Паводле Марка сьв. эвангельле
Біблія. Паводле Марка сьв. эвангельле
Паводле Марка сьв. эвангельле. -
[Гэльсінгфорс], [ок. 1941] (Työväen kirjapaino). - 31 с.
Гэта інфармацыя знойдзена уладальнікам скана з нікам "Макс" ў файле
suomen_venajankielisen_kirjall.pdf
Выдавец: Työväen kirjapaino
Памер: 31с.
Хельсінкі 1941
27. I пайшоў Ісус з вучнямі Сваімі ў сёлы Кесарыі Піліпавай. I дарогаю Ен пытаўся ў вучняў Сваіх, кажучы: за каго лічаць Мянё людзі?
28. Яны адказалі: за Іоана Хрысьціцеля; другія-Ж за Ільлю, а іншыя — за аднаго з прарокаў.
29. Ен жа кажа ім: а вы зд дічыце Мянё? ( Пётр ад?
1. J сказаў ім: запраўды кажу вам: ёсьць некаторыя сярод тых, што тут стаяць, якія ня Імуць сьмёрці, пакуль ня ўглё* дзяць царства Божага, прый(шоўшага ў сіле. *
ч2. I цераз шэсьць дзён бярэц»» Ісус Пятра, Якгша і Іоанз і ея*
ПавоОм Марко пл Званеельлв
9«
казаў Яму, кажучы: Ты Хрыс* тос.
30. I загадаў ім, каб нікому не гаварылі аб Ім.
31. 1 пачаў навучаць іх, што трэба, каб Сын Чалавёчы мно» га выцярпеў, каб адцураліся ад яго старшыны і архірэі і кніжнікі, ды каб быў забіты і цераз тры дні ўваскрбс.
32. I гаварыў аб гэтым адкрьь та. 1 Пётр, адклікаўшы Яго, пачаў карыць Яго.
33. А Ён, аглянўўшыся й ба~ чучы вучняў Сваіх, забараніў Пятру, сказаўшы: адыдзі ад Мянё, сатана, бо думаеш не аб Божым, але аб чалавёчым.
34. I, паклікаўшьГ народ з вучнямі Сваімі, сказаў ім: хто хоча гсьці за Мною, адракіся ад самога сябё і вазьмі крыл$ свой ды йдзі сьлёдам за Мною;
35. бо хто хоча душу свак» спасьці, загўбіць яё; але хто загўбіць душу сваю за Мяні і Эвангельле, той спасё яё.
36. Бо штб за карысьць ча» лавёку, калі-б здабыў увёсь сьвёт, а душы сваёй шкоду ўчыніў бы?
37. Або штб дасьць чалавё» за душу сваю?
38. Бо хто пасарбміцца Мян^ І Маіх слоў перед родам гэтыл^ 'блудным ды грэшным, дык і Сын Чалавёчы пасарбміцц^ яго, як прыйдзе ў славе Айцд Свайго з ангеламі сьвятымі»
Разьдзёл 9.
m гару «жокую асобна іх адных. і перамяніўся перад імі
3 1 адзёньне Яго зрабілася Сліскучым ды такім бёлым, як сьнёг, ды яц бялільшчык на яямлі ня можа выбяліць
4. 1 зьявіўся ім Ільля з Майсёем ды вялі гутарку з Ісусам
5. I на гэта Пётр сказаў Ісусу: Равві! добра нам тут быць; дык зробім тры палаткі: Табё адну, Майсёю адну і Ільлі адну.
6. Бо ня вёдаў, што сказаць. яны перапалбхаліся
7 1 паўстала хмйра, закрыўшая tx, I з хмары выйшаў голас, Акі казаў гэты ёсьць Сын Мой улюблены. Яго слухайце.
8 1 раптам, аглядзёўшыся наўкола, нікога болыв ня ўбачылі, апрача аднаго Ісуса
9 Калі-ж яны зыходзілі з гары. загадаў ім нікому не казаць, штб яны бачылі, дакуль Сын Чалавёчы не ўваскрэсьне.
10 I захавалі гэтае слова, пытаючыся адзін у аднаго, што значыцы уваскрэснуць?
11 1 спыталіся ў Яго, кажучы кніжнікі гавораць, што яёрш мусіць прыйсьці Ільля?
12. Ен жа адказаў ім: Ільля, прыйшоўшы лёрш, наладзіць усё, як і напісана лра Сына Чалавёчага, каб шматперацярлёў і быў паніжаны
13 Але кажў вам, што і Ільля прыйшоў, 1 ўчынілі з ім, што хацёлі, як налісана пра Яго
14. 1, лрыйшоўшы да вучняў, углёдзіў многа народу ля іх ды кніжнікаў, спрачаючыся з імі.
15. I, ураз углёдзіўшы ^іго, увесь народ здумёўся ды, «рыбягаючы, вітаў Яго.
tr
16 I спытаўся £н у кніжнЬ каў: аб чым у вас спрэчка а (мі?
17 I, адказваючы, адзін із народу сказаў: Вучыцелю! я прывёў да Цябё сына майго, які мае нямбга духа:
18 дзё ні схопіць яго, кідае яго на зямлю, і ён пёніцца й скрыгіча зубамі сваімі ды пруцянёе I казаў я вучням Тваі.м, каб вйігналі яго, і ня Здблелі.
19 Ен жа, адказваючы, гавора: о, род нявёрны! Дакуль буду з вамі? Дакуль буду цярпёць вас? Прывядзёце яго да Мянё!
20. I прывял» яго да ісуса. I, убачыўшы Яго, дух затрос ім’ і ён упаў на зямлю ды валяўся, пускаючы пёну.
21 I спытаўся Ісус у бацькі ягонага; як даўно гэта зрабілася з ім? Той жа адказаў: э дзяцінства,
22 і шмат разоў дух кідаў Яго ў вагонь ды ў ваду, каб загу* біць яго; але, калІ што можаш, памажьі нам, зьлітаваўшыся над намі.
23 Ісус сказаў яму: калі можаш вёрыць, усё магчыма для вёруючага.
24. 1 зараз, загаласіўшы, бацька хлопца сказаў лраз сьлёзы; Госпадзе! ламажы май» му недавёрству!
25. Ісус жа, бачучы, што зьбягаецца народ, пагразіў дух& нячыстаму, кажучы яму: дух нямы і глухі! Я лрыказую габё: выйдзі з яго ды больш не ўваходзь у яго!
26. 1, загаласіўшы ды крэпка затрбсшы ім, выйшаў; 1 зра» біўся, як няжывы, так што многія гаварылі, што памёр.
27. Але Ісус, узяўшы яго з« руку, падняў яго, і ён устаў.
28. I, як увайпіоў у дом, вучні Ягоныя пыталіся ў Яго насамбце: чаму мы не маглі выгнаць яго?
29. 1 сказаў ім: гэты род ніяк ня можа выйсьці, адно толькі ад малітвы ды посту.
30. I, пайшоўшы стуль, прахоцзілі праз Галілёю, і Ён не хацёў, каб хто давёдаўся.
31. Бо навучаў Сваіх вучняў і гаварыў ім, што Сын Чалавёчы выданы будзе ў рукі людзёй, і заб’юць Яго, і забіты ўваскрэсьне на трэці дзёнь.
32. Але яны не разумёлі слоў, а спытацца ў Яго баяліся.
33. I прыйшоў у Капэрнаум; I, як быў у доме, спытаўся ў іх: аб чым дарогаю вы гутарылі між сабою?
34. Яны-ж маўчалі, бо дарогаю разважалі між сабою, хто болыпы.
35. I, сёўшы, паклікаў дванаццацёх і сказаў ім: калі xtq хоча пёршым быці, будзь з усіх апошнім і для ўсіх слугою.
36. 1, узяўніы дзіця, паставіў яго сярод іх ды, абняўшы яго, сказаў ім:
37. Хто прыйме адно з гэтых дзяцёй дзеля.Мянё, той прыймае Мянё, а хто Мянё прыйме, то не Мянё прыймае, але Паслаўшага Мянё.
38. I адказаў Яму Іоан, мбвячы: Настаўнік! мы бачылі чалавёка, які Тваім імем выганяе дэманаў, а ня йдзёць за намі; дык забаранілі яму, бо ня йдзёць за намі.
39. Ісус жа сказаў: не заба» ранййце яму, бо няма такога, хто, учыніўшы цуд імем Маім, Мог бы хутка зьняважыць. Мянё.
40. Бо хто ня проці вас, той 85 ваь
41. I хто напоіць вас каў* шбм вады дзеля Мянё, затым, што вы Хрыстовыя, запраўдьк кажу вам: ня страціць нагарбды сваё.
42. I хто зьвядзё аднаго э малых гэтых, вёручых у Мянё, таму лёпей оыло-б, каб павёсілі яму камень ад жбрйаў на шьпо ды кінулі яго ў мора.
43. I калі эводзіць цябё рука твая, адсякі яё: лёпей табё калёкаму ўвайсьці ў жыцьцё, чымся з Дзьвюма рукамі йсьці ў геённу, у вагонь неўгасаючы.
44. дзё чэрв іх ня ўмірае, I агонь не ўгасае.
45. I калі нага твая зводзіць цябё, адсякі яё; лёпей табё) ўвайсьці ў жыцьцё кульгаючы, чымся з дзьвюма нагамі быць укіненым у геённу, у ва« гонь неўгасаючы,
46. дзё чарвяк іх ня ўмірае* ды аглнь не ўгасае.
47. халі вбка тваё зводзіць цябё, вырві яго: лёпей табё з адным вокам увайсьці ў цар< ства Божае, чымся з дзьвюмаь вачыма быць укіненым у ге« ённу вагнявую,
48. дзё чарвяк іх ня ўмірае, ды агонь не ўгасае.
49. Бо кожны агнём асоліц* ца, а ўсякая ахвяра соляй асо* ліцца.
50. Соль добрая; але, калі соль зробіцца несалбнай, чым яё паправіце? Мёйце ў сабв соль і мір мёйце між сабою,
Разьдзёл 10.
1. I згэтуль, устаўшы, прыхо* дзіць у мёжы Юдэйскія за Іорданам. I зноў зьбіраецца да Яго народ, і па звычаю свайму Ён ізноў навучаў іх.
2. I, падыйшоўшы, фарусэі спыталіся, спакушаючы ЯгО:
К! можна мужу кінуць жонку сваю?
3. Ён жа, адкйзваючы, сказаў 4м: што запавёдаў вам Майсёй?
4. Яны-ж сказалі: Майсёй даэволіў пісаць разводны ліст і разлучацца.
5. I, адказваючы, Ісус сказаў: дзеля жбрсткасьці сэрца вайіага напісаў ён вам гэтую зйпаведзь
6. Бо на пачатку тварэньня Бог стварыў іх мужчынай і жанчынай (Быт. 1, 27)
7. Дзеля гэтага пакіне чалаеёк айца свайго ды матку
8. і прыгбрнецца да жонкі сваёй, і ў двох будуць адно цё<ла (Быт. 2, 24), дык іх ужо ня двое, але адно цёла.
9. Вось жа, ідто Бог злучыў, чалавёк няхай не разлучае
10. А дома вучні Яго ізноў Спыталіся аб тым жа
11. I сказаў ім: хто пакіне »конку сваю ды ажэніцца з другою, той блудзіць з ёю;
•12 . і калі жонка разлўчыцца 8 мужам сваім ды выйдзе за ^уэугога, — блудзіць
113. Прыносілі да Яго дзётак, «аб Ён дакранўўся да іх: вучйі-ж ня пускалі тых, што прыйосілі
14. Убачыўшы-ж гэтае, Ісус вагнёваўся ды сказаў ім: дайце дзёткам ісьці да Мянё і не забаранййце ім, бо гэткіх ёсьць йарства Божае
15. Запраўды кажў вам; хто «я прыйме царства Божага, як дзіця, той ня ўвойдзе ў Яго.
16. I, абняўшы іх, усклаў на <х рукі і багаславіў іх.
17. 1, кал» выходзіў у дарогу, падбёг нёхта, упаў перад Ім на калёні і сііытаўся ў Яго: На« стаўніку добры! што мнё ра-
біць, каб унасьлёдаваць жыць> цё вёчнае?
18. Ісус жа сказаў яму шго завёш Мянё добрым? Ніхто ня добры, толькі адзін Бог.
19. Вёдаеш запаведзі: ня блудзі; не забівбй: не крадзі; ня сьвёдчы крыва; ня крыўдзь; паважай бацькоў тваіх (Вы« хад 20, 12—17).
20. Той жа, адкбзваючы, ска* заў Яму. Настаўнік, усяго гэтага пілнаваўся я змалку дзён сваіх.
21. Ісус жа, глянуўшы на яго, упадабаў яго і сказаў яму; аднаго табё не хапае: пайдзі, усё, што мАеш, прадай ды раздай убогім, і будзеш мёць скарб на> нёбе; і прыходзь, ідзі за Мною, узяўшы крыж.
22. Той жа, зьбянтэжаны гэтым словам, адыйшоўся за* смуч^ны, бо мёў вялікую маё» масьць
23. I, паглядзёўшы наўкола. Ісус кажа вучням Сваім: яю цяжка багатым увайсьці ў цар* ства Божае
24. Вучні здумёліся ад слоў Яго Але Ісус ізноў сказаў ім у адказ: дзёці! як цяжка ўвайсьці ў царстаа Божае тым. хто ўскладае надзёю на багаць« це.
25. Зручнёй вярблюду прай» сьці праз гблчынае вуха, чым-» ся багатаму ўвайсьці ў цар* ства Божае.
26. Яны-ж балёй зьдзівіліся ды гаварылі між сабою. Хто-ж можа спасьціся?
27. Ісус, паўзіраўшыся на іх, кажа; у людзёй гэта немагчы. ма, але ня ў Бога; бо ў Бога ўсё магчыма.
28. I пачаў Пётр гаварыц% Яму: вось мы пакінулі ўсё і пайшлі за Табою
17
Пмодле Марка еы. tb.
29. кус жа, адказваючы, сказаў: запраўдй кажў вам: нямй нікога, хто пакінуў бы дом, ці братоў, ці сёстраў, ці бацькоў, ці дзяцёй, ці зёмлі. дзеля Мянё і Эвангельля
30. і не атрымаў бы цяпёр, у гэты час, сярод перасьлёдаваньня ў сто разоў балёй дамоў, і братоў, і сёстраў, і бацькоў, ! матак, і дзяцёй, і зёмляў, а ў будучыне — жыцьця вёчнага;
31. бо многія пёршыя будуць апошнімі, а апошнія пёршымі.
32. Калі яны былі ў дарозе, ідучы ў Ерузалім, Ісус ішоў напёрадзе іх, а яны жахаліся і, ідучы за Ім, былі ў страху. I, узяўшЬі ізноў дванаццацёх, пачаў ім гаварыць аб ты.м, што з Ім мае стацца
33. Вось, мы ўваходзім у Ерузалім^ і Сын Чалавёчы будзе выданы архірэям і кніжнікам, і засудзяць Яго на сьмёрць і выдадуць Яго паганам;
34. і назьдзёкуюцца над 1м, і будуць біць Яго і плявйць на Яго, ды заб’юць Яго; і натрэці дзёнь уваскрэсьне.
35. Тады падыйшлі да Яго Якаў і Іоан, сыны Завядзёявы, ды сказалі: Вучыцель! мы хочам, каб Ты зрабіў нам, чаго лапросім
КНІГІ ОНЛАЙН
