КНІГІ ОНЛАЙН
Аўтаматычна згенераваная тэкставая версія, можа быць з памылкамі і не поўная.
XV. Ннтендантскпе чапедення — разнообразные учрежденпя ннтендантского ведомства н склады предметов довольствня войск. К нмм озноснлнсь: I) вешевые склады, 2) обмунднровальные мастерскме, 3) обозные мастерскне, 4) продовольстненные магазюіы, 5) военные хлебопекарнн, мукомольнн н сепопресовальнн. На террнторнн Беларусн нмелпсь следуюшне ннтендантскпе заведення: 178.1 Мянскнй нндендантскнй вешевой склад окружного ннтендантского управлення Мйнского военного округа, 1914—1.3.1918 г. 179.2. Внтебскнй запасный вешевой склад окружного ннтендантского управлення Двянского военного округа, 1916—1.3.1918 г. 180.3. Внтебскнй базнсный продовольственный магазнн окружного ннтендантского управленпя, 1866—-1.3.1918 г. 181.4. Борковнчскнй 3-й продовольственпый магазнн І-й армнн, 19)4— 1.3 1918 г. 182.5. Внтебскнй продовольственный магазнн окружного ннтендантского управлення Мннскоіо военного округа, 1866—1.3.1918 г. 183.6. Волковысскнй продовольственный магазнн окружного пнтендантского управлення, 1895—1915 гт 184.7. Гродненскнй продовольсівенііый магазнн окружного ннтендантского управлення, 1866—1915 гг. 185.8. Молодечненскнй продовольственный магазнн окружного нптендантского управлення Двннского военногр округа, 1914—1.3.1918 г. 186.9. Полоцкнй продовольственный магазнн окружного нндендантского управлення, 1866—1.3.1918 гг. 187.10. Слоннмскнй продовольственный магазнн окружного ннтендантского управлення Вмленского военного округа, 1866—1914 гг. 188.11. Барановнчскнй промежуточный продовольственный магазнн Мннского военного округа, 1915—1.3.1918 г. 189.12. Малорнтскнй запасный продовольственный магазнн окружного ннтсндантского управлення Мннского военного округа, 1914—1915 гг. 190.13. Брест-Ліповскіій 1-й продовольственный магазнн Мннского военного округа, 1866—1915 гг. 191.14. Брест-Лнтовскпй 2-й продовольственный магазнн Мннского военного округа, 1866—1915 гг. 192.15. Брест-Лнтовскнй 3-й продовольственный магазнн Мннского военного <жруга, 1888—1915 гг. 193.16. Барановнчская уснленная хлебопекарня окружного ннтендантского управлення Мннского военного округа, 1914—1915 гг. 194.17. Копысская военная хлебопекарня Мннского военного округа, 1914— 1.3.1918 г. 195.18. Брест-Лптовская крепостная военная хлебопекарня Брест-Лнтовской крелостн, 1883—1915 гг. 196.19. Брест-Лнтовская крепостная военная мукомольня Брест-Лнтовской крепостн, 1884—1915 гг. 197.20. Васнлевнчская военная скотобойня окружного ннтендантского управлення Мннского военного округа, 1914—1917 гг. 198.21. Гомельская военная скотобойня окружного ннтендантского управлення Двянского военного округа, 1914—1915 гг. 199.22. Жлобннская военная сенопресовальня, 1887—1.3.1918 г. Рекомендуемая лнтература: 1. Полковые ucmopuu 1. Ш Н Бектннеев. Белорусскнв егеря Н Старонкі ваеннай гісторыі Беларусі. Мінск, 1992. Вып. 1. С. 4—17 2. Бекцінееў Ш. Татарскія ўланы // Чыраоная змена. 1 ліпеня 1993 г. С. 2—3; Іл 3. Внкентьев В.П. Полоцкмй кадетскмй корпус. Нсторнческнй очерк. 75 лет его суіцествовання. Полоцк, 1910. 396+XLIII с. 4 Габаев Г. Роспнсь русскпм полкам 1812 года. Кмев, 1912. 5. Греков Ф.В. Краткмй очерк военно-учебных заведеннй. 1700—1910. М., 1910. 6 Грнгоровпч А. Перечень нстормй м памятннков воннскнх частей. СПб., 1909. Ч. 1 7. Грмгоровмч А. Опыт руководства к составленню полковых псторнй СПб., 1913. 91 с. 8. Долгов Н. Празднованне 75-летня сушествовання Полоцкого Кадетского Корпуса 6 Декабря 1910 г Полоцк, 1911. 156с. 9. Елец Ю. Нсторня Лейб-гварднм Гродненского гусарского полка. 1824-1865. СПб., 1890—1897. Ч. 1—2. 10. Нзвестае о начале, учрежденнл п состояннм регулярного войска в Россмн, с показаннем перемен, какне по временам м обстоятельствам в оном пронзводммы былн. С преднсловнем А.В. Тереіценка П Чтення в Нмператорском обіцестве мстормн м древностей росснйскнх прн Московском уннверсптете. М., 1874. Кн. 3, №№ 7—9. Отд V. С. 1—61. 11. Нсторнм войсковых частей П Бескровный Л.Г. Очеркп по мсточннковеденмю военной нстормм Россмн. М., 1957. С. 422—430. 12. Кузнецов В.М. Суворовская страннца пз нстормн Полоцкого полка. Петроков, 1900. 13. Лалаев М. кістормческнй очерк военно-учебных заведеннй, подведомственных Главному мх управленню. 1700-1880. СПб , 1880 14 Паршен М Б. Памятка 27-го пехотного Внтебского полка СПб., 1895. 15. Федоров В. Краткая нсторня 47-го драгунского Татарского полка. Полоцк, 1897. 16. Федотов В І/Історня Белоруссцев. Варшава, 1903. 17. Цехановецкнй. Нсторня 18-го драгунского Клястнцкого полка. Варшава, 1886. 18. Штейнгель В, Настольный хронологмческнй указатель постановленнй, относяідмхся до устройства военных сухопутных спл Росспн 1550—1890 гг. СПб., 1890. 254 с. 19. Андоленко С. Нагрудные знакн русской арммм. Пармж, 1966. 230 с. 20, Внсковатов A В. Нстормческое опнсанме одежды п вооруження росснйскмх войск. 1825—1855. Новосмбмрск, 1944. Т. 20—27. 21 Глннка В М. Русскнй военный костюм XVIII — начала XX века. Л., 1988. 239 с.; пл. 2. Военно-юрйдйческйе йзданйя 22. Высочайшме прмказы о чннах военных (С 1 января 1861 года по 31 декабря 1861 года). Б. М., б.г. Без пагнн. 23 Высочайшне прмказы о чмнах военных. (С 1 января 1870 года по 30 нюня 1870 года). Б. м., б г. Без пагнн. 24. Высочайшме прнказы о чпнах военных. 1906 г. Б м., б. г. Без пагнн. 25. Высочайшне прнказы о чннах военных (С 1 января 1915 года по 31 декабря 1915 года). Птг., 1916. 26. Полное собранме законов Росснйской ммпернн с 1649 года. СПб., 1830. Т. 19—47. 27 Полное собранме законов Росснйской пмпернн. Собранме 2-е. СПб., 1830—1881. Т. 1—54. 28. Полное собранне законов Росспйской нмпврмй. Собранне 3-е. СПб., 1885—1915. Т 1—32. 29. Прнказы военного мпннстра 1867 г. Б.м., б. г. Без пагмн. 3. Энцйклопедйческйе йзданйя 30 Большая энцмклопедмя По ред С Н Южакова. СПб., 1902—1905. Т. 1—20. 31. Военная энцнклопедмя СПб., 1911—1915. Т. 1—18. 32. Войсковой справочннк. СПб., 1907—1911. 33. Дакументы па гісторыі Беларусі, якія зберагаюцца ў цэнтральных дзяржаўных архівах СССР. Мінск, 1990. С. 83—238. 34 Русская старнна. СПб., 1870—1918. Т. 1—176 35. Русская энцнклопедмя. СПб.; Пг., 1911—1914. Т. 1—11. 36. Русскнй бпографмческнй словарь. СПб,; Пг., 1896—1918. Т. 1—25. 37. Энцпклопедмческпй словарь Ф.А. Брокгауза п Н.А. Ефрона. СПб., 1891—1904. 41 т. в 82 кн., 4 доп. тома. 4. Перйодйческйе йзданйя 38. Военно-нсторпческнй журнал. М., 1980—1993. 39. Советскнй музей. М., 1980—1992. А. Літвін БЕЛАРУСКАЯ СЛМААХОВА: ДА ПЫТАННЯ СТВАРЭННЯ I ДЗЕЙНАСЦІ Тэма, аб якой пойдзе гаворка ў дадзеным артыкуле, да нядаўняга часу адносілася да гэтак званых “белых плямаў” нашай мінуўшчыны. Аб ёй нельга было гаварыць і пісаць увогуле, а калі гаварылася ці пісалася, дык толькі ў самых цёмных колерах: самаахоўцы — здраднікі, ворагі беларускага народа, хаўруснікі акупантаў і саўдзельнікі ў іх злачынствах1. Матэрыялы, якія датычаць дзейнасці БСА, да нядаўняга часу яшчэ ляжалі ў спецсховах архіваў, да асобных доступ закрыты і зараз. Між тым, знаёмства з гэтымі матэрыяламі, а таксама публікацыямі айчыннага і замежнага друку дазваляе па-іншаму ўбачыць і зразумець часы другой сусветнай вайны. Падобна, што сёння яшчэ рана казаць пра цэльны погляд на тыя падзеі і іх герояў. Яшчэ цяжэй — даць пэўныя ацэнкі. Таму ў дадзеным артыкуле мы паставілі за мэту паглядзець, як і чаму ўзнікла ідэя сгварэння Беларускай самааховы, карыстаючыся апублікаванымі і новымі звесткамі, выбудаваць пэўную храналогію падзей і на іх падставе зрабіць адпаведныя высновы. Адзін з галоўных міфаў пасляваеннай савецкай гістарыяграфіі кажа пра тое, што, рыхтуіочыся да вайны супраць СССР і з першых дзён акупацыі, нямецкае кіраўніцтва рабіла ўсё магчымае, каб стварыць на захопленых тэрыторыях гэтак званую “пятую калону” — марыянетачныя нацыянальныя ўрады; аднак гэта ім не ўдалося2. На самай справе, гэтаму фактару гітлераўцы не надавалі практычна ніякага значэння, бо цалкам разлічвалі на свае сілы. Больш таго, Гітлер баяўся даць дазвол на існаванне “нацынальных” нават марыянетачных урадаў. Таму ўжо летам 1941 года немцы распусцілі створаны ў акупаваным Львове ўкраінскі ўрад С.Бандэры, а яго самога да канца вайны змясцілі ў турму на тэрыторьіі Германіі. Тое ж самае адносіцца і да міфа аб тым, што гітлераўскае кіраўніцтва імкнулася стварыць і выкарыстоўваць у барацьбе супраць Чырвонай Арміі мясцовыя ваенныя фарміраванні3. Гэтыя міфы патрэбны былі для таго, каб, разбіўшы войскі Нямеччыны, канчаткова разбіць, пахаваць.закляйміць “позором” усялякіх “пособннков гнтлеровцев” — украінскіх, літоўскіх,беларускіх,польскіх і іншых “буржуазных нацыяналістаў”, і гэткім чынам надаць як бы “юрыдычны статус” той вайне, якая шырокім фронтам патаемна і адкрыта вялася бальшавікамі супраць паняволеных народаў з пачатку 20-х гадоў. Маўляў, “бацька народаў” слушна папярэджваў пра імперыялістычную пагрозу, пра абвастрэнне класавай барацьбы, што вакол — варожая агентура і г.д. Так што, малайцы энкавэдысты, саджалі за справу. Гэтыя міфы былі патрэбны таксама для таго, каб схаваць сапраўдныя ўзаемаадносіны фашыстаў і нацыяналістаў розных краін,паказаць іх як адно цэлае. Згодна існуючай ў савецкай гістарыяграфіі схеме, усе, хто ў той ці іншай ступені меў адносіны з акупацыйнымі органамі, па сутнасці аб’яўляліся памагатымі, ці “саўдзельнікамі ў злачынствах”. Такі падыход мог быць зразумелым для літаратуры ваеннай пары, калі адчуваўся моцііы ўціск ідэалагічных установак, і ня можа быць прыняты як навуковы ў наш час. Мы павінны аб'ектыўна і непрадузята паглядзець на дзейнасць беларускіх нацыяналістаў у гады вайны, на іх спробы стварэння з дапамогай акупантаў найыянальнай дзяржаўнасці, актывізацыі ў час вайны ідэй беларускага адраджэння, ідэі стварэння беларускага войска. Гэта нялёгка зрабіць, таму што падзеі другой сусветнай вайны — да сёняшняга часу з’яўляюцца вельмі балючымі фактычна для кожнай беларускай сям'і. У нас асабліва востра ўспрымаюцца любыя адыходы ад тых звыклых стэарэтыпаў у ацэнцы рэалій васннай пары, якія былі навязаны сілай усёй моцы афіцыйнай ідэалогіі (іераможцаў. Сёння, відаць, кожны школьнік ведае,што ідэя беларускага нацыянальнага адраджэння, ідэя беларускай дзяржаўнасці, ідэя стварэння беларускага войска,як сродку адстойвання інтарэсаў беларускага народа перад акупантам і вызваляльнікам у адным твары, з самага пачатку была асуджана на правал. Таму што ў тых умовах яна аб’ектыўна ядналася з фашызмам. Тым самым барацьба супраць фашызма, нацыянал-сацыялізма пераўтваралася.як гэта не парадаксалыіа, у барацьбу супраць беларускай (рускай, украінскай, польскай і г.д.) нацыянальнай ідэі, а лепшай раскладкі для афіцыйнай ідэалогіі цяжка было прыдумаць. Таму ў сістэмы былі развязаны рукі па частйы рэпрэсій у адносінах соцен тысяч людей. Разграміўшы войскі Германіі, сістэма, дакладней, яе ідэолагі, лічылі, што канчаткова разграмілі, пахавалі ўсіх сваіх ворагаў. Тым самым як бы былі палведзены юрыдычныя падставы як пад старыя палітычныя рэпрэсіі, так і пад новыя. Тут таксама працавала правіла “пераможцаў не судзяць”, а Пераможца, у сваю чаргу, паспяшаўся даць сваё бачанне, сваю трактоўку перамогі, тым больш.што існуючая да вайны сістэма, насуперак многім прагнозам і чаканням, у гады вайны не толькі нс палепшылася, a наадварот, атрымала міжнароднае прызнанне, больш таго непамерна — ўзрос аўтарытэт дыктатара. Таму яна не толькі разлічылася са сваімі ворагамі, але і стварыла неабходную “легенду”.