КНІГІ ОНЛАЙН
Пошук сярод кніг, што прайшлі індэксацыю гуглам. Некаторыя кнігі гугл не знаходзіць
мела права гуляць за Італію на турніры, але чыноўнікі ФІФА заплюшчылі на гэта вочы. Задача каманды Віторыё Поцца спрашчалася яшчэ і тым, на турнір адмовіліся прыехаць першыя чэмпіёны свету уругвайцы. Такім чынам паўднёваамерыканцы «адпомсцілі» італьянцам за тое, што тыя ігнаравалі чэмпіянат свету ў іх краіне. Цікава, што гаспадары ў той час не былі яшчэ вызваленыя ад удзелу ў адборавым турніры. 3-за гэтага італьянцам давялося пачынаць свой шлях да перамогі ў турніры з гульні супраць грэкаў. Удзел у чэмпіянаце бралі 16 каманд. У фінальным матчы італьянцы з лікам 2-1 перамаглі Чэхаславакію. Зборная каманда Італіі Луіджы АЛЕМАНДЗІ 18.11.1903 A «Інтэр-Амбразіяна», Мілан 5 (510) Луіджы БЕРТАЛІНІ 13.09.1904 П «Рома», Рым 4 (390) Фелічэ Пласіда БАРЭЛЬ 05.04.1914 Н «Ювентус», Турын 1 (90) Энрыка ГУАІТА 15.07.1910 н «Рома», Рым 4 (420) 1 Анфіладжына ГУАРЫСІ 26.12.1905 н «Рома», Рым 1 (90) Аціліё ДЭМАРЫЯ 19.03.1909 н «Інтэр-Амбразіяна», Minan 1 (90) Арманда КАСТЭЛАЦЦЫ 07.02.1904 п «Інтэр-Амбразіяна», Мілан 1 (120) Джампьера КОМБІ 20.11.1902 Б «Ювентус», Турын 5 (510) -3 Эральда МАНЦЭЛЬЁ 05.06.1906 A «Балонья», Балонья 4 (420) Джузэпэ МЕАЦЦА 23.08.1910 Н «Інтэр-Амбразіяна», Minan 5 (510) 2 Луіс Фернанда МОНЦІ 15.05.1901 П «Ювентус», Турын 5 (510) Раймунда ОРСІ Бібіяна 02.12.1901 Н «Ювентус», Турын 5 (510) 3 Марыё І.ІЦЫЁЛА Вірджыніё РАСЭТА Анджэла СКЬЯВІЁ Джавані ФЕРАРЫ Аціліё ФЕРАРЫС 08.12.1909 П «Фіярэнціна», Фларэнцыя 2 (210) 25.02.1902 А «Ювентус», Турын 1 (90) 15.10.1905 Н «Балонья», Балонья 4 (420) 4 06.12.1907 П «Ювентус», Турын 26.03.1904 П «Рома», Рым 4 (420) 2 3 (300) Трэнер: Віторыё ПОЦЦА (12.03.1886) Запасныя: Пьетра АРКАРЫ (03.12.1908 Н, «Мілан»), Марыё ВАРГЛІЕН (26.12.1905 А, «Ювентус», Турын), Джузэпэ КАВАНА (18.11.1905 Б, «Напалі»), Умберта КАЛІГАРЫС (26.07.1900, А «Ювентус», Турын), Гвіда МАСЭЦІ (22.11.1907-27.11.1993 Б, «Рома»), 1938 Італія III. 4-19 чэрвеня, Францыя Права на правядзенне трэцяга па ліку чэмпіянату свету атрымала Францыя, якой берлінскі кангрэс ФІФА 1936 г. аддаў перавагу перад Аргентынай і Германіяй. Рашэнне моцна пакрыўдзіла заўзятараў футбола ў Аргентыне: футбольныя дзеячы гэтай краіны справядліва, але марна, апелявалі да дакументаў ФІФА, у якіх было запісана, што чэмпіянаты свету па чарзе праводзяцца ў Еўропе і Паўднёвай Амерыцы. У выніку вельмі моцная на той час аргентынская каманда адмовілася ад удзелу ў турніры. Кампанію ёй склалі і уругвайцы. Яшчэ адной стратай стала адсутнасць аўстрыйцаў: перад самым чэмпіянатам у выніку «аншлюсу» Аўстрыя знікла з палітычнай мапы свету. Упершыню ад удзелу ў адборавым турніры былі звольненыя пераможцы папя- рэдняга чэмпіянату. Турнір назваў імёны першых двухразовых чэмпіёнаў свету імі сталі італьянцы Ферары, Меацца, Манцэльё. Да іх ліку ўмоўна можна залічыць Серантоні і брамніка Карла Чэрэсолі, якія бралі ўдзел у адборавым матчы да пераможнага для Італіі папярэдняга чэмпіяната. У адрозненні ад Серантоні, які гэтым разам згуляў у фінальнай частцы турніра, Чэрэсолі зноў быў толькі дублёрам гэтым разам Альда Аліўеры. Тое ж тычыцца і другога брамніка Гвіда Масэці. Як і ў 1934 г„ творцам перамогі італьянцаў быў Віторыё Поцца. Удзел у чэмпіянаце бралі 15 каманд. У фінальным матчы італьянцы з лікам 4-2 перамаглі венграў. Зборная каманда Італіі АльдаАЛІЎЕРЫ 02.10.1910 Б «Лукезэ Лібертас», Лука 4(390) Мігель Анхел АНДРЭОЛА 06.09.1912 П «Балонья», Балонья 4 (390) Амедэа БЬЯВАЦІ 04.04.1915 Н «Балонья», Балонья 3 (270) Луіджы КАЛАУСІ 04.03.1914 Н «Трыесціна», Трыест 3 (270) УгаЛАКАТЭЛІ 05.02.1916 П «Інтэр-Амбразіяна», Мілан 4 (390) Эральда МАНЦЭЛЬЁ 05.06.1906A «Рома», Рым 1 (120) Джузэпэ МЕАЦЦА 23.08.1910 Н «Інтэр-Амбразіяна», Мілан 4 (390) -5 4 1 Пьетра ПАСІНАЦІ 21.07.1910 Н «Трыесціна», Трыест 1(120) Сільвіё ПІЁЛА 29.09.1913 Н «Лацыё», Рым 4 (390) 5 Пьетра РАВА 20.01.1916 А «Ювентус», Турын 4 (390) Пьетра СЕРАНТОНІ 11.12.1906 П «Рома», Мілан 4 (390) Джавані ФЕРАРЫ 06.12.1907 П «Інтэр-Амбразіяна», Мілан 4 (390) Пьетра ФЕРАРЫС 15.02.1912 Н «Інтэр-Амбразіяна», Мілан 1 (120) 1 Альфрэда ФОНІ 20.01.1911 А «Ювентус», Турын 3 (270) Трэнер: Віторыё ПОЦЦА (12.03.1886) Запасныя: Серджыё БЕРТОНІ (23.09.1915 Н, «Джэнаа»), Альда ДАНАЦІ (29.09.1910 П, «Рома»), Марыё Джэнта (01.03.1912 П, «Джэнаа»), Гвіда МАСЭЦІ (22.11.1907 Б, «Рома»), Рэната ОЛМІ (12.07.1914 П, «Інтэр-Амбразіяна»), Марыё ПЕРАЦЦОЛА (07.06.1911 П, «Джэнаа»), Бруна КЬЯССА (19.04.1916 Н, «Трыесціна»), Карла ЧЭРЭСОЛІ (14.06.1910 Б, «Балонья»), 1950 Уругвай IV. 24 чэрвеня 16 ліпеня, Бразілія Другая сусветная вайна на 12 гадоў адклала правядзенне чацвёртага чэмпіянату свету. Права на арганізацыю турніра атрымала Бразілія. Адмыслова да чэмпіяната ў Рыё-дэ-Жанэйра (тагачаснай сталіцы краіны) быў пабудаваны 200-тысячны стадыён «Маракана». Фаварытамі турніра лічыліся гаспадары. Перад фінальным матчам многія бразільскія газеты выйіплі з фотаздымкам зборнай каманды Бразіліі і подпісам да здымка «Гэта чэмпіёны свету!» (капітан уругвайцаў Варэла перад гульнёй паклеіў некаторыя з гэтых газет у прыбіральні гатэлю, дзе спынілася яго каманда). Урад краіны абвясціў пра некалькі дадатковых выходных дзён, якія чакаюць краіну пасля перамогі, але лёс вызначыў усё паіншаму... Перамогу, як і ў 1930 г., адсвяткавалі ўругвайцы. I зноў усе гульцы гэтай каманды прадстаўлялі клубы з аднаго Мантэвідэа ніколі ў гісторыі такое больш не паўторыцца! Удзел у чэмпіянаце бралі 13 каманд. У фінальным матчы Уругвай адолеў Бразілію з лікам 2-1. Зборная каманда Уругвая Віктор Пабла Карлас Радрыгес АНДРАДЭ Эрнэста Хасэ ВІДАЛЬ Абдуліё Хасінта Муіньёс ВАРЭЛА Шуберт ГАМБЕТА Маціяс ГАНСАЛЕС Хуан Карлас ГАНСАЛЕС Ракэ Гастон МАСПАЛІ 14.02.1927 П «Сэнтрал Эспаньёл», 4 (360) Мантэвідэа 15.11.1921 Н «Пеньяроль», МантэвідэаЗ (270) 1 20.09.1917 А «Пеньяроль», Мантэвідэа4 (360) 1 14.04.1920 П «Насьяналь», Мантэвідэа2 (180) 06.08.1925 А «Серра», Мантэвідэа 4 (360) 22.08.1924 А «Пеньяроль», Мантэвідэа2 (180) 12.10.1917 Б «Пеньяроль», МантэвідэаЗ (270) -3 Оскар Амар МІГЕС 05.12.1927 Рубен МОРАН 06.08.1930 Анібал Луіс ПАС 18.02.1918 Хуліё Гервасіё ПЕРЭС 19.06.1926 Хуан Альберта СКБЯФІНА28.07.1925 Эусэбіё Рамон ТЭХЕРА 20.09.1922 Альчыдэ Эдгарда ГІГЬЯ 22.12.1926 Н «Пеньяроль», Мантэвідэа4 (360) Н «Серра», Мантэвідэа 1 (90) Б «Насьяналь», Мантэвідэа 1 (90) Н «Насьяналь», Мантэвідэа4 (360) П «Пеньяроль», Мантэвідэа4 (360) А «Насьяналь», Мантэвідэа4 (360) Н «Пеньяроль», Мантэвідэа4 (360) 4 -2 1 3 4 Трэнер: Хуан Лопес (15.03.1908) Запасныя: Вашынгтон АРТУНЬЁ («Пеньяроль»), Хуліё БРЫТАС («Пеньяроль»), Хуан БУРГЕНЬЁ («Данубіё»), Эктар ВШЬЧЭС («Серра»), Уільям Пабла МАРЦІНЭС (13.01.1928 А «Рампла Хуніёрс»), Радольфа ПІНІ («Насьяналь»), Карлас РАМЭРА («Данубіё»), Луіс РЫХА («Сэнтрал»), 1954 ФРГ V. 16 чэрвеня 4 ліпеня, Швайцарыя Чэмпіянат свету 1954 г. Швайцарыя атрымала яшчэ ў 1946 г„ калі на кангрэсе ФІФА ў Люксембурзе вызначаліся гаспадары чацвёртага па ліку спаборніцтва наймацнейшых каманд свету. Гэта быў турнір, дзе многае было ўперіпыню: упершыню чэмпіянат сабраў сапраўды наймацнейшыя каманды свету, упершыню гульні чэмпіяната трансляваліся па тэлебачанні, упершыню гульцы кожнай каманды былі «пранумараваныя» атрымалі сталыя нумары на ўвесь час турніру (у спісах пераможцаў гэтага і наступных турніраў нумар пазначаны перад прозвішчам гульца), упершыню пераможцамі чэмпіянату свету сталі браты Фрыц і Отмар Вальтэры з зборнай каманды ФРГ. Удзел у чэмпіянаце бралі 16 каманд. У фінальным матчы каманда ФРГ нанесла паразу Венгрыі з лікам 3-2. Зборная каманда ФРГ 4 Ханс БАУЭР 28.07.1927 A «Баварыя», Мюнхен 2 (180) 16 Фрыдрых (Фрыц) ВАЛЬТЭР 31.10.1920 Н «Кайзэрслаутэрн » 6 (540) 3 15 Отмар ВАЛЬТЭР 06.03.1924 Н «Кайзэрслаутэрн » 5 (450) 4 22 Хайнрых КВЯТКОЎСКІ 16.07.1926 Б «Барусія», Дортмунд 1 (90) -8 14 Бернхард КЛОДТ 26.10.1926 Н «Шальке-04», Гельзенкірхен 2 (180) 1 3 Вернэр КОЛЬМЭЙЕР 19.04.1924 A «Кайзэрслаутэрн» 5 (450) 2 Фрыдрых ЛАБАНД 01.11.1925 A «Гамбург» 3 (270) 10 Вернэр ЛІБРЫХ 18.01.1927 A «Кайзэрслаутэрн» 4 (360) 8 Карл МАЙ 27.07.1928 П «Фюрт» 5 (450) 6 Пауль МЕБУС 09.06.1920 п «Кёльн» 1 (90) 13 Максіміліян МОРЛАК 11.05.1926 н «Нюрнберг» 5 (450) 6 19 7 Альфрэд ПФАФ Ёзэф ПОЗІПАЛЬ 16.07.1926 П «Айнтрахт», Франкфурт 1 (90) 1 20.06.1927 A «Гамбург» 5 (450) 12 Хельмут РАН 16.08.1929 Н «Рот-Вайс», Эсэн 4 (360) 4 17 Рыхард Франц ХЕРМАН 28.01.1923 Н «Франкфурт» 1 (90) 1 20 Ханс ШЭФЕР 19.10.1927 Н «Кёльн» 5 (450) 4 1 Антон ТУРЭК 18.01.1919 Б «Фартуна», Дзюсельдорф 5 (450) -6 6 Хорст ЭКЕЛЬ 08.02.1932 П «Кайзэрслаутэрн » 6 (540) Трэнер: Ёзэф ХЕРБЕРГЕР (28.03.1897) Запасныя: 18 Ульрых БІЗІНГЕР (06.08.1933 Н, «Аугсбург»), 21 Хайнц КУБШ (20.07.1930-24.10.1993 Б, «Пірмасэнс»), 11 Карл-Хайнц МЕТЦНЕР (09.01.1923- 25.10.1994 Н, «Хессэн», Касэль), 5 Херберт ЭРХАРДТ (06.07.1930 А «Фюрт»), 1958 Бразілія VI. 8-29 чэрвеня, Швецыя Нарэшце права на правядзенне чэмпіянату свету атрымала Швецыя. I на гэтым турніры гаспадары чэмпіяната разлічвалі на медалі найвышэйшай пробы. Перамога скандынаваў на Алімпійскіх гульнях 1948 г., трэцяе месца на чэмпіянаце свету 1950 г„ наяўнасць у складзе каманды такіх зорак як Лідхольм, Хамрын, Сімансан, Грэн усё гэта яскрава сведчыла пра магутны патэнцыял шведскай дружыны. I быць бы ёй напэўна, чэмпіёнам свету, калі б не пачатак эры Пеле і яго кале- гаў па вялікай зборнай камандзе Бразіліі ўзору 1958-1962 гг... Удзел у чэмпіянаце бралі 16 каманд. У фінальным матчы каманда Бразіліі перамагла гаспадароў з лікам 5-2. Зборная каманда Бразіліі 15 АРЛАНДА Пеканья дэ Карвадьё 20.09.1935 A «Васка да Гама», Р-д-Ж 6 (540) 2 Хідэральда Луіс БЕЛІНІ 07.06.1930 A «Васка да Гама» Р-д-Ж 6 (540) 20 ВАВА 12.11.1934 Н «Васка да Гама» Р-д-Ж 4 (360) 5 11 ГАРЫНЧА 28.10.1933 Н «Батафога» Р-д-Ж 4 (360) 4 ДЖАЛМА дос САНТАС 27.02.1929 A «Партугеза», Сан Паула 1 (90) 21 ДЗІДА 16.03.1934 Н «Фламенга» Р-д-Ж