КНІГІ ОНЛАЙН
Пошук сярод кніг, што прайшлі індэксацыю гуглам. Некаторыя кнігі гугл не знаходзіць
‘матэматычныя тэорыі", гл. тэорыі матэрыял, гл. форма матэрыяліэм, 37 меркаванні вучоных, 9 метад адроэнення, гл.індукцыя метад астаткаў, гл. індукцыя метад вырашэння, 62, 65, 66; гл. таксама аналіз; індукцыя метад вычарпання, 33 метад падабенства, гл. індук- цыя, мвтад складання, 40, 62, 65, 66; гл. прычына “Метафізічныя асновы лрыродазнаўства", 122 механіка Ньютана, 116, 121, 132, 139, 175, 176, 231, 232, 234, 239 механістычная філасофія, 82, 85, 112, 126 “механічныя тэорыі', гл. тэорыі мікрасупольнасць, 233, 234 множная каўзальнасць, гл. каўзальнасць моўныя ўэроўні ў навуцы, 189, 190, 192; уэровень назірання, 190, 202, 209; тэарэтычны ўзровень, 209 моцная праграма, 265, 266 “мэтанакіраванасць прыроды', 123, 125, 126 "Навука I вартасці* (Лодан), 267, 269 назіранневы ўзровень навуковай мовы, гл. моўныя ўзроўні намалагічныя універсаліі сулрацьвыпадковых універсалій, 188, 196, 197; гл. таксама "бессэнсоўна правільныя" законы нармальная навука, 228-230, 233, 234; гл. таксама рэвалюцыйная навука нарматыўныя прынцыпы, 104, 107, 109, 119-124, 126, 137 натуральнае анталагічнае стаўленне (НАС), 273, 280, 281, 283 натуральны адбор, 235 “натуральныя месцы', 21, 22, 63, 64 'натуральныя рухі', 21, 63 неабходная сувязь, 114, 117119 неабходная Ісціна, раэдзел 9, частка 1; 110, 112, 114, 115, 117, 127, 140-142 негатыўная эўрыстыка, 235; пазітыўная эўрыстыка, 235, 236 непацвярджэнне, 178, 179, 216 непрааналізаваныя аперацыі, 193 несувымернасць тэорый, 208, 219, 220 “новая эагадка індукцыі" Гудмана, 208, 216, 219, 250 “Новы Арганон", 72, 73, 78 "Оптыка’, 92, 105 пазітывіэм, 173-175 пазітыўная эўрыстыка, гл. даследчыя праграмы памвжныя ўмовы, 130, 195 палярэднія доказы, 254, 255, 259 папярэднія меркаванні навукоўцаў, 9 папярэднія ўмовы, 178, 194, 195, 198, 204, 212, 214 “Папярэдняе абмеркаванне натурфіласофіі', 128 парадокс крумкача, 188, 199201, 270 парадыгма, 228-234; дысцыплінарная матрыца, 232, 233, 268; экэемпляр, 273 параўнальная уніфікацыя, 248 паспешлівае абагульненне, 73, 74 пацвярджэнне, 160, 161, 167169, 171, 173, 178, 180, 186, 1 88,1 89, 197-203, 206, 212, 213, 216, 219, 222, 223; бутотрэп "Пачаткі’, гл. 'Матэматычныя пачаткі натурфіласофіГ "Першая прэрагатыва эксперыментальнай навукі’, 38, 44 першапачатковыя ўмовы, 195 першасныя эксперыментальныя дадзеныя, 190-192, 194 першасныя якасці, 63, 64, 81, 83, 102, 109, 110, 174, 175 піфагарэйская арыентацыя, раздэел 2; 34, 37, 54-57, 5963, 99, 115 плённасць, 121, 123, 148, 153, 205, 215, 222 погляд на навуковае тлумачэнне па лрынцыпе галоўнага закону, 189, 194-196, 209, 212, 244, 248, 249 погляд на навуковы прагрэс як на кітайскі куфэрак, 205, 208, 209, 219, 221; гл. таксама развіццё праз аб'яднанна погляд на тэорыі як на засцерагальную сетку, гл. тэорыі "Пра абарачэнні нябесных сфер", 54 праблемны зрух, гл. даследчыя праграмы праверка, 163, 166, 167, 170, 171 правілы адпаведнасці, 99, 101, 146, 147, 167, 183, 211, 216; гл. таксама тэорыі, "слоўнікі’ правілы пераўтварэння, 157 правільныя геаметрычныя целы, 28, 57 праграма Праўта, 238 "Прагрэс I яго праблемы’, 262 ‘прадвыэначаная спалучальнасць' з'яў, 38, 42, 43, 4951 прадкаэанне, 174, 178, 179, 184, 186 прадпісальная філасофія навукі, 283, 284 праектабельнасць, 218, 219 прастата, 111, 137 праўдападобнасць, 185 "простыя сутнасці", 77, 78 прывіды, 73, 74, 80 прыклады ўкаэальнага слупа, 77, 179; гл. таксама вырашальныя эксперыменты прынцып агульнай прычыны, 245 прынцып адпаведнасці, 205, 206, 221 прынцып ашчаднасці, 104; гл. таксама крытэрый прастаты прынцып выключэння сярэдэіны, 21, 50 прынцып Карно, гл. другі эакон тэрмадынамікі прынцып найменшага дэеяння, 123 прынцып несупярэчнасці, 21, 50, 51 прынцып пацвярджэння на прыкладзе, 200, 209, 216 прынцып пераемнасці, 124 прынцып першапачатковай гарызантальнасці Стзно, 235 прынцып тоеснасці, 21, 50 прынцыпы экстрэмуму, 111, 112, 114 прычына: чатыры прычыны Арыстоцеля, 13, 21; склад прычыны, 166; канчатковая прычына, 80; множнасць прычын, 164; “сапраўдная" прычына, 104, 105 псеўдаарыстоцеліянства, 65, 75 "РазважаннІ аб метадзе', 82, 86 раэвіццё праз аб'яднанне, 188, 204, 208 рацыянальная рэканструкцыя навуковага прагрэсу, раэдзел 14, раздэел 17 •роэум", 110, 116-118, 120, 121, 126 рэалізм, раздэел 18, канвергентны рэалізм, 276, 281; рэалізм быцця, 273, 276; рэалізм ісціны, 273, 274, 276, 278 рэвалюцыйная навука, 228-230, 233; гл. таксама нармальная навука рэгрэсіўныя даследчыя праграмы, гл. даследчыя праграмы рэдукцыя тэорый, 204, 205, 219-221 рэкагнітыўныя крытэрыі, 158 сацыялогія, 10 сацыяльны дарвінізм, 9 семантычныя лравілы, гл. правілы адпаведнасці сіла, 91, 92, 94, 95, 97, 98, 101, 103, 105, 106, 114, 117, 121, 122, 129, 131, 134, 136, 137, 140, 141, 151, 154, 166, 167, 173175, 177, 181, 182 сілагізм, 17-20, 51, 75, 139 сіметрыя, 137 сінхроннасць, 11 сістэматычнае сумненне, 82 ‘слоўнікі’, 148-155, 201-203 сладарожныя варыяцыі, гл. умо- вы індукцыі; гл. папярэднія ўмовы; памежныя ўмовы; лершапачатковыя ўмовы статус аксіём, 32-35, 145 статыстычная рэлевантнасць, 213, 214 "Структура навуковых рэвалюцый", 228, 229, 232-234 супадэенне Індукцый, 127, 138, 140; гл. таксама Індукцыйныя табліцы сутнасць: намінальная, 110; рэальная, 110, 220 схільнасці навукоўцаў, 9-10 таксанамія, 16, 124 тлумачэнне, 208, 209, 212216, 221, 222, 224, 225, 230, 232, 235, 238; дэдукцыйная мадэль тлумачэння, 178, 184, 188, 194, 195; індукцыйная мадэль тлумачэння, гл. таксама погляд на навуковае тлумачэнне па прынцыпе галоўнага закону тлумачэннв вясёлкі, 44, 45 "Трактат аб прыродэе чалаве- ка’, 108, 118 'Тымей", 25, 27, 28 тэарэтычны ўзровень навуковай мовы, гл. моўныя ўэроўні тээіс Дзюана-Куайна, 211 тэлеалагічныя вытлумачэнні, 22, 63, 107, 125; гл. таксама канчатковая прычына, 80 тэматычныя прынцыпы, 283286 тэорыі: структура тэорый, раздэел 9, частка III; 98, 99, 102, 188, 189, 202, 212, 215, 216; 'матэматычныя тэорыі супраць механістычных’, 144, 150, 152, 153; погляд на тэорыі як на засцерагальную сетку, 202, 203, 209, 211; гл. таксама правілы адлаведнасці; ’слоўнікі’ тэорыя прыліваў, 69, 70, 75, 77 тэорыя адноснасці: агульная, 220, 231, 254, 263; спецыяльная, 232, 254 тэорыі пацвярджэння Баеса, 250-253 тэорыя колераў, 41, 45, 93, 99, 103 тэорыя працэсаў адбору, 288290 тэорыя цеплаправоднасці Фур'е, 152, 153 тэорыя эвалюцыі арганічнага свету, 186, 209, 286, 287 тэорыя эфіру, 184 узаемадзейная звязка, 245, 246 уздзеянне, 69, 78, 82, S3, 8587, 90 укаранёныя прэдыкаты, 218, 219 умова эквівалентнасці, 199, 200 унутраная гісторыя навукі, 261, 264, 265 ускосныя докаэы, 198 ‘успрымальныя меры" абсалютных прасторы I часу, 95, 96, 98, 100-103 “факты", 114-116, 118, 119 факты, 127, 133-140, 154; абагульненне фактаў, 127, 130, 135, 137; раскладаннв фактаў, 127, 134, 135 фальсіфікацыя, 45-47, 77 фенаменалізм, 176 філасофія навукі як крытэрыялогія другога парадку, 10; у адроэненне ад навукі, 11; адносна гісторыі навукі, гл. гісторыя навукі ‘фізічная Ісціна', гл. ‘матэматычная ісціна супраць фіэічнай Ісціны' флагістон, 138 форма супраць матэрыі, 15, 120, 141 'формы' Бэкана, 77-79; хвалеваятэорыя святла, 11,131, 132, 167, 179, 180 царства э'яў супраць царства Ідэй, 27, 35-37, 176-177 цепларод, 158 эканомія прадстаўлвння, 152, 176; гл. таксама 'брытва’ Окхама; прастата экземпляр, гл. парадыгма экзістэнцыяльныя гіпотэзы, гл. ГІПОТЭЭЫ эксперыментальнае пацвярджэнне, 38, 41, 44, 45, 62, 6668, 81, 89, 92, 180, 181; гл. таксама вырашальныя эксперыменты эксперымент э вядром (Ньютана), 96, 97, 100, 175 эксперымент Міхельсона-Морлі, 184 эксперыменты, 67, 68, 70, 88, 177, 179, 180, 182, 185 экстэнсія, 83-86, 90 эксцэнтрычны, 29, 30 энтрапія, гл. другі эакон тэрмадынамікі эпіцыкл, 25, 29, 30, 173 эўрыстычная каштоўнасць, 125, 147, 152 якасці, гл. відавочныя якасці, першасныя якасці cogito, ergo sum, 87 Hypotheses planetarum, 30 philosophes, 72 vis viva, гл. законы эахавання ЛоўэІ Дж. Л81 Гістарычныя ўводзіны ў філасофію навукі /Пер. з англ. А.Карцеля; Пад рэд. У.Бяркова, Ю.Залоскі. — Мн.: Беларускі ФондСораса, 1995.— 328 с., мал. — (Адкрытае грамадства). ISBN 985-6022-10-Х У кнізе прасочваецца развіццё поглядаў на метады навуковага даследавання ад часоў старажытнай Грэцыі да нашых дзен. Грунтоўна і даступна асвятляецца роля Арыстоцеля як заснавальніка дэдукцыйнага і індукцыйнага напрамкаў у філасофіі навукі, уклад у яе сярэднявечных мысліцеляў — Р. Бэкана, Д. Скотуса, У. Окхама, Р. Гросэтэстэ, М. Атрэкура, прадстаўнікоў навукі і філасофіі Новага часу — Галілея, Ф. Бэкана, Дэкарта, Ныотана, Лейбніца, Х'юма, Лока, Канта і інш. Вялікая ўвага ўдзяляецца раскрыццю поглядаў сучасных метадолагаў навукі — К. Гемпеля, Р. Карнапа, В. Куайна, К. Попера, Т. Куна, I. Лакатуша, 3. Нэйджэла, Л. Лодана, С. Тулміна, П. Файерабенда, Дж. Холтана і інш. Для студэнтаў, аспірантаў і ўсіх, хто цікавіцца праблемамі філасофіі, логікі і метадалогіі навукі. Л1670000000 ББК 87.25+87.3 АДКРЫТАЕ ГРАМАДСТВА Серыя Беларускага Фонду Сораса Навуковае выданне Лоўзі Джон ГІСТАРЫЧНЫЯ ЎВОДЗІНЫ Ў ФІЛАСОФІЮ НАВУКІ Каардынатар выпуску А. Анціпенка Камп'ютэрны набор Т. Аўсяннікава, С. Фурс Вёрстка А. Вярбіцкая Карэктар М. Клімковіч Вокладка Ю. ГерасІменкі-Жызнеўскага Адказны за выпуск В. Багдановіч Здадзена ў набор 03.01.95. Падпісана да друку 18.04.95. Фармат 84х108’/з2' Папера афсетная. Гарнітура Pragmatica. Афсетны друк. Ум. друк. арк. 17,22. Ул.-выд. арк. 16,56. Наклад 5000 асобнікаў. Заказ 292. Выданне падрыхтавана да друку на камп’ютэрнай сістэме Незалежнай выдавецкай кампаніі "Тэхналогія'. Ліцэнзія ЛВ N 439.220007, Мінск, вул.Магілёўская, 43. Тэл./факс (0172) 21-77-40. Беларускі Фонд Сораса. Ліцэнэія ЛВ N 636. 220027, МІнск, пр. Ф.Скарыны, 65, корп. 11А, к. 517А. Друкарня імя Францыска Скарыны еыдавецтва "Навука і тэхніка". 220067, Мінск, вул. Жодзінская, 18. У серыі Беларускага Фонду Сораса «Адкрытае грамадства* рыхтуюцца да друку наступныя кнігі: Ф. Брэтон, С. Пру. Выбух камунікацыі (пераклад з французскай);