КНІГІ ОНЛАЙН
Пошук сярод кніг, што прайшлі індэксацыю гуглам. Некаторыя кнігі гугл не знаходзіць
Я — НЕЯ Люсі крышачку змянілі прычоску. Падышла яна да люстэрка. Стаіць, круціцца і быццам не пазнае сябе. Нарэшце падбегла да маці: — Мама! Гэта я? ЖАДАНАЕ АБЯЦАННЕ — Ну, Коля, хутка ў Ясную Паляну паедзем. Там Леў Талстой жыў Ведаеш такога? — Канешне, ведаю! — пакрыўдзіўся Коля. Праз хвіліну ён хваліўся свайму сябру: — А мне тата на паляне таўшчэзнага льва пакажа! ХТО ПАСЛУХАЕЦЦА ПЕРШЫ? Насця звярнулася да мамы з нечаканым пытаннем: — А чаму ты ў мяне такая старая? — He ведаю. Запытайся ў бабулі. Унучка пайшла да бабулі. Тая падумала і кажа: — Калі ты заўсёды будзеш слухацца маму, яна абавязкова памаладзее. — He, — топнула ножкай Насця. — Няхай спачатку мама паслухаецца мяне і памаладзее, а потым я буду слухацца маму! СВЕДКА Марына прыйшла з вуліцы і з жахам паведаміла: — Ой, тата! Міліцыянеры хулігана арыштавалі! — А што, ён абакраў ці пабіў каго? — Ага. Як развярнецца, ды як ударыць... Аўтамабілем у слуп. ПАСЛЯ КАНЦЭРТА — А я ўчора на канцэрт хадзіла! — пахвалілася Верачка сваёй сяброўцы. — Хто ж з артыстаў табе найбольш спадабаўся? — Біс. Яго прозвішча ўся зала выкрыквала! КРЫТЫКА ЗНІЗУ — Тата! Ты ж казаў мне, што ў аўтобусе бачком, бачком трэба, а сам — бычком! ДУГА I ПАДКОВА Баечкі ў прозе ВЫНАХОДНІЦА Аднойчы ў парку вавёрка ўбачыла высокае кола з калыскамі. Кола вярцелася, а разам з ім і людзі ў калысках. Вавёрцы гэта штосьці нагадала... Яна пайшла ў бюро вынаходніцтва, якое ўзначальваў мядзведзь. Ён быў прызначаны на гэтую пасаду за вынаходніцтва... дугі. — Я хачу, — сказала вавёрка, — каб мне выдалі прэмію. — Вось загнула! — хмыкнуў мядзведзь. — А за што? — А вунь у парку людзі карыстаюцца маім вавёрчыным колам. — Ды ну? — здзівіўся мядзведзь. Зазірнуў у акно. — Твая праўда, — прызнаў ён. — Прыйдзецца выдаць узнагароду... Эй, ты, барсук! Тут у мяне вавёрка з вынаходніцтвам. Выпішы ёй на арэхі! ЯК РУБЕЛЬ 3 КАПЕЙКАЙ ПАСПРАЧАЎСЯ Пачуў рубель: «Капейка рубель беражэ». Здзівіўся: «Як гэта — такая маленькая і мяне беражэ? Ды такіх, як яна, супраць мяне цэлых сто трэба выставіць — я ж сабе цану ведаю!» «Добра, — думае капейка, — я ж цябе правучуе» Узяла і схавалася на дне кішэні... Тут якраз спатрэбілася гаспадару запалкі купіць. Мацаў, мацаў — не знайшоў капейкі. — Нічога не зробіш, давядзецца мяняць, — сказаў ён і падаў прадаўцу рубель. ДУГА I ПАДКОВА Ганарлівая дуга аднойчы даведалася, што падкова — яе далёкая сваячка. У іх шмат, маўляў, падабенства. — Ну і сваячка! — высмейвала яна падкову. — Ды яе ж нагамі ў гразь топчуць! He тое, што я: на цёплым месцы, на шыі сяджу. Вось дзе пашана! Непрыкметна ішоў час. Драўляная дуга патрэскалася, пачала трухлець. Праўда, згубілася і сцёртая падкова. Але дуга не бачыла, як падкову знайшоў чалавек, падняў, абцёр і панёс дахаты, каб павесіць ля дзвярэй «на шчасце». А ганарлівую спарахнелую дугу спалілі ў печы. ЛІХТАР I МОШКІ На вуліцы паставілі новы ліхтар. Першымі да яго зляцеліся розныя мошкі. «Дзіва — не ліхтар: такі дальнабачны, празорлівы!» — захапляліся яны, грэючыся ў цёплых промнях. А ліхтар так і ззяў ад задавальнення і стараўся свяціць з усіх сіл... Аж пакуль не перагарэла лямпачка. А мошкі? Пакружыліся, пакружыліся, ды і паляцелі... шукаць новае свяціла. СВЕДКА Калодзежнае вядро скардзілася ўсім, што яно ў нацягнутых адносінах з вяроўкай. Быццам яна жыцця яму не дае: усё тузае ды тузае. Калаўрот жа, якому ўсё было добра бачна, сведчыў іншае. Як толькі вядро пачынала тануць, вяроўка кожны раз прыходзіла яму на дапамогу. СПРЭЧКА Ў ХЛЯВЕ Працавіты конь з раніцы да вечара вазіў розныя грузы. Чалавек вельмі цаніў гэту кемлівую цягавітую жывёліну. Вось толькі свіння, якая бесклапотна валялася ў хляве, лічыла каня дурнем. Аднойчы пры сустрэчы хаўроння ледзь прыўзняла сваё рыла і хрыпла запыталася: — Кажуць, што праца дурняў любіць... Ці праўда гэта, конь? — Наадварот, хаўроння, — сціпла адказаў той, — гэта я працу люблю, бо жыць без яе сумна. I конь патупаў сабе далей, а свіння так і засталася сядзець з адвіслай сківіцай. He зразумела яна каня. ЯК ЧАРАПАХА ДОЎГАЖЫХАРКАЙ СТАЛА Адно звярынае царства аб’явіла вайну другому. Перад паходам да свайго войска звярнуўся галоўнакамандуючы — леў. Сваю прамову ён закончыў палымяным заклікам: — Сябры! Са шчытом ці на шчыце! Усіх ахапіў баявы запал. А чарапаха, нават не варухнуўшыся, прамармытала: — На шчыце? Мо лепей пад шчытом? — і баязліва схавала галаву пад панцыр. Войска рушыла наперад, адна чарапаха не спяшалася. — Чаму адстаеш? — спытаў, абганяючы яе, калючы вожык. — Цішэй едзеш — далей будзеш, — флегматычна адказала чарапаха. Калі яна дабралася да месца бою, усё было скончана. Войска загінула. Чарапаха перажыла ўсіх. Толькі... He шанцуе ёй з таго часу: усюды спазняецца, не паспявае даводзіць справы да канца. ЗМЕСТ КНЯЗЬ-КАРАСЬ (Вершы) 3 Князь-карась 3 Фядот і чорны кот 3 Антонавы антоны 4 Папялушка і цялушка 4 Закладка 5 Плакалі аблокі 6 Цвыркуны 7 Дзед-вязальшчык 7 Гарэзлівы маладзічок 8 Электрычка 9 Пчала чмяля праганяла з вулля 10 Загадкавы падарунак 10 Поўня-люстэрка 11 Зорны звярынец 12 Каму тчэ павук гамак 13 Балотны клоун 13 Авадзень і чмель (Жартоўная казка) 14 Складаная загадка 16 Пломба з пламбіру 17 Сынок-ручаёк 18 Наследная ветлівасць 18 Чаму мышалоўку вярнулі ў кладоўку 19 Антон-разумнік 20 КАЛЮЧЫ ДАБРАДЗЕЙ (Загадкі) 22 Цыркач 22 Калючы дабрадзей 22 Ручная мышка 23 Махальнік 24 «Смачная» гара 24 Цярплівы працаўнік 24 Пераўвасабленне 25 Два ў адным 25 Як ні чытай 27 «Соня» 27 ЗАЙЧЫКАВЫ ІМЯНІНЫ (Усмешкі-пацешкі) 28 Адкуль бяруцца бацькі? 28 Добры Рэкс 28 За што ўкарацілі люты 28 Пашкадавала 29 Начны серыял 29 Модніца 29 Дзед-бязменасмен 30 Дзе валасы? 30 Hoc і акуляры 30 Зайчыкавы імяніны 31 Палахлівыя бацькі 32 Песіміст і аптыміст 32 Пра рыжых 32 Дзве сястры 33 Бяссонніца 34 ВЕТРЫК-МАСТАК (Казкі) 35 Цып-цып і Жоўцік 35 Самы-самы смачны яблык 36 Ком-блін і вожык 41 Ветрык-мастак 43 Тапорная работа 53 Ветлівая вандроўніца (Казка-загадка) 54 СКРАЗНЯК I НАСТА (Казачныя былі) 59 Як з’явілася дарожная «зебра» 59 Скразняк і Наста 66 ЗЯЛЁНЫЯ ПАЦЕРКІ (Абразкі) 69 Аскома 69 Казачнікі 70 Хто каго? 71 Пазнаёміліся 71 Маруська 72 Зайцы-падарожнікі 75 Хлеб-соль 75 Уюн на буксіры 77 Камарынае таварыства 78 Бяздомніца 78 Восы 80 Смарчок 80 Пястун 81 Як чаромху ў яр сагналі 81 МАЛЕНЬКІЯ ХІТРУНЫ (Жартаўлінкі) 82 Даланёй Нептуна 82 Хто болып злосны? 83 Слабы зрок 84 Маленькія хітруны 84 Скарга выхавацеля 84 Складчына 85 Сама вінавата 86 Прымадон 86 Я — не я 86 Жаданае абяцанне 86 Хто паслухаецца першы? 87 Сведка 87 Пасля канцэрта 87 Крытыка знізу 87 ДУГА I ПАДКОВА (Баечкі ў прозе) 88 Вынаходніца 88 Як рубель з капсйкай паспрачаўся 89 Дуга і падкова 89 Ліхтар і мошкі 90 Сведка 90 Спрэчка ў хляве 90 Як чарапаха доўгажыхаркай стала 91 Літаратурна-мастацкае выданне САКОВІЧ Павел Паўлавіч КНЯЗЬ-КАРАСЬ Вершы Загадкі Усмешкі-пацешкі Казкі Абразкі Жартаўлінкі Баечкі ў прозе Рэдактар М. Н. Мінзер Камп’ютарная вёрстка Л. В. Касцюкевіч Стыльрэдактар К. У. Іванец Падпісана ў друк 16.05.2011. Фармат 70x90 Vis. Папера афсетная. Гарнітура Times. Афсетны друк. Ум. друк. арк. 7,02. Ул.-выд. арк. 6,46. Тыраж 1500 экз. Заказ1227 Рэдакцыйна-выдавецкая ўстанова «Літаратура і Мастацтва». ЛП 02330/0494044 ад 03.02.2009. Вул. Захарава, 19, 220034, г. Мінск. Рэспубліканскае ўнітарнае прадпрыемства «Выдавецтва «Беларускі Дом друку». ЛП 02330/0494179 ад 03.04.2009. Пр. Незалежнасці, 79, 220013, г. Мінск.