Крыжы на ростанях кніга вершаў Уладзімір Мароз

Крыжы на ростанях

кніга вершаў

Уладзімір Мароз

Выдавец: Зміцер Колас

Памер: 140с.

Мінск 2014

8.71 МБ

Улддзімір Мдроз КРЫЖЫ НА РОСГАШ Ул&дзімір Млроз КРЫЖЫ НД РОСТДНЯХ Кніга вершдў Улддзімір Мдроз КРЫЖЫ НД РОСТДНЯХ Кнігд вершдў Мінск Быдлвец Зміцер Колдс УДК 821.161.3-1 ББК 84(4Бен)~з М28 Млстлк Мдрынд Млроз. Фотл Дляксдндрл Vaacaba. 3 удзячндсцю жонцы мдёй Бользе і ддчцэ Млрыне. Мароз, У. В. М28 Крыжы на ростанях: кніга вершаў/Уладзімір Мароз. — Мінск: Зміцер Кодас, 2014.—140 с. ISBN 978-985-6992-47-9 У новай кнізе Уладзімір Мароз ідзе горнімі і до/іьнімі шяяхамі Святой Зямяі і сваёй роднай Беяарусі. Вершы вылучаюцца адметнай інтанацыяй, шчырасцю пачуцця, фіяасофскай загяыбяенасцю. Адрасуецца шырокай чытацкай аўдыторыі. УДК 821.161.3-1 ББК 84(4Бей)-5 ISBN 978-985-6992-47-9 © Мароз У. В., 2014. © Мароз М. У., ідюстрацыі, 2014. © Афармяенне. Выдавец Зміцер Колас, 2014. ГОРНІЯ СКРЫЖДЛІ Іерус&лімскдя нізкл Мдя Святдя Зямля Яе ведлў, спрадвечную, з кніг, Поўных цудаў дзівосных і дзеяў, Дзе іскрылася казка ці лліф, Што Гасподзь длвр&датнл пасеяў. Я выў тут адначасна і тлм, I далёка нівыта, а влізка. ПлдняБесны прасветлены драм, Чалавецтва святая калыска. 3 таго часу — жаданне длпяць /Кыватворныд мясцін на планеце. Ды нікому не дадзена знаць. Як шляуі нашы лягуць па свеце. Vee роўна душою імкнуў, V малітве прасіў падсвядома. Браму светлую ключ адамкнуў Я нарэшце вярнуўся дадому. Гэтыд тысяч гадоў не сплыло — Спрычыніўся дл справаў Хрыстовых. Тут лунала любові крыло Злпаветам чаканым і новым. Я хлд^.у праайчынай сваёй, Дзе вруіць ;хрысціянства крыніца. Незнаёма-знаёмай зямлёй Лніяк не магу наталіцца. Ддвеку мы прагнем жыццёвай спатолі, /Кадаем напіцца жывое вады, Пазвыцца пякучай атрутнай юлолі, Лдпрэчыць наўсцяж непазвежнасць бяды. Сасмяглы^ калодзеж ЛЛарыі члкае. За чыстай вадою ішла з невыцця Дзяўчына, што вестку з нявёс лтрымле. Народзіць для нас веззаганна дзіця. Бось тут перастрэў яе з велай лілеяй Зусім несплдзеў ар^лнёл Гаўрыіл. I свет нлврыняў прычакандй н<цзеяй, Прыняць неплзБежнае сталася сіл. ЛЛіг згоды анёлу, цнатлівасць зачацця, Ддкуплены новаю Еваю грэ^. Далёка яшчэ пралчуванне распяцця, I доўгаю вудзе дарога навер^. Падзякую Богу, што ааў прычасціцца, НайглыБшы калодзеж адкрыў Назарэт. Струменяць дасёння святыя крыніцы, Чыёю вадою ратуецца свет. Біфлеемскдя зоркл Цямрэчай падманнай кіруем вязмэтна, Хоць зорак у выся^ — мя^амі звірай. Так дойдзем да краю жыцця непрыкметна. Нявыт па^авае нязнойдзены рай. На гэты^ шляхлх і сцюдзёна, і золка, Дарога ьез выйсця — доць плач, хоць крычы. Ратунак адзін Біфлеемская зорка, Што яркай паходняй паўстала ў начы. Хрыстос нарадзіўся нявёсы святкуюць, Напятасць душы адгукнулася зноў. Крануўшы лагодна струну трапяткую, Наўсцяж разлілася над светам лювоў. Заззяла спатольна пралвесніца рання, Пачатак Браў першы евангельскі дзень. П&кліканым людзям жывое ад^ланне, Бялікае шчасце вяртання надзей. Ня^ай яе сёння не згле^зець на неве — Святло гэтай зоркі ўжо не патушыць. Яно ў нашыд сэрца^ пры кожнай патрэве, Кав ведаць напраўду, чаму варта жвіць. Іудзейск&я пустэльня He бойся спякоты пякельнай Для Госпада шля^ падры^туй. Застанься сам насам з пустэльняй, Душу супакоем ратуй. Дврысы пяшчотныя мройна Лкрэсляць таве іншасвет. Патрэва смыліць незагойна Наяве пачуць Запавет. Праз голас Таго, уго ў пустэльні Стагоддзямі кліча ўсі^ нас. Ды люузям не рупіць, кав вельмі, Жаданне паслухаць той сказ. На сділе гары памаліся, Кав покліч уушою пачуць. Спатольнасць злагодзіцца ў высяд, Бязладдзя сплыве каламуць. Між дольнім і горнім узмежкі Лдолееш сёння адзін. I простымі зровяцца сцежкі — За Госпадам следам ідзі. Хрышмэнне ў Іярд&не Зялёнай вады Іярдана Лмаль незаўважная плынь. Даврлўся запозна, зарана? — Сумненні дарэшты адкінь. Лддайся хрышчэнню напраўдзе, Хоць маеш гадоў як аддаць. Бярэ хваласпеў поўнаўладдзе, Двраду вруіць даврадаць. Прасветлыя саовы /лалітвы Пачуюць ракі верагі. Няспынная повязь лавітвы, Двранасці час дарагі. Належна ў ваду акуніся Сплывуць даравальна граД Біно запаветнае з высяў V новыя аьецца мяД Лчысціць душу ад спакусаў Малітва ав воскі^ дара^. Пазвавіць ліДід ператрусаў, Паверне на праведны шляд. Другое на свет нараджэнне Штуршок дасць па-новаму жыць. Пакліканы ты на служэнне, I так наканована — выць. ю Гдрл Спдкусы Іудзейсклй пустэльні ^рыБты-мірджы, Явлй толькі гдра ў сплзндваемым свеце, Дзе пдстом і мдлітвдй Гдсподзь ндш прлжыў Сордк дзён і ндчэй пд свдім здпдвеце. Нл гым месцы святыняй цяпер млнлстыр, Сд скдлы вырдстде ндўсцяж цудл^зейнд. Хрлвусціць плл ндгдмі рдзмордны жвір, Ндс угору пддпі^вде пругкл, нд^зейнд. Пердстрэне цдрквд, грот-кдпліцд ў скдле, След Ягондй ндгі ндм гдрд ддкрывде. Узрушэнне, спякотд і пот нд ілве, Які мдтушкд хустдчкдй л\не выцірде. Хвдллспеў скдлдне пл^скляпенную ціш, Пошум длўні^ стдгоддзяў нляве пдчуеш. Пдсярэдзіне свету ў дл,хлднні стдіш, Пердд клмнем укленчыш, ддвітдк цллуеш. Потым зноў серпднцін ^д вяршыні гдры, Хвіляй немдчндй зддсцд — нямд волей сілы. Ды Гдспо^зь не плкіне цяве дд пдры, Як свдімі плмкненнямі ты Яму мілы. Тут дгледзь, як і Ён, ^длягляд з вышыні Цдрствы свету вцаць, пл^мднндя слдвд. Хдй спдкусд не пусціць свде клрлні, Толькі Богу служыць чдллвечля спрлвд. Клмяні І ^ЛСБ Як ЗрЛБІЦЦЛ КЛМЯНЯМ ^ЛЯБДМІ? Сэнсу не даўмеешся наўпрост. За даламі вовраз, за гарамі — Да Святой зямлі вудуй свой мост. Краявц паўстане тут дарэчы, Лб якім спакуснік гаварыў: Як ^лябы ду^мяныя, што з печы, Камянюкі-Бо^аны ў гары. Уляпіла у с^іл прырода, V траву, сярод някілкіх дрэў. Цуд явіць выда гная наі ола, Хто вязмежнасць паказаць ^ацеў. Наямося гэтымі ^лявамі, I не трэва пот свой праліваць. Рай зямны павратаецца з намі, Чалавеку проста ^аврадаць. Ды не варта влытацца ў авлудзе Чуйна слу^ай Госпада свайго. He а^зіным ^левам жыцьмець вуузем, Дле ўсякім словам а.у Яго. Цуд у Кдне Гллілейсклй Першы цуд — лніяк не члканы, — Тут влул зараз стане віном. Ты сягоння нл святл лврлны Зл спрлдвечным вясельным сталом. Узглдлеш сяье маллдогл, I лювоўю асвечлны шлюб. Дай нлм, Госплдзі, шчасця зямногл, Клб вянец дл вянцл кллўся ў зрув. Каралеўна твая млллдля Гэтл шчасце тлве прынясе. Клрлгодзіць сяьрынл людская Нл вяселле пакліклны ўсе. Тут і Ён плБывдў непрыкметна, 3 чалавеклмі рлллсць узяліў. He скднчаўся напой запаветна Для вясельніклў проста нлўздзіў. Лсвячу я віно ў светлым ^раме, Дзе каменны стліць влдлнос. Повязь ро^насці тчэцца між намі, Стлнуць явлю водбліскі кроз. He адпрэчыць длдому вяртанне Гэткі стлн ён ужо дл канцд. Бып'ем сёння з тлбой за клулнне. Быццлм толькі вось-вось з-па^ вянцл. Светлы сле^ Галілейскае мора, лавітва 'Іалавечы^ разгуБлены^ душ. Бечаровай парою малітва™ Стан суладдзя няўзнак не паруш. Лёгкакрылы спакой як ад/ланне, Што дае спаконвечнасць вады. Таямніц задаваць пакліканне Ей выло праз вякі і гады. Увірай водар лювасці, ^ыхай. Слу^ай чуйна святы запавет. Рапталх матушка мовіла ці^а: "Тут часінай відаць светлы след. Дзе ішоў па влузе, як пасу^у Ён да вучняў сваі^ напрасткі„.“ Узрушэнне засмяглага ду?(у. Доврай весткі настрой трапяткі. Цудадзейна адкрыліся вочы Я павачыў сцяжынку святла, Што істужкай у прыцемка^ ночы Па прыці^лай ваузе пралягаа. Бось ён, след! Так у цуд я паверыў, Ткала повязь нявачная ніць. Горні^ цнот адчыніліся дзверы Дзеля гэтага варта і жыць. Ц Глрд Фдвор Пераўтварэнне, Дукрыццё Святла жывога. незямнога. Бліскучай велі праліццё, 3 авлокаў лёгкід голас Бога. Ва ўвранні з кветак стрэшкі тры Для Іісусд і прарокаў. Турвотаў пыл з душы сатры Ты ад жыцця за колькі крокаў. Глядзі на сонца, не міргні, V ілх гарыць Яго авлічча. He войся знікнуць у агні, Калі Гасподзь цяве пакліча. Гара падніме ў іншы свет, Загояцца былыя раны. Тут адкрываецца як слеу, Пакліканы дто і авраны. Ддтае сэрца ў вышыні Рукой дастаць сінечы нева. Стаіць гара, і дзень пры дні Святлу Фавора верыць трэва. Іерусдлім Зямнымі шляхлмі Звдвіцеля Дврдны імкнеццд прлйсці. Плуножжл нявеснлй двіцелі Увдчвіць доцв рдз у жвіцці. Пдгрукдйце вудзе лдчыненл, Нд шчырдсцв ддеццд ддкдз. Тут зверднлсцв лювові не спвіненл, Члкле знямождны^ ндс. Дзе гоолд святві лдкрывлеццд Як Божде лювдсці ддр, Тдм сонцд ўвесь дзенв не ^двдеццд, Hi ветру нямд. дні хмдр. Тут чдс не ўллддр ндд стдгоддзямі, Ддпрэчвде тлйндй гдды. Злвулкдў крвіввімі рдзводдзямі Пд вруку ідзеш, як тд^ві. Бітде дзіцячдй ддрослдсцю, П<цлдшчвде рдем зямным. Жвіве гдмдной дый узнёслдсцю Нявеснві Іерусллім. З^зіўлення нямд дл нязндндсці — Vee мві тут уомд. свле. Чдкдндсці і нечдкдндсці Ён з лёгкдй душой рдздде. Елеонск&я гдол 3 дааіны не згледзіш нічога — Угору нястомна імкні. Бядзе пакручаста дарога Праз ночы і шэрыя дні. Гара Елеонская кліча, Дзе водсвет евангельскі^ слоў Яго праяўляе аваічча, Ддпрэчвае поступ гадоў. Каменныя сцежкі і схілы Захоўваюць лайна сляды. Казанні Твае, Божа мілы, Яшчэ не вястуюць вяды. I ўсё ж прадчуванне пакутаў, I здрада як тут, пры дзвяра^. Дле да зямлі не прыкуты, Хто верыць душой, не за стра^. Наўсцягк па^трымае Ўзнясенне, Спатоліць разгадкаю цуд. цягі зямнога звавенне Якраз адвываецца тут. Угору ідзі праз авлуду Лдвечнае стане тваім. Увачу і вольш не завуду Цяве, мой Іерусалім. Гефсімлнскі слд Кропді поту як кроплі крыві Звеставальна сцякаюць па твары. Божа, Сына свайго Бласллві Годна вытрываць долю а^вяры. Ён у роспачы просіць Цяве: "Пранясі чашу гэтую л\іма!“ Дле час незваротнасцю в'е, Справл страшная несупыніма. Дд смяротнлгл смутку душы Да^децца палон лдзіноты. Дзе надзея й адчай — спарышы Непазвыўнай і скрушнай самоты. Толькі дрэвы цяпер разам з Ім Ля пд^ножжа гары Елеонскай. Ноч палечыць спакоем сваім, Дле ^зея не стане менш жорсткай. Шля^ крыжовы, ён з намі спрадвек — Тут прадасць Яго здраднік Іуда. Ці спасцігне калі чалавек, Што вагацці зямныя — авлуда? Дрэвы ў садзе і сёння стаяць. Таямніцай сівой ахінуты. Ціддплынна лістотай шумяць, Пра Ягоныя све^чдць плкуты. Бязніцд ў Прэторыі Па вузенькід ркодад у целе скалы, Дзе двум размінуцца амаль немагчыма, Спускаюся доду з высокай гары, Нязвыклыя лёді ўвіраю вачыма. За кратамі цемніцца вязніца-грот, Дпошнюю ноч ^зе правёў Ен зямную. Няпрлўдл і сёння звірае ўмалот Дгеньчыкам свечкі стагоддзі знітую.