужыя грахі з уласнаю віною і грахі супроць Сьвятога Духа ды інш. Прыпомні, можа калі меў магчымасьць і абавязак зрабіць добры ўчынак для свайго бліжняга ды не зрабіў?
Калі так усё прыпомніш, убачыш колькі дрэннага і грахоўнага ёсьць на тваім сумленьні, і ўсё гэта з твае віны; і праз гэта заслугоўваеш на вечную
7
— 98 —
мру, бо ў гэткім стане нелыа увайсьці ў Неба і аглядаць bora.
Жаль за грахі
Калі ўсьведаміш сабе, што замест удзячнасьці добраму огу, ты Яго сваім няпослухам страшэнна абразіў, а робячы праціунае Божым прыказаньням, ты Яго бесканечна зьняважыў; бо хто ты, што сёньня есьць, а заўтра цябе няма, a хто Бог вечны Валадар су I сьвету; акрамя гэтага, праз грахі ты ўтраціў вечнае шча I сьце: — дык ясна што пасьля гэтага мусіць паўстаць у сэрцы
— 99 — шчыры жаль і жаденьне ачысь
I ціцца ад усіх гэтых грахоў і на прышласьць больш не грашыць, але сапраўды любіць Бога, так як І .н на гэтую любоў заслугоўвае.
Пасьля гэтага ідзі да сьвятара і шчыра выспавядайся. Запамятай тую пакуту (эпітымію), якую назначыць табе сьвятар перад разграшэньнем і пастарайся чым хутчэй і шчырэй яе адправіць. Калі няўмысна забыўся сказаць якісь цяжкі грэх, дык мусіш вызнаць V яго пры найбліжэйшай наступнай споведзі.
Пасьля споведзі не забудзься
Іпадзякаваць Богу сваімі славамі, ўсёроўна як роднаму бацьку, за тое, што даў табе зноў сваю Ласку і прасі, каб умацаваў тваю волю высьцерагацца грахоў і ўзбагачвацца ў цноты.
НАЙСЬВЯЦЕЙШАЯ ЭЎХАРЫСТЫЯ
„Не пакіну вас сіратамі, прыйду да вас , гаварыу Хрыстос у . | разьвітальнан мове да сваіх Апосталаў. „Бо я жыву і вы жывы будзеце". I сапраўды Ён ! не пакінуў нас, Ён жыве між । намі і ажыўляе ўсіх вераю і I любоўю. Толькі цяпер Ён у ін
шцм як калісь выглядзе; ; найбольш прыніжаным, але най больш прыступным, у ВЫГЛЯДЗі Найсьвяцейшае Эўхарыстыі — там у сьвятыні пад відам пша нічнага хлеба і вінаграднап віна прысутныя Цела і Kpoj Яго — Сам жывы Хрыстос Дзеецца гэтая сьв. Тайна ў ча се Літургіі, або інакш Службь Божае, падчас таго як сьвята{ вымаўляе словы: „...сіе есьць Целамае...“ і „...сія есьць Kpoj мая...“ пераісточваецца хлеб ] Найсьвяцейшае Цела, а він< ў Найсьвяцейшую Кроў Ісусг Хрыста. Таму Служба Божая зьяўляецца найважнейшаю н$
102 —
— 103 —
толькі 3 усіх службаў, якія ёсьць У Царкве, але агулам ад усіх дзеяньняў, якія ёсьць у сьвеце. Тут прыносіцца гая страшэнная сьвятая Ахвяра любові Божае, якую Сын Божы, Ісус Хрыстос калісь нрынёс на крыжы, з тою голькі розьніцаю, што цяпер яна паўтараецца ў бяскроўны спосаб. Дзеля гэтага сьв. Царква забавязвае кожнага верніка штонядзелі і сьвята пабожна выслухаць Службу Божую.
Кожны чалавек, што дапусьЦіўся хоць аднаго цяжкога граху, траціць ласку Божую, якую атрымаў „адчас хросту, і ўласнымі сіламі ня мае ні здоль
насьці, ні магчымасьці належн за гэты грэх адпакутаваць ; на ват коштам цэлага свайго жыць ця і сьмерці. Сам чалавек н здолеўбы атрымаць ад Бог дараваньня грахоў ніколі.Толь кі ахвяра самога Сына Бо жага ў людзкой постаці, Ісус; Хрыста, задосыцьучыніла Боп за ўсе нашы грахі. Гэтую ах вяру з любові да людзей Хрыс тос прынёс на крыжы за ўвесі людзкі род, а падчас Службь Божае гэтая Ахвяра паўтараец ца ў інтэнцыі таго, за каго пра віцца Служба Божая і ў інтэн цыі прысутных.
Прымаць Найсьвяцейшую Эў
— 105
— 104 —
харыстыю — прычашчацца — можа толькі той, хто знайходзіцца ў стане ласкі Божае, якую атрымоўваем у тайне Хросту і у Каяньні Споведзі. Бяручы пад увагу тое, якія вялікія ласкі даюцца ў Найсьвяцейшай Тайне Эухарыстыі, старайся магчыма часьцей прычашчацца.
Малітва перад Прычасьцем
Знаю, і оспадзе, што калі нягодна прыйму Найсьвяцейшае Твае Цела і Кроў дык буду вінаватым, спажыву сабе на суд не на збаўленьне. Але здаюся на Твае ласкі, прыходжу к Табе,
бо Ты сказаў: „Хто спажывамае Цела і п’е Маю Кроў, тоі ува Мне прабывае, а Я ў ім“ Дык зжалься, Госпадзе, і н асудзі мяне грэшнага, але па ступі са мною паводля міла сэрнасьці Твае. Хай будзе мн гэтае сьвятое Прычасьце н аздараўленьне і ачышчэньне, прасьвятленьне, і захаваньне, збаўленьне, і ў асьвячаньн душы і цела, хай забясьпечыц ад мрояў ды ўплываў нячьк стага, што думкаю ў целе маіі дзейнічае, хай будзс на спг дзяваньне і любоў да Цябе ді направу жыцьця, хай умацуе веры і склоннасьці да дабра,
— 106 —
— 107 —
іаслухмянасьці Тваім прыказаіьням, хай злучыць з Духам 'ьвятым, і удастоіць ласкаваіа ісуду на Страіпным судзе, a ііколі ня будзе мне ў суд ці іасуджэньне. Амін.
Ма.іітш пась.ія Прычасьця
Госііадзе Ісусе Хрысьце, мой Збавіцею, няхай Цела Твае іьвятое будзе мне на жыцьцё іечнае, а Найсьвяцейшая Кроў Гвая на дараваньне грахоў;хай будзе мне гэтая Эўхарыстыя на іадасьць і здароуе. Л \ часе ітрашнага Івайго друюі а пры<оду, хай мяне грэшнаіа зро
біць годным быць у Тваей Славе дзеля малітваў Твае Прачыстае Маці і \сіх сьвятых. Амін.
АЛЕЕПАМАЗАНЬНЕ
„Хварэе хто між вамі, наклічце духоўніка, хай ён памоліцца над хворым, намазуючы яго сьв. Алеем, а ляічэй яму сгане і ірахі будуць адпушчаны“. (Як. 5,’4) Мілы Госпад наш ісус Хрысгос веда\ добра, ш го чалавеку трэба. Веда\ найіае гора, боль, ціто чалавек часта сам грахамі на сябе напускае. О, як молім тады, і чакаем no мачы! Ня толькі лекарскай
— 108 —
^ізычнай, але і духовай, псы «чнай. Бо баліць цела, баліць душа, чуючы на сабе віну.
Ія ряз адно слаўцо пацехі дзее <а хворага, як бальзам. Але лто значыць людзкая помач і лацеха ? Як часта яны зусім ня зыстарчаючыя I Таму Хрыстос 'станавіў адумысную тайну для сворых, праз якую атрымоўзаецца Божая ласка помачы. Заіецца яна сьв. Тайна Алеепалазаньня. Аб ёй і павучае сьв. Хпостал Якуб. Хрысьціяне ка эыстаюцца гэтаю Тайнаю з дазёндауных, яшчэ ад часоў апосалЬскіх і аж па сёньняшні ізень. Карыстай і ты, мой браце,
— 109 — калі, ня дай Божа, цяжка захварэеш, або спадзявацімешся сьмерці. He забывайся толькі, што ў той самай хваробе гэтую Тайну можна прымаць толькі раз.
Як прыгатавцца да яе? Ачысьці цела праз ахайную прызваітасьць, а душу ачысьць праз шчырую і пабожную споведзь. Паяднайся з Хрыстом у Найсьвяцейшай Тайне Эухарыстыі. Тады нічога ня бойся ! Мей надзею! Боль скончыцца: або перамогай здароўя, або вечным паяднаньнем з Богам Шчасьцем бясконцым.
— ш
СЬВЯТАРСТВА
■Гэта сьв. Тайна праз якую даецца чалавеку адумысная Божая ласка ўдзяляць сьв. Танны і выконваць іншыя павіннасьці сьв. Царквы. Праз гэтую Тайну звычайны чалавек становіцца сьвятаром. 1 однасьць сьвятара ў шмат чым перавышае нашу ўяву. Апостал Павал называе сьвятароў слугамі Ьо жымі і раздаўцамі Тайнаў Божых. Справа збагленьня душы чалавека перадана Богам у руы сьвятара; яму дана права а іпускаць грахі,або іх загрыміл ваць. На сьм. Qvww Божай
— 113 —
— 112 — сьвятар паўтарае ў бяскроўнь спосаб^ крывавую Ахвяру ХрысТа за ўвесь людзкі род. Як калісьці Хрыстос на Тайнай Вячэры так сьвятар падчас Служ “ Божае паўтарае словы
,Прыш1це ядзіце, сіе ёсьць Цела Мае“ і т. д. I ПОтым раз дае вернікам Эўхарыстыю.
Ідэйная сьвятарская праца перавышае ўсякае гэройства, бо сьвятар пасгаўлены на службу народу — ён павінем ахвяроўваць Эўхарыстычнага Хрыста і сябе самога за народ, ён мусіць быць годны сказаць: „Прыймі, Ьожа, маю бяскроўную Ахвяру 1 мяне самога як ахвяру“
гэта мэта жыцьця сьвятара, бо гэткім чынам ён асьвячвае людзей і запэўнівае ім спасеньне. Гэтае высокае становішча вымагае вялікае сьвятасьці і належнае годнасьці, дзеля гэтага нават найменшая пляма у жыцьці, або ў характары сьвятара вельмі коле ў вочы людзям. Вернікі не павінны забывацца аб малітвах за сьвятароў. Трэба часта маліцца, каб Госпад Бог даў сьвятаром моц вытрываць непахісна на іх трудным і адказным становішчы.
Сьв. Тайну сьвятарства можна прыймаць толькі раз у жыцьці. Іхьць розныя ступені сьзятар
— 114 —
ства; дыяканы, сьвяшчэньнікі, біскупы, а над усімі сусьветны Патрыярх Сьвяцейшы Айцец У Рыме. (Таму сьвяцейшы, што над сьвятымі справамі Хрыстом пасгаўлены).
Ма.іітм аб бобрых сьнятарох
Нрадвечны Божа, узглянь на наш народ і дай яму ў кожным пакаленьні, аж да канца сьвету біскупаў і сьвягароу сьвятых і поуных Твайго Духа „астыІ’аў і настаунікаг Твайго закону, каб яны умелі захоўваць бяз зьменаў нрауду Гнайю сьвятога Аб’яуленьня, і < дуХу
— 115 —
любові навучаць і судзіць увесь народ.
Падай, Божа, сьвятаром сваю Ласку ніколі не баянца ніякае ■вярнасьці для Твае славы і для дабра народу.
Расналі ў іх сэрнах дух працанігасьці для збаўленьня душ. Адкрый перад іх вачыма Прамудрасыіь Твайго Аб яўленьня і дай ім высокае пачуцьцг сьвятасьці гае справы да якое Ты іх паклікаў. Багаславі іх працу. іх добрыя намеры. Захавай іх ад усякага ліха, перадусім ад сьмяротнага rpaxy 1 злучы іх ТваНо ласкаю, каб былі адно \ любові, так як Ты,
— 116 —
Ойча, з Сынам сваім і Сын з Табою. Амін
ЖАНіМСТВА (Сужэнства)
Народзіны і ўзгадаваньне ча | лавека, а да таго ўпарадкавань не плоцьнага і сямейнага жыць Ця ёсьць так труднай і важнай справай, шго трэба было на гэта аж Богам заснованай установы, даючай гэтым людзям Божую помач, адумысную Ласку. Установа гэта завецца сьв. Тайнай Сужэнства. Першнаперш яна арганізуе сям’ю, бо толькі ў сямейным жыцьці багаславіць Бог стан бацька і маці. Бацькі па
— 117 —
вінны ня толькі даглядаць дзяцей, каб яны былі здаровыя, але такжа ўзгадаваць іх, каб вырасьлі на сапраўды карысных людзей. Кожны бацька і маці, а нясьведама, стараюцца назьбіраць для сваіх дзяцей маемасьць; трэба аднак памятаць, што важней за ўсякую матэрыяльную маемасьць і багацьце ёсьць цноты, таму найбольш узбагачвае сваіх дзяцей той, хто ўзбагачвае іх у духовыя цноты. Цнотаў ніякі пажар ня зьнішчыць і ніякі злодзей не ўкрадзе — памятай аб гэтым.
Перш чым уступіць у жанімства, разваж, што ты добрае
— 118
маеш і што можаш унясьці сям ю. Калі думаеш у сямейным жыцьці шукаць толькі прыемнасьці і роскашы — вельмі хутка і горка расчаруешся, бо жа німства накладае на сужэнцау важныя і адказныя павіннасьці. На тое Хрыстос і падняў жанімства да годнасьці сьв. Тайны, каб сужэнцам даць ласку вы канаць належна іх цяжкія аба вязкі і асьвяціць іх турботнае жыцьцё.
КНІГІ ОНЛАЙН
