КНІГІ ОНЛАЙН
Пошук сярод кніг, што прайшлі індэксацыю гуглам. Некаторыя кнігі гугл не знаходзіць
Ад 1983 г.— сталы рэдактар часопісу «Беларуская думка». Аўтар некалькіх зборнікаў вершаў. Казьлякоўскі Ян (13.12.1894, Калаўравічы, Піншчына — 24.03.1991), старшыня царкоўнай управы парафіі сьв. Кірылы Тураўскагаў РычмандГіле. Браў удзел, як сябра Беларуска-амэрыканскага аб’еднаньня ў Нью-Ёрку, у кангрэсах беларусаў Амэрыкі, працы Царкоўнай рады БПЦ. Пахаваны на беларускіх могілках у Іст-Брансўіку. У Нямеччыне Касяк Іван (01.11.1909, в. Гіры, сёньня Вялейскі р-н Менскай вобл. — 13.03.1989, Рывэр-Форэст, ЗША), грамадзкі дзеяч. Скончыў політэхнічны факультэт Львоўскага ўнівэрсытэту (1941) у спэцыяльнасьці архітэктар. Падчас нямецкай акупацыі —адзін зь лідэраў беларускага грамадзкага жыцьця ў Менску: уваходзіўускладЦэнтраліБНС.актыўныпрыхільнік абвяшчэньня аўтакефаліі Беларускай праваслаўнай царквы, адзін з арганізатараў Царкоўнага сабору БПЦ (1942). У 1944 г. — намесьнік прэзыдэнта БЦР наГлыбоцкуюакругу. Зьлета 1944 г. —наэміграцыі. — адзін з кіраўнікоў Беларускага праваслаўнага аб’еднаньня. He прызнаў аднаўленьня БАПЦ пад кіраўніцтвам Сяргея Ахатэнкі й аднаўленьня Рады БНР пад кіраўніцтвам Міколы Абрамчыка. У траўні 1948 г. узяў удзел у аднаўленчым Пленуме БЦР, у 1948-1951 гг. узначальваў Сакратарыят БЦР. У ЗША з 1949 г. Спачатку жыў у Нью-Ёрку, затым з 1978 г.— у Рывэр-Форэсьце (Ілінойс). У 1957-1989 гг.— старшыня БККА. Зьяўляўся сябрам Беларускага вызвольнага фронту, браў удзел у антыкамуністычных канфэрэнцыях у розных краінах сьвету, куды езьдзіў за свой кошт. Аўтар кніг «3 гісторыі праваслаўнай царквы беларускага народу» (1956), «Byelorussia: historical outline...» (1989). Паводле тастамэнту пахаваны на беларускіх могілках у Саўт-Рывэры. Кіт Барыс (06.04.1910, Санкт-Пецярбург, Расея). Выкладчык і дырэктар Віленскай беларускай гімназіі, у 1939-1941 гг.— дырэктар Наваградзкай беларускай гімназіі. У 1943-1944 г.— заснавальнік і дырэктар Маладзечанскай гандлёва-тэхнічнай школы. Зь лета 1944 г. — на эміграцыі. У студзені 1948 г. пасяліўся ў ЗША, спачатку жыў у Саўт-Рывэры, у 1949-1950 гг. узначальваў Злучаны беларуска-амэрыканскі дапамаговы камітэт. У 1950 г. выехаў у Лос-Анджэлес (Каліфорнія), дзе стварыў аддзел ЗБАДК. У 1951— 1955 г.— другі віцэ-старшыня БККА. У сярэдзіне 1950-х, зь пераездам у Вашынгтон, адышоў ад актыўнай грамадзкай дзейнасьці. Коўш Сьвятаслаў а. (07.01.1917, Вільня (паводле іншых зьвестак — мястэчка Ільля (сёньня Вялейскі р-н)— 05.11.1997, Саўт-Рывэр, ЗШ А). Сын сьвятара Аляксандра Каўша. Скончыў факультэт права Віленскага ўнівэрсытэту, сябра Беларускага студэнцкага саюзу. У 1938 г. высьвячаны на дыякана. У 1938-1939 гг.— псаломшчык у Засульлі (Стаўпецкі р-н), у 1939-1941 гт.— настаўнік у Засульлі. У канцы 1943-44 — начальнік Клецкага павету. Зь лета 1944 г.— на эміграцыі. У паваеннай Нямеччыне — камэндант Беларускага ля- геру ў Вагэнштэце. 3 1949 г. — у ЗША. Адзін з ініцыятараў стварэньня парафіі ў Саўт-Рывэры, віцэ-старшыня Галоўнай управы БККА ў 1951-1957 гг. У 1969-1976 гг.— настаяцель парафіі сьв. Кірылы Тураўскага ў Рычманд-Гіле, у 1976-1986 гг.— у Саўт-Рывэры. Па сьмерці Мікалая Лапіцкага — адміністратар беларускіх (кананічных) парафіяў у Паўночнай Амэрыцы. Пахаваны на беларускіх могілках у Саўт-Рывэры. Лапіцкі Мікалай а. (31.12.1907, Грэлікі, сёньня Вялейскі р-н Менскай вобл. — 08.08.1976, Глэн-Спэй, Нью-Ёрк, ЗША). Скончыў тэалягічны факультэт Варшаўскага ўнівэрсытэту, абараніў магістарскую дысэртацыю «Праваслаўе ў ВКЛ у часы вялікага князя Ягайлы». Працаваў у прыходах у Ашмянах, Сьцяфанпалі, падчас нямецкай акупацыі — у Менску. Настаяцель першай беларускай царквы на Захадзе — царквы сьв. Эўфрасіньні Полацкай у Рэгенсбургу. 3 1950 г.— у ЗША. Арганізаваў парафію ў Саўт-Рывэры, яе настаяцель у 1950-1976 гг. У 1960-1970-я ўзначальваў ЗБАДК, браў удзел у кангрэсах беларусаў Амэрыкі, уваходзіў у кіраўнічыя структуры БККА. Літаровіч Віктар (1923, Барысаўшчына— 21.06.1967, Саўт-Рывэр, ЗША), грамадзкі дзеяч. Нарадзіўся ў сям’і Максіма Літаровіча й Натальлі з Дуброўскіх. Падчас нямецкай акупацыі працаваў у адміністрацыі на Барысаўшчыне. Зь лета 1944 г.— на эміграцыі. Пасьля капітуляцыі Нямеччыны знаходзіўся ў брытанскай акупацыйнай зоне, настаўнічаў у беларускай пачатковай школе ў Гановэры. У канцы 1940-х разам з бацькамі й братамі пераехаў у ЗША. Жыў у Саўт- Рывэры. Адзін з арганізатараў Беларускага праваслаўнага царкоўнага камітэту ў Амэрыцы, заснавальнікаў парафіі ў Саўт-Рывэры. Браў удзел у II Кангрэсе беларусаў Амэрыкі ў якасьці ганаровага госьця. Пахаваны на беларускіх могілках у Саўт-Рывэры. Літаровіч Леанід (Лявон) (16.08.1928, Барысаўшчына— 12.08.1998, Саўт-Рывэр). Грамадзкі дзеяч, брат Віктара Літаровіча. Летам 1944 г. разам з бацькамі выехаў на эміграцыю. У паваеннай Нямеччыне жыў у лягеры ў Гановэры. 3 1950 г. — у ЗША. Жыў у Саўт-Рывэры, браў удзел у грамадзкім жыцьці беларусаў, актывіст парафіі сьв. Эўфрасіньні Полацкай. Належаў да кіраўнічых органаў БККА, у 1968 г. увайшоў у склад будаўнічага камітэту новага будынку царквы (быў скарбнікам). Браў удзел у I Зьезьдзе беларусаў сьвету ў Менску. Пахаваны на беларускіх могілках у Саўт-Рывэры. Мелешук Браніслаў (11.09.1908, Налібокі, сёньня Стаўпецкі р-н Менскай вобл — 3.12.1968, Пасэйк, ЗША). Пераехаўшы ў Пасэйк (Нью-Джэрзі) юраў актыўны ўдзел у беларускім грамадзкім і палітычным жыцьці. Уваходзіў у кіраўнічыя структуры БККА. Пахаваны на беларускіх могілках у Саўт-Рывэры. Мельяновіч Васіль (28.08.1934, в. Азярніца, сёньня Лунінецкі р-н Берасьцейскай вобл. — 06.10.2004, Брансўік, ЗША). Зь лета 1944 г. — на эміграцыі. Вучыўся ў Беларускай гімназіі імя Янкі Купалы. У ЗША з 1950 г. У 1954—1956 гг. служыў у амэрыканскім войску ў Панаме. Скончыў гарадзкі ўнівэрсытэт Нью-Ёрку (1963) з бакаляўрскай ступеньню інжынэра, у 1972 г.— унівэрсытэт Джорджа Вашынгтона (магістар мэнэджмэнту). Працаваў у тэлефоннай кампаніі AT&T. Жыў у г. Оўінгс-Мілз (Мэрылэнд). У 1960-1980-я гт. — прадстаўнік БККА на штат Мэрылэнд, быў першым старшынём Рады этнічных арганізацыяў штату Мэрылэнд, у 1979 г. выбраны старшынём Фэдэрацыі беларускіх рэспубліканскіх клюбаў ЗША. У пачатку 1990х пераехаў у штат Агаё, працаваў у кампаніі «Стэйплз» у Брансўіку, браў удзел у жыцьці беларускай грамады ў Кліўлэндзе. Паводле тастамэнту спалены, а прах пахаваны ў в. Азярніца Лунінецкага р-ну. Мерляк Кастусь (25.12.1919, в. Дзетамля, сёньня Наваградзкі р-н Гарадзенскай вобл. — 25.11.2006). Скончыў курсы крэдытных інспэктараў Дзяржбанку СССР у Беластоку, працаваў бухгальтарам, старшым крэдытным інспэктарам на Наваградчыне. Падчас нямецкай акупацыі— у беларускай адміністрацыі, Самапомачы, у 1944 г.— інтэндант у Наваградзкім беларускім швадроне Барыса Рагулі. Зь лета 1944 г. — на эміграцыі. Знаходзіўся ў Італіі, дзе быў інтэрнаваны амэрыканскімі войскамі. У 1947 г. выехаў у Аргентыну, дзе стварыў і ўзначаліўЗгуртаваньнебеларусаў. У 1954 г. пераехаўу ЗША. Заняўся актыўнай грамадзкай дзейнасьцю, быў радным БНР. У 1959-1964 гг.— старшыня Галоўнай управы БАЗА. У 1965-м выйшаў з БАЗА й заснаваў Беларуска-амэрыканскае аб’еднаньне ў Нью-Ёрку, у 1968 г. разам з аднадумцамі — парафію сьв. Кірылы Тураўскага ў Рычманд-Гіле. Ад 1969 г. браў удзел у дзейнасьці БККА, уваходзіў у яго кіраўнічыя структуры, у 1970-я некаторы час — віцэ-прэзыдэнт БККА. У сярэдзіне 1990-х адышоў ад актыўнай грамадзкай дзейнасьці. У 1992 г. выдаў успаміны «Дзейнасьць Кастуся Мерляка на эміграцьіі». Пахаваны на беларускім могільніку ў Іст-Брансўіку. Мінкевіч Мікалай (08.04.1909, Лунінец, сёньня Берасьцейская вобл.— 29.04.1980). Зь сям’і праваслаўнага сьвятара. Скончыў Віленскую беларускую гімназію. Вучыўся на мэдыцынскім факультэце Віленскага ўнівэрсытэту, скончыў унівэрсытэт у Каўнасе (1942). Ажаніўся з дачкой Радаслава Астроўскага Галінай. У 1942-1944 гг. працаваў лекарам у Баранавічах, дырэктарам Баранавіцкай мэдыцынскай школы, ад сакавіка 1944 г.—галоўны лекар БКА. Дэлегат II Усебеларускага кангрэсу. Зь лета 1944 г. — на эміграцыі. Працаваў лекарам пры UNRRA і IRO ў брытанскай зоне акупацыі Нямеччыны, браў удзел у грамадзкім жыцьці беларусаў у лягеры ў Ватэнштэце. У 1949 г. выехаў зь сям’ёй у Аргентыну, дзе працаваў галоўным лекарам пры шпіталі г. Сан-Люіс. У студзені 1955 г. пераехаў у ЗША. Працаваў у шпіталях у штатах Ілінойс, Агаё, Місуры, Індыяна, Мічыган. У 1976 г., пасьля выхаду на пэнсію, пераехаў у Фларыду. Ha XVIII Пленуме БЦР (4 ліпеня 1977 г.) выбраны віцэ-прэзыдэнтам БЦР, у 1970-я ўваходзіў ва ўправу БККА. Ягоны архіў, найперш ілюстраваныя альбомы з ЖЫЦЫІЯ вучняў Віленскай беларускай гімназіі, захоўваецца ў архіўных зборах пры царкве сьв. Эўфрасіньні Полацкай у Саўт-Рывэры. Мядзейка Нікандар (28.08.1914, в. Панькі, сёньня Івейскі р-н Гарадзенскай вобл. — 06.12.1987). Вучыўся ў настаўніцкай сэмінарыі ў Барунах да яе ліквідацыі ў 1932 г. Скончыў гімназію ў Вільні. У 1936-1939 гг.— у польскім войску. У 1939-1941 гг. працаваў настаўнікам беларускай мовы й літаратуры ў Маладзечне. Падчас нямецкай акупацыі —школьны інспэктаруМаладзечанскім павеце, затым — у Лідзкай акрузе. Зь лістапада 1942 г. да верасня 1943 г. — кіраўнік акруговай управы БНС у Глыбокім. Зь лета 1944 г. — на эміграцыі. У паваеннай Нямеччыне (француская зона акупацыі) скончыў унівэрсытэт LTNRRA з дыплёмам інжынэра мэліярацыі. У лютым 1948 г. пераехаў у Францыю. Прэзыдэнтам Радаславам Астроўскім вызначаны кіраўніком дэлегатуры БЦР у Францыі. У красавіку 1954 г. разам зь сям’ёй выехаў у ЗША. Жыў у Нью-Брансўіку (Нью-Джэрзі). 4 верасьня 1954 г. прызначаны першым віцэ-прэзыдэнтам БЦР. Быў скарбнікам БККА. Ha XVIII Пленуме БЦР (3-4 ліпеня 1977 г.)абраны прэзыдэнтам БЦР. Пахаваны на беларускіх могілках у Саўт-Рывэры. Навумчык Сьцяпан (31.03.1933, Заастравечча, сёньня Клецкі р-н Менскай вобл. — 27.02.2006, Саўт-Рывэр, ЗША). У 1944 г. разам з бацькамі выехаў на эміграцыі. Па капітуляцыі Нямеччыны знаходзіўся ў беларускім лягеры ў Ватэнштэце, належаў да беларускіх скаўтаў. 3 1950 г. — у ЗША. Служыў у амэрыканскай арміі ў Нямеччыне. Жыў у Саўт-Рывэры, працаваў у кампаніі «Джонсан-эндДжонсан». Браў актыўны ўдзел у жыцьці парафіі сьв. Эўфрасіньні Полацкай у Саўт-Рывэры, у 1980-х належаў да рады БККА. Пахаваны на беларускіх могілках у Саўт-Рывэры.