КНІГІ ОНЛАЙН
Пошук сярод кніг, што прайшлі індэксацыю гуглам. Некаторыя кнігі гугл не знаходзіць
Легенда лн ВМ белорусской музыкальной журналнстнкн? Да, это очевндно. Но легенда, которая стала посмешшцем (В.М. Жудасць дый годзе! Сьмейцеся, сьмехуны недасьмяяныя!]. Представьте себе, ну, скажем, Короткевнча, которой на каждой страннце не забывал бы напнсать, что чнтаете вы нменно его, который напнсал то-то н то-то, заслугн его в том-то н том-то, которого прннял Папа н т.п. (В.М. Браткі-недабеларусы, вы хоць Караткевіча, якога не чыталі, затычкай сваіх прымхаў не рабіце, бо менавіта гэрой ягонай аповесьці «Чорны замак Алыйанскі» гаворыць свайму суседу ў пад’езьдзе: «У гэтай краіне няма каго й пачытаць, акрамя Быкава й Караткевіча». Так што, Алег, менавіта твая недасьведчанасць перашкодзіла мне аспрэчыць твае Гіпэрбалы. Ці ты думаў, што гэта можна толькі вашаму Пушкіну: «Я памятнйк себе воздвйг, чтобы нйкто его не сдвйг»? А мо ты й Пушкіна ня ведаеш?). Сначала это выгляднт забавно, потом вызывает недоуменне, затем заставляет задуматься о пснхнке пншуіцего (В.М. Маеш рацыю, Алег: пра тваю псыхікуўжо думаюць многія, бо ты ўласнымі дзіркамі сьвядомасьці цэруеш заказныя даГматы), который, словно глядя в зеркало, убеждает уже не окружаюіцнх, а себя любнмого - ты самый лучшнй. КГБ должно молнться на Внтю, нбо он сделал без нх помоіцн фантастнческую работу: в его блнзкнй круг входят такне же параноякн, нлн людн, которых он ей уже подзаразнл. Явкн, паролн не нужны - все на внду (В.М. Дык без цябе ж вядома: хто размаўляе па-беларуску - падазроная асоба. Але з тваёй тактыкі даўно пасычяяўся чэскі клясык Яраслаў Гашак: «Што такое чэскі народ? Пэўна нейкая патаемная палітычная арГанізацыя, ад якой варта трымацца на адлегласьці»), Ну н еіцё очевндное. Простн меня Господн (В.М. He прасціт, бо коску перад зваротам згубіў), но - долгнх лет жнзнн Александру Грнгорьевнчу: вы можете себе представнть ту охоту на ведьм, которую устронлн бы людн, схожне по свонм взглядам н поступкам с Внтннымм, прндя онн к властн? Пропажа Гончара н т.д. былн бы, по сравненню с этнм, детскнм лепетом (В.М. Алег, ты сваім дзеткам перад нараджэньнем скажы: «Куды вы лезеце, хіба ня ведаеце, што тут можаце захеарэць, купіць машыну і разьбіцца, а найболый страшнае - дажыць да глыбокай старасьці ды памерці. Во як тут страшна!»). Мелкая падаль он. Это я так стебусь. editor 14.03.08, 15'03 - (В.М. А гэта такі тактычны рэвэранс з той жа канторы, пацьверджанай ІР-кодам: плюнуўшыў твар, яны заўсёды палэпаюць па плячы на еыпадак, калі раптам апанэнт стане тым, пра што яны й папярэджвалі). Как в том старом советском дефектнве: - Ну н старая же ты сволочь! - Ха, можно подумать, он - сволочь молодая. Vitaut Martynenka для О'К 17.03.08, 14'10 - Hello, Алег, ахвяра сталінскіх рэпрэсій! «Гэй ты, сэксуальны зануда, дакажы, што здольны любіць»... музыку, а не палітыку. Гэта я, наўзор цябе, стебусь, прыгадваючы вялікі «Мясцовы час»66. Ты жывеш уласнымі памылкамі ды ўсіх падазраеш у сваіх жа грахах. Я даўно засьцерагаўся тваёй ціхай невменяемостн 1 далёкасьці ад музыкі, бо, карыстаючыся тваімі ж фармулёўкамі, «хамскія манэры Алега Клімава вядомыя ўсім» (такія твае камэнтары нярэдка суправаджалі ў «Музыкальной газете» матэрыялы, зь якімі ты ня згодзен). Але ты часам вытрымліваў пэўную дыстанцыю, спасылаючыся на «нейкую нацыянальную загагуліну». Вось і выходзіла, што ты адно думаеш, а другое пішаш: «Львнная доля текстов группы "P.L.A.N." прннадлежнт легенде белорусской журналнстнкн В. Мартыненко, а Андрей поёт так, что не вернть ему нельзя - этому целостному человечніцу» - гэта нібыта асабістае, дзівам выплеснутае на публічны агляд у папяро- вай прэсе, а подзіў «Какое же воздействне оказывают на людей статьн, стнхя, кннгн, песнн Внтн н Андрея» ды хуткасьпелая выснова «В его блнзкнй круг входят такне же паранонкн» - гэта ўжо правакацыйная падкрутка для форум’альных лохаў, на базе якіх ты раскручваеш патаемныя палітычныя гульні, арГанізоўваючы іхнюю фіктыўную масавасць. Так-так, не музычныя, а якраз палітычныя. Ну клясычны двуаблічны Янус з хамскімі замашкамі, прыкрытымі банальным жаргонам (маўляў, в стнле стёба, как он это любнт). А гэта ж акурат ты любіш плоскім жарцікам «пазабавіць» музычную публіку згадкай пра «водочку, лаптнкн, портяночкн», каб падтрымаць тыраж паміраючай газэты. Але яна яшчэ шпарчэй памірае, што цалкам ляГічна... Скарыстаўшы яшчэ раз твае фармулёўкі, магу адно сказаць, што менавіта вашая мёртвая МГшная кодла (понаехавпшх, як ты сам называеш, скідваючы традыцыйна на мяне), што выдаюць 66 Наваполацкі гурт 80-х "Мясцовы час" выдаў чатыры альбомы: "Слота" [1987], "Мой дом" (1989), "Ускраіна" (1990), "Халі-Іалі" (1999). Перавыданьнем іх на новых носьбітах - CD - заняліся ў 2006 лэйблы "BMAgroup" і "Prynamsi records", запусьціўшы спачатку ў тыраж лічбавую копію здвоенага альбома "Мой дом"/"Ускраіна", падрыхтаваную студыяй "Limas". А унікальны саўнд "Слоты" калекцыянэры сідзюшак спанатрылі яшчэ на складанцы Тенэралы айчыннага року", 2004 (трэк 19 "Наш шлях” на вершы А. Кузьміна ды А. Аркуша). Газэты й часопісы нябогімі тыражамі, якія поўнымі камплектамі пыляцца ў вашых офісах, бо фінансуюцца ня продажам ці падпіскай, а даверлівымі рэклямадаўцамі - гэта... (о, ёсць цытата!) «это действнтельно больные людн, которым рукн не стонт подавать». Я іх ведаю пафамільна, але скажу ня тут. Невыпадкова цябе асабіста называюць «ннтеллнгентный подонок». Бо ты папросту беспрынцыпны найміт тваіх пахаваных за нікамі працадаўцаў, якія ня толькі выдаюць Газэту, але ў ціхіх міжсабойчыках распрацоўваюць далёкія палітычныя гульні, прыкрываючы іх арміяй самавыдуманых ваякаў; і ваякаў з чым - зь беларускай прысутнасьцю ў Беларусі: райдэры, шумы, падбярэзы-варывончыкі, арвы, ноўнэймы і г.д. А вашае міфічнае мейсца рэі'істрацыі «Bermuda Triangle» неабдумана выдаў мне яшчэ тры гады таму ваш шэф Толя Кірушкін, плянуючы сёньняшнія віртуальныя гульні ў вайну зь беларусамі ў Беларусі. Але навошта вы там прыкрываецеся хлусьнёй, каб схаваць відавочнае: «Belarus»? Ці проста «КРЧ» (расшыфраваць?) Мо я перагнуў наконт палітыкі? Але зь якой нагоды вы так дружна паўтараецеся на немузычныя тэмы, нібыта гэта не «Музыкальная газета», а перадвыбарчы лісток. Паглянь сам: Шум 04.11.07, 22’42 - To вы, белорусскомовные, ненавнднте власть н пытаетесь её сменнть, то свою попку за её спнной прячете (у этого всегда музыка замешана на полйтйке й внйманйй к попке, преймуіцественно мужской). Арв ® 14.02.08, 20'31 - He хочется в этот спор влезать, но вот я подумал тут, как здорово, что Мартыненко не занммает высого поста в верхах, натворнл бы он делов тогда. Мне кажется, он не столько любнт РБ, сколько ненавнднт РФ н русскоговоряіцнх. Я вот, напрнмер, не поннмаю, почему мне Польша должна быть блнже, чем Россмя (а тут непонятен сам выбор музыкальных стран, но я ведь тоже не знаю, почему мне Монголйя должна быть блйже, чем Кйтай. Ведь Кйтай блйже хотя бы потому, что он длйннее). О'К ® 14.03.08, 11'20 - Простн меня, Господн, но - долгйх лет жнзнм Александру Грнгорьевнчу: вы можете себе представнть ту охоту на ведьм, которую устронлн бы людн, схожне по свонм взглядам н поступкам с Внтннымн, прндн онн к властн? (ну а у тебя, тов. РЕДАКТОР, я просто йсправйл школьные ошйбкй) Прышпільна назіраць, як «іуды рыхтуюць крыжы на выпадак зьявы Хрыста» (зноў паводле вялікага «Мясцовага часу». Але якія поступкі бянтэжаць Клімава ды іншых рускамоўных: выданьне кніг, напісаньне вершаў, цікавасць да сваёй, а не марГінальна імпэрскай культуры (жудасць проста). Людзі, якія выдаюць сьціплы музычны аркушык з зонай уплыву менш за «Автозаводец», аказваецца, гадамі трымаюць руку на пульсе вышэйшых палітычных сфэраў жыцьця сувэрэннай краіны: власть, выборы, пост в верхах, зьніклыя палітыкі... А потым абвінавачваюць беларускамоўных у палітыканстве. Хіба гэта музыка, Алег? I вы, рускамоўныя, нават не «больные людн», а проста ангажыраваныя аі'енты ўплыву, пра якіх я з вашай дапамогай напісаў новую салідную кнігу «Rock on-line». Адно, прызнаюся, заставалася праблема з вызначэньнем статуса Алега Клімава ў ёй, які ўмела пускаў пыл у вочы сваёй пустой камплімэнтаршчынай: «столпы белорусской музжурналнстнкн гг. Мяльгуй н Мартыненка» («МГ» №44, 17.11.2005], «легенда белорусской журналястнкн В. Мартыненко» («МГ» №46,13.12.2007) і г.д. Але ісьціна вышэй за камплімэнты, таму я шчыра рады, што яны не прымусілі мяне ў кнізе загладжваць клімаўскія «палітзакосы», бо ў яго, які любіць падліваць усім касторкі на сайтах, з слоўным паносам папёрлі й іншыя эпітэты: «мудак», «мудачок», «фашнст», «паранонк» і, як вынік, «кандндат в презнденты». Такая музыкалёгія. А пасьля яе можна было б і нам запытаць: «вы можете себе представнть ту охоту на ведьм, которую устронлн бы людн, схожне по свонм взглядам н поступкам с Олежкннымн, прндн онн к властн?» Але гэта ўжо твая цытата. Алег, ты ж памятаеш, што яшчэ ў папяровай «Музыкалцы» я друкаваўся без залішняй ахвоты, дасылаючы артыкулы на тваю асабістую просьбу (калі будзеш аспрэчваць, апублікую твае сьлёзныя лісты на гэты конт), бо ў вашай Газэце заўсёды было надта мала ЖУРНАЛІСТЫКІ, а таму й мізэрны ўплыў ды мізэрная аплата, а я прывык да сур’ёзнай творчасьці. Вы рыхтуеце новую шматтыражку да жыцьця, але пасьля твайго хамства магу сцьвердзіць, што належны аўтарытэт ёй будзе гарантаваны толькі тваімі цалкам непісьменнымі сябрамі, музыколяГамі з «бременем властн в голове н напряжённой мыслью о судьбах Росснн» (Кітая, Манголіі, Уруівая, толькі не Беларусі). I калі спаслацца на ВАШУЮ клясычную мудрасць («у кого что болнт, тот о том н говорнт»), то хвароба «несостоявшегося полнтннформатора» Олега Клнмова, заннмаюіцегося полнтнческнм онаннзмом на музыкальные темы, акурат і прысьпешвае стварэньне «Rock on-line». Гэта будзе весела й павучальна, таму ты слушна загаварыў пра легендарнае пасьмешышча. Але пасьмешышчам там будзеш ты і твае аднадумцы. (В.М. Гэты пост прастаяў на сайце http://www.nestor.minsk.by/mg/forums надзіва доўга, аж цэлых два дні, бо ў азначаны пэрыяд «дэмакратычныя» цэнзары займаліся татальнай фільтрацыяй думак настолькі груба, што юзэр часам заходзіў на сайт «МГ» і бачыў 140 постаў на пэўнай тэме, а пасьля абнаўленьня цераз пяць хвілінаў іх заставалася 120. Змагары зь беларускасьцю вынішчалі, натуральна, лісты ў падтрымку нацыянальнай маскультуры, а замест іх пад чужымі нікамі варГанілі бязглуздыя прымхі кшталту ўяўнага Плясанава: «Что тут стесняться, моя группа "P.L.A.N." - самая рок-н-рольная в Беларусй. "Крама" npomue меня слабакй (ну вот, я й опять зазнался, хе-хе, но творцу можно). Сейчас в роке только двое Мастеров с большой буквы. Я й Вольскйй». Вось так адстойваецца ВЕЛНКАЯ РУССКАЯ НДЕЯ ў маскультуры чужых тэрыторыяў. 3 18 сакавіка 2008 г. мадэратар ад імя робата пачаў паведамляць карыстальнікам з нацыянальнай памяцьцю: «МНОГА АШНПАК!!! ПІШЫ НА ПРАВЫЛНОМ РУСКАМ ЯЗУКЕ!». Ціпа шутка? Ды не, звыклы зьдзек. Того й глядй, вернут в Беларусь ймперскйй закон 1841 года о запрете белорусского языка, ведь на йх сайте тексты с буквой Ўуже полностью фйльтруются. А напрыканцы дам чытачу два выпадкова захаваных у памяці праграмы «Internet Explorer» зьнішчаныя мадэратарам посты Р.Ь.А.Шаўскіх ці то фэнаў, ці інстытуцкіх аднакурсьнікаў: самі здагадайцеся, што тут не спадабалася самазваным кантралёрам беларускага маскульта):