Паводле Марка сьв. эвангельле
Біблія. Паводле Марка сьв. эвангельле
Паводле Марка сьв. эвангельле. -
[Гэльсінгфорс], [ок. 1941] (Työväen kirjapaino). - 31 с.
Гэта інфармацыя знойдзена уладальнікам скана з нікам "Макс" ў файле
suomen_venajankielisen_kirjall.pdf
Выдавец: Työväen kirjapaino
Памер: 31с.
Хельсінкі 1941
36. Ён жа сказаў ім; што хочаце, каб Я зрабіў вам?
37. Яны-ж сказалі Яму: дай нам сёсьці ля Цябё, аднаму з лравага боку, а другому з лёвага, у славе Тваей
38. Але кус сказаў ім: ня вёдаеце, чаго просіце; ці-ж мбжаце піць чару, якую п’ю Я, і хрысьціцца хрышчэньнем, якім Я хрышчўся?
39. Яны адказалі: можам.
.Ісус жа сказаў Ім: чбру, якую п’ю Я, піць будзеце;
40. але сёсьці ў Мянё з правага боку і з лёвага — ня Мнё давбць, але каму прыгатбвана.
41. 1, пачуўшы, дзёсяць пачалі злаваць на Якава і Іоана.
42. 'Ісус, прыклікаўшы іх, сказаў ім: вёдаеце, што тыя, ічто лічацца князямі народаў, пануюць над народамі; і іялікія валадаюць імі;
43. у вас жа хай будзе ня гэ-' так: але хто хоча стацца вялікшым між ва.мі, няхай будзе гам служкаю,
44 і хто хоча стацца пёр* шым між вамі, хай будзе слу> гою ўсіх
45. Бо і Сын Чалавёчы прый» шоў нё каб Яму служылі, але каб паслужьіць і аддаць душу Сваю на выкуплёньне многіх?
46. 1 прыходзяць у Ерыхоц> I, калі Ён выходзіў з Ерыхону, з вучнямі Сваімі і множстваМ народу, сьляпы Варцімёй, сыд Цімёяў, сядзёў ля дарогі, ж£ брўючы.
47. I, пачуўшы, што гэта ку^ Назарэй, ён пачаў крычэць казаць: Ісўсе, сыне Давідаўі зьмілуйся нада мноюі ’ “
48. I мкогія сварыліся на яго^ каб замоўк, але ён яшчэ больці’ стаў крычэць: Сын Давідаўг зьмілуйся нада мною! *
49. I Ісус, затрымаўшыс^ сказаў паклікаць яго. 1 кл® чуць сьляпога і кажуць ня бойся, уставай, кліча цяб^
50. Ён жа, скінуўшы з сяб| вопратку, устаў і прыйшоў да Ісуса.
.51. 1, адказваючы яму, Ісув' сказаў: што хочаш зрабіць т^’ бё? Сьляпьі сказаў Яму: стаўнік, каб мнё ізноў відзець,
ЛаьбОЛь Марко ем
52 Гсус жа сказаў яму: ідзі, рёра твая збавіла цябё. I ён В^раз пачаў відзець і пайшоў за кусам па дарозе.
Разьдзёл 11.
I. I, калі падыйшлі да Ерузавіму, да Віфагіі і Віфані, да гавы Аліўнай, Ісус пасылае двух вучняў Сваіх
2. і кажа ім: пайдзёце ў сяло, цгго перад вамі; увахбдзячы да яго, зараз знойдзеце прывязанае асьлйтка, на якога ніхто з людзёй не сядйў; адвязаўшы яго, прывядзёце.
3. I калі хто скажа вам: што вы гэта робіце? адказвайце, што ён партэбны Госпаду; і зйраз пашлё яго сюды.
4. Яны пайшлі і знайшлі асьлйтка, прывйзарае ля варот на вуліцыж 1 адвязалі яго.
5. I некаторыя, што тамака стаялі, гаварылі ім; што робіце? На штб асьлйтка адвязваеце?
6. Яны адказалі ім, як зага«аў Ісус; і тыя пусьцілі (х.
7. I прывялі асьлйтка да (суса $ лаклалі на яго сваё вопраткі, і Ён сёў на яго.
8. ( многія пасьцілалі адзёжу сваю на дарозе, а іншыя рэзалі еёцьце з дрэваў і ўсьцілалі (м дарогу.
9. I тыя, шго йшлі аерад і за Ім, крычалі, мовячы: ОсаннаІ Багаслбўлены, што йдзё ў Імя Госпада’
10. Багаслаўлена царства <йца нашага Давіда, якое йдзё ў імя ГоспадаІ Осанна на вышыніі
11 I ўвайшоў (сус у Ерузаяім і ў сьвятыню; І, аглядзёўшы ўсё, выйшаў у Віфанію з дванаццацьма, бо час ужо быў аозны.
> ЭЬанеелмь ю, /л
12. ’ I назаўтрае, як выйшлі яны з Віфаніі, захацёў Ён ёсьці.
13. I, углёдзіўшы здалёк смакоўніцу, пакрйтую яісьцём, пайшоў, ці пя знойдзе на ёй што-нёбудзь; але, падыйшоўшы да я£, нічога не знайшоў, апрача лісьцй, бо ня час быў на смоквы.
14. I, прамовіўшы, сказаў да яё Ісус: Няхай ніхто з цябё да вёку ня ёсьць плоду! I чулі гэтае вучні Ягоныя.
15. I прыйшлі ў Ерузалім. I кус, увайшоўшы ў царквў. пачаў выганяць купляўшых € прадаваўшых у царквё; івпапераварбчваў сталы мянйльнікаў і ўслбны прадаўцоў галубоў;
16. і не дазволіў, каб хто праз царквў насіў хоць якое судзь» дзё.
17. I навучаў, кажучы: ці-ж не напісана: дом Мой домам малітвы ўсімі народамі будзе названы, а вы зрабілі яго прыгонам разбойнікаў (Ісая 56, 7. Ерам. 7, 11).
18. I пачулі гэтае кніжнікі ды архірэі і шукалі, як загубіць Яго, бо байліся Яго, што ўвёсь народ дзівіўся з навукі Ягочае.
19. 1, як зрабілася позна, ён» зыйшаў з мёста.
20. I раніцай, праходзячы Miwa, убачылі смакоўніцу, засохшы да каранй.
21. I, успбмніўшы, Пётр кажа Яму: Равві! глядзі, смакоўніца, якую Ты праклйў, засохіа.
22. I, адказваючы, Ісус кажаг ім:
23. Мёйце вёру Божую. Бо запраўды кажў вам: калі хто скажа гарэ гэтай: узьніміся
і кінься ў мора, і ня будзе сумлявдцца ў сэрцы сваім, але вёру мёць будзе, станецца так, як гавора, — будзе яму, што-б ні сказаў.
24. Дзеля гэтага й кажу вам: усё, чаго-б вы ні прасілі ў малітве, вёрце, што дастанеце і будзе вам.
25. 1 калі стаіцё на малітве, даруйце, калі што маеце на каго, каб і Ацёц ваш, што ў нябёсах, дараваў вам грахі вашыя.
26. Калі-ж вы не даруеце, то 1 Ацёц ваш, што ў нябёсах, не даруе вам грахоў вашых.
27. 1 прыходзяць ізноў у Ерузалім. I, калі Ён хадзіў у царквё, падыйшлі да Яго архірэі і кніжнікі ды старшыны
28. і спыталіся ў Яго; Якою ўладаю Ты гэтае робіш, і хто даў Табё ўладу рабіць гэтае?
29. Ісус жа адказаў ім, мовячы: спытаюся і Я ў вас ално слова: адкажэце Мнё, тады і Я скажу вам, якою ўладаю гэтае рбблю.
30. Хрышчэньне Іоанава з нёба было, ці ад людзёй? Адказвайце Мнё.
31. Яны-ж разважалі між сабою: калі скажам: з нёба, то Ён скажа: чаму-ж вы не павёрылі яму?
32. А сказаць: ад людзёй — баяліся народу, бо ўсё лічылі Іоана, што зацраўды быў пра? рок.
33. I сказалі ў адказ Ісусу: ня вёдаем. Тады Ісус адказаў і Я не скажу вам, -якою ўладаю гэтае рбблю.
Разьдзёл 12.
1. I пачаў гаварыць да іх прыпбвесьцямі: чалавёк насадзіў ©інаграднік, абгарадзіў яго і
выкапаў сток, ды пабудаваў вёжу і аддаў вінагпадарам, ды паёхаў.
2. 1 паслЗў у свой час да ві* нагрАдараў слугў ўзяць пла« доў з вінаградніку.
3. Яны-ж схапілі яго, зьбілі дый адаслалі ні з чым.
4. I ізноў паслаў да іх дру* гога слугў; і таму, кідаючы ка* мёньні, разьбілі галаву і ада» слалі, зьняважыўшы.
5. I ізноў новага паслаў; дый таго забілі, і шмат іншых, ад»ых б’ючы, другіх забіваючьг.
6. Маючы-ж яшчэ аднаго сы* на, лйбага яму, паслаў і яп> да іх наканёц, кажучы: паў* стыдаюцца сына майго. d
7. Але гэныя вінаградары сказалі паміж сабою: гэта на> ступнік; давайце, заб’ём яго, і спадчына будзе наша.
8. I, схапіўшы яго, забілі й выкінулі з вінаградніку. ц
9. Што-ж зробіць гаспадар вінаградніку^ Лрыйдзе і забч ёць вінагрАдараў і аддасьць ві* награднік другім.
10. Няўжо-ж вы ня чыталі гэтага пісаньня: камень, што адкінулі будаўнічыя, стаўся галавою кута;
11. ад Госпада сталася гэтаа і дзіўна ў нашых вачох? (Псад.
117,22—23). і
12. I маніліся* схапіць Яго, ды баяліся народу; бо вёдалі, штс> гэтую прыпбвесьць сказаў да іх; і, пакінуўшы Яго, адыйш» ліся. |
13. 1 пасылаюць да Яго нека? торых з фарысэяў і ірадзійнаўа каб улавіць Яго на слове. 1
14. Тыя-ж, прыйшоўшы, ка> жуць Яму: Настаўніку! мы вё* даем/што ты справядлівы і не дагаджаеш нікому: бо ня ўзі* раешся на аблічча людзёй, •
пмоом м^рка еьв. эвангельм п.
жкіраудэ® алях Божы пакй* івубш. Ці гожа даваць пада£Эк кёсару, ці нё? Даваць [йам, ці не даваць?
М5. Ёнжа.вёдаючы крывадушгвЬсьць іх, сказаў ім: што Мя* Ш спакушаеце? Прынясёце ЭДйё дынар, каб Я пабачыў.
06. Яны прынёсьлі. 1 кажа гэта аблічча і над-
Яны адказалі.кёсаравы. | 17 1, адказваючы, Ісус ска«аў ім аддайце кёсарава кё» сару, а Божае Богу. I дзіваваліся з Яго
. -18. Потым прыйшлі да Яго садукёі, якія кажуць, што няма ўваскрасёньня ўмёршых, і пыталіся ў Яго, кажучы:
19 ВучыцельІ Майсёй напісаў нам: калі ў каго ламрэ брат і пакіне жонку, а дзяцёй «е пакіне, — каб брат яго ўзяў жонку ягоную і ўваскрасіў сёмя брату свайму. (Другазак. 25, 5.)
20. Вось жа было сём братоў: пёршы ўзяў жонку і, паміра•очы, не пакінуў сямёньня.
21. I другі ўзяў яё і памёр, не пакшуўшы сямёньня; і трэці гэтак сама.
22. Бралі яё сямёра і не пакідалі сямёньня. Пасьля ўсіх памёрла й жанй.
23. Дык у час уваскрасёньня, калі яны ўваскроснуць, якога з іх будзе яна жаною? Бо сямёра мелі яё за жанў.
24. Іеуе жа, адказваючы, сказаў ім: ці не дзеля таго вы блудзіце, што ня вёдаеце пісань«яў, ні сілы Божай?
25. Бо, калі ўваскроснуш> іэ мёртвых, тады ня будуць жаніцца, ні замуж выхадзіць, але будуць як ангелы, што ў нябёсах.
ш <26. А аб умёршых, што яны
20
уваскрбснуць, ці-ж вы ня чьь талі ў кнізе Майсёя, як Бог ля купіны сказаў яму: Я Бог Аўраама, і Бог Ізаака, і Бог Якава. (Выхад 3, 6).
27. Ня ёсьць Бог умёршых, алс Бог жывых. Дык вы крэпка мыляецеся.
28. I кніжнік адзін, падый» шоўшы і пачуўшы спрэчкі іх» бачучы, што добра ім адказаў, спытаўся ў Яго: якая пёршая з усіх запаведзяў?
29. Ісус жа адказаў яму: пёршая з усіх запаведзяў: Слухай, Ізраіль! Госпад Бог наш ёсьць Госпад адзіны;
30. і: любі Госпада Бога твайго ўсім сэрцам тваім, і ўсёю душою тваёю, і ўсім розумам тваім, і ўсёю моцаю тваёю, — вось пёршая запаведзь (Другазак. 6, 4—5).
31. 1 другая падобная да яё: любі бліжняга твдйго, як са» мога сябё. I нямашака іншага ®дД^ага пРыказаньня (Леві?
32. і сказаў яму кніжнік; добра, Вучыцельі Ты сказаў праўду, што адзін ёсьць Бог, і няма іншага апрача Ягр;
33. і любіць Яго ўсім сэрцам усім розумам і ўсёю душою I ўсёю сілаю і любіць бліжняга, як самога сябё, больш за ўсё агнявыя жэртвы й ахвяры.
34. I Ісус, бачучы, што той разумна адказвае, сказаў ямуі недалёка ты ад царства Божага. I ніхто ўжо ня сьмёў задаваць Яму пытаньні.
35. 1, азваўшыся, казаў Ісус, навучаючы ў царквё: Як ка* жуць кніжшкі: што Хрыстос ёсьць сын Давідаў?
36. Бо сам Давід сказаў Духам Сьвятым: сказаў Госпад Госпаду майму: сядзі направа
Паводле Марка см. Эвангельм г». »>
21 .
ад Мянё, дакуль палажу ворагаў Тваіх за падножжа ног Тваіх. (Псал. 109, 1).
-37. Гэтак, сам Давід называе Яго Госпадам; дык як жа Ен сын яго? I множства народу з ахвотаю слўхала Яго.
38. I гаварыў ім у навуцы Сваёй: Сьцеражыцеся кніжнікаў, што любяць хадзіць у даўгіх вбпратках, ды вітаньні на торжышчах,
39. і пёршыя лавы ў школах, 9 пёршыя мёсцы на банкётах;
40. тыя, што зьядАюць хаты ўдоў I дзеля вбка доўга моляцца, тыя дастануць цяжэйшую кбру.
41. I, сёўшы ля скарбніцы, глядзёў Ісус, як народ кідае імедзякі ў скарбніцу. I многа Заможных кідалі шмат.
42. Гадна бёдная ўдава, прыйшоўшы, кінула дзьвё лёпты або грош.
43. I, паклікаўшы вучняў сваіх, Ісус сказаў ім: запраў(Ды кажў вам, што гэтая бёдная ўдава палажыла больш за ўсіх, што клалі ў скарбніцу.
44. Бо ўсё клалІ з лішкаў лваіх, а яна з недастатку свай<го палажцла ўсё, што мёла, увёсь пражытак рвой.
КНІГІ ОНЛАЙН
