Ведамасці Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь
№25-26 1994 год
Такі вылік, аднак, не перавышае той часткі падатку на даход у Рэспубліцы Беларусь, як было падлічана да прадастаўлення выліку, якая адносіцца да даходу, які можа абкладацца падаткам у Швецыі.
2. У выпадку Швецыі двайное падаткаабкладанне ўстараняецца наступным чынам:
а) калі рэзідэнт Швецыі атрымлівае даходы, якія ў адпаведнасці з заканадаўствам Рэспублікі Беларусь і ў адпаведнасці з палажэннямі дадзенага Пагаднення могуць абкладацца падаткам у Рэспубліцы Беларусь, Швецыя дазваляе з улікам палажэнняў заканадаўства Швецыі ў адносінах крэдыту на замежны падатак
39
(так як ён можа падвяргацца змяненням час ад часу без змянення агульных прынцыпаў) у якасці выліку з падатку на такі даход суму, роўную падатку Рэспублікі Беларусь, выплачанаму ў адносінах да такога даходу;
б) калі рэзідэнт Швецыі атрымлівае даход, які ў адпаведнасці з палажэннямі артыкула 19 належыць падаткаабкладанню толькі ў Рэспубліцы Беларусь, Швецыя можа пры вызначэнні прагрэсіўнай стаўкі шведскага падатку прыняць пад увагу даход, які належыць падаткаабкладанню толькі ў Рэспубліцы Беларусь;
в) для мэт падпункта а) гэтага пункта падатак Рэспублікі Беларусь на нерухомую маёмасць, аб якім ідзе гаворка ў пункце 1а) артыкула 2, разглядаецца ў якасці падатку на даходы;
г) нягледзячы на палажэнні падпункта а) гэтага пункта, дывідэнды, якія выплачваюцца кампаніяй, якая з'яўляецца рэзідэнтам Рэспублікі Беларусь, кампаніі, якая з'яўляецца рэзідэнтам Швецыі, вызваляюцца ад шведскага падатку ў адпаведнасці з палажэннямі Шведскага закона, што рэгулююць вызваленне ад падатку на дывідэнды, якія выплачваюцца шведскім кампаніям даччынымі кампаніямі зза мяжы;
д) для мэт падпункта а) гэтага пункта тэрмін «заплачаны падатак Рэспублікі Беларусь» разглядаецца як той, што ўключае падатак Рэспублікі Беларусь, які быў бы выплачаны, калі б не любое часовае вызваленне або зніжэнне падатку, прадастаўленае ў адпаведнасці з ільготнымі палажэннямі, што ёсць у заканадаўстве Рэспублікі Беларусь, прызначанымі для стымулявання эканамічнага развіцця ў той ступені, у якой такое вызваленне або зніжэнне прадастаўляецца для прыбытку ад прамысловай або вытворчай дзейнасці або ад сельскай, лясной і рыбнай гаспадаркі або турызму (улючаючы рэстараны і гатэлі) пры ўмове, што такая дзейнасць ажыццяўлялася ў Рэспубліцы Беларусь. Для мэт падпункта г) гэтага пункта падатак на 15 працэнтаў, вылічаны на базе шведскага падатку, разглядаецца як выплачаны па такой дзейнасці ў адпаведнасці з умовамі, названымі ў папярэднім сказе;
е) палажэнні падпункта д) прымяняюцца толькі на працягу першых пяці гадоў, у час якіх дзейнічае дадзенае Пагадненне. Гэты перыяд можа быць працягнуты па ўзаемнай згодзе кампетэнтных органаў.
3. Незалежна ад любых іншых палажэнняў дадзенага Пагаднення, калі:
а) кампанія, якая з'яўляецца рэзідэнтам адной Дагаворнай Дзяржавы, атрымлівае даход у асноўным з другіх Дзяржаў і
— ад дзейнасці, такой, як банкаўская, марскі транспарт, фінансаванне або страхаванне, або
— ад. прадастаўлення галаўным офісам, каардынацыйным
40
цэнтрам або аналагічнай юрыдычнай асобай адміністрацыйных паслуг або іншай падтрымкі групе кампаній, якія ажыццяўляюць камерцыйную дзейнасць у асноўным у другіх Дзяржавах;
б) за выключэннем прымянення метадаў устаранення двайнога падаткаабкладання, які звычайна прымяняецца гэтай Дзяржавай, такі даход абкладаўся б падаткам па значна больш нізкай стаўцы па заканадаўству гэтай Дзяржавы, чым даход ад падобнай дзейнасці, ажыццяўляемай унутры гэтай Дзяржавы, або ад прадастаўлення галаўным офісам, каардынацыйным цэнтрам або аналагічнай юрыдычнай асобай адміністрацыйных паслуг або іншай падтрымкі групе кампаній, якія ажыццяўляюць камерцыйную дзейнасць у гэтай Дзяржаве ў залежнасці ад абставін;
падпункт 2д) гэтага артыкула і любыя іншыя палажэнні дадзенага Пагаднення, якія прадастаўляюць вызваленне або зніжэнне падатку, не прымяняюцца да даходу такой кампаніі і да дывідэндаў, што выплачваюцца такой кампаніяй.
Артыкул 23
Недыскрымінацыя
1. Грамадзяне адной Дагаворнай Дзяржавы не падвяргаюцца ў другой Дагаворнай Дзяржаве іншаму або больш цяжкаму падаткаабкладанню або звязанаму з ім абавязацельству, чым падаткаабкладанне і звязаныя з ім абавязацельствы, якім падвяргаюцца або могуць падвяргацца грамадзяне гэтай другой Дзяржавы пры тых жа абставінах. Гэтае палажэнне таксами прымяняецца, незалежна ад палажэнняў артыкула 1, да асоб, якія не з'яўляюцца рэзідэнтамі адной або абедзвюх Дагаворных Дзяржаў.
2. Падаткаабкладанне пастаяннага прадстаўніцтва, якое прадпрыемства адной Дагаворнай Дзяржавы мае ў другой Дагаворнай Дзяржаве, не павінна быць менш спрыяльным у гэтай другой Дзяржаве, чым падаткаабкладанне прадпрыемстваў гэтай другой Дзяржавы, якія ажыццяўляюць падобную дзейнасць. Гэтае палажэнне не павінна тлумачыцца як тое, якое абавязвае адну Дагаворную Дзяржаву прадастаўляць рэзідэнтам другой Дагаворнай Дзяржавы якіянебудзь асабістыя льготы, вызваленні і скідкі ў падаткаабкладанні на падставе іх грамадзянскага статуса або сямейных абавязацельстваў, якія яна прадастаўляе сваім уласным рэзідэнтам.
3. За выключэннем выпадкаў, дзе прымяняюцца палажэнні пункта 1 артыкула 9, пункта 7 артыкула И або пункта 6 артыкула 12, працэнты роялці і іншыя выплаты, якія робяцца прадпрыемствам адной Дагаворнай Дзяржавы рэзідэнту другой Дагаворнай Дзяржавы, належаць, у мэтах вызначэння падаткаабкла
41
даемага прыбытку такога прадпрыемства, вылікам на тых жа самых умовах, на якіх яны выплачваліся рэзідэнту першай названай Дзяржавы. Падобным чынам любыя даўгі прадпрыемства адной Дагаворнай Дзяржавы рэзідэнту другой Дагаворнай Дзяржавы належаць, у мэтах вызначэння падаткаабкладаемага капіталу такога прадпрыемства, вылікам на тых жа ўмовах, што і даўгі рэзідэнту першай названай Дзяржавы.
4. Прадпрыемствы адной Дагаворнай Дзяржавы, капітал якіх поўнасцю або часткова належыць аднаму або некалькім рэзідэнтам або прама або ўскосна кантралюецца адным або некалькімі рэзідэнтамі другой Дагаворнай Дзяржавы, не падвяргаюцца ў першай названай Дзяржаве любому падаткаабкладанню або любым абавязацельствам, звязаным з ім, іншым або больш цяжкім, чым падаткаабкладанне і звязаныя з ім абавязацельствы, якім падвяргаюцца або могуць падвяргацца іншыя падобныя прадпрыемствы першай названай Дзяржавы.
5. Незалежна ад палажэнняў артыкула 2 палажэнні гэтага артыкула прымяняюцца да падаткаў любога роду і віду.
Артыкул 24
Працэдура ўзаемнага пагаднення ,
1. Калі асоба лічыць, што дзеянні адной або абедзвюх Дагаворных Дзяржаў прыводзяць або прывядуць да падаткаабкладання яе не ў адпаведнасці з дадзеным Пагадненнем, яна можа, нягледзячы на сродкі абароны, прадугледжаныя нацыянальным заканадаўствам гэтых Дзяржаў, прадставіць сваю справу для разгляду ў кампетэнтны орган той Дагаворнай Дзяржавы, рэзідэнтам якой яна з'яўляецца, або, калі яго выпадак падпадае пад дзеянне пункта 1 артыкула 23, у кампетэнтны орган той Дагаворнай Дзяржавы, грамадзянінам якой яна з'яўляецца. Заява павінна быць прадстаўлена на працягу трох гадоў з даты першага паведамлення аб дзеяннях, што прыводзяць да падаткаабкладання не ў адпаведнасці з палажэннямі дадзенага Пагаднення.
2. Кампетэнтны орган будзе імкнуцца, калі ён палічыць заяву абгрунтаванай і калі ён сам не ў стане прыйсці да здавальняючага рашэння, вырашыць пытанне па ўзаемнай згодзе з кампетэнтным органам другой Дагаворнай Дзяржавы, з мэтай пазбягання падаткаабкладання, якое не адпавядае дадзенаму Пагадненню. Любая дасягнутая дамоўленасць выконваецца незалежна ад якіхнебудзь часовых абмежаванняў, якія ёсць у нацыянальных заканадаўствах Дагаворных Дзяржаў.
3. Кампетэнтныя органы Дагаворных Дзяржаў імкнуцца вырашаць па ўзаемнай згодзе любыя цяжкасці або сумненні, якія ўзнікаюць пры тлумачэнні або прымяненні дадзенага Пагаднення. Яны могуць таксама кансультавацца для мэт устаранення двай
42
нога падаткаабкладання ў выпадках, не прадугледжаных дадзеным Пагадненнем.
4. Кампетэнтныя органы Дагаворных Дзяржаў могуць уступаць у прамыя кантакты адзін з адным у мэтах дасягнення згоды ў разуменні папярэдніх пунктаў.
Артыкул 25
Абмен інфармацыяй
1. Кампетэнтныя органы Дагаворных Дзяржаў абменьваюцца інфармацыяй, якая неабходна для выканання палажэнняў дадзенага Пагаднення або ўнутраных заканадаўстваў Дагаворных Дзяржаў, якія датычацца падаткаў, на якія распаўсюджваецца дадзенае Пагадненне, у той ступені, у якой падаткаабкладанне па гэтаму заканадаўству не супярэчыць дадзенаму Пагадненню. Абмен інфармацыяй не абмяжоўваецца артыкулам 1. Любая інфармацыя, атрыманая Дагаворнай Дзяржавай, лічыцца канфідэнцыяльнай, таксама, як і інфармацыя, атрыманая па ўнутранаму заканадаўству гэтай Дзяржавы, і раскрываецца толькі асобам або органам (уключаючы суды і адміністрацыйныя органы), звязаным з вызначэннем, збіраннем, прымусовым спагнаннем або судовым праследаваннем у адносінах падаткаў, на якія распаўсюджваецца дадзенае Пагадненне, або разглядам скарг у адносінах такіх падаткаў. Такія асобы або органы выкарыстоўваюць інфармацыю толькі для такіх мэт. Яны могуць раскрываць інфармацыю ў ходзе судовага разбору або пры прыняцці юрыдычных рашэнняў. Абмен інфармацыяй праводзіцца па просьбе ў адносінах асобных выпадкаў.
2. Hi ў якім выпадку палажэнні пункта 1 не разглядаюцца як тыя, якія абавязваюць адну Дагаворную Дзяржаву:
а) праводзіць адміністрацыйныя меры, якія супярэчаць заканадаўству і адміністрацыйнай практыцы гэтай або другой Дагаворнай Дзяржавы;
б) прадастаўляць інфармацыю, якую нельга атрымаць па заканадаўству або ў ходзе звычайнай адміністрацыйнай практыкі гэтай або другой Дагаворнай Дзяржавы;
в) прадастаўляць інфармацыю, якая раскрывала б якуюнебудзь гандлёвую, дзелавую, прамысловую, камерцыйную або прафесіянальную тайну або гандлёвы працэс, або інфармацыю, раскрыццё якой супярэчыла б дзяржаўнай палітыцы.
Артыкул 26
Дыпламатычныя прадстаўнікі і консульскія работнікі
Ніякія палажэнні дадзенага Пагаднення не закранаюць па
43
датковых прывілей дыпламатычных прадстаўнікоў або консульскіх работнікаў, якія прадастаўлены агульнымі нормамі міжнароднага права або палажэннямі спецыяльных пагадненняў.
КНІГІ ОНЛАЙН
