• Часопісы
  • Паводле Марка сьв. эвангельле

    Паводле Марка сьв. эвангельле

    Біблія. Паводле Марка сьв. эвангельле
    Паводле Марка сьв. эвангельле. -
    [Гэльсінгфорс], [ок. 1941] (Työväen kirjapaino). - 31 с.

    Гэта інфармацыя знойдзена уладальнікам скана з нікам "Макс" ў файле
    suomen_venajankielisen_kirjall.pdf

    Выдавец: Työväen kirjapaino
    Памер: 31с.
    Хельсінкі 1941
    15.35 МБ
    Разьдэёл 13.
    <1. 1, калі выходзіў Ен з царк®ьі, кажа Яму адзін із вучняў Ягоных: Вучыцель! паглядзі, якія камёньні і якія будынкі!
    2.	I, адказваючы, сказаў яму іісус: бачыш гэтыя аграмад<ныя бўдыніны! He астанёцца камень на кбмені, які-б ня рбурылі.
    3.	1 калі Ен сядзёў на гары Аліўнай насупраць царквы, лыталіся ў Яго насамоце Пётр і Якаў і Іоан І Андрэй:
    4.	скажы нам, калі гэтае бу*’ дзе, і які знак, калі ўсяму гэ* таму мае быць канёц?
    5.	I ў адказ Ім Ісус пачаў гаварыць: сшеражыцеся, каб хто ня зьвёў вас,
    6.	бо шмат прййдзе пад Маім імем і будуць гаварыць, што гэта Я, і многіх зьвядуць.
    7.	Калі-ж пачуеце пра войны ды чуткі аб войнах, ня трывожцеся: гэта мусіць стацца; але гэта яшчэ не канёц.
    8.	Бо паўстане народ на на» род і царства на царства, і бу« дзе месцамі трасёньне зямлі, і будзе голад і беэгалоўе. Гэті — пачатак злыбедаў.
    9.	Сьцеражыцеся-ж і вы самі: бо -будуць вас аддаваць пад суд і біць вас у школах, і будзеце пастаўлены перад вая» водамі ды царймі за Мянё, каб сьвёдчылі ім.
    10.	I пёрш усім народам му» сіць быць абвёшчана ЭвАнгель* ле.
    11.	Калі-ж павядуць вас, каб выдаць, не клапбцьцеся напёрад, штб вам гаварыць, I не абдумывайце, а што ібдзена вам будзе ў той час^тое й га* варыце, бо ня вы будзеце га* варыць, але Дух Сьвяты.
    12.	I выдасьць брат брата на сьмёрць, і бацька сына, і паў» стануць дзёці на бацькоў сваіх і забівдць іх будуць.
    13.	1 будуць ненавідзець вас усё за імя Маё, а хто выцяр* піць да канцб, той спасёцца.
    14.	Калі-ж углёдзіце агіду слусташэньня, аб чым казаў Даніла прарок, паўстаўшую, дзё ня сьлёд (хто чытае, разу* мёй), тады, хто будзе ў Юдэі, хай бягуць на горы.
    15.	А хто на страсё, хай ал
    •йзі у хату 1 ня йдзё браць •гго-нёбудзь з дому свайгб.
    16.	I хто ў полі, хай не варб* чаецца назбд узяць адзёжу Свага.
    17.	Гора-ж цяжарным і кбр«ячым у тыя дні!
    18.	Малёцеся-ж, каб не да•ялося ўцякаць вам зімою. г 19. Бо будзе ў тыя дні туга, якое ня бывала ад пачатку стварэньня, што стварыў Бог, вжно дагэтуль, дый ня будзе. ,20. I калі-б Госпад не скардціў дзён гэных, то ве спаСЛОся-б ніводнае цёла, але дзеЛЯ выбраных, якіх Ён выбраў, Скараціў гзныя дні.
    1 21. I калі хто вам тады скажа: вось тут Хрыстос, ці: вось там, — ня вёрце.
    I 22. Бо паўстануць лжэхрыстьі і лжэпрарбкі і дадуць знамёньні і цўды, каб зывясьці, калі магчыма, і выбраных.
    і 23 Вы-ж глядзіце: вось Я іўсё вам сказаў напёрад.
    |; 24. Але ў тыя дні, пасьля туГі гэнае, сонца зьмёркне, і мёсяц ня дасьць сьвятла свайго. ’ I 3?РКІ будуць падаць з «ёба, і сілы, што на нябёсах, парўханы будуць.
    26. 1 тады ўглёдзяць Сына чалавёчага, ідучй на хмарах з сілаю вялікаю і славаю. ’ 27 1 пашлё Ён тады Ангелаў Сваіх і зьбярэ выбраных Сваіх ад чатырох вятрбў, ад краю зямлі да краю нёба.
    28 Ад смакбўніцы вазьмёце прыклад: калі гальлё яё ўжо мякчэе і пускае лісьцё, тб вёдайце, што блізка лёта.
    I 29. Гэтак і вы: як углёдзіце, іпто гэта збываецца, вёдайце, Ц£го блізка, ля дзьвярэй.
    ш 30. Запраўдй кажў вам: ня
    Эамгельл» rj. r<.
    счэзьне род гэты, як усё гэтае стйнецца.
    31.	Нёба й зямля пярбйдзе, а словы Маё не пярбйдуць.
    32.	А аб дні тым ніхто ня вёдае: ні ангелы, што на нёбе, ні Сын, а толькі Ацёц.
    33.	Глядзіце, ня сьпіце ды маліцеея, бо ня вёдаеце, калі прыдзе час.
    34.	Як чалавёк, што, выяжджаючы, пакінуў дом свой, даў слугам сваім уладу і кожнаму сваю работу, ды загадаў вартаўніку ля варот ня спаць.
    35.	Дык ня сьпіце-ж вы, бо ня вёдаеце, калі прыйдзе гаспадйр дому: увёчары, ці апбўначы, ці пры пёўнях, ці нара* ніцы;
    36.	каб, прыйшоўшы неўспа* дзёўкі, не знайшоў вас сплюЧЬІ.
    37.	А што вам кажу, кажу усім: ня сьпіцё.
    РазьдзёлІ4.
    1.	За два дні была Пасха | сьвята праснакоў; і шукалі архірэі і кніжнікі, як узяць Яго хітрасьцяй ды забіць.
    2.	Але казалі: толькі ня ў сьвята, каб ня было разрухі ў народзе.
    3.	I, як быў Ен у Віфаніі, у доме Сымона пракажбнага, ды спачываў за сталом, — поыі& шла жанчына з аляббстравыл» збанкбм міра нардбвага, чы» стага й дарагога, ды, разьбіў* шы судзіну, паліла Я.му гала* ву
    4.	і былі некаторыя, што гнёваліся ў сабё і гаварылі: на што гэты глум міра?
    5.	Бо-ж можна было-б пра* даць яго больш, як за трыстгр дынараў, ды раздаць бёдныдь I наракалі на яё.	J
    ь$. Эвангельяе 14.
    праўды кажў вам: адзін з вас, што ёсьць са Мнокь прадасьць Мяне
    19.	Яны-ж пачалі сумаваць ды адзін праз аднаго казаці да Яго. ці ня я? I другі: ці ня я7
    20 Ён жа, адк&зваючы, сказаў ім: адзін з дванаццацёх, што мачае са Л’<іою ў місе.
    21.	Бо Сын Чалавёчы йдзё, як напісана аб Ім; але гбра таму чалавёку, праз якога прададзены будзе Сын Чалавёчы. Ляпёй было-б яму, калі-б чалавёк гэны не радзіўся.
    22.	I, калі яны ёлі, Ісус, узяў» шы хлёб, багаславіў яго ды, паламаўшы, даў ім і сказаў: вазьмёне, ёшце; гэта ёсьць цёла Маё.
    23.	1, узяўшы чару й аддаўшы хвалу, падаў ім: і пілі яё ўсё
    24.	I сказаў ім: гэта есьць кроў Мая новага запавёту, шта за многіх праліваецца.
    25.	Запраўды кажў вам: нЬ колі ўжо ня буду піць ад пло« ду вінаграднага ажно до таго дня, калі піць буду новае віно ў царстве Божым.
    26.	I, запяяўшы, • пайшлі на гару Аліўную
    27.	I кажа ім Ісус.-усё вы спДкўшаны будзеце ў гэту ноч за Мянё, бо напісана: ўдару пасгуха, і рассыплюцца авёчкі (Захар. 13, 7)
    28.	Але, як уваскросну, апярэджу вас у Галілёі.
    29,	Пётр жа сказаў Яму; хай усё спакўсяцца, але ня я.
    30.	1 кажа яму Ісус: запраў» ды кажў табё, што ты сяньня, у гэтую самую ноч, пёрш, чым пёвень двойчы прапяё, тры ра«» зы адрачэшся ад Мянё.
    31.	Але той яшчэ болый ка* заў: хаця-б мнё трэбабыло пд*
    23	Павобле Марка сі
    6.	Але Ісус сказаў. пакіньце яё: на штб ёй робіце прыкрдсьць? Яна добрае дзёла зрабіла для Мянё.
    7.	Бо ўбогіх заўсёды маеце з сабою і можаце ім рабіць дабро, калі захбчаце, а Мянё маеце не заўсёды
    8.	Яна, што’ магла, зрабіла. наўпёрад палўзала цёла Маё для пахаваньня
    9.	Запраўды кажў вам. дзё толькі будзе абвёшчана Эвангельле гэтае па ўсім сьвёце лык і аб тым, што зрабіла яна, сказана будзе ў памяць аб ёй
    10.	А'Юда Іскарыёт, адзін з дванаццацёх пайшоў да архірэяў, каб прадаць Яго ім
    11.	Яны-ж, пачуўшы, узрадаваліся і абяцалі даць яму грошы. 1 ён шукаў, як у адпавёдную часіну прадйць Яго.
    12.	I ў пёршы дзёнь праснакоў, калі рэзалі ягнё на Пасху, кажуць Ямў вучні Ягоныя: дзё хочаш, каб мы пайшлі прыгатавалі Таб^ ёсьці пасху?
    13.	і пасылае двух з вучняў Сваіх і кажа ім: Ідзёце да Me­era; і сустрэнецца вам чалав^к, нясучы гляк з вадою; ідзёце за ім.
    14.	1 куды ён увойдзе, скажэце гаспадарў таё хаты: Вучыцель пытаецца: дзё сьвятліца, у якой спажываціму пасху з вучнямі Маімі?
    15.	I ён пакажа вам пакой вялікі, засланы, гатовы; там (Гірыгатуйце нам.
    16.	1 пайшлі вучні Ягоныя і прыйшлі да мёста і знайшлі, як сказаў ім; і прыгатавалі пасху.	е
    17.	I, калі настаў вёчар, Ен (Прыходзіць з дванаццацьма.
    18.	I, як сядзёлі яны за сталом ды ёлі, Ісус сказаў: за-
    лёрці разам з Табою, не адракуся ад Цябё Гэтак сама гаеарылі I ўсё.
    32.	I прыйшлі ў сяло, званае Еефсіманія, і сказаў вучням ваім: пасядзёце тут, пакуль «іамалюся.
    33.	I бярэ з сабою Пятра, Яка•а ды Іоана; і найшоў жах дый туга на Яго
    34.	1 кажа ім: сўмная душа мая ажно да сьмёрці; пабудзьце гэтта і ня сьпіце.
    35.	I, адыйшоўшыся грохі, упау на зямлю і маліўся, каб, калі магчыма, абмінула Яго сэтая гадзіна;
    36.	і гаварыў; Авва, Ойча! усё магчыма для Цябё, пра«ясі чару гэтую міма Мянё; ды мя тое, чаго Я хачу, а чаго Ты.
    37.	I варбчаецца і знаходзіць іх сплючы, дый кажа Пятру: СЭмоне! Ты сьпіш? Ня мог ты аднаё гадзіны ня спаць?
    38.	Ня сьпіце й маліцеся, каб йе папйсьці ў пакусу: бо-ж дух Іфэпкі, а цела слабое.
    39.	1 ізноў, адыйшоўшыся, наліўся, гаворачы тое-жслова.
    40.	I, вярнуўшыся, знайшоў 4х ізноў сплючы; бо вбчы ў іх абцяжэлі, і ня вёдалі, што адказваць Яму.
    41.	I прыходзіць грэці раз і кажа ім: вы ўсё яшчэ сьпіцё • спачываеце? Годзе! Настаў час’ Вось прадаёдца Сын Чалавёчы ў рукі грэшнікаў.
    42.	Уставайце’ Хадзём! Вось падыходзіць гой. што прадаё Мянё.
    43.	! ўраз жа, як Бн яшчэ гаварыў, прыходзіць Юда, адзін з дванаццацёх, а з ім вялікая грамада з мячбмі ды каламі ад архірэяў і кніжнікаў і старіных
    44,	I гой, што лрадаваў Яго,
    даў ім знак, сказаўшы: каго пацалую, Той і ёсьць; бярэце Яго й вядзёце асьцярожна.
    45.	1, прыйшоўшы, зараз жа* ладыйшоў да Яго ды кажаэ Раввіі Равві! і пацалаваў Яго.
    46.	А яны ўзлажылі рукі сваё на Яго і ўзялі Яго.
    47.	Адзін жа із стаяўшых ля Яго, выхапіўшы мёч, удэрьгў слугу архірэявага ды адсёк яму вуха.
    48.	I, азваўшыся, Ісус сказаф ім: быццам на разбойніка выйшлі вы з мячамі й калймі, каб схапіць Мянё.
    49.	Што-дзёнь быў Я з ваМЬ ў царквё, навучаючы, I вы ня> бралі Мянё; але няхай збуцзецца, што напісана.
    50.	I ўсё, пакінуўшы Яго> паўцякалі.
    51.	1 пайшоў за 1м адзін дзяцюк, што быў накінуўшы на) сябё лёгкую тканіну на голае цёла; і жаўнёры схапілі Яго.
    52.	Але ён, пакінуўшы гкан^ ну, голы ўцёк ад іх
    53.	I прывялі (суса да архь рэя; і сабраліся да яго ўсё архірэі і старшыны і кніжнікг.
    54.	Пётр жа здалёк ішоў з» Ім ажно ў сярэдзіну на падво* рак архірэяў; I сядзёў з слугамі і грэўся вагня.
    55.	Архірэі-ж і ўвёсь сынэд» рыон шукалі сьвядоцтва лроці Тсуса, каб аддаць Яго н® сьмёрць: і не знаходзілі.
    56.	Бо шмат хто сьвёдчыў ал> жыва проці Яго, але нязгод* ныя былі між сабою сьвядоцг гвы іхнія.
    57.	I некаторыя, аадняўшыся,, сьвёдчылі проці Ягб ілжыва, кажучы
    58.	Мы чулі, як £н казаў Я зруйную сэтую царквў, збуда* ваную рукаМі, 1 цераз тры
    збудую другую, нерукатворную.
    59.	Але і іхнія сьвядонтвы ня зыходзіліся.
    60.	Тады ўстаў архірэй пасярэдзіне ды спытаўся ў Ісуса. Нічогэ не адказваеш? Штб яны лроці Цябё сьвёдчаць?
    61.	Але Ён маўчаў і не адказ ваў яічога. Ізноў архірэй спытаўся ў Яго, кажучы Яму: Ці Ты Хрыстос, Сын Бога Багаслаўленага?
    62.	Ісус адказаў: гэта Я; і вы ўбачыце Сына Чалавёчага, сядзючьі направа ад сілы й ідучьі на хмарах нябёсных
    63.	Тады архірэй, разьдзёршы вогтраткі сваё, сказаў: на што.нам яшчэ сьвёдкі?
    64.	Вы чулі хулў? Як вам здаёцца? Тыя-ж усё прысудзілі, што варт сьмёрці.
    65.	I пачалі іншыя лляваць на Яго і, закрываючы Яму аблічча, біць Яго 'ды гаварыць Яму: лрароч! I слугі білі Яго ла шчбках.
    66.	і, калі Пётр быў на дварэ, унізе, прыйшла адна з дяўчатак архірэйскіх