Развагі
Зянон Пазьняк
Выдавец: Беларускія Ведамасьці
Памер: 315с.
Нью Йорк, Варшава, Вільня 2007
У арміі квітнее карупцыя і нічога не робіцца дзеля яе спынення. Вывозіцца за межы Беларусі вайсковая маёмасць, якая належыць нашаму народу (гомельскі склад медпрэпаратаў, абсталяванне каманднага пункта пад Ваўкавыскам, рыштунак вайсковых часцей і інш.). Есць факты неабгрунтаванага звальнення з беларускага войска афіцэраўбеларусаў, санкцыянуецца антыбеларуская прапаганда і антыдзяржаўная палітычная дзейнасць пракамуністычных і расійскіх шавіністычных груп, якія праводзяць ідэалагічны развал войска, настройваюць афіцэраў супраць краіны і народа, якому прынеслі прысягу; робяцца непераадольныя перашкоды вяртанню афіцэраўбеларусаў на Бацькаўшчыну з іншых краін былога СССР. Ва ўрада ўвогуле адсутнічае праграма вяртання вайскоўцаў — грамадзян Беларусі на радзіму і выезду грамадзян іншых краін з беларускага войска ў свае краіны. He заключаны патрэбныя міждзяржаўныя пагадненні аб грамадзянскім і сацыяльным статусе вайскоўцаў былых узброеных сіл былога СССР. He выканана пастанова Вяр
хоўнага Савета Беларусі аб вывадзе і вяртанні да 1.01.93 г. нашых афіцэраў і прапаршчыкаў з зон ваенных дзеянняў іншых краін. Пры гэтым назіраецца імкненне пэўных сіл у Міністэрстве абароны, ва ўрадзе і Вярхоўным Савеце скасаваць нейтралітэт Беларусі і ўцягнуць нашу краіну ў ваенную сістэму калектыўнай бяспекі сумесна з Расіяй, Узбекістанам і іншымі дзяржавамі СНД, што азначала 6 няспынную прысутнасць на Беларусі чужога войска, удзел беларусаў у чужых крывавых канфліктах у чужой імперскай палітыцы, скіраванай у аснове супраць незалежнасці нашай дзяржавы.
Менавіта зыходзячы з такіх праімперскіх меркаванняў, наменклатурнакамуністычная болыпасць Вярхоўнага Савета ў аднабаковым парадку ратыфікавала нявыгадныя для Беларусі вайсковыя пагадненні з Расіяй, заключаныя 20 ліпеня 1992 г., і дагавор аб стратэгічных узброеных сілах.
Вярхоўны Савет не адмяніў рашэнні былога кіраўніцтва былога СССР і сваю згоду на ўвядзенне ў Беларусь расійскага войска з былой савецкай Заходняй групы войск. Вайсковыя часці з Германіі былі пераведзены на Беларусь і працягваюць прыбываць. Гэтыя людзі тут жа атрымліваюць кватэры, не маючы фактычна права на жыхарства ў Беларусі. Тады большасць Вярхоўнага Савета прыняла ў
241
пачатку гэтага года закон аб наданні беларускага грамадзянства асобам з ліку вайскоўцаў, якія прыбылі ў Рэспубліку Беларусь пасля прыняцця Закона аб грамадзянстве, чым яшчэ болып абвастрыла сітуацыю.
Закон аб грамадзянстве да гэтага часу на Беларусі фактычна не працуе, што адкрывае прастору для маніпуляцый дзяржаўнай уласнасцю. Адначасова зневажаюцца маёмасныя і сацыяльныя правы тых грамадзян Беларусі, якія апынуліся ва ўзброеных сілах Расіі, часова дыслакаваных на нашай тэрыторыі.
Грубым парушэннем Закона аб грамадзянстве і правоў чалавека з’яўляюцца дзеянні вайсковых улад 1 ўрадавых структур у дачыненні да вайскоўцаў — грамадзян БеларусІ з Лідскага авІяпалка Першай гвардзейскай Сталінградскай пяфардэнаноснай дывізіі, падпарадкаванай Расіі. Трэць афіцэраў І большасць прапаршчыкаў (дарэчы, у асноўным беларусы і жыхары Беларусі) адмовіліся насільна эміграваць у Расію, куды пераводзіцца полк для расфарміравання, выказалі жаданне застацца на Бацькаўшчыне. (Між Іншым, прысяга да вернасць Расіі ў гэтым палку ўвогуле не праводзілася.) Аднак Міністэрства абароны Беларусі і ўрад не энаходзяць гэтым вайскоўцам ніякай альтэрнатывы, не хочуць уладкаваць іх і фактычна імкнуцца выштурхнуць нашых грамадзян за межы краіны, каб такім чынам вырашыць за кошт выгнаных беларускіх грамадзян пытанне з забеспячэннем кватэрамі вайско?цаў іншай часці, падпарадкаванай беларускаму войску, перавёўшы яе з Пружан у Ліду. Больш таго, відавочныя імкненні кіруючых наменклатурных структур
сутыкнуць інтарэсы вайскоўцаў гэтых часцей, распаліць канфлікт, каб потым стрыгчы купоны са сваёй антыбеларускай дэмагогіі.
Мы выказваем абурэнне і пратэст супраць такога абыходжання з нашымі грамадзянамі, іх воляй і правамі. Міністэрства абароны і ўрад яшчэ раз засведчылі сваю адчужанасць ад нацыянальных інтарэсаў беларускай дзяржавы, ад законных інтарэсаў яе людзей. Вайскоўцыбеларусы Лідскага расійскага авіяпалка, што адмовіліся ад прымусовай эміграцыі, павінны знайсці месца ў беларускІм войску. Яны маюць права на сацыяльнае І кватэрнае забеспячэнне. Урад дзяржавы павінен клапаціцца пра сваіх грамадзян і абараняць іх інтарэсы.
Заклікаем Савет Міністраў зацікаўлена выконваць законы Рэспублікі Беларусь і разабрацца з палітыкай і дзеяннямі Міністэрства абароны ў дачыненні да вайскоўцаў — грамадзян Беларусі і ў цэлым у дачыненні да метадаў і прынцыпаў будаўніцтва нацыянальных узброеных сіл.
Па пастаўленых пытаннях і асабліва аб уладкаванні вайскоўцаў — грамадзян Беларусі з Лідскага авіяпалка патрабуем ад Савета Міністраў і Міністэрства абароны зрабіць адпаведныя захады і аб прынятых мерах даць нам пісьмовы адказ у вызначаны законам тэрмін.
Народныя дэпутаты апазіцыі БНФ у
Вярхоуным Савеце Беларусі: з.паЗьняк, г.сямдзянАва, В.ГОАУБЕУ, І.ГЕРМЯНЧУК, Л.АЗЕЙКА, С.НАВУМЧЫК, А.ШУТ, П.ХОЛАД, А.ТРУСАЎ, Я.ЦУМАРАЎ, У.ЗАБЛОЦКІ, В.АЛАМПІЕУ, Б.ПОНТЭР, С.АНТОНЧЫК.
Д22. („Народная Газэта”, 1993, 19 сакавіка).
242
n
^^M^^^ і^у М' & f^C^K* ІЗЗЗг. Шбў (sy$)
“Калектыўная бяспека
і гульні вакол яе Зварот народных дэпутатаў апазіцыі БНФ да народа Беларусі
Паважаныя суайчыннікі, грамадзяне Рэспублікі Беларусь!
Над нашай краінай навісла пагроза страты незалежнасці і сацыяльнай перспектывы. Пракамуністычная большасць Вярхоўнага Савета і ўрада пачала адкрыта праводзіць палітыку, накіраваную на ліквідацыю нейтралітэту Беларусі, на ўваходжанне ў ваенны блок з Расіяй і іншымі краінамі СНД, на тэрыторыі якіх адбываюцца ваенныя дзеянні. Гэтая палітыка вядзе да адмаўлення ад суверэнітэту, што пагражае знікненнем дзяржаўнасці і магчымасці выхаду з крызісу, пабудовы вольнага жыцця і дабрабыту.
Такія паводзіны кіруючых структур улады выкліканы надыходзячым эканамічным калапсам і страхзм адказнасці ўрада за сваю палітыку, а тэксама дзеяннямі старых камуністычных сіл, накіраваных на аднаўлснне савецкай таталітарнай сістэмы.
Дамогшыся незалежнасці ў жніўні 1991 года і прыпынення дзейнасці КІІСС—КПБ, Беларусь не змагла, аднак, змяніць старую дзяржаўпую камуністычную ўладу, правесці выбары, выбраць новы парламент і ўрад. Старое таталітарнае кіраўніцтва не ў стане ажыццяўляць новыя незалежныя дзяржаўныя задачы. Палітыка Вярхоўнага Савета і ўрада ўсе гэтыя гады была накіравана не на рэфармаванне эканомікі і развіццё незалежнай дзяржавы, a на захаванне саміх сябе і старых структур. Эканамічная палітыка будавалася на старых прынцыпах дзяржаўных датацый і спадзяваннях на пастаўкі нафты і сыравіны з Расіі па нізкіх цэнах. Псраарыентацыі эканомікі, і ў першую чаргу ВПК, на патрэбы народа Беларусі не рабілася, другія і трэція пастаўшчыкі энергарэсурсаў не знондзены. Акрамя Taro, не вырашаны пытанні з дачывеннямі ўласнасці, не падрыхтаваны нацыявальная фінансавакрэдытная сістэма, псраход на ўласную валюту, пе прыняты важнейшыя рыначныя законы, а тыя, што прыняты, не выконваюцца. На Беларусі ке закладзена аснова для рыначных рэ
формаў эканомікі, не ўтвораны неабходныя інстытуты існавання дзяржавы, увогуле адсутнічае ўрадавая канцэпцыя дзяржаўнага развіцця.
Правалілася і сацыяльная палітыка ўрада, якая носіць дэкларатыўны характар. Менавіта гэтая палітыка разбалансавала цэны, прыспешыла ,інфляцыю, што абясцэніла ўсе ўклады насельніцтва, зрабіла народ бедным, падарвала вытворчасць, стымулявала карупцыю і арганізаваяую злачыннасць.
Канструктыўныя распрацоўкі апазіцыі Народнага фронту, прапановы іншых дэмакратычных арганізацый адмяталіся, усе прагнозы (якія, дарэчы, спраўдзіліся), усе захады не прымаліся пад увагу. Бяздумна. набіраліся расійскія і іншыя замежныя крЗдыты, якія ’ва ўмовах інфляііыі выкарыстоўваліся без належнага кантролю, a аддаваць пазыкі давядзсцца народу тадн, калі гэтага ўрада ўжо не будзе. Эканоміку Беларусі фактычна загналі ў тупік. Шматлікія прадпрыемствы апы нуліся пад пагрозай спынення.
Вось тады, каб пазбегнуць адказнасці, 8радамЛ~1)5^ прапанфШШ ПУ'.Ш Ярхоўнагасавёта чарговы міф аб выхадзе з тупіка" праз стварэнне экаHaflnmarajcajoayJHjae!^ калбктыўнай бяспецы здуаіішй GHД (Ажііж, Казахстанам, Кыргызтцам, РасйяіГ^Таджйійсі^^ __
каб аднавіць ’парваныя старыя эканамічныя сувязі”, быццам бы ў гэтым уся прычына складанага становішча. Прычына якраз у адсутнасці неабходнан дзяржаўнай эканамічнай палітыкі, якая б зыходзіла з інтарэсаў Беларусі і беларускага грамадства.
Акрамя таго, Беларусь яшчэ ўвосень 1991 г. заключыла дагавор аб эканамічным супольніцтве і потым дзссяткі двухбаковых эканамічных пагадненняў з краінамі СНД. Ураду трэба было толькі дамагацЦа іх выканання.
Высветлілася нгго пытанне. аб эканамічным. саюзе надуманае. Гэта толькі шырма~Сутн^^
243
Гчым жа гірычына? Хто зацікаўлены ў такой палітыцы? Адкуль яна зыходзіць? Што датычыць Старшыні Савета Міністраў В.Кебіча, які адказны за правал рыначных рэформяў'і тупіковм стян эканомікі, тут усё зразумела — зроблена чарГОВая 'дымзвая зяслоттаЛ каб пазбегнуць адказнасці і пратрымацца далей.
Ажь пазіцыя ўрада Расіі, выказаная 30 сакавіка віцэпрэм'ерам А.Шохіным на сустрэчы з журналістамі. “Мы не ставнм вопрос об экономнческом союзе. Это нннцнатнва Беларусн н Казахстана... Мы переходнм co всемн странамн СНГ на нормальные торговоэкономнческне отношення, как co странамн дальнего зарубежья. Росснн это выюдно экономчче ~кн”. I далей пра калектыўную бяспеку. Я впервые слыпгу такое настойчнвое предложенне с вашей стороны". Пра калектыўную бяспеку як умову для эканамічнага саюзу А.Шохін сказаў: “У нас такнх условнйЕет".
Прадстаўній~беларускага ўрада могуць сказаць, што існуе таемная ?асійская палітыка адваротнага кшталту. Іапэўна, так. Толькі чыю ж палітыку праводзіць урад Кебіча? * '
Як бійьтм; зфіціяйная пазіцыя расійскага ўрада акрэсленая. Тады, можа, без ваеннага дагавору не ў стане існаваць на Беларусі былы савецкі ваеннапрамысловы комплекс? Кіраўнікі яго так і прадстаўляюць справу (адсутнасць заказаў і г.д.). Але адгорнем дагавор паміж Беларуссю і Расіяй ^Аб каардынацыі дзейнасф ў ваеннай галіне”, падпісаны прэм’ерам Кебічам 20 ліпеня 1992 года і ратыфікаваны Вярхоўным Са ветам Беларусі. У артыкуле 5 там нанісана: “Ьакі забяспечпэюць раэмяпі чэнне зяказаў МЬштэрстпа абяроны бакоў на зяводах прамысловасці і прадугледжляюць меры па іх выкананні’.
КНІГІ ОНЛАЙН
