Паводле Марка сьв. эвангельле
Біблія. Паводле Марка сьв. эвангельле
Паводле Марка сьв. эвангельле. -
[Гэльсінгфорс], [ок. 1941] (Työväen kirjapaino). - 31 с.
Гэта інфармацыя знойдзена уладальнікам скана з нікам "Макс" ў файле
suomen_venajankielisen_kirjall.pdf
Выдавец: Työväen kirjapaino
Памер: 31с.
Хельсінкі 1941
12. 1, пайшоўшы, прапавёдыХрысьціцеля.
валі, каб каяліся; 25. I ўраз жа, вярнуўшыся«
13. і выганялі многа дэманаў борзда да цдра, папрасіла, ка-
і многіх хворых мазалі аліваю жучы: хачу, каб ты даў мнё і лячылі. цянёр жа на місе галаву Іоана
14; I даууўся цар Ірад (бо імя Хрысьціцеля.
Ягонае сталася вёдама) і ска-* 26. Цар, хоць і зажурыўшыся, заў: гэта Іоан Хрысьціцель але дзеля прысягі і тых, што уваскрос, і дзеля гэтага цудьз банкетавйлі з ім, не схацёў ёію праз Яго дзёюцца. ад.мовіць.
15. Другія гаварылі: гэта Іль27. 1 цар, ураз жа паслаўшьг ля; а іншыя казалі: гэта праката, загадаў прынёсьці галарок, ці адзін із прарркаў. ву ягоную.
16. Ірад жа, пачуўшы, ска28. Той, пайшоўш^і, сьця^ заў-)гэта Іоан, якому я сьцяў яго ў вязьніцы і прынёс галагалаву; ён паўстаў гз мёртвых. ву ягоную на місе і аддаў яё
17. Бо гэты Ірад, паслаўшы, дзяўчыне, а дзяўчына аддала схапіў быў Іоана і зьвязаў Яго яё матцы сваёй.
ў вязьніцы за Ірадзіяду, жднў 29. 1, дачуўшыся, вучні яф брата свайго Піліпа, што ўзяў прыйшлі і ўзялі Цёла ягонае яё за жонку. ды палажылі яго ў магілу.
18. Бо Іоан сказаў Іраду: ня 30. 1 сабраліся апосталы дз гожа 7абё мёць жонку брата Ісуса і расказалі Яму ўсё, і твайго. што зрабілі і чаго навучалК
19. Ірадзіяда, злуючы на яго, 31. I сказаў ім: пайдзёце ад> жадала забіць яго, ды не ны ў пустыннае мёсца ды кры* магла, $ »ху супачыньце. Бо так мно*
20. бо Ірад баяўся іоана5 вёга было, што прыхддзілі й даючы яго, як чалавёка спраадыходзілі, дый ёсьці ім было еядлівага ды сьвятога, і сьцянёкалі. .1
рог яго; дый шмат рабіў, слў32. I лаплылі ў пустыннае каючыся ягу, і слухаў яго. з мёсца ў чаўнё адны.
адаші. 33. Народ углёдзіў іх ёдучЫь
Плвобл» Март ом
мноля пазналі; і бёглі туды пёша з усіх мёстаў і апярэдзілі іх дый зыйшліся да Яго
34. Ісус, вййшаўшы, углёдзіў множства народу ды пашкадаваў іх, бо яны былі, як авёчкі бяз ластыра; і пачаў навучаць іх многа.
35. 1, як прайшло шмат часу, вучні Яго прыйшлі да Яго дь кажуць: мёсца тут пустыннае, а час ужо позны
36 Пусьці іх, каб, пайшоўшы ў вакалічныя вёскі й сёлы, купілі сабё хлёба. бо ня маюць чаго ёсьці.
37 Ён жа адказваючы ска»аў ім: вы дайце ім ёсьці. I сказалі Яму. хіба нам пайсьці купіць хлёба дынараў на дзьвесьце й даць ім ёсьці?
38. Але Ен спытаўся ў іх: колькі ў вас хлябоў? Пайдзёце й яаглядзёце Яйы, давёдаўшыся, сказалі. пяць хлябоў і дзьвё рыбы.
39. Тады загадаў ім рассадзіць усіх гурткамі на зялёнай гравё.
40. I пасёлі радамі ла ctu ды па ляцьдзесят.
41 1, узяўшы ляць хлябоў I дзьвё рыбы, паўзіраўшыся на нёба, багаславіў і паламйў хлябы I даў вучням Сваім, каб яны раэдалі Ім; I дзьвё рыбы яадзяліў усім.
42 I ёлі ўсё 1 наёліся
43. I набралі кускоў хлёба дванаццаць поўных карабдў і астаткаў ад рыбы,
44 А было ёўшых хлёб каля пяцёх гысячаў людзёй.
р 45. I зараз прымусіў вучняў сваіх увайсьці ў чбвен ды плыці налёрад на той бёраг да Віф> саіды, пакуль Ен распусьціць народ.
46. I, распусьціўшы іх, пай* шоў на гару памаліцца.
47 I, як настаў вёчар, чбвен быў пасярэдзінё мора, а Ён адзін на зямлі.
48. I ўбачыў, як ім цяжка ллыці, бо вёцер быў супраціўны; дык каля чацьвёртай ста« рожы ўначй йдзё да іх, ступ£ ючы па моры; і хацёў абмінуць
49. ІЙны-ж, углёдзіўшы Яго ідучй па моры, падумалі, штіо гэта здань, ды загаласілі.
50. Бо ўсё бачылі Яго I сп» лохаліся. Дык ураз жа прамсь віў да іх і сказаў ім: схамяінёцеся: гэта Я, ня бойцесяі
51. I ўвайшоў да Іх у човені I вёцер заціх. I яны цераз мёру эдумёліся ў сабё 1 дзівавйліся;
52 Бо яны не зразумёлі аб хлябох: бо сэрца Іх было ска^мянёўшы.
53 I, пераплыўшы, прыйшлі ў зямлю Генісарэцкую і пры« сталі да бёрагу.
54. I, як яны выйшл» з чаўнб, ' зАраз пазнаўшыя Яго
55. абёглі усю тую вакОліцу, і пачалі на ложках лрынасіць нядужых туды, дзё, як чулі, быў Ён.
56. I, куды Ен ні прыходзіў ' у сёлы, у мёсты і ў вёскі, клалІ хворых на плошчах 1 лрасілі Яго, каб ім хоць да краіо адзёжы Яго дакранўцца. I гыя, што дакраналіся да Яго. спасьліся.
Разьдзёл 7.
1. 1 сдбраліся да Яго фарысэі й некаторыя з кніжнікаў, нгго прыйшлі з Ерузаліму;
2. і, убачыўшы некаторых э вучняў Яго, як ёлі хлёб нячыстымі (гэта значыць няўмы» тымі) рукамі, карылі іх.
н ііамдле Марка
3. Бо фарысэі і ўсё Юдэі, трымаючыся наказаў старшых, не ядуць не памыўшы чыста рук;
4. і з торгу, пакуль не памыюцца, неядуць. Ёсьць і многае іншае, чаго яны, пераняўшы,трымаюцца: мыцьцё чараў, кубкаў, мёднага судзьдзя ды ўслонаў.
5. Пасьля пытаюцца ў Яго фарысэі ды кніжнікі: чаму вучwi Тваі ня жывуць згодна з маказамі старшых, але* нямы« тымі рукамі ядуць хлёб?
* 6. Ён жа, адказваючы, сказаў ім: добра прарочыў аб еас, крывадушных, Ісая, калі лісаў: людзі гэтыя паважаюць Мянё вўснамі, а сэрца іх далё«а ад Мянё.
і & Але дармА пакланяюцца Мнё, навучаючы навук і з£паведзяў чалавёчых (Ісая 29,
I 8. Бо вы, пакідаючы прыкаЗдньне Божае, трымйецеся наказу чалавёчага, мыцьця чйраў і кубкаў, ды робіце шмат Іншага, падобнага да гэтага.
9. I сказаў ім: ці добра, што ©ы адкідаеце прыказаньне Божде абы спаўняць ваш наказ? >І0. Бо Майсёй сказаў: павамсай айца твайго і матку тваю: І хто зьневажае айца ці матку, няхай сьмёрцяй памрэ (Вы«ад. 20, 12; 21, 16).
І1. А вы кажаце: хто скажа айцу ці матцы: Корван, (гэта ^сьць — Дар), чым бы ад мянё карыстаўся,
І2. таму дапускаеце ўжо нічога больш не рабіць для айца свайго ці для маткі сваё, j ІЗ. адкідаючы слова Божае яаказам вашы.м, які вы ластанавілі; ды робіце шмат падобнага да гэтага.
^4. t паклікаўшы ўвёсь на-
■м. f.
род, кажа да іх: слухаіШе Мя* нё ўсё ды разумёйце.
15. Няма нічога, што, увахбдзячы ў чалавёка звонку, магло бы зрабіць яго нячыстым; але тое, што выходзіць ад яго, — гэта тое, што робіць ня» чыстым чалавёка;
16. калі хто мае вушы чуць» няхай чуе.
17. I калі Ён увайшоў у дом ад народу, вучні Ягоныя спы* таліся ў Яго аб прыповесьці.
18. I скаэаў ім: няўжо-ж і вы гэткія няцямкія? Няўжо-ж не разумёеце, што нішто, увахб* дзячы ў чалавёка звонку, ня можа яго зрабіць нячыстым,
19. бо ня ў сэрца ягонае ўваходзіць, але ў жывот, і выходзіць вон, ачышчаючьі ўсякую ёжу.
20. Дый сказаў: тое, што вы> ходзе ад чалавёка, тое робіць яго нячыстым. |
21. Бо з нутрА, з сэрца чала» вёчага выходзяць благія дум* кі, распуста, блуд, душагуб* ства,
22. крадзёжы, прагавітасьцц, злосьць,здрада,бязглуздасьць, ліхое вока, хула, пьіха, дур> нота.
23. Усё тое благое 3 нутрЗ выходзіць і робіць нячыстым чалавёка.
24. I, устаўшы, пайшоў ад» туль на ўзьмёжігі Тырскія й Сідонскія; і, увайшоўшы ў дом, не хацёў, каб хто давё» даўся; ды ўтаіцца ня здблеў, 25. бо жанчына, дачка якое мёла ў сабё нячыстага Духа, пачуўшы аб Ім, прыйшоўшьі ўпала да ног Ягоных;
26. а жанчына тая была пі ганка, .родам Сірафінікіянка; і прасіла ў Яго, каб выгнаў чыстага духа з дачкі яё» ‘
/Тамдле Марка сы
Алё Гсус сказаў ёй. дай пёрш насыціцца дзёцям, бо ня гожа ўзяць хлёб у дзяцёй і кінуць сабакам.
28. Яна ж адказала Яму і сказала: так, Госпадзе; але й сабакі пад сталом ядуць крошкі ад дзяцёй.
29. I сказаў ёй дзеля гэтага слова: ідзі! злы дух выйшаў 3 дачкі тваё.
30. I, прыйшоўшы ў свой дом, яна знайшла, што злы дух вьійшаў, і дачка ляжыць на ложку.
31. 1, ізноў выйшаўшы з зямёль Тырскіх і Сідонскіх, пайшоў да мора Галілёйскага, пасярод Дзесяціградзьдзя.
32. 1 прывялі да Яго глуханямбга ды прасілі Яго ўзлажыць на яго руку.
33. I, узяўшы яго ад народу, паклаў пальцы Сваё ў вушы яму і, плюнуўшы, дакранўўся да языка ягднага,
34. і, глянуўшы ў нёба, уздыхнуў і сказаў яму: Эффафа! што .знача: расчыніся!
35. I ўраз жа расчыніліся вўшы ягоныя і разьвязаліся путы языка ягонага, і яачаў добра гаварыць
36. I загадаў ім не казаць нікому. Аде колькі ні забараняў ім, яны яшчэ шырэй алавядалі.
37. I тым балёй дзівіліся ды гаварылі: ўсё добра зрабіў: робіць і глухія каб чулі, і нямыя каб гаварылі.
Разьдзёл 8.
I. У тыя дні, як сабралося дужа многа народу і ня ’мёлі што ёсьці, Ісус, клікнуўшы вўчняў Сваіх, кажа ім:
2. Шкада Мнё народу. што
г Э«ангельле у. 8. ці
ўжо тры дні са Мною ! ня мае штб ёсьці.
3. 1. калі пушчу !х дамоў ня ёўшы, аслабёюць у дарозе, ба некаторыя з іх прыйшлі здалёку.
4. I вучні Ягоныя адказалі Яму: скуль мог бы хто тут у пустыні накар.міць іх хлёбам?
5. і спытаўся ў іх; колькі ў вас хлябоў? Яны сказалі: сём.
6. і сказаў народу сёсьці на зямлю; і, узяўшы сём хлябоў ды падзякаваўшы, паламаў і даў вучням Сваім, каб раздалі; і яны раздалі народу.
7. I мёлі яны нёкалькі рыбак; і, пабагаславіўшы, сказаў раздаць і тыя.
8. I ёлі ! насыціліся і набралі астаўшыхся кускоў сём карабоў.
9. Еўшых жа было каля чаты» рох тысячаў. I распусьціў іхь
JO. I, ураз увайшоўшы ў чо> вен з вучнямі Сваімі, прыйшоў у мёжы Далмануфскія.
11. 1 выйшлі фарысэі ды ла» чалі з ’Ім спрачацца, дамагаці* чыся ад Яго знакбў з нёба* слакуш^ючы Яго.
12. 1 £н ,уздыхнуўшы ў ду« шы Сваёй, сказаў: на што род гэты дамагаецца знакбў? Запраўды кажў вам, 'ня будзе да« дзены знак роду гэтаму.
13. |,4 пакінуўшы іх, ізноў увайшоў у чбвен і паплыў на той бок.
14. 1 забыліся ўзяць хлёба, і ня мёлі з сабою ў чаўнё хлё* ба, апрача аднаго ббханак
15. Ён загадаў ім: глядзіце, сьцеражьіцеся кісьлі фарысэйл скай і кісьлі Ірадавай.
16. I разважалі міжсабою, ка» жучы: гэта wtq хлёба ня маем.
13
17. >, вёдаючы, Ісус кажа да іх: ці-ж яшчэ ня цйміце й не разумёеце? Ці йшчэ скамянёўшы маеце сэрца вашае?
18. Маючы вочы, ня бачыце? Маючы вушы, ня чуеце? дый ire памятаеце?
19. Калі Я пяць хляббў паламаў на пяць тысячаў, колькі поўных карабоў кускоў назьбіралі вы? Кажуць ЯмуГдванаццаць.
20. А калі сём для чатырох тысячаў, колькі карабоў назьбіралі вы астаўшыхся кускоў? Сказалі: сём.
21. 1 сказаў ім: як жа не рарумёеце?
22. I прыходзе да Віфсаіды; І прыводзяць да Яго сьляпога ды просяць, каб дакрануцца да яго.
23. I, узяўшы сьляпога за руку, вывеў яго за сяло і, плюнуўшы яму на вочы, паклаў на яго рукі ды спытаўся, ці |вто бачыць?
24. I той, зірнуўшы, адказаў; бачу людзёй, што як дрэвы ходзяць.
25. Потым ізноў палажыў рукі на вочы яму ды зрабіў, каб •бачыў. I паздаравёў ды стаў бачыць усё ясна.
26. I паслдў яго дамоў, сказаўшы: не захбдзь \ ся'лб і не’ 9<ажы нікому ў сялё.
КНІГІ ОНЛАЙН
