СІКОРСКІЯ ГЭРБУ «КАПАСІНА» МАРЫНА КНЫШ Дакладная гэнеалёгія пачынаецца зь Юрыя Сікорскага, сына Андрэя, які атрымаў у па-жыцьцёвае валоданьне маёнт.Пакары (Троц-кае ваяв.) (прывілей 1702Караля Аўгуста I Моц-нага). 3 жонкаю Мар‘янаю з Грынкевічаў меў сыноў Ігнація, Сымона, Яна й Мацея. Ён са-ступіў маёнтак (прывілей 1763 Караля Аўгуста II Саса) сыну Ігнацію, які з Ганнаю з Саба-леўскіх меў сыноў Стэфана, Дамініка (*1795) і Лаўрэнція (*1797). Ігнацій і Сымон арандавалі ў 1781 у Антонія Замойскага фальв. Ляхаўшчыну. Сымон аранда-ваўу 1785 уТадэвуша Ратынскага фальв. Мялінкі. Петранеля зь Ліцкіх выдала ў 1791 дароўны запіс мужу Сымону на дзедзічны фальв.Ляскоўка (Менскі пав.). Ан-дрэй Ліхадзяеўскі выдаў у 1-799 яму-ж адказны ліст на фальв.Княгі-нічы (Менскі пав.). Сымон — возны Менскага падкаморскага суду (патэнт 1805 ад Тадэвуша Сьвентарэцкага, падкаморага Менскага). Ен меў сыноў Яна (*1786), Антонія (*1791), Францішка (*1796), Зыгмун-та (*1798) й Грыгора (*1801). Антоній з Каэтанаю зь МелятовІчаў меў сыноў Адама (*1819), Яна (*1820), калежскага асэсара Гіпаліта (*1823) і Сабіна (*1829). Францішак валодаў маёнт.Алесін і Мхерын (Барысаўскі пав.). 3 жонкаю Вікторыяй з Дакішэвічаў меў сыноў Уладзіслава (*1832), Вітольда (*1837) і Іосіфа (*1837), які быў ііггатным лекарам Чарнігаў-скай семінарыі, лекарам 20-га пешага Галіцкага палка. Грыгор, сын Сымона, слўжыў пратакалістам у Менскай рыма-каталіцкай кансісторыі, тытулярны радца (1833), жыў у Слуцку. 74 Прадстаўнікі роду ў XIX ст. жылі ў Менскім пав. і Вілейскім пав. Віленскай губ. Прызнаныя ў дваранстве Расейскай Імперыі вывадам Менскага ДДС 1802.12.23, зацьверджаны ўказам Сената 1838.02.28 (6 частка РК). НГА Беларусі ф.319, воп.2, спр.2955; воп.1, спр.32, арк.126-129адв. ТУМІЛОВІЧЫ ГЭРБУ «АСТОЯ» РЫГОР ЖАЎНЯРКЕВІЧ У гэнеалёгіі родапачынальнікам паказаны Марцін, паручык войскаў польскіх, які быццам-бы атрымаў 1432.06.15 прывілей за вайсковыя заслугі ад польскага караля Ўладзіслава III на маёнт.Скародна з 20 валокамі зямлі (Чарнігаў-скае ваяв) (?). Рыгор Станіслававіч (называецца ўнукам Марціна) прадаў вышэйзгаданы маёнтак, а вы-ручаную суму тэстаментам 1580 пакінуў сынам Яну й Тамашу, ды сынам апошняга - Тадэвушу й Юрыю. Тадэвуш, на пач.XVIII ст. чашнік Смаленскі, валодаў маёнт.Гадалеўшчына (Гора-дзенскі пав.); па іншых зьвестках яго набыў у 1688 ад Якуба і Ганны Янкоўскіх Базыль, сын Тадэвуша. Сын Базыля Юзаф - віцэ-інстыгатар ВКЛ (1693). Туміловічы набылі ў 1696 у Стаўбоўскіх зямлю ў засьц.Сьвепара-даўшчына (Наваградзкае ваяв.), а ў 1707 Ян купіў маёнт.Жыжма-Гімбутоўская-Мілінеўская (Лідзкі пав.). Базыль прадаў у 1732 Кудрыцкім маёнт.Гадалеўшчына, але сын Юзаф адкупіў яго ў 1737; маёнтак быў прададзены ў 1782 Антонію Керсноўскаму. Юзаф-жа набыў для сябе й сыноў Андрэя, Леана, Ба-зыля, Яна й Дзяменція маёнт.Лошыцу зь вёскаю тае-ж назвы (Мен-скае ваяв.); маёнтак прададзены ў 1779 Плескачэўскаму. Леан, возны Менскі, атрымаў прывілей на енеральства (1759.05.07 ад Караля Аўгуста II Саса). Харужыя Андрэй і Дзяменцій атрымалі рангі паручыкаў (1777). Сын Базыля - Казімер, ротмістар (1778). Юзаф і ўсе нашчадкі па мячу атрымалі ў 1761 за службу ў апал-чэньні ад кн.Мікалая-Казімера Радзівіла, гэтмана ВКЛ, ленны маёнт. Гальбаўшчыну. Кн.Дамінік Радзівіл перасяліў у 1808 Туміловічаў у засьц.Сьвіранава (ля Новага Сьвержаня) на 12 валокаў зямлі, дзе на працягу XIX і пач.ХХ ст. жыла большасьць прадстаўнікоў роду. Прызнаныя ў дваранстве Расейскай Імперыі вывадам Менскага ДДС 1802.11.27, зацьверджаныя указам Сената ад 1859.1217 (1 частка РК). НГА Беларусі. Ф.319, воп.2, спр.3293, 3295. 75 Годнасьць: Выданьне Згуртаваньня Беларускай Шляхты. 1997, № 1(3). ПРА АЎТАРАЎ Яўген Анішчанка - кандыдат гістарычных навук, старэйшы навуковы супрацоўнік Інстытута гісторыі АНБ. Уладзіслаў Вяроўкін-Шэлюта - Суддзя Выводны ЗБШ. Станіслаў У. Думін - кандыдат гістарычных навук, навуковы су-працоўнік Дзяржаўнага гістарычнага музея ў Маскве. Старшыня ад-роджанага «Нсторнко-Родословного Обш,ества в Москве». Рыгор Жаўняркевіч - саіскальнік у асьпірантуры Белдзяржуніверсі-тэта, галоўны архівіст Нацыянальнага Гістарычнага архіва Беларусі. Марына Кныш - старэйшы навуковы супрацоўнік Нацыянальнага Гіс-тарычнага архіва Беларусі. Андрэй А. Міхайлаў - кандыдат гістарычных навук, асістэнт катэд-ры Айчыннай гісторыі Пскоўскага педінстытута. Сяргей Рыбчонак - саіскальнік у асьпірантуры Белдзяржуніверсітэта, галоўны архівіст Нацыянальнага Гістарычнага архіва Беларусі. Ірына Шпілеўская - вядучы навуковы супрацоўнік Нацыянальнага Гістарычнага архіва Беларусі. Андрэй А. Шумкоў - Гэнеалёг Санкт-Пецярбургскага Шляхецкага схо-ду, адказны рэдактар «Дворянского календаря: Справочной родослов-ной кннгн россмйского дворянства», сябра Рады Русскага Гэнеалягічна-га таварыства і Рэдакцыйнай рады «Мзвестнй РГО». Зьміцер Яцкевіч — саіскадьнік у асьпірантуры Белдзяржуніверсітэта, вядучы навуковы супрацоўнік Нацыянальнага Гістарычнага архіва Бе-ларусі. 76 УМОЎНЫЯ ПАЗНАЧЭНЬНІ Й СКАРОТЫ — нараджэньне * /1830 - перад 1830 * 1830/ - пасьля 1830 * 1810/30 - паміж 1810 і 1830 — хрост х - шлюб )(— скасаваньне шлюбу t - сьмерць » (пасьля імя) - не пакінуў нашчадкаў ГАПО - Государственный архмв Псковской областн НГА Беларусі- Нацыянальны Гістарычны архіў Беларусі (Менск) РГАДА - Россмйскмй государственный архнв древнмх актов (Москва) РГВЛА- Россмйскяй государственный военно-мсторнческнй архлв (Москва) РПІА- Россмйскмй государственный мсторлческмй архлв (Санкт-Петербург) ПАПРАЎКА У папярэднім нумары часапіса ў артыкуле С.Рыбчонка «Менскія варштаты ў 1-й чвэрці 19 стагодзьдзя (Нарысы з гісторыі вольнамулярскага руху на Беларусі)» у сьпісах сяб-раў ложаў зроблены памылкі: Сябры варштату Ганаровыя сябры варштату «Паўночная паходня». “Паўночная паходня”. надрукавана (павінна быць) 15. Багіжмольскі (Бачыжмальскі) 1. Агінскі (Асінскі) 28. Фурка (0‘Рурка) 5. Ахлі (Ахме) 33. Ліфтон-Арыст Вандзевіч (Люфтон- Арыст 8. Відза (Відзга) Вайдзевіч) 41. Навамітскі (Навамейскі) 38. Верчун (Вергун) 54. Сержыінскі (Сярпінскі) 39. Ветлер (Бэтхэр) 49. Датамінскі (Дабашынскі) 50. Гэнрыцкі (Генрыцы) ‘ 55. Дзітоўскі (Дыбоўскі) 61. Замойскі (Зяманскі) / 70. Каратокцін (Карабіцін) і 129. Ужыхоўскі (Выпыхоўскі) прапушчаны Юзаф Сьвянціцкі УДАКЛАДНЕНЬНЕ Да артыкула Ў.Вяроўкмна-Шэлюты «Васіль Цяпінскі й род Слушкаў-Цяпінскіх у 16 стагоддзі» [ № 1(2), 1994]. 1. Настасься Слушка дачка не Івана, а Грыгора Слушкі. Яна жонка кн. Андрэя Андрэевіча Лукомскага, памёрла 18.12.1581. Мела сястру Юльяну, якая памёрла раней 1554 г. 2. У Івана Слушкі была дачка Зоф‘я, якая была замужам за кн. Багданам Андрэевічам Лукомскім, памёрла пасьля 1605 г. (Wolff J. Kniaziowie litewsko-ruscy od konca czternastego wieku. W-wa, 1895. S. 216, 218-219). 3. Эльжбэта Слушка (дачка Івана?) была замужам за Адамам Храбтовічам, памёрла ў 159-3 г. (Boniecki A. Herbarz Polski. W-wa, 1900. T.III. S.91). 78 У БЛІЖЭЙШЫХ НУМАРОХ Дзяржава Е.В.Пчелов. Древнейшмй Полоцк н полоцкне князья по пнсьменным нсточннкам. Тэрытар'яльныя досьледы В.В.Латыпова. Белорусскме шляхтмчм в мсторнм Уфммско-Оренбургского края. Валерый Пазднякоў Клецкая шляхта XVI-XVII стагоддзяў. Гісторыя родаў Людміла Хмяльніцкая. Адляніцкія-Пачобуты гэрбу «Здарбожац» (Віцебская галіна). Ўладзіслаў Вяроўкін-Шэлюта. Сьлізьні гэрбу ўласнага. Някропаль Віталь Ханецкі. Пахаваньні на могілках у Астрашыцкім Гарадку, Раўбічах, Аколіцы, Губічах (да 1917 года). ЧАСАПІС МОЖНА НАБЫЦЬ Менск Кіёск гістарычнай літаратуры. Гістарычны факультэт БДУ (вул. Чырвонаармейская, 6). Віцебск У пана Аляксандра Буевіча. Тэл. 4-58-07. Москва У г-на Станмслава Владмммровмча Думнна. На семннарах Йстормко-Родословного Обцества: актовый зал нового корпуса йстормческой бмблмотекм (Старосадскмй переулок, д. 9). Проезд до ст. метро “Кнтай-город”. Третья среда каждого месяца, с 18 до 20 часов. Санкт-Петербург У г-на Андрея Александровмча Шумкова. 1. На семмнарах Русского Генеалогмческого Обіцества: конференц-зал РНБ (вход с ул. Садовой, д. 18). Второй четверг каждого месяца с 18.30. Последняя суббота каждого месяца с 16 до 18 часов. 2. В Санкт-Петербургском Дворянском Собранмм. Вопросы распространенмя журнала в Россмм возложены редакцмей на г-на А.А.Шумкова. Его адрес: 197198, Санкт-Пет^рбург, а.я. 291.