КНІГІ ОНЛАЙН
Пошук сярод кніг, што прайшлі індэксацыю гуглам. Некаторыя кнігі гугл не знаходзіць
W ^8=^R{WiWT МтЖ Mu if
ММ HfMf ^г^т ппп
ММММЙТ ЧІ<І^М ЧІЧНІЧІЧ ^Г^: I
ОЖ <^ПЦ ЧіШ: чаМ W
ТШ 4W f^ ^тат JIH4H ііroіі
Фт TfT
ЗШ^^^ТЧЧ^Я: *M$I-14^4 I
^^prWM^TT^ ^ЧЯІУІЧ
W^T^^гУ^Г: ^qfW^44йш?п^ іі° іі
сОГГ'- ow4nvw
^Т 4W *^0414 Т^ТОМІШОЧ I WO сГ ^7ФЖ Ч^6^14140 ^4-
^ІId14414т l^ddOi f4^ ттч4: II *? II
Зьвіся тады бранзалетам смугі на руках вершалінаў, проці начы заірдзеўшы ў агні сьвежачайнаружовым.
Кіне сваю Шыва шкуру слана перад танцам крываву 2g і Парвац! мілазорам сваім табе ўдзячыць з палёгкай.
Ноччу, калі да каханкаў сваіх Княскай вуліцай сьпешна самі-адны маладзіцы ідуць ува цьме непрагляднай, пуць асьвятлі ім маланкай, нібы залатою іскрынкай, 2у гучна, аднак, не грымі, каб дзяўчат незнарок не спалохаць.
Рэшту начы ты з жаной правядзі, бліскавіцай стамлёнай, на вільчаку палацовым, дзе сьпяць галубы ціхамірна.
А на зары без абавы рушай ты далей у дарогу, 2g той бо ані не марудзіць, які сябру даў абяцаньне.
Тою парой сьлёзы сумных жанок, занядбаных мужамі, мусяць суняць іх каханкі, таму пасьпяшайся пакінуць сонца сьцягу, што таксама ўзышло, каб з заплаканых кветак 2д сьцерці расу, і заслона твая яго можа разгневаць.
Ляжа твой цень на празрыстую плынь Гамбгіры яснацечнай, нібы ў душы супакойнай, твой від адаб’ецца прыгожы.
Сябра, таму ты паглядаў яе беласьнежналілейных
49 не адхіляй, што гарэзяць, нібы у круцізнах пяструшкі.
Хваляў убор з чарацінак яе, нібы з пальцаў танклявых, вырваўшы ўраз, агаліўшы клубы беражын крутасхілых, цяжка табе будзе зноў ад зямлі адарвацца, напэўна: зьведаўшы раз асалоды тае, хто ж нагую пакіне?
С^^^^^СІ^ЧНІ-Ч'Н^'Р-Ф
яШт^рттзі^ W сг
WTT Wp чШтчШт ^ЧЧТ^4ЛШЧ I4RII
сП' ^rweft ^wwp
^ргпчй: Н^І^ПЯЧ^ТЎР^: I
^ат^Шш^сгг 4R4W ^нгч жй^ві ^сі Ш: to mіі
чШ’ Ч^Г
444^11 ^4?ywm^ ^ржг і
ШсПЧТ^ ^WRTW 4ЛЖ
4$I7 ЧД чр
Ды панясе цябе вецер далей, сыраглебадухмяны зьлевай тваёй, да Бажыстай гары, дасьвятынца нібыта. Будуць трубіць пад табою сланы, ап’янёныя п’яна
42 тым сьвежаком, што смакоўніц плады налівае цяжарам.
Там, на гары, дзе нябёснай Гангі праліваліся воды, Сканды жытло цьветам ты арасі, цьветахмараю стаўшы. Бога сяго панадсонечны бліск сам бо Месяцаноша
4$ кінуў калісь у сьвятарны агонь войску Індры на помач.
Грому у такт, што туруе ў гарах, стане Скандаў супольнік танчыць, паўлін зыркавокі ў сьвятле дыядэмы бажыстай.
Пёрка калі ён упусьціць з хваста, то зь любові да сына
44 зробіць зь яго, як зь лілей, Бгавані завушніцу-сузор’е.
Бога таго прывітаўшы, далей не сьпяшайся, хаця і сіддгі з твайго разьбягуцца пуці, баючыся за віны; трэба яшчэ пакланіцца рацэ, Рантыдэвавай славе,
43 там, дзе дачок ён Сурлбгі аброк, кроў патокам пусьціўшы.
Ледзьве да той ты ракі прыпадзеш, сінязыркі, нібыта гэтую сінь у самога стралка ты бажыстага скраў быў, то з вышыні небаходцам усім ты падасься сапфірам, кімсьці на ніць нанізаным ракі пасяродку пярлінаў.
Потым ляці ты далей за раку, захапляючы ўзрокі юных жанок Дашапуры, ў гульні абазнаных брывамі: сарны нібы, вейкі пырхаюць іх над бялюткім язьменам 4~ ясных вачэй, у бутонах чыіх пчолкі зрэнак чарнеюць.
■Ф. Д&
XJJJ Xjp tQJ
W4T4: а^ mwrmpr cf^rm= I Riwwnbr
ЦТЛЧГ^Г^HSdll
f^T
Ж Ш I ^т ?rraw^ww тпг^нж З^^г^ГЧТЧ НТ^ mu
сПШТ^^гГТрря^ ’^^п^ттжтглт
■^ф: ^ТТ I
J11 ^^$1^-1! ^ГТ ^n
W: ^І^ЧЧсЬШ^іЖ^І 114° II
ttw: wr ^г wrer vwSt^w TnT^f^BFFH; I
ячт^ 4W: wRi ^mi4i
II4?H
3u4nni 4TWRd4Jlluli
7TW Wd4^ W3T ^tnt ^пЧ: I
WT 1^4UU|:
WHT ^^ddd^v^ld4^144dl4 II4RII
cf 'd&ldl ^rT^^V^TI^TRTr ^SrdTr^srf^Tf^T^W^ ^dllil: I
зф^Ч ^НрЦчб ^іШнт^К ^ічтнШ^тч^: ^nw ^ўгчнж нч^п
Ценем сваім Брагмавдрты зямлю ахінуўшы нарэшце, ты ушануй месца даўняй бітвы Поле Куру сьвятое, дзе ваяром сотні стрэлаў праліў славагодны Арджуна на галаву, нібы кроплі дажджу ты на кветак пялёсткі.
Там прыпадзі ты да Сарасваці сьвятаплыннай, дзе побач некалі сам Плуганоша гавеў: ад любві да сяброў ён твар ад вайны адвярнуў і віно назаўсёды пакінуў.
4д Ад яе вод станеш чыстым знутры, хоць і чорным знадворку.
Потым каля Канакхдлы пачці дочку Дждгну, якая з пана вяршынь саступіла сыноў небаўзяць СаГаровых. Пенай сваёй сьмеючыся нібы з хмурнабровае Гдўры,
-Q пальцамі хваль Шыву гладзіла лоб яна месяцаносны.
Як да Гангі ты бачком падляціш, каб вадою празрыстай смагу спагнаць, нібы сам Індраў слон заблукаўшы на захад, ды зацямніш яе пенную плынь, то на прокмець падасца: