Паводле Марка сьв. эвангельле
Біблія. Паводле Марка сьв. эвангельле
Паводле Марка сьв. эвангельле. -
[Гэльсінгфорс], [ок. 1941] (Työväen kirjapaino). - 31 с.
Гэта інфармацыя знойдзена уладальнікам скана з нікам "Макс" ў файле
suomen_venajankielisen_kirjall.pdf
Выдавец: Työväen kirjapaino
Памер: 31с.
Хельсінкі 1941
10. Калі-ж Ён быў Сам, акружаўшыя Яго разам з дванаццацьма спыталіся ў Яго аб прыпбвесьці.
11. I сказаў ім: вам дадзена вёдаць тайны царства Божага, а тым вонках усё стаёцца ў прыповесьцях,
12, каб, глёдзячы вачыма, глядзёлі й ня бачылі; слўхаючы, чулі й не разумёлі; каб не навярнуліся, ды каб ня былі даравйны ім грахі іхнія.
13. I кажа ім: не разумёецс гэтае прыпбвесьці? Як жа вам зразумёць усё прыпбвесь» Ці?
14. Сёйбіт слова сёе. Ч
15. Вось жа тыя, што ля да» рогі, дзё сёецца слова, як толь» кі пачуюць яго, дык ураз жа сатанй й вырывае слова, па* сёянае ў сэрцах іх.
16. Таксама й тыя, што па* сёяны на камяністым мёсцм.
25. I калі дом разьдзёліцца сам у сабё, ня можа ўстайць дом той;
26. і калі сатанй падняўся «а самога сябё ды разьдзяліўся, ня можа ўстайць, але канёц яму.
27. Ніхто, увайшоўшы ў дом дужбга, ня можа абрабаваць дабра ягонага, пакуль ня зьвяжа дужбга, і тады абрабуе дом ягоны.
28. Запраўды кажу вам: будуць дараваны сынём чалавёчым усе грахі і хулы, якімі-б яны ні хулілі;
29. але хто будзе хуліць Дўха Сьвятога, таму ня будзе даравана ніколі, але падлягае рёчнаму асуджэньню.
30. Бо казалі: у Ім нячысты
ДУХ- _
31. I прыйшлі браты і маці Яго і, стоячы вбнках, паслалі да Яго клікаць Яго.
32. I сядзёў каля Яго народ. 1 сказалі Яму: вось маці твая і браты тваі на падвбрку пытаюць Цябё.
33. I сказаў ім, мовячы: хто маці Май ці браты Маё?
34. I, глянуўшы наўкола на сядзёўшых ля Яго, кажа: вось ^аці Мая і браты Маё;
35. бо хто выпаўнйцімець волю Божую, той Мнё і браі, < сястра, і маці.
Разьдзёл 4.
1. 1 іЗноў пачаў навучаць над морам; і сабралося да Яго такое множства народу, што Ен увайшоў у човен і сядзёў у моры, а^ўвёсь народ быў на Зямлі ля мора.
2. 1 навучаў іх шмат прыпбвесьцямі, і ў навуцы сваёй га» Варыў ілр
ПлмйА Mapwo вм 9ваягеяьлГ\
яхія педзь пачуюць слова. за>аз з рйдасьцю прыймаюцьяго,
17 цы ня мр.іоць у сабё караня 'ык дачэсныя: як тольк) лрыйд^ ўшск ці перасьлёдаваньне за слона зараэ спаку«наіоцца
Іл ! тыя ійго ў шыпшынь wikv пасёяны гзта тыя. што чуюць слова,
19 але ў якіх гурботы гэтага вёку. прынйда багацьця ды інчіыя пажаданьні, увахбдзячы ў іх, глўшаць слова і яно ста«цца бясплодны.м
20 I што пасёяна на добрай зямлі. гэта гыя, якія слўхаюць слова і прыймаюць ягс t даюць плён; адзія у грыццаць, Мругі ў шэсьцьдзесят інпіы ў сто разоў
21 1 сказаў 1м ці на гое прыносіцца сьвятло, каб паставіць яго пад пасўдзінх яад ложак, а не на тое, каб паставіць яго на сьвётачу?
22. Бо няма нічога тайнага, каб не зрабілася яўным: бо ня сталася дзеля ўкрываньня. a «аб в&явілася
23. Калі хт® мае вушы чуць. «яхай чуе
24. I сказаў ілг заўважайце. што чуеге. якою мёраю мёраеце, гэткаю й вам адмёрана бу дзе * дададзена будзе вам. ште слухаеце
25. Бо хто мае, таму будзе дадзена, а хто ня у raru адймецца й тое, што мае
26. I сказаў гэтак ёсьць цар сгва Божае, як калі чалавек кідае зёрне ў зямлю,
27 t сьпіць, і ўстаё ўначы 1 ўдзёнь, і насёньне ўзыходзіць і расьцё, што ён ня вёдае;
28 бо зямлй сама сабою ро> дзіць сьпярша рунь, пасьля колас. пасьчя зёрне ў коласе.
29. Калі-ж дасьпявйе плён, ураз жа шлёнь сёрп, бо надыйшло жнівб.
30 I сказаў; да чаго падобна царства Божае? Ці якою прыпбвесьцю выкажам яго?
31 Яно як зёрне гарчычнае, якое, калі сёецца ў зямлю, дык ёсьць мёншае за ўсё зярнаты на зямлі,
32 а калі пасёяна, узыходзіць I робіцца бльшым за ўсё расьліны I пускае такія вялікія галіны, што пад цёнем яго могуць хавацца птйхі нябёсныя
33 I многім» гэткіАВ прыпРвесьцямі казаў ім слова, колькі яны маглі слухаць;
34 бяз прыповесьці-ж нё гаварыў нічога? а вучням насамбце тлумачыў усё
35 Увёчары таго-ж дня сказаў ім пераплывём на той бок
36. I яны, адправіўшы народ, узялі Яго з сабою, як быў у чаўнё, бо э Ім былі і другія чаў« ны.
37 I ўзьнялася вялікая бўра; хв^лі білі ў чбвен так крзпка, што ўжо пачаў напаўняцца вадою
38 А Ен спаў на кармё на падушцы Яго будзяць ды ка» жуць да Яго ВучыцельІ Ня? ўжо-ж Цябё ня рўпіць. што мы гінем?
39 1, падыймаючыся, забараніў вётру 1 кажа да мора: змоў’ кні. пакіньі I вёцер заціх, I настала еялікая ціша.
40. I кажа ім: чаму вы гэткія палахдівыя? як гэта ў вас няма вёры?
411 спалохаліся вялікім страхам ды гаварылі між сабою: Хто гзта, што й вёцер і мора слўхаюцца загаду Яго?
1 Ллвод" Мяпкв a
Разьдзёл 5,
*;
I. I прыйшлі на той бок мора, у старану Гадарэнскую.
2. I, калі выйшаў Ён зчаўнй, аараз жа пераняў Яго чалавёк з магільніку, апанаваны нячыстым.
3. Ён мёў жыльлё ў магілах; і ніхто ня мог яго зьвязаць навет ланцугамі,
4. бо многа разоў скоўвалі яго путамі ды ланцугамі, але ён разрываў ланцугі і разьбіваў путы, і ніхто ня мёў сілы супакоіць яго;
5. заўсёды ўначы і ўдзёнь ён быў у гбрах ды ў магілах, крычучьі і б’ючьі сябё камёньмі..
6. Углёдзіўшы-ж Ісуса здалёку, прыбёг ды пакланіўся Яму
7. і, закрычэўшы моцным голасам, сказаў: што Табё да мянё, Ісус, Сын Бога Усявышняга? Заклінаю Цябё Богам, ня муч мянё!
8. (Бо Ісус казаў яму: выйдзі, дух нячысты, з гэтага чалавёка).
9. I спытаўся ў яго: як імя тваё? I ён сказаў у адКВз: легіён імя маё, бо нас многа.
10. I дужа прасіў Яго, каб не высылаў іх вон з стараны таё.
1. 1. ГІасьвіўся-ж там ля гары вялікі гурт сьвінёй.
12. I прасілі Яго ўсё дэманы: пашлі нас у сьвінёй, каб нам увайсьці ў іх.
€ 13. Ісус ураз жа дазволіў ім.
I нячыстыя духі, выйшаўшы, увайшлі ў сьвінёй, і кінулася стада з крўчы ў мора; было-ж каля дзьвёх тысячаў; і патацулі ў моры.
14. А тыя, што пДсьвілі сьвЬ нёй, пабёглі ды абвясьцілі ў мёсьце і па вёсках. І жыхары
м. ЭваНіеЛЬЛІ
выйшлі гіаглядзёць, штп лася.
15. Прыходзяць да Ісуса ды бачаць, што апанаваны дэма« намі, у якім быў іх легіён, ся« дзіць, адзёты, пры здаровым розуме; дык спалбхаліся.
16. I бачыўшыя расказалі як сталас$цз апанаваным дэманамі, ды аб сьвіньнях.
17. I пачалі прасіць Яго адый* сьці ад мёжаў іхніх.
18. I, калі Ён увайшоў у човен, дык той, што быў апанаваны дэманамі, папрасіўся быць з Ім.
19. Але Ісус не дазволіў яму і кажа да яго: ідзі дамоў да сваіх ды раскажы ім, што зрабіў табё Госпад і як зьлітаваўся над табою.
20. I пайшоў ды пачаў апавя* даць у Дзесяціградзьдзі, шта зраб^ў з ім Ісус. I ўсё дзіві* ліся.
21. Калі Ісус ізноў перабраў* ся ў чаўнё на другі бёраг, са« бралося да Яго множства на« роду. I быў Ён ля мора.
22. I вось прыходзіць адзін із школьных старшын, на імя Яір, і, углёдзіўшы Яго, падае да ног Ягоных
23. і вёльмі просіць Яго, ка^ жучы: дачка мая ўмірае: прыйдзі, палажы на яё рукі, каб яна паздаравёла і жыла.
24. 1 пайшоў з ім. I за Ііуь ішло шмат народу і ціснул| Яго.
25. I нёйкая жанчына, якая цярпёла ад крывацёчы дванац» цаць гадоў
26. ды шмат вьіцярйела ад многіх дахтароў і патраціла на іх усё, ня маючы ніякае ла* лёгкі, ды йшчэ болын.хворая^
27. пачуўшы пра Ісуса, па» дыйшла. ззаду між народам *
Паводле Марм в жакранўлася да вбпраткі ЯгйЭДе,
бо казала: калі хоць да •впраткі Яго дакранўся, паддаравёю
вО. 1 зараз задзяржалася ў яё •срывацёча, і пачула яна ў цёле сваім, іпто паздаравёла ад хворасьці
30. Ў гой жа час Ісус, лачуўшы Сам у Сабё, што выйшла з Ягв сіла, зьвярнуўся да народу і сказаў хто дакранўўся да Маё адзё'жы?
31. Вучні сказалі Яму Ты бачыш, што народ гоўпіцца ля Цябё, і пытаешся. хто дакра нўўся да Мянё?
32. Але Ён аглянуўся наўкола, «аб бачыць гую. што зрабіла гэта
33. Жанчына-ж, спалохаўшыся і дрыжучы. 6о ведала, што э ёю сталася, падыйшла, упала аерад Ім « сказала Яму ўсю праўду
34. Ён жа сказаў ей. дачкаі вёра твая збавіла цябё. Ідзі ў супакоі і будзь здарова ад хворасьці тваё.
35. Ён яшчэ гаварыў, калі прыходзяць ад школьнага старшыні ды кажуць. дачка 7вая памёрла, на што яшчэ турбўеш вучыцеля?
36 Але Ісус, ураз пачуўшы гавораныя слбвы, кажа да старшыні школы: ня бойся, голькі вер!
37. I не дазволіў нікому йсьці ва Сабою, апрача Пятра, Якава і іоана, брата Якавага.
38. Прыходзіць у дом старшыні школы і бачыць грывогу, плач ды лямант вялікі
39. I, увайшбўпіы, кажа ім; чаго трывбжыцеся ды плачаце? Дзяўчына ня ўмёрла, але сьпіць.
е 9ванее/ллг ♦. *
40 I сьмяяліся э Яго Але Ён, выслаўшы ўсіх, бярэ з Сабою бацькоў дзяўчыны і быўшых з 1м ды ўваходзіць гуды. дзё ляжала дзяўчына
41 I. „узяўшы дзяўчыну за руку, кажа да яё: Таліта, кумП што значыць дзяўчына. табё кажу, устань!
42 I ўраз жа ўстала дзяўчына » пачала кадзіць, а было ёй дванаццаць гадоў. • здумёліся ад дзіва вялікага
43 і Ён цьверда арыказаў ім, чаб ніхто аб гэтым ня вё> даў. » сказаў даць ёй есьці.
Разьдзел tt
I і выйшаў адтуль і прыйшоў у сваю бДцькаўшчыну, I за Ім ішлі вучні Ягоныя
2. 1, калі яастала субота, пачаў вучыць у школе; I многія, чуючы, э задзіўлёньнем гаварылі адкуль у Яго гэтае? I што за мудрасьць дАдзена Яму, што I гэткія цуды чыняцца рукамі Яго?
3. Ці-ж гэта ня цесьля, сын Марыі, брат Якава, Есіі, Юды і Сымона? Ці-ж гэта ня сёстры Ягоныя, што пасярод нас? 1 сумляваліся ў !м
4. Ісус жа сказаў ім: ня бывае прарок без пашйны/хіба толькі ў сваёй б^цькаўнічыне і ў родных і ў доме сваім.
5. 1 ня мог там учыніць ніякага цуду, голькі некаторых хворых, усклаўшы рукі на іх, аздаравіў.
6. I дзівіўся з недавёрства іх. I хадзіў па вакалічных сёлах, навучаючы.
7. I паклікаў тых дванацца» цёх і пачаў іх слаць па двое і даў ім уладу над нячыстымі дўхамі.
8. I сказаў нічога ня браць
у дарогу, апрача аднаго кія: ні 21. I, як надарыўся дэёнь, «Э’ торбы, ні хлёба, ні мёдзі ў полі Ірад, з прычыны сваіх ураясе, ' дзін, справіў банкёт сваім
9. адно абувацца ў пасталы вяльможам, ваяводам ды іні не апранацца ў дзьвё вопратшым людзям Галілёі, кі. 22. дык дачка Ірадзіяды ўвай-
10. I сказаўім: калі дзё ўвойшла і танцавала й дагадзіла дзеце ў дом, аставайцеся ў ім, Іраду і банкетаваўшым з ім. дакуль ня выйдзеце стуль; 1 сказаў цар дзяўчынепрасі
11. і калі хто ня прыме вас ў мянё, чаго хочаш, і дам табё. і ня будзе слухаць вас, выхо23. I прысягнуў ёй: чаго падзячы адтуль, абтрасёце пыл просіш у мянё, дам табё, хоць з ног вашых на сызядоцтва ім. бы палову царства майго. Запраўды кажу вам: лягчэй 24. Яна выйшла і спыталася будзе Садому й Гаморы ў дзёнь ў маткі сваёй: чаго прасіць? суда, чымся мёсту гэнаму. Тая адказала: галаву Іоана
КНІГІ ОНЛАЙН
