КНІГІ ОНЛАЙН
Пошук сярод кніг, што прайшлі індэксацыю гуглам. Некаторыя кнігі гугл не знаходзіць
ТАСТАА Эдуарда Ганкальвэс дэ АНДРАДЭ (TOSTAO Eduardo Goncalves de ANDRADE). Бразілія. 25.01.1947. Нападнік. ЧС 1970 (6-2). «Амерыка», Белу- Арызонці (1960-63), «Крузэйра» (196371, 375-248), «Васка да Гама» (1972-73). Уладальнік Кубка Бразіліі 1966, чэмпіён штата Мінас Жэраіс 1965, 1966, 1967, 1968, 1969, найлепшы стралец чэмпіянатаў штата 1966 (18), 1967 (20) і 1968 (20). За зб. Бразіліі (1966-72) згуляў 54 гульні, забіў 32 галы. Удзельнік ЧС 1966 (1-1). Зорка бразільскага футболу. Меў мянушку «Белая пярліна». Найлепшы футбаліст Паўднёвай Амерыкі 1971 па версіі венесуэльскай газеты «Эль Мунда», лаўрэат Bola de Prata 1970. Наймалодшы гулец і аўтар гола на ЧС 1966. Найлепшы стралец «Крузэйра» за ўсю гісторыю клуба. 3-за траўмы вока дачасна скончыў кар'еру. Працаваў доктарам-акулістам. ТАФАРЭЛ Клаўдзіё Андрэ Моргэн (TAFFAREL Claudio Andre Morgen). Бразілія. 08.05.1968. Брамнік. ЧС 1994 (7/-3). «Інтэрнасьёналь» (198490, 50 гульняў), «Парма», Іта. (1990-93, 2001-2003, 79 гульняў), «Рэджана», Іта. (1993-94, 31 гульня), «Атлетыка Мінэйра» (1994-98, 73 гульні), «Галатасарай», Тур. (1998-2001, 82 гульні). Уладальнік КУК 1993, Кубка УЕФА 2000. Уладальнік Кубка Італіі 1992, чэмпіён і ўладальнік Кубка Турцыі 1999 і 2000. За зб. Бразіліі (1987-98) згуляў 101 гульню. Срэбны прызёр АГ 1988, пераможца КА 1989 і 1997, срэбны прызёр КА 1991, удзельнік КА 1993. Удзельнік ЧС 1990 (4/-2), срэбны прызёр ЧС 1998 (7/-10). Адзін з найлепшых брамнікаў у гісторыі бразільскага футбола. Ула- дальнік Bola de Ouro 1988 і Bola de Prata 1987 i 1988. TOH Олаф (THON Olaf). ФРГ — Германія. 01.05.1966. Абаронца, паўабаронца. ЧС 1990 (2-0). «Бэкхаўзэн-05» (1974-76), «Хорст-Эмшэр» (1976-80), «Шальке-04» (1980-88, 1994-2002, 333-66), «Баварыя» (1988-94, 148-30). Уладальнік Кубка УЕФА 1997. Чэмпіён Германіі 1989, 1990, 1994, уладальнік Кубка Германіі 2001 і 2002. За зб. ФРГ-Германіі (198498) згуляў 52 гульні, забіў 3 галы. Удзельнік ЧС 1998 (3-0), запасны на ЧС 1986, паўфіналіст ЧЕ 1988. У бундэслізе згуляў 443 гульні. ТОНІ Лука (TONI Luca). Італія. 26.05.1977. Нападнік. ЧС 2006 (6-2). «Мадэна», Д-3 (1994-96, 32-7), «Эмпалі», Д-2 (1996-97, 31), «Фіярэнцуола», Д-3 (1997-98, 26-2), «Ладзі- джані», Д-3 (1998-99, 31-5), «Трэвіза», Д2 (1999-2000, 35-15), «Вічэнца» (20002001, 31-9), «Брэшыя» (2001-03, 44-15), «Палерма» (2004-05, 35-20), «Фіярэнціна» (2005-*, 38-31). Лепшы стралец чэмпіяната Італіі 2006 (31). Першы пасля 1959 г. гулец, які змог забіць больш 30 галоў за адзін сезон у Серыі «А». За зб. Італіі (2004-2006) згуляў 24 гульні, забіў 9 галоў. ТОЦІ Франчэска (ТОТП Francesco). Італія. 27.09.1976. Паўабаронца. ЧС 2006 (7-1). «Рома» (1992-*, 334-125). Чэмпіён Італіі 2001, уладальнік Суперкубка Італіі 2001. За зб. Італіі (1998-2006) згуляў 58 гульняў, забіў 9 галоў. Удзельнік ЧС 2002 (4-0), срэбны прызёр ЧЕ 2002, удзельнік ЧЕ 2004. Адзін з самых яркіх італьянскіх гульцоў на мяжы стагоддзяў, лідэр «Ромы». Лепшы футбаліст краіны 1998 і 2000. Пасля першай гульні на ЧЕ 2004 быў дыскваліфікаваны за тое, што плюнуў у футбаліста зб. Даніі. Аўтар пераможнага гола (з пенальці), забітага на апошняй секундзе 1/8 фінала ЧС 2006 у браму зб. Аўстраліі. ТРАБІЯНІ Марсэла Антоніё (TROBBIANI Marcelo Antonio). Аргентына. 17.02.1955. Паўабаронца. ЧС 1986 (1-0). «Бока Хуніёрс» (1973-76, 1981-82), «Эль- чэ», Ісп. (1976-80, 1986-87), «Рэал», Сарагоса, Ісп. (1980-81), «Эстудзіянтэс», Ла Плата (1982-84, 1987), «Мільёнарыс», Калумб. (1985-86), «Кабрэлоа», Чылі (1988-89), «Барселона», Экв. (1990-91), «Тальерэс», Кардоба (1993). Уладальнік КЛ 1977. Чэмпіён Аргентыны 1976, 1981, 1982, 1983, чэмпіён Чылі 1988 і Эквадора 1990. За зб. Аргентыны (197386) згуляў 26 гульняў, забіў 1 гол. Атрымаў залаты медаль ЧС 1986 за 93 секунды гульні ў фінальным матчы супраць немцаў. Скончыў кар'еру гульца ў 38 гадоў. Узначальваў «Барселону», Экв., «Універсітарыё», Перу (2004). ТРЭЗЭГЕ Давід (TREZEGUET David). Францыя. 15.10.1977. Нападнік. ЧС 1998 (6-1). «Платэнсэ», Apr. (1993-94, 5-0), «Манако» (1995-2000, 93-52), «Ювентус», Іта. (2000-*, 151-95). Чэмпіён Францыі 1997 і 2000, Італіі 2002, 2003, 2005 і 2006, уладальнік Суперкубка Францыі 1997, найлепшы стралец чэмпіяната Італіі 2002 (24). За 36. Францыі (1998-2006) згуляў 66 гульняў, забіў 32 галы. Чэмпіён Еўропы 2000. Срэбны прызёр ЧС 2006 (3-0), удзельнік ЧС 2002 (3-0). Француз арген- тынскага паходжання. Аўтар «залатога» гола ў фінале ЧЕ 2000. Удзельнік ЧЕ 2004. Наймалодшы чэмпіён свету 1998. He меў трэнерскага даверу на ЧС 2006, згуляў там усяго 112 хв. Незабіты пенальці ў фінале з італьянцамі каштаваў французам золата турніра. ТУРЭК Антон (Тоні) (TUREK Anton (Toni). ФРГ. 18.01.1919 11.05.1984. Брамнік. ЧС 1954 (5/-6). «Дуйсбург 1900» (192936), «Дуйсбург» (1936-41, 1943-46), «Ульм» (1941- 43, 1947-50), «Айнтрахт» Ф-н-М. (194647), «Фартуна», Дзюсельдорф (1950-56, 113 гульняў), «Барусія», Мёнхенгладбах (1956-57, 4 гульні). За зб. ФРГ (1950-54) згуляў 20 гульняў. Легендарная постаць нямецкага футболу, герой ЧС 1954, найстарэйшы брамнік турніру. Узначальваў «Бютген» і «Рацінген 04». У час Другой сусветнай вайны быў сувязнымматацыклістам, быў паранены. ТЭХЕРА Дамінга (TEJERA Domingo). Уругвай. 22.07.1899 30.06.1969. Абаронца. ЧС 1930 (1-0). «Уондэрэрс». Чэмпіён Уругвая 1931. За зб. Уругвая (1922-30) згуяў. Запасны на АГ 1924. р КА 1927. ТЭХЕРА Эусэбіё Рамон (TEJERA Eusebio Ramon). Уругвай. 06.01.1922 09.11.2002. Абаронца. ЧС 1950 (4-0). «Белья Віста», «Рывер Плэйт», «Насьяналь» (1945-50, 155-1). Чэмпіён краіны 1946, 1947, 1950. За зб. Уругвая (1945-1954) згуляў 35 гульняў. Бронзавы прызёр КА 1947, удзельнік КА 1945 і 1946. Запасны на ЧС 1954. УІЛСАН Рэйман (WILSON Ramon). Англія. 17.12.1934. Абаронца. ЧС 1966 (6-0). «Хадэрсфілд» (1955-63, 266-6), «Эвертан» (1963-68, 1160), «Олдхэм Атлетык» (1968-69, 25-0), «Брэдфард Сіці» (196970, 2-0). Уладальнік Кубка Англіі 1966. За зб. Англіі (1959-68) згуляў 63 гульні. Удзельнік ЧС 1962 (4-0), КЕ 1964. Бронзавы прызёр ЧЕ 1968. «Жалезны» гулец асноўнага складу зб. Англіі 1960-х гадоў. УРДЗІНАРАН Сантас (URDINARAN Santos). Уругвай. 30.03.1900 14.07.1979. Нападнік. ЧС 1930 (1-0). «Насьяналь» (1919-33, 318-124). Чэмпіён Уругвая 1919, 1920, 1922, 1923 і 1924. За зб. Уругвая (1923-30) згуляў 20 гульняў, забіў 2 галы. Уладальнік КА 1924 і 1926. Чэмпіён АГ 1924 і 1928. Ягоны брат Антоніё Урдзінаран таксама гуляў за зб. Уругвая. ФАНТАНА Жазэ дэ Анчэта ФАНТАНА (FONTANA Jose de Ancheta FONTANA). Бразілія. 31.12.1940 09.09.1980. Абаронца. ЧС 1970 (2-0). «Віторыя», «Рыё Бранка», «Васка да Гама» (1962-69), «Крузэйра» (1969-72). Чэмпіён штатаў Р-д-Ж (1968) і Мінас Жэраіс (1969 і 1972). За зб. Бразіліі (1966-70) згуляў 8 гульняў. ФЁДЕР Рудольф (Рудзі) (VOLLER Rudolf (Rudi). ФРГ Германія. 13.04.1960. Нападнік, трэнер. ЧС 1990 (6-3). «Кікерс», Офэнбах, Д-ІІ (1976-80, 74-19), «Мюнхен 1860», (1980-82, 70-46) «Вердэр» (1982- 87, 137-97), «Рома», Іта. (1987-92, 13245), «Алімпік», Марсэль, Фра. (1992-94, 61-24), «Баер», Леверкузэн (1994-96, 6226). Уладальнік КЕЧ 1993. Чэмпіён Францыі 1993, уладальнік Кубка Італіі 1991, найлепшы стралец бундэслігі 1983 (23). За зб. ФРГ (1982-1994) згуляў 90 гульняў, забіў 47 галы. Удзельнік ЧЕ 1984 і 1988, срэбны прызёр ЧС 1986 (62) і ЧЕ 1992. Удзельнік ЧС 1994 (3-2). Адзін з найлепшых нямецкіх нападніхаў усіх часоў. У наймацнейшых лігах ФРГГерманіі, Італіі і Францыі забіў адпаведна 132, 45 і 24 галы. Найлепшы футбаліст краіны 1983. Разам з КЛІНСМАНАМ мае другі вынік па колькасці галоў за зб. Германіі. Бліскуча распачаў трэнерскую кар'еру: прыняўшы ў 2000 г. зб. Германіі пасля правальнага для каманды ЧЕ 2000 здолеў вывесці яе ў фінальную частку ЧС 2002 і дайсці да фінала турніра. Пайшоў у адстаўку пасля няўдалага выступу немцаў на ЧЕ 2004. Пасля гэтага ўзначаліў італьянскую «Рому», але прабыў на гэтай пасадзе толькі 25 дзён і зноў падаў у адстаўку з-за няўдалай гульні сваёй новай каманды. Спартыўны дырэктар «Баера», Леверкузэн з восені 2004. У восень 2005 часова ўзначальваў каманду пасля адстаўкі АЎГЕНТАЛЕРА. ФЕЛІКС ВЕНЭРАНДА Фелікс Міелі (FELIX VENERANDO Felix Mielli). Бразілія. 24.12.1937. Брамнік. ЧС 1970 (6/-7). «Жувентус» (1951-54), «Партугеза» (1955-68), «Флумінэнсэ» (1968-77). Чэмпіён штата Р-д-Ж 1969, 1971, 1973, 1975 і 1976. За зб. Бразіліі (1965-72) згуляў 38 гульняў. ФЕОЛА Вісэнтэ Італа (FEOLA Vicente Italo). Бразілія. 01.11.190906.11.1975. Трэнер. ЧС 1958. Выступаў за «Палмейрас» і «Амерыкана», Сан Паула. Трэнер «Сірыё Лібаньес» (1935-37), «Сан Паула» (1937-38, 1939, 1941-42, 1947-50, 1955-56, 1959), «Бока Хуніёрс», Apr. (чэмпіён краіны 1962). Асыстэнт трэнера зб. Бразіліі на ЧС 1950. Трэнер зб. Бразіліі (1955-58, 1960, 1961-62, 1965-66 64 гульні, 46 перамогаў, 12 нічыіх, 6 паразаў), удзельнік ЧС 1966. 3-за хваробы прапусціў пераможны для бразільцаў ЧС 1962. Пасля няўдалага выступу на ЧС 1966 вымушаны быў пакінуць краіну (працаваў у Чылі) такім вялікім было расчараванне бразільцаў у нядаўнім сваім куміры. Пазней, аднак, радзіма ўспомніла свайго героя адной з вуліцаў Сан Паула было нададзена імя ФЕОЛЫ. ФЕРАРЫ Джавані (FERRARI Giovani). Італія. 06.12.1907 02.12.1982. Нападнік, трэнер. ЧС 1934 (4-2), ЧС 1938 (4-0). «Інтэрнаплес», «Алесандрыя» (1920-30), «Ювентус» (1930-35, 160-67), «Амбразіяна-Інтэр» (1935-40), «Балонья» (194041). Васьміразовы чэмпіён Італіі ў складзе трох розных клубаў 1931, 1932, 1933, 1934, 1935, 1938, 1940, 1941. За зб. Італіі (1930-38) згуляў 44 гульні, забіў 14 галоў. У Серыі «А» забіў 179 галоў у 439 гульнях. Адзін з трэнераў зб. Італіі наЧС 1962. ФЕРАРЫС Аціліё (FERRARIS Attilio, FERRARIS IV). Італія. 26.03.1904 08.05.1947. Паўабаронца. ЧС 1934 (3-0) «Рома» (1927-34, 210-2), «Лацыё» (1934-39), «Ка- танья» (1939-40, 15-0). У Серыі «А» згуляў 339 гульняў, забіў 5 галоў. За зб. Італіі (1926-35) згуляў 28 гульняў. Запасны на АГ 1928. На працягу 10 гадоў быў адным з асноўных гульцоў зб. Італіі. Меў мянушку «Вялікі курэц італьянскага футбола» вьшальваў за дзень не менш 40 цыгарэт. ФЕРАРЫС Пьетра (FERRARIS Pietro, FERRARIS II). Італія. 15.02.1912 1991. Нападнік. ЧС 1938 (1-1). «Про