КНІГІ ОНЛАЙН
Пошук сярод кніг, што прайшлі індэксацыю гуглам. Некаторыя кнігі гугл не знаходзіць
Kombis la ĉerizoj Harplektaĵon silkan,— Falis desur ili Bela neĝplektaĵ'... Ie malproksime Cesis sonorado. Neĝfloketoj dancas, Ne videblas lun'... Sajnas, ke denove Hejmen gvidas pado — Karan parencaron Mi vizitas nun. La vespero vintra Tra brodaĵ' rigardas, Kvazau en la sonĝo Belas la lumet7. En animo mia La floreco ardas, En neĝera danco Brilas la ridet7. Jam denove vintro Blankan neĝkovrilon Disetendis vaste Super la kampar7, Per silento ĝojo Venas en animon, Kaj forflugas foren TrTstokaj amar'... Semas neĝeretoj Sonĝan tenerecon, Falas blankblankegaj Kvazau en miraĵ, Floras sur cerizoj Neĝa soleneco, En vespera sonĝo Dronas la vilag'. Volas mi rakonti A£mj mem fabelojn, Audi melodion Per senvorta kant7. Ombroj en la ĉambro Kiel noktaj veloj... Venas en la sonĝo Kara patroland7. Tradukis Grigorij Gercikov. PJATRUSJO BROUKA (1905—1980) Juro de I'koro Dankos eterne sekalan mi panon, Akvon puregan kaj fonton malgrandan, Verdan arbaron, Ciel'-diafanon Kaj rivereton en kampo fluantan; Bruon de urbaj kvartaloj kaj placoj, Kie hardiĝis mi daure kaj miris, Stratojn, per suno teksitajn, Senlacajn, Kie mi bonajn amikojn akiris; Homojn sincerajn kun kor' malavara, Pretajn oferi sin por la Patrio, Landon amatan Sur ter' nia kara — Ame ni nomas gin Belorusio! Tradukis Klara Rabinovic. * * * Traflugis jen tagoj, foriris, Ne eblas al ili reven'. АГ ŝanĝoj ne devas ni miri, Vi cion komprenas vi mem. Kaj ŝajnas — la sama ĉielo, Sed sentas malsamon la kor'. Ne pensas mi pin pri la steloj, Pri via nur am' kaj favor'. Forĵetu promesojn vi plene, De mia bezon' estas norm': Nur vorto afabla matene, Afabla nur vorto por dorm'. Tradukis Adam Pavlukovec. Vi kiam estas tre malgoja... Vi kiam estas tre malgoja, ne pensu tro pli malesper'. Rigardu, kia estas gaja malgranda en montar' river',— Malfermis gi riĉecon sian, bejecon tutan giis la fund', Kaj vi auskultuA nur auskultu sonoron gian el profund'! Vi kiam estas tre malĝoja, el kap' sopiron jetu for, Rigardu en herbejon vastan, al verda herb' kaj bela flor', Kaj kiel belas tiuj floroj, malsama estas ciu flor', Kaj kiel ĉiu bonodoras,— ekflamas sentoj en la kor'! Vi kiam estas tre malgoja, forgesu pri malgaja larm', Kaj nur rigardu al betuloj, rigardu, kia estas carm'— En mondon ja navigas ili, similas branco al remil', Folio ciu kvazaŭ kantas al vivo gloron en trankvil'! Tradukis Adam Pavlukovec. ARKADZJO KVLJAŜOV (1914—1978) * * * Betulon plantis mi kun ĝoja sento, Ke ĝi post jaroj kvardek-kvardek kvin Plenkreskos ne ĉe iu voja fin', Sed ĉe la sojlo de I 'estont'-jarcento. 8» Sub gia brane' junulo en juli', Irante trafikvoje el la foroj, Atendos gis varmegaj ĉesos horoj, Alportos akvon por motoro li. Kaj konos li nek mian tombkameron, Nek mian vivon kiel civitan', Sed pensos danke pri 1'fervora man', Fosinta zorge la printempan teron, Piantinta arbon ne por mokz de 1'vent', Ne por si mem; transportis por homaro Gi 1 'arbon ne al kampo el arbaro, Sed el jarcent' al nova do jarcent'. Trad tikis Klara Rabinovic. MAKSIMO TANK (naskiĝis: 1912) Eksciu do Elkreskis sur tombomontet' alta pin', Eksciu do; Radikojn ĝi plektas en tomba la min', Eksciu do; La astrojn ĝi tuŝas per sia kulmin', Eksciu do; Sonoras kun vent' ĝi mallaute sen fin', Eksciu do: Pairin', Kie dormas la filo sub mont'; Vent', Kie ludi per arc' kaj per ond'; SteE, Kie pluve defali en mond'; Birdo migranta — La hejmon ĉe I'font'. Tradukis Klara Rabinovic. Tosto por amikeco Se kune ciuj ni eklevos La blankajn, flavajn, nigrajn manojn, Ni povos gis plej foraj altoj EĈ movi nian sunon flaman. Se ni kunplektos ĉiujn polmojn De 1 'nigraj, blankaj, flavaj manoj, Ni zonos per vivanta krono Planedon nian, la malsanan. Se ĉiuj ni mallevos pugnojn De 1 'flavaj, nigraj, blankaj manoj, Tuj renversiĝos la katenoj Kaj rnondon skuos uragano. Do levu ni Lkalikojn plenajn Da vinoj ŝaumaj, diafanaj Por la eterna amikeco De I 'blankaj, flavaj, nigraj manoj. Tradukis Benciono Berin. ULADZIMIRO DUBOUKA (1900—1976) * * * Multaj cagrenoj en kor' mia nestis, En mia kor' nur la morto ne estis. Se gi alvenos.en iu momento, Estos ĝi tute por mi ne turmento, Se dum disiĝa minuto severa Serĉos min via rigardo tenera. Mi ne bedauros eĉ korpon, animon, Kiam nur sentos mi vian proksimon. Se en alian mi mondon foriros, Kaj vi du vortojn: «Mi amas» nur diros, Tuj do revenos al mi miaj fortoj, Cerkz renversiĝos de tiuj ĉi vortoj. Hi plenŝutos la tombon rigore, Kiun fosistoj preparis fervore. denaryparolon atestu la suno, Ankaŭ la steloj serenaj kaj luno: Nek paradizon por mi, nek inferon, Se mi neglektos ci-vortojn kaj veron! Diru al mi nur: «Mi amas sincere!», Vivos, ekzistos mi tiam eterne. Tradukis Klara Rabinovic. MIKOLA HVEDAROVIC (1904—1981) * * * Korsaluton al vi, Balta maro! Vian akvon lazuran mi gloras, Kie frua ĉielo auroras Kaj rebrilas la Lun' kaj stelaro. Korsaluton al vi, Balta maro! Sur la bordon obstina ondaro Sen ripozo alkuras, forkuras, Gin frapadas kolere, murmuras Kaj ŝaumiĝas renkonte kun baro. Korsaluton al vi, Balta maro! Balancetis vi noktan lulilon Kaj kolektis arĝentan lunbrilon. Kvietiĝu, akceptu konsilon, Estu bona proksima najbaro. Korsaluton al vi, Balta maro! Nova tago okulojn blindigas Kaj mallumon de Pnokto forigas. Nur ĉe 1 'bordo konkuras, intrigas Atakanta senlaca ondaro. Korsaluton al vi, Balta maro! Korsaluton al vi, Balta maro, Mi alportis el voj7 malproksima. Mi pri la maltrankvilo senlima Tuj forgesas ĉe via akvaro. Korsaluton al vi, Balta maro! Tradukis Petras Celiauskas. ADAMO RUSAK' (1904—1987) Arbara kanto Ho, betuloj kaj pinoj — Partizanaj fratinoj, Ho vi, juna kaj brua arbar7! Nur ekaudos mi klaran Vian kanton arbaran, Tuj obsedos min sent7 sen kompar7. En memoro brulegoj, Malamikaj la gregoj Kaj malvarma blovado de Event7, Kaj pluvkot7, kaj sopiroj, Kaj dum nokt7 militiroj, Lignofajr7 en arbara silent7. Mia lando fiera, Estas vi nun libera. Mi iradis pro vi al batal7 Por neniam, neniam Sub la jugon nazian Trafu vi dum severa fatal7. Pasis jaroj malbonaj, Finis tondri kanonoj, Bruas sole arbaro en for'. Ho, betuloj kaj pinoj, Partizanaj fratinoj, Restos ĉiam en mia memor'. El la belorusa: Adam Pavlukovec. SERGEO NOVIK-PJAJVN (itask. 1906) Kanto de junaj geesperantistoj Ekzistas multaj lingvoj en ci-mondo, Nin logas sola, ŝajne bela kant'. Gi ligas nin, mistera kvazau ponto Kun amikar' en ajna fora land". Kun gi ni vagos tra la tuta tero, Parolos ĉie ni sen miskompren'. En ĝi sendota ajnen la letero Legota estos sen plej eta pen'. Car Esperanto, la simbol' de paco, Al la gepatra lingvo estas frat', Per ĝi batalas ĉiam ni sen iaco Por mondo sen militoj kaj invad'. Infanaj koroj—junaj, sed persistaj. Devizo nia: «Рас' kaj amikec'!» Kaj pacafer' por geesperantistoj Honora estas porciama dec'. El la rusa: Adam Pavlukovec. Ciuj homoj estas niaj fratoj Kiam estis mi malgranda knabo, Meditis ofte mi, ke ĉiuj homoj Felice povas vivi, kiel fratoj, Trankvile loĝi do en siaj domoj, Ke la milito estas ne necesa, Nek larmoj de infanoj kaj patrinoj, Ke ĉiuj volas vivi kaj amiki, Labori en la kampoj kaj uzinoj. La tempo pasis. En la tuta mondo Leviĝis multe jam da batalantoj Por forĝi la feliĉon al popoloj En vivo paca dank' al Esperanto. Nenia forto rompos niajn vicojn, Car ni batalas clam por sukceso De la ideo sankta de frateco, De libereco, paco kaj progreso. Steloj Dediĉas al miaj gepatroj Tagoj jenas, tagoj pasas en angor', Kvazaŭ ondoj de riveroj fluas for. Trian jaron mi suferas en ekzil', Kaj turmentas mian koron maltrankvil', Malproksimas tre gepatra la kaban', Kaj ne premos mian manon frata man', Trankviligos min nenies bona vort', Sen patrujo sola esti — mia sort'. La stejetoj jen flagretas en ciel', Kvazau nokte min rigardas ĉiu stel'... Por vi estas, etaj steloj, la demand': Kio estas en patria mia land'? Cu jam donnas mia patro kaj patrin'? Cu rigardas ankau steloj lin kaj ŝin?.. Eble pensas ili nun pri sia fit', Kion faras mi ĉi tie, en ekzil'? — Se ne dormas la gepatroj en la lit', Se rigardas vin, steletoj, лкйп medit', Vi alportu, vi transdonu ĝis sunbril', Steloj karaj, la saluton de la fil'. Por ke ili ne plu ploru en sopir', Ke mi estas en ekzilo la martir'. Venos, venos por ni ankau bela hor', Mi revenos hejmen gaja, en humor'. Ni ekvivos, venos nova la esper', Belorusan himnon kantos en liber', Kaj kun kanto belorusa sen amar' Ni plugados kaj semados en kampar'. Nokte stelojn ni rigardos en ĉiel', Kiel nun, aperos ili stel' post stel'... Vi alportu al gepatroj ĝis sunbril', Steloj karaj, la saluton de la fil'. El la belorusa ALESJO ZVONAK (naskigis 1907) Respondo Cu celas rusoj al milit'? E. Jevtusenko. Ĉu celas Sovetio al milit'? — Demandu vi unue belorusojn. Flatynj' al vi respondos sen hezit' Kaj frataj tomboj — la militakuzoj. Al vi respondos filoj de la land', En kiu — ve! — pereis ĉiu kvara. Al vi respondos ajna nia rand' Per tombmontet' kun rememor' amara. Sed diros mi: vivadu en prosper' Vi, junaĝuloj, sen militproblemoj, Kaj ciam cie floru krizantemoj, Kaj kantu najtingalo kaj paser'... Ne por militaj, sed por pacaj temoj Aperas la poetoj sur la ter'! El la belorusa lingvo tradukis Adam Pavlukovec MAKSIM luTanin Malhela plezuro Cu longe ĉi tio ja dauris? Minuton, Eble dum jaro, pli eble... Nur Al mi, knabino, se diri tuton, Restis dolor' kaj malhela plezur'. Plezur'— hodiaŭ kun vi renkonto, Fremda vin ĉiam senti — dolor'... Sed dum primaver' egale respondos Per kant' najtingala la stulta kor'. Elbelorusigis Adam Pavlukovec ALEKSEJO ZARYCKI La hungaro Senĉese iris soldataro Kaj restis ie jam Jandlim'. Renkontis ĉe vilaĝ 'hungara La kamparanoj ĝoje nin. Samkiel en Belorusio Portata estis sal' kaj pan'. Kun salutvort' al ni sin turnis Hungara unu kamparan'. Koloron perdis la ĉemizo De 1 'laborema vilaĝan'. Verŝajne estis akirebla Tre malfacile lia pan'. Sincere sonis liaj vortoj, Li nin rigardis kvazau frat'.