Паводле Марка сьв. эвангельле
Біблія. Паводле Марка сьв. эвангельле
Паводле Марка сьв. эвангельле. -
[Гэльсінгфорс], [ок. 1941] (Työväen kirjapaino). - 31 с.
Гэта інфармацыя знойдзена уладальнікам скана з нікам "Макс" ў файле
suomen_venajankielisen_kirjall.pdf
Выдавец: Työväen kirjapaino
Памер: 31с.
Хельсінкі 1941
67. І, убачыўшы Лятра, што ён грэецца, прыглёдзіўшыся да яго, сказала: і ты быў з кусам Назаранінам.
68. Але ён адрокся, кажучы: ня вёдаю і не разумёю, што гаворыш. 1 выйшаў на пярэдні падворак; і прапяяў пёвень.
69. Дзяўчынка-ж, ізноў убачыўшы яго, пачала казаць стаяўшым навакол: гэты із іх.
70. Ен жа ізноў адрокся. I, крыху счакаўшы, стаяўшыя наўкола ізно’ў пачалі гаварыць Пятру: праўда, што ты із іх: бо ты і галілёянін, і гутарка твая падобная.
11. А ён пачаў клйсьціся ды
прысягбцца: ня вёдаю чала» вёка гэнага, аб які.м гаворыне» 72. Тады другі раз прапяяў пёвень. I фрыпомніў Пётр слова, што сказаў яму Ісусз пёрш, чым пёвень двойчы прапяё, тры разы адрачэшся ад Мянё I пачаў плакаць.
Разьдзёл і5
1. 1 ўраз нараніны зрабіўшьв нараду, архірэі з старшынамІ ды кніжнікамі і ўвёсь еынэд* рыон, зьвязаўшы Ісуса, завялВ ды аддалі Пілату.
2. I спытаўся ў Яго Пілаті Ты цар Юдэйскі? Ён жа ад? казаў яму: ты кажаш..
3. I многа ўзводзілі на Яго архірэі.
4. А Пілат ізноў спытаўся ў Яго: Ты нічога не адказваеш? Глядзі, колькі сьвёдчаць про* ці Цябё.
5. Але Ісус і на гэта нічога не адказаў, ажно зьдзівіўся Пі* лат.
6. На ўсякае-ж сьвята звальняў ён ім аднага із вязьняў, за якога прасіяі.
7. Быў жа ў вязьніцы нёйкС Варавва з сваімі супольнікамі^ якія ў часе бунту ўчынілі за* бойства.
8. I народ, падняўшы крыкй пачаў прасіць Пілата, каб зра* біў ім, як заўсёды.
9. Пілат жа адказаў ім, кажу* чы: хочаце, звольню вам Цар< Юдэйскага?
10. Бо вёдаў, што архірэі да$> ля эАвісьці выдалі Яго.
11. Але архірэі падбілі народі на тое, каб звольніў ім лёпей Варавву.
12. I Пілат, азваўійыся ізнеў. сказаў ім: Што-ж хочаце, кав я зрабіў з Тым, каго называец# Царом Юдайскім?
Паводле Марка ct f3. Ялы ж ізноў закрычэлі: распні Яго!
14. Пілат жа сказаў: што-ж рлагое ўчыніў Ён? Але яны яшчэ мацнёй крычалі: распні Яго!
15. Тады Пілат, хбчучы дагадзіць народу, звольніў ім Варавву, а Ісуса аддаў, пасьля бічаваньня, расьпяць.
16. I жаўнёры завялі Яго ў панадворак^ што завёцца Прэгорыя, і склікалі ўсю роту.
17. I адзёлі Яго ў пўрпур і, сплёўшы з цёрняў вянок, узлажылі на Яго.
18. I пачалі вітаць Яго: РаДуйся, Цар Юдэйскі!
19. I білі Яго па галавё трысьцінай, і плявалі на Яго, і, СТановячыся на калёні, пакланяліся Яму.
20. I, як насьмяяліся з Яго, вьнялі пўрпур ды адзёлі Яго ў уласную вопратку, і павялі Яго, каб расьпяць Яго.
21. I прымусілі нёйкага Сымона КІранэйца, бацьку Аляксандра й Руфа, які йшоў з поля, каб нёс крьок Ягоны.
22 .1 прывялі Яго на Галгофу, «ёсца, якое называецца Мёсйа Чарапоў.
23. I давалі Яму ліць віно з сьмірнаю, але ён ня ўзяў.
24. I, расьпяўшы Яго, падзялЫ вопратку Ягоную, кідаючы жэрабе, каму што ўзяць.
25. Была трэцяя гадзіна, і расьпялі-Яго на крыжу.
26. 1 быў надпіс віны Ягонае яапісаны: Цар Юдэйскі.
27. I з 1м расьпялі двух разбойнікаў, аднаго з правага, a Другога з лёвага боку Яго.
28. I збылося пісаньне, што гаварыла: і да злачынцаў зааічаны (Ісая 53, 12).
29- I праходзячыя міма зьне-
Эвакгельле tj. 25
ва>калі Яго, ківаючы галавамі сваімі ды кажучы: о, Ты, штсГ цэрквы руйнуеш і ў тры дні адбудоўваеш!
30. Спасі Сябё Самога і зыйдзі з крыжа!
31. Падобна-ж t архірэі, насьмяхаючыся, гаварылі з кніжнікамі адзін да аднаго: другіх снасаў, Сябё-ж спасьці ня можа!
32. Хрыстос, Цар Ізраіляў, няхай зыйдзе цяпёр з крыжа, каб мы бачылі ды павёрыліГ’ I расьпятыя разам я Гм зьневажалі Яго.
33. I а шостай гадзіне настала цёмра па ўсёй зямлі ажно да дзявятае гадзіны.
34. I а дзявятай гадзіне загаласіў Ісус моцным голасам: Элоі, Элоі! ламма сабахтаніГ што абазначае: Божа Мой, Божа Мой! на што Ты Мянё лакінуў?
35. 1 некаторыя із стаяўшых наўкола, пачуўшы, казалі: восв Ільлю кліча.
36. Адзін жа, пабёгшы й набраўшы ў губку воцату ды насадзіўшы яё на трысьціну. паіў Яго, кажучы: чакайцеі) паглядзімо, ці прыйдзе Ільля зьняць Яго?
37. Ісус жа, загаласіўшы моц* ным голасам, сканйў.
38. I заслона ў царквё разь» дзёрлася надвое ад вёрху да нізу.
39. Сотнік жа, што стаяў на» супраць Яго, углёдзіўшы, што гак загаласіўшы сканаў, ска« заў: запраўды, чалавёк гэтью быў Сын Божы.
40. Былі гут і жанчыны, шта глядзёлі здалёк; між імі была t Марыя Магдаліна, і Марыя, маці Якава мёншага ды Есііл і Салямэя,
41. якія і тады, як быў у Галілёі, ішлі за Ім дьі служылі Яму; і.многа іншых, што прыйшлі'з Ім у Ерузалім.
42. I, як ужо настаў вечар, (а была параскёва, значыць перадсуботлік),
43. лрыйшоў Язэп з Арыматэі, выдатны радпік, які й сам ждаў царства Божага, і сьмёла ўвайшоў да Пілата і прасіў цёла Ісусавага
44. I Пілат зьдзівіўся, што Ён ужо памёр, і, клікнуўшы сотніка, спытаўся ў Яго, ці даўно памёр?
45. I, давёдаўшыся ад сотнь ка, аддаў цёла Язэпу.
46. I, купіўшы сіндон ды зьняўшы Яго, абвіў сіндонам і лалажыў Яго ў магілу, што была вьісечана ў скалё, ды прываліў камень да дзьвёраў магілц.
47. А Марыя Магдаліна і Марыя Есіява глядзёлі, дзё Яго палажылі.
Разьдзёл 16.
1. I, калі прыйшла субота, Марыя Магдаліна і Марыя Якавава і Салямэя купілі пахнідлаў, каб пайсьці памазаць Яго.
2. I дужа рана, у пёршы дзёнь тыдня, прыходзяць да магілы на ўсходзе сонца.
3. I гаварылі між сабою: хто адваліць нам камень ад дзьвёраў магілы?
4. 1, глйнуўшы, бачаць ка.мень адвАлены, а быў ён надта вялікі.
5. I, увайшоўшы ў магілу, убачылі дзяцюк^, сёдзячы з правага боку й адзётага ў бё« лую шату. 1 спалохаліся.
6. Ён жа кажа ім: He палокайцеся! Шукаеце Ісуса На-
зарэя, расьпятага на крыжу? Ён уваскрос; Яго няма тут.
Вось мёсца, дзё палажылі Яго» I
7. Дык ідзёце, скажэце вуч* ням Ягоным і Пят^зу, шта йдзе перад вамі ў Галілёю;там| Яго пабачыце, як сказаў вам.
8 I, выйшаўшы, пабёглі ад магілы; і зьняла іх дрыготка, .інікому нічога не ск азалі, бо баяліся
9. Уваскрбсшы-ж рйніцаю ў пёршы дзёнь тыдня, Ісус па« казаўся сьг/ярша Марыі Маг* даліне, э якое выгнаў сём дэ» манаў.
10. Яна, пайшоўшы, абвясь*’ ціла тым, што былі з Ім, ды плакалі й кдласілі
11. I яны, пачуўшы, што Ён жывё й быў б&чаны ёю, не па* вёрылі.
12. Пасьля гэтага паказаўся ў іншым выглядзе двум із іх у дарозе, як ішлі ў вёску.
13. I тыя, вярнуўшыся, аб’ вясьцілі ўсім іншым, але й ім не павёрылі.
14. Урэшце паказаўся са* мым адзінаццацём, як спачы* валі за сталом, і карыў іх за нявёру й жорсткасьць сэрца, што не павёрылі бачыўшым Яго ўваскрбсшага. »
15. I сказаў ім: ідзёце ла ўсі« сьвёце і абвяшчайце Эван* гельле ўсякаму стварэньнкн
16. Хто павёрыць і ахрысь* ціцца, спасён будзе; хто-ж не лавёрыць, засўджаны будзе.
17. А павёрыўшым будуць гэткія знамёньні: імем Маін дэманаў выганйцімуць, новы» мі мовамі гаварыць будуць; |
18. зьмёяў браць будуць, дь» хоць бы штось сьмярбтнае вы» пілі, не пашкбдзе ім; пало» жаць рукі на хворых.дык зда* ровымі будуць.
Кзеодле Марка лв. Эвангельле /в. 23
£оспад жа ла^ьля гутаркі павёдывалі ўсюды з дапамо• імі ўзьнёсся на нёба і сёў нагай Госпада, сцьвярджаўшага ®Р^ва ад Бога. ўсьлёд слова іхняе знамёнь*
1--30. Яны-ж, выйшаўшы, пранямі. Амін.
Разьдзёл I.
X На пачатку было Слова, » Слова было ў Бога, < Богам было Слова
} 2. Яно было ў Бога спрадвё-
| 3. Усе праз Яго стЛлася, і без Яго кічога ня было з таго, што стілася
) 4. У Ім жыцьце было, і жыцьуё было сьвятлбм для людзёй. | 5. I сьвятлб ў цёмры сьвёціць, ♦ цёмра не агарнула яго.
L 6. Быў чалавёк, пасланы ад 6oraj і.мя яго Іоан.
| X Ен прыйшоў дзеля сьвёд> «аньня, каб сьвёдчыў аб сьвят* лё, каб усё мелі вёру праз Яго.
| 8. Ня быў ён сьвятлом, але «аб сьвёдчыў аб Сьвятлё.
| 9. Было Сьвятлб праўдзівае, якое прасьвячаеўсякага Чала•ёка прыходзячы ў сьвёт.
| 10. Было Яно на сьвёце, сьвёт праз Яго стаўся, і сьвёт Яго не пазнаў
ri L Да сваіх прыйшло, і свае Яго ня прынйлі
12. А гым, што лрынялі Яго, Зёруючым у імя Яго, дало Яно Ім сілу дзяцьмі Божымі ст£цца, тым4 якія вёруюць у імя Яго,
13. тым, што не ад крыві, не ад жаданьня цёла, не ад жаданьня мужа, але ад Бога нарадзіліся
І4. I Слова цёлам стйлася f пасялілася між нас, (і бачылі мы славу Яго, славу, як Адзі-
народнага ад Айца), лоўнае ласкі і праўды.
15. Іоан сьвёдчыць аб ім і голасна кажа: Гэта Той, пра Якога я скаЗс.ў: Той, што пасьля мянё йдзе, ён напёрадзе мянё стаў, бо ранёй за чян' быў.
16. і ад лоўнасьці Яго ўсе мы лрынялі ласку на ласку;
17. бо з.акон быў дАдзены праэ Майсёя, ласка-ж і праўда ста» ліся праз Ісуса Хрыста
18. Бога ня бачыў ніхто «іколі; Адзінародны Сын, што ў улоньні Айца, Той зьявіў.
19. I вось сьвёдчаньне іоана, як Жыды паслалі з Ерузаліму сьвяшчэньнікаў і лявітаў, каб спыталіся ў яго: кто ты?
20. Ён сказаў 1 ня зрокся, I сказаў; я ня Хрыстос.
21 I пыталіся ў яго; дык хто-ж? ты Ільля? I сказаўі нё. Прарок? I адказаў: нё.
22. Дык сказалі яму: хто-мв гы? каб нам даць адказ гым. што нас паслалі: штб ты ка» жаш аб самым сабё?
23. ( сказаў: я голас гукЗЮ’ чага ў пустыніі Прастуйце шлях Госпаду, як сказаў пра» рок Ісая (Ісая 40, 3).
24. А пасланыя былі ад фары» сэяў.
25. I спыталіся ў яго: Дык што-ж ты хрысьціш, калі ты ня Хрыстос, ані Ільля, ані прарок?
26. Іоан сказаў 1м у адказ: я
39 • Паводлі Іоана a
хрыпічу вадой, але паўстаў сярод вас, Каго вы ня вёдаеце;
27. гэта Той, што йдзё за мною, але напёрадзе мянёбыў, Якому я ня варты разьвязаць рамёнь абуцьця Яго.
28. Сталася гэта ў Віфавары, за Іорданам, дзё хрысьціў Іоан
29. На другі дзёнь бачыць Іоан Ісуса ідучы да яго I кажа: вось Ягня Божае, што бярэ на Сябё грахі ўсяго сьвёту.
30. Гэта Той, аб Якім я сказаў: ідзё за мною Муж, Які стаў напёрадзе мянё, бо ранёй за мянё быў;
31. і я ня вёдаў Яго; але, каб зьявіўся Ізраілю, прыйшоў я. крысьцячы вадой.
32. I сьвёдчыў Іоан, кажучы: я бачыў Духа, зыходзячы э нёба, як галуб. • стаў Ён над Ім.
33. I я ня вёдаў Яго; але Той, што пасл&ў мянё хрысьціць вадой, сказаў мнё: на каго углёдзіш зыхбдячы Духа, Гэты і ёсьць Той, што Духам Сьвятым хрысьціць.
34. I я бачыў і засьвёдчыў, што гэты ёсьць Сый Божы.
35. На другі дзёнь ізноў стаяў Іоан і двое з вучняў яго.
36. I, углёдзіўшы, што йдзе ісус, сказаў: вось ЯгняБожае!
37 .1 пачулі двое з вучняў яго, як казаў гэтае, і пайшлі за !сусам.
38. Ісус жа, аглянуўшыся і ўглёдзіўціы, што йдуць за Ім, кажа ім: чаго шукаеце? Яны адказалі Яму: Равві! (г. е. вучыцель) — дзё жывёш?