КНІГІ ОНЛАЙН
Аўтаматычна згенераваная тэкставая версія, можа быць з памылкамі і не поўная.
Складаю Літанне, нясу Табе данне Ад сэрца свайго, Адзінота: Можа раней, як яшчэ ні радзіуся- Табе быу адданы, Табе прысудзіуся. Крулева мая Адзінота; Можа быць маці, калі спавівала I ночы ні спала, над люлькай сьпевала, Аддала Табе, Адзінота; Меу я ад родных пяшчоты—упады, Мне мамка—галубка і усе былі рады. А Ты—над усіх. Адзінота; 'Ты надавала мне брэдняу у садочку Ля хаткі радзімай, у вішневым куточку. Дзіцяці яшчэ. Адзінота; Ласка Твая, што усяго навучыуся, У жыцце і у людзей і у Цябе улюбіуся, I воля Твая, Адзінота; Сьмерцю сваею-—ні наглаю згіну Ніколі Цябе я ужо ні пакіну,— Hi здолеці мне. Адзінота. Часам Табе пасылаю праклены, Зубоу скрыгітанне, уразау мільены Уладанню Твайму. Адзінота; I дух ніпакоры. руіны, паустання Над усе пераможны. кідае у разстанне, Абы ад Цябе: Адзінота; Потым прыходжу пануры, пахілы. Хачу падзівіцца на вобраз Твой мілы, Пякнейшы за усе, Адзінота! Ты-ж, як матуля, прытуліш і прымешАшушкаеш ласкай і тугу сунімеш. 1 зноу я с Табой, Ндзінота! Гэтак, нявольны ніколі сабою, Прыходжу сягоння па спрэчцэ с Табою У пакорыПрыймі, Ядзінота! о < о •р Начлег. Сьпіць душа і розум сьпіць Смачна, без трывогі, Піць і есьці. есьць і піць— Клопат увесь німногі. Легка так . Hi маеш дум... У прочках гдзе-сь маркота... Боль прайшоу, уняуся сум, —Спаць адно ахвота. Сьпіць душа... і розум сьпіць! Часам нехта узбудзіць Нібы устыдзіць, нібы кпіць, Нібы крышку судзіць: «Сорам, брат*... А далей слоу Я праз сон ні ную. Зьнікне голас, ціха зноу... У ясны дзень — начую. о •о * * Скажы, братухна. калі паранне? Калі сьвітаці пачнець у нас? Праймчыцца ночка і сонцо устане 1 дасьць вяселле і дасыіь пакрас? Скажыбратухна, калі прачнуся Нд тэй навалы, ад тэй жуды, I з ветрам буйным гуляць пушчуся. На сьвет, на людзі ці хоць куды? Д можа, браце. і сонцо устало? I льець праменні на лес, стэпы? Ды так глыбока душа запала, Што я нівістны. што я сьляпы? 6 — о Q... I дудар ужо іграе, Mae сэрцо так сьпевае: . ..«Прападзі мая жуда, Усе, што церпіць нібарак, Усе ністаткі ды беда,— Я шчарнеу глядзі і так, Толькі вус адзін белявы... Годзі мучыць! Я хачу Сілы, працы і забавы, I вяселля у ваччу» .. А с чаго-ж я узбуяуся? — Бо вясна ідзець да нас: Як убачыу,—засьмеяуся I вяселы стау на час.... Грайка, грай! бо сэрцо скачэ, Яму трэба моцна граць; А жуда ніхай паплачэ— Час яе і забываць... б 6 □ □ II. .. . Вясна прыйшла! Што чакалі, выглядалі, Да сябе дауно гукалі,— У бляску сонца, у зеляніне, У прыгожасыді, у ярыне, Самапекнасьць. сама—сьвято I прыгожа і багата, Да нас прыйшла! Я вітаю Яе у сонцы. у зеляніне, Што на роднай на краіне Гоніць бляскам сваім ноч, Гоніць сьнег і хмары проч; Яна радасыдь мне і сьвято, Ей я дзякую багата I вітаю! □ £ n — n Bee вецяр вольны, Хмары шыбка гоніць; 3 вадой, зямлей, лесам Зюкае-гамоніць! Прыляцеу да рэчкі, Прылег, прытуліуся, Крышачку па яснай Віхрам закруціуся, Сказау слауцо ласкі, Сьвіснуу і падняуся 1 за хмаркай легкай Пырхнуу і пагнауся. Зноу прымчауда лесу: „О, здароу, мой браце!" і пайшоу між хвояк Ен дурэць, гуляці: Мдну пацалуе, 3 другой пасьмяецца, Кіне слоуцо, пару, Да трэццяй бярэцца .. Годзі ужо у лесе! Зноу у выш падняуся: Пакруціуся крыху, Ды у даль падауся. Задау гону, пылу, I у ніз ен рынуу, Прыпау да зямліцы, Бытцам дзесь загінуу. „Нх, мая матуля, „Як я нагуляуся! „Бачыу сонцо, месяц, „У рэчаццы скупауся. □ і о о „Хораша на сьвеці! „Колькі у ім прастору: „Шыбаеш па рэчцы, „Прыпадзеш да бору... „Я хацеу бы болей „У сьвеці пагуляці,— „Ндпусьці ж, матуля, „Яшчэ палетаці!" Пэуне, што пусьціла Вецяр маць гуляці, Бо падняуся у небо I пачау сьпеваці...