Чэмпіёны свету па футболе 1930-2006
Вітаўт Руднік
Памер: 109с.
Беласток 2006
2003 да канца 2005 узначальваў зб. Венгрыі. 3 студзеня да сакавіка 2006 галоўны трэнер бразільскага «Атлетыка Паранаэнсэ», з лета 2006 разам з Трапатоні кіруе аўстрыйскім "Зальцбургам".
МАУРА да СІЛЬВА Гомес (MAURO da SILVA Gomes). Бразілія.
12.01.1968. Паўабаронца. ЧС 1994 (7-0). «Гуарані», «Браганціна» (199092), «Дэпарціва», Ла-Ка-
рунья, Ісп. (1992-2005, 369-1). Чэмпіён Іспаніі 2000, уладальнік Кубка Іспаніі 1995 і Суперкубка Іспаніі 1995. За зб. Бразіліі (1991-2001) згуляў 58 гульняў. Срэбны прызёр КА 1991. Пераможца КА 1997. Лаўрэат Bola de Prata 1991 і 1992.
МАУРА Рамас дэ АЛІВЕЙРА (MAURO Ramos de OLIVEIRA). Бразілія. 30.08.1930 18.09.2002. Абаронца. ЧС 1962 (6-0). «Саньёанэнсэ» (1947), «Сан Паула» (1948-59),
«Сантас» (1960-66, 354 гульні),
«Талука», Мекс. (1967), «Арура», Мекс. (1968). Уладальнік КЛ 1962 і 1963, уладальнік МК 1962 і 1963. Уладальнік КубкаБразіліі 1961, 1962, 1963, 1964 і 1965. Чэмпіён штата Сан Паула 1948, 1949, 1953, 1957, 1960, 1961, 1962, 1964 і 1965. За зб. Бразіліі (1949-65) згуляў 28 гульняў. Запасны на ЧС 1958. Уладальнік КА 1949, удзельнік КА 1956. Адзін з найлепшых бразільскіх абаронцаў свайго часу. Капітан зб. Бразіліі на ЧС 1962. На ЧС 1954 у ліку запасных быў ягоны брат Альфрэда дэ АЛІВЕЙРА. Пасля сканчэння кар'еры працаваў трэнерам у «Сантасе», «Курыцібе», «Дэпарціва Ора», Мекс. і, непрацяглы час са зб. Мексікі. Імя МАУРА Рамаса носіць адзін са шматлікіх кубкавых турніраў, якія праводзяцца ў Бразіліі.
МАЦОЛА—Жазэ (Джузэпэ) Жааа Альтафіні (MAZZOLA Jose (Giuseppe) Joao Altafini). Бразішя — Італія. 24.07.1938. Нападнік. ЧС 1958 (3-2). «XV дэ
Піракікаба» (1954-56), «Палмейрас» (1956-58), «Мілан», Іта. (1958-65, 205-
120), «Напалі», Іта. (1965-72, 180-71), «Ювентус», Іта. (1972-76, 74-25), «Кьяса», Швайц., Д-ІІ (1976-79), «Мендрысіё Стар», Швайц. (1980-81). Уладальнік КЕЧ 1963, чэмпіён Італіі 1959, 1962, 1973, 1975, найлепшы стралец чэмпіяната Італіі 1962 (22). Найлепшы футбаліст Італіі 1972. Усяго ў італьянскай Серыі «А» згуляў 459 гульняў, забіў 216 галоў. За зб. Бразіліі (1957-58) згуляў 8 гульняў, забіў 4 галы. Пасля прыняцця італьянскага грамадзянства (1959) за зб. Італіі (1961-62) згуляў 6 гульняў, забіў 5 галоў. Удзельнік ЧС 1962 (2-0). Пасля пераезду ў Італію адмовіўся ад мянушкі «МАЦОЛА», якую ў свой час узяў у памяць пра загінуўшага ў авіякатастрофе вялікага італьянскага гульца Валянціна МАЦОЛЫ.
МЕАЦЦА Джузэпэ (МЕKL7A Giuseppe). Італія. 23.08.1910 21.08.1979. Нападнік, трэнер. ЧС 1934 (5-2), ЧС 1938 (4-1). «Амбразіяна-Інтэр» (1927-39, 1946-47, 365-
242), «Мілан» (194042, 37-9),
«Ювентус», Турын (1942-43, 27-10), «Bapass» (1943-44, 20-7), «Аталанта», Бергама (194546, 14-2). Чэмпіён Італіі 1930 і 1938. Найлепшы стралец чэмпіяната Італіі 1930 (31), 1936 (25), 1938 (20). У
чэмпіянаце краіны згуляў 463 гульні, забіў 274 галы. За зб. Італіі (1930-39) згуляў 53 гульні, забіў 33 галы. Семнаццаць разоў выводзіў зб. Італіі ў якасці капітана (у т.л. на ЧС 1938). Пасля сканчэння
кар'еры гульца трэнераваў «Інтэр» (1947-48, 1955-56), «Бешыкташ», Тур. (1948-49), «Про Патрыя» (1949-50), уваходзіў у трэнерскі штаб зб. Італіі (1952-53). Адзін з найлепшых футбалістаў у гісторыі італьянскага футбола. Імя Джузэпэ Меаццы носіць з 1982 стадыён «Сан Сіра» ў Мілане.
МЕБУС Пауль (MEBUS Paul). ФРГ. 09.06.1920 11.12.1993. Паўабаронца. ЧС 1954 (1-0). «Бернрат», «Кёльн». За зб. ФРГ (1951-54) згуляў 6 гульняў. Адзіны выхад на поле
ў фінале ЧС 1954 супраць каманды Венгрыі прынёс гульцу залаты медаль чэмпіяната.
МЁДЕР Андрэас (MOLLER Andreas). ФРГ Германія. 02.09.1967. Паўабаронца. ЧС 1990 (2-0). «Шварц-Вайс», Ф-н-М. (1974-81), «Айнтрахт», Фн-М. (1981-88, 1990-92,
2003, 125-33), «Барусія», Дортмунд (1988-1990, 1994-2000, 228-71), «Ювен-
тус», Іта. (1992-94, 56-19), «Шальке-04» (2000-2003, 86-6). Уладальнік КЕЧ 1997, Кубка УЕФА 1993, МК 1997, чэмпіён Германіі 1995 і 1996, уладальнік Кубка Германіі 2001 і 2002. За зб. ФРГ-Германіі (1988-99) згуляў 85 гульняў, забіў 30 галоў. Срэбны прызёр ЧЕ 1992, удзельнік ЧС 1994 (4-0) і 1998 (3-1). Наймалод-
шы пераможца ЧС 1990 (на турніры згуляў толькі 23 хвіліны). Зорка нямецкага футболу 1990-х, найлепшы футбаліст фінала МК 1997. У бундэслізе згуляў 429 гульняў, забіў 110 галоў.
МЕНОЦІ Сэзар Луіс (MENOTTI Cesar Luis). Аргентына. 05.11.1938. Трэнер. ЧС 1978. У якасці паўабаронцы гуляў за «Уніён Амерыкана», Расарыё, «Расарыё
Сэнтрал» (1960-63, 86-47), «Рэсінг» (1964, 18-12), «Бока Хуніёрс» (1965-66, 18-6), «Джэнералс», Ню-Ёрк, ЗША (1967), «Ню-Ёрк Джайнтз», ЗША (1967), «Сантас», Бра. (1968), «Ювентус», Сан Паула (1969). Чэмпіён Аргентыны 1965. У чэмпіянаце Аргентыны згуляў 122 гульні, забіў 65 галоў. Бронзавы прызёр КА 1963. у складзе зб. Аргентыны. Узначальваў «Сэнтрал», Кардоба (1969), «Ньюэл'с Олд Бойс» (1970-71), «Уракан» (1971-74, чэмпіён Аргентыны 1973), зб. Аргентыны (1974-82, удзельнікЧС 1982), зб. Аргентыны-м (1978-79, ЧС-м 1979), «Барселону», Ісп. (1982-84), «Бока Хуніёрс» (1984-87, 1989-90, 1993-95) «Атлетыка», Мадрыд, Ісп. (1987-88), «Рывер Плэйт» (1988-90), «Пеньяроль», Ур. (1990-91), зб. Мексікі (1991-93), «Банфілд» (1995-96, генеральны мэнэджэр), «Індэпэндзьентэ» (1996-97, 12.1997-99, 2005), «Сампдорыя», Іта. (06.199712.1997), «Расарыё Сэнтрал» (20022003). У лютым 2006 узначаліў мексіканскі «Веракрус». Выбітны трэнер, які зрабіў каманду Аргентыны адным з фаварытаў сусветнага футбола.
МІГЕС Оскар Амар (MIGUEZ Oscar Omar). Уругвай. 05.12.1927. Нападнік. ЧС 1950 (4-4). «СюдАмерыка» (194347), «Пеньяроль» (1948-55), «Спорцінг Крыстал»
(1956-?), Перу. Чэмпіён Уругвая 1949, 1951, 1953, 1954. У чэмпіянаце Уругвая (1948-60) згуляў 137 гульняў, забіў 107 галоў. Найлепшы стралец краіны 1948 (8), 1949 (20). За зб. Уругвая (1950-58) згуляў 39 гульняў, забіў 27 галоў.
Удзельнік ЧС 1954 (3-2). Пераможца КА 1956, удзельнік КА 1955.
МОНЦІ Луіс Фернанда (Луіджы) (MONTI Luis Fernando (Luigi). Італія Аргентына. 15.05.1901— 09.09.1983. Паўабаронца. ЧС 1934 (5-0). «Сантас Лугарэс» (1915), «Хене-
раль Мітрэ» (1916-20), «Уракан» (1921), «Сан Ларэнса» (1923-31), «Спарціва Палерма», Apr. (1931), «Ювентус» (193139, 225-19). Чэмпіён Італіі 1932, 1933, 1934, 1935. Уладальнік Кубка Італіі 1938. За зб. Аргентыны (1924-30) згуляў 17 гульняў, забіў 6 галоў. Уладальнік КА 1927, срэбны прызёр АГ 1928, срэбны прызёр ЧС 1930 (4-2). За зб. Італіі (193236) згуляў 18 гульняў, забіў 1 гол. Трэнераваў «Трыесціну» (1939-40), «Ювентус» (1940-41), «Уракан», Apr. (1947-48), «Пізу» (1949-50). Зорка сусветнага футбола. Адзіны футбаліст, які ў двух фіналах ЧС гуляў за дзве розныя каманды. Пасля Другой сусветнай вайны вярнуўся ў Аргентыну. За сваю жорсткую манеру гульні лічыўся «чэмпіёнам свету сярод касталомаў».
МОРАН Рубен (MORAN
Ruben). Уругвай.
06.08.1930 03.01.1978.
Нападнік. ЧС 1950 (1-0).
«Серра», Мантэвідэа. Бронзавы прызёр КА 1953.
МОРЛАК Максыміліян (Макс) (MORLOCK Maximilian (Max). ФРГ. 11.05.1925 10.09.1994. Нападнік. ЧС 1954 (5-5). «Айнтрахт», Нюрнберг (1936-40), «Нюрнберг»
(1940-64). Чэмпіён ФРГ 1948 і 1961, уладальнік Кубка ФРГ 1962. За зб. ФРГ (1950-58) згуляў 26 гульняў, забіў 21 гол.
Выбітная постаць у футбольнай гісторыі краіны. Найлепшы футбаліст ФРГ 1961. За «Нюрнберг» згуляў больш за 900 гульняў, у якіх забіў больш за 700 галоў.
МУР Роберт Фрэдэрык (Бобі) (MOORE Robert Frederick (Bobby). Англія. 12.04.1941 24.02.1993. Абаронца. ЧС 1966 (6-0). «Вэст Хэм Юнайтэд» (1958-74, 544-24), «Фул-
хэм» (1974-76, 1976-77, 124-1), «Сан Антоніё Тандэр», ЗША (1976, 24-1), «Хернінг Фрэмад», Данія, Д-2 (1978), «Сіэтл Саўндэрс», ЗША (1978, 8-0). Уладальнік КУК 1965 і Кубка Англіі 1964. За зб. Англіі (1962-73) згуляў 108 гульняў, забіў 2 галы. Удзельнік ЧС 1962 (4-0) і 1970 (30), КЕ 1964. Бронзавы прызёр ЧЕ 1968. Адна з найвыбітнейшых постацей у гісторыі брытанскага футбола. Найлепшы футбаліст Англіі 1964, найлепшы спартсмен краіны 1966. Рэкардсмен па колькасці гульняў за зб. у якасці капітана 91 гульня (у тым ліку і гульні на пераможным для Англіі ЧС 1966). Трэнераваў «Оксфард» (1979-81), каманду Усходняга Ганконга (1982) і «Саутэнд» (198284).
МЮЛЕР Луіс Антоніё Карэйя да КОСТА (MULLER Luiz Antonio Correia da COSTA). Бразілія. 31.01.1967. Нападнік. ЧС 1994 (1-0). «Сан Паула», (1984-87, 1991-94,
1996-01.1997), «Тарына», Іта. (1988-91, 65-24), «Кашыва Рэйсоль», Яп. (1995), «Палмейрас» (1995-96), «Перуджа», Іта. (1997, 6-0), «Сантас» (1997-98), «Крузэйра» (1998-2000), «Карынціянс» (200001), «Сан Каэтана» (2002), «Тупі», Мінас Жэраіс (2003), «Партугеза» (07.200301.2004), «Іпацінга» (02.2004-03.2004). Уладальнік КЛ і МК 1992 і 1993. Чэмпіён Бразіліі 1986 і 1991, уладальнік Кубка
Бразіліі 2000, пераможца чэмпіянатаў штата Сан Паула 1985, 1987, 1991, 1992 і 1996. Найлепшы стралец чэмпіяната Бразіліі 1987 (10). За зб. Бразіліі (198698) згуляў 56 гульняў, забіў 12 галоў. Удзельнік ЧС 1986 (5-0) і 1990 (4-2), КА 1987 і 1993. Здабыў тытул чэмпіёна свету за 11 хвілін выступу на трэцім для сябе чэмпіянаце свету ў 1994. Лаўрэат Bola de Prata 1997. У 2004 узначальваў «Іпацінгу».
МЮЛЕР Герхард (Герд) (MULLER Gerhard (Gerd). ФРГ. 03.11.1945. Нападнік. ЧС 1974 (7-4). «Нёрдлінгэн» (1954-64), «Баварыя» (1964-79, 427365), «Форт Лаўдэрдэйл
Страйкерс», ЗША (1979-81, 63-35), «Сміт Бразэрс», ЗША (1981-82, 17-5). Уладальнік КЕЧ 1974, 1975 і 1976, КУК 1967, МК 1976, чэмпіён ФРГ 1969, 1972, 1973 і 1974. Уладальнік Кубка ФРГ 1967, 1969 і 1971. Найлепшы стралец бундэслігі 1967 (28), 1969 (30), 1970 (38), 1972 (40), 1973 (36), 1974 (30), 1978 (24). За зб. ФРГ (1966-74) згуляў 62 гульні, забіў 68 галоў. Бронзавы прызёр ЧС 1970 (6-10), чэмпіён Еўропы 1972. Зорка сусветнага футболу, фенаменальны стралец. Найлепшы футбаліст Еўропы 1970. Найлепшы футбаліст краіны 1967 і 1969. Рэкардсмен па колькасці галоў у бундэслізе (365) і ў гульнях за зб. ФРГ-Германіі. Уладальнік «Залатой бутсы» 1970 (38) і 1972 (40), «Срэбнай бутсы» 1973 (36). Найлепшы стралец ЧС 1970 (10). Усяго ў фінальных частках ЧС забіў 14 галоў (рэкорд да 2006), у ЧЕ 16 галоў, у КЕЧ 36 галоў, у КУК 20, у КУЕФА 11. У Д-1 згуляў 507 гульняў, забіў 405 галоў.
КНІГІ ОНЛАЙН
