• Газеты, часопісы і г.д.
  • Беларуска-расійскі слоўнік  Сцяпан Некрашэвіч, Мікалай Байкоў

    Беларуска-расійскі слоўнік

    Сцяпан Некрашэвіч, Мікалай Байкоў

    Выдавец: Народная асвета
    Памер: 363с.
    Мінск 1993
    147.07 МБ
    Слан^чнікавы—подсолнечный.
    Сланы—1) постланный; 2) по- стланный.
    Сласнота ж.—любостра- стне. МГ.
    Слаць што, каго—1) постн- лать; 2; посылать.
    Слова 1) н.—слово; 2) прс.— точь-в-точь, как будто-бы.
    Словазнаўства н.—лексііко- логня. НТ2.
    Словазнаўца м.—лекснколог. НТ2.
    Словасклдд м.—фразеологмя.
    НТ2. (?).
    Слодыч ж — сладость.
    Слой,-лоік м.—банка, баночка.
    Слонка ж.—вальдшнеп (Scopo- lax).
    Слонца н.—см. сонца.
    Слонь м.—слон.
    Слота ж.—слякоть.
    Слоўнікж.—словарь, лекснкон.
    Слоўнікавы—словарный, лек- снческнй.
    Слоўнічак м.—словаряк.
    Слоўны—словесный, словар- ный.
    Слоўца н.—словечко.
    Слудзіць—подшутнть.
    Служачы—служаіцнй. Я. Кол. НЗ XXVIII.
    Службовец м.—чяновняк.
    Службовы—служебный, офяця- альный. НТ2.
    Служэбнік м.—служнтель.
    Служэбніца ж.—служанка. Служзбнічы—служнтельскяй Слука—см. слонка.
    Слуп м.—столб.
    Слупаваты—столбчатый (Слу- павапгая тканка. НТе/
    Слупав/к м.—базальт. НТі. Слуп віковы—базальтовый. Слу/пам прс.—столбом.
    Слупік м.—столбнк.
    Слупковая кветка—женскяй цветок (бот.). НТс.
    Слупок м.—пестяк (бот. Petil- lumk HTe.
    Слух м.—слух (ср. слых).
    Слухальня ж.—аудяторяя. НТ_ Слуханьне н.—слушаняе, по- слушанне.
    Слуханы—слышанный.
    Слухацца каго—слушаться, быть послушным.
    Слухаць шпго, каго—слушать. Слухач м.—слушатель.
    Слухачка ж.—слушательннца. Слухмяна—послушно.
    Слухмянасьць ж.—послуша- нне.
    Слухмяны—послушный, по- корный.
    Слуцак м. ўл.—Слуцк.
    Случчына ж. ўл,—Слуцкнй уезд (округ).
    Слушна—дельно, справедлнво.
    Слушнасьць ж.—правда, де- ло; дельность.
    Слушны—дельный, справедлн- вый.
    Слынуць—слыть, быть нзве- стным.
    Слыннасьць ж.—нзвестность. Слынны—нзвестный.
    Слых м.—слух, молва.
    Слыхаць дзс. безас.—слышно.
    Смлга ж.—1) жажда; 2) су- хость во ргу: 3) накнпь на губах; 4) загар; 5) мгла на горнзонте прн жаре.
    Смажангна ж.—жаркое. Смажаны.-жоны—жаренный. Смяжаньне н.—жаренье.
    Смяжыць што, каго—жарнть. Смазвацца,-зацца—стнраться. стереться.
    Смдзваць,-заць што—смазы- вать,-зать; стнрать, стереть.
    | Смак м.—вкус.
    । Смакаваньне н. отведыванне | на вкус.
    Смакавацца (на што,у чым)— I услаждаться (чем).
    Смакаваць што—отведывать на вкус.
    Смякавы—вкусовой.
    Смакам— на вкус, по вкусу.
    Смактаць што—сосать.
    Смала ж.—смола; земная—ас- фальт. HTs.
    Смалакурня ж.—смолокурен- ный завод.
    Смал^нск м. ўл.—Смоленск.
    Смаленшчына ж. ўл.—Смолен- ская губерння.
    Смалдна ж.—гарь. €мал/сты—смолнстый.
    Смал/цца—засмалнваться, об- жнгаться; прнгорать; сгорать страстью к кому-л.
    Смал/ць што, каго—засмалнть, обжлгать, коптнть.
    Смаль ж.—гарь (ср. смоль).
    Смалянка ж.—крыса с длнн- ным хвостом.
    Смаляк ж.—смолнстая лучнна. : Смаляны—смоляной.
    Смаляр м.—смолокур.
    Смалярны—смолокуренный.
    Смалярня ж.—см. смалакурня.
    Смалярства гонка смолы, смолокуренне.
    Смарганец м	бухарннк (бопі. Holcus L.). НТс.
    Смарганы—потертый.
    Смаргяньне н.—тренве.
    Смаргацца -дёргаться, тереть- ся.
    Смаргаць што—дёргать.
    Смаркавшы ж. л/я.,-ньне н. зб.
    ■—харкотнна.
    Смаркаты—соплнвый.
    Смаркач м.—соплнвец.
    Смаўжок м.—слнзень (Arion empirieorum). ЗТ.
    Смачна,-ны—вкусно,-ный.
    Смачнасьць ж.—вкусность.
    Смачнець—вкуснеть.
    Смок м,—1) насос; 2) водо- сточная трубка; 3) змей, дра- кон (ср. цмок).
    Смолены—засмоленный, про- смоленный.
    Смолка ж—1) смола; 2) дрема, смолка (бот. Viscaria vulga­ris L.). НТе.
    Смолкі,-льны—см. смал/сты. Смоль ж.~ вар; гарь (с/>. смаль). Сморгацца—проднраться от носкн, трення.
    Смоўж м.—улнтка.
    Сморад, смурод м.—смрад, вонь, зловонне.
    Смуга ж.—помоха. НТз. Смур/каць ійто—дёргать, вы- дёргнвать.
    Смычкоў перавоз—чрезвычай- ная опасность.
    Снаваць што- клать основу, сновать. (Песьню вечную сна- ваць. Аб чым з табою удва- ёчку снавалі думкі. Ян. Куп. Спад. 134 ст.).
    Снасьць ж.—снасть, ннстру- мент, прнспособленне.
    Сноўдацца—сновать (1 людзі сноўдалісь па вуліцы. Ян. К. Спад. 113 ст.)
    Сойка ж. 1) соя; 2) ронжа (Corvus glandarius).
    Сойм м.—сейм, парламент, государственное собранне-
    Соймавы сеймовый.
    Сокал м.—сокол.
    Сокат м.—кудахтанье курнцы (ср. сакятаньне).
    Соль ж.—соль; выварная— соль выварочная; кухенная — соль поваренная НТз.
    Сон м.—1) сон; 2) сновяденяе.
    Сон трава ж.—прострел (бот.
    Pulsatilla L.).
    Сонейка н.—солнышко.
    Сонечнік м—подсолнечннк (бот. Helianthus annuus L.) (ср. сланегчнік).
    Сонечны — солнечный.
    Сонца н.—солнце.
    Сонцаварот м —солнцестоя- нве. НТз.
    Сопат м ■—сопенье.
    Сопуха ж.—сажа в печной трубе.
    Сопка прг —рассыпчато; ж.— сопка.
    Сопкі—рассыпчатый.
    Сопці—сопеть.
    Сорак—сорок.
    Сорам м.—срам, стыд.
    Сорамна—с'тыдно.
    Сосну прс.—спросонья.
    Сочка ж.—выслежнванне, вы- сматрнванне (ср, сачыць).
    Сочыва н.—варенье.
    Сошка ж.—уменьш. от саха.
    Спавагу—степенно, солндно (Сыіяваў баском спавагу. Я. Кол. НЗ VIII-J
    Спаведнік м.—нсповедннк.
    Спавб’дніца ж.—псповедннца.
    Спаведны—нсповедный.
    Спавівяньне н.—пеленанііе.
    Спавіваць,-в/ць каго—пеле- нать, спеленать.
    Спавяданьне н.—нсповедь.
    Спавядацца—нсповедываться.
    Спавяддць каго—нсповедывать Спагйда ж.—снмпатня, сочув- ствне. НТ<.
    Спагадяньне сочувствне, состраданве.
    Спагадяць—сочувствовать, снмпатнзнровать.
    Спагядліва.-глдна-сочувствен- но, сннсходнтельно, состра- дательно.
    Спагг7длівасьць,-гаднасьць ж.
    —сочувствне, сннсходнтель- ность, благосклонность.
    Спагадлівы,-гадны—сочув- ственный, сннсходнтельный, состр дательный.
    Спагяніць—ологаннть, осквер- НЙТЬ.
    Спаганяты м—взыскатель.
    Спаганяць што—взыскнвать, нстребовывать, отоміцать.
    Спад м.—1) сток, скат; 2) рэч- кі—спад рекн НТз; 3) про- екцня. НТі.
    Спадабацца—понравнться, по- любнться.
    Спадабаць каго—полюбвть.
    Спаданьне н.—поннженне. опусканне.
    Спадарожнік м.—попутчнк, спутннк.
    Спадарожны—попутный.
    Спадлць, спасьці—1) спадать, -сть; 2) доставаться,-таться по наследству.
    Спадзяваны—ожндаемый. жданный.
    Спадзявяньне н.—ожнданне, надеянве.
    Спадзяванка ж.—надежда.
    Спадзявлцца—ожндать, на- деяться.
    Спадзявлць—рассчнтывать, і полагаться на что.
    Спадкаемец м.—наследова- тель.
    Спадкавы—наследственный.
    Спадкі м. мн.—наследство.
    Спадналуску—неожнданно.
    Спадн/ца, нгчка ж.—юбка, юбочка.
    Спаднгчны—юбочный.
    Сподчына ж.—наследство.
    Сподчыннасьць ж,—наслед- ственность. HT(,g.
    Спадчынны— наследственный.
    Спадыспадў—нз-под-ннзу.
    Спажываньне н.—употребле- нне с пользою.
    Спажываць.-жыць што—упо- треблять,-бнть с пользою; потреблять.
    СпаЖываньне н.—потребленне Спажывец м,—потребнтель.
    Спажывецкі—потребнтельскнй (Спажывецкае таварыства)
    Спажытак м.—употребленне с пользою.
    Спажытачны,-ж&/ўны—полез- ный.
    Спазарянку—с утра.
    Спазнавацца,-нацца з кім— знакомнться, завестн знаком- ство.
    Спазнаваць,-наць каго—узна- вать,-нать,
    Спазр&цца—прнглянуться. МГ.
    Спазрыць каго—прнглядеть.
    МГ.
    Спазьненьне н-—опозданне.
    Спазьшцца—опоздать.
    Спакваля—нсподволь, мед- ленно.
    Спакон прс.—нсконн.
    Спакладдньц-лодзены—оскоп- ленный, выхолоіценный.
    Спакладаньне н.—холоіценне.
    Спакладаць.-ллсьці каго—хо- лостнть, охолостнть; оскоп- лять,-пнть.
    Спаклддзіны ж. мн.—см. спа- кладдньне.
    I Спакуса ж.—нскушенне, со- блазн.
    Спакусьнік м.—нскуснтель, соблазннтель.
    Спакусьяіца ж.—нскуснтель- ннца.
    Спакуш«ць,-с/ць каго—нску- шать,-снть; соблазнять,-ннть.
    Спалашмцца—нспугаться.
    Спалашыць каго—нспугать.
    Спалены—сожженный.
    Спал/цца—1) сгореть; 2) заго- реть (на солнце).
    Спалгць што—сжечь.
    Спалкаваньне н.—копуляцня. НТс.
    Спалучаць,-ч&/ць каго, што— воссоедннять,-ннть.
    Спалучэньне - воссоеднне- нне.
    Спаміншіь,-мянуць каго, што
    —вспомннать,-мннть.
    Спанлтрыць—заметнть.
    Спанталыку (зьбіць)—с толку (свестн).
    Спапял/ць йіто—нспепелнть.
    Спараазгць каго—породнть.
    Спаражненьне н„—опорожне- нне.
    Спаражняцца,-нгцца—опорож- няться,-ннться.
    Спаражняць,-шць што—опо- рожнять,-ннть.
    Спарахн^лы—нстлевшнй, Спарахн