Развагі
Зянон Пазьняк
Выдавец: Беларускія Ведамасьці
Памер: 315с.
Нью Йорк, Варшава, Вільня 2007
I найбольш голасна крычаць якраз тыя, што непасрэдна расстрэльвалі, душылі, аддавалі жорсткія загады, тыя, хто найбольш вінаватыя. Таму яны і пішуць ананімкі, бо разумеюць, што ня могуць падпісваць свае сапраўдныя адрас і прозьвішча.
Сімптаматычна таксама, што злосная атрута слоў гэтых людзей, як і ўся камуністычная прапаганда, абвальна накіравана амаль выключна толькі супраць БНФ арганізацыі народніцкага і хрысьціянскадэмакратычнага кшталту, якая маральнасьць палітыкі і праўду зрабіла асноўным прынцыпам сваёй дзейнасьці і пацьвердзіла гэта на практыцы.
Тым часам я не хацеў бы, каб, зыходзячы з майго іранічнагратэскавага падыходу да пісаньняў і пагроз камуністаў, у чытачоў склалася ўражаньне, што можна ігнараваць гэтых страшных, хоць і бясьсільных цяпер людзей.
Мы павінны ведаць і памятаць, што гэтыя людзі без маралі, якія пішуць аб помсьце, забойствах і сьмерці, пры першай жа магчымасьці здольныя праліць любую кроў дзеля рэалізацыі сваёй нянавісьці. Камуністы на ўсім сьвеце аднолькавыя.
Якраз калі я пішу гэтыя радкі, яны ўжо пачалі забіваць, ліць кроў у Маскве, бессэнсоўна, авантурна і самагубна. Я ўжо ня раз адзначаў, а падзеі, што пачаліся вечарам 3га кастрычніка ў Расеі, вымушаюць паўтарыць яшчэ раз: у дэмакратычным прававым і нармальным грамадзтве ня могуць бесперашкодна дзейнічаць партыі і арганізацыі камуністычнага і фашыстоўскага кшталту, Гэта непасрэдная пагроза людзям, дзяржаве, дэмакратыі, нацыі. У інтарэсах самога грамадзтва яны мусяць быць забаронены. Гісторыя павінна навучаць народы, а не крывава і бессэнсоўна паўтарацца.
Зянон Пазьняк,
народны дэпутат Рэспублікі Беларусь
Надрукавана: („ Народная Газэта”, 1993, 28 сьнежня)
170
1994
ГАЛОУНАМУ РЭААКТАРУ „ НАРОДНАМ ГАЗЭТЫ"
Згодна з Законам „Аб статусе народнага дэпутата Рэспублікі Беларусь” прашу надрукаваць у „Народнай газэце” мой артыкул „О русском пмперналмзме н его опасностм”.
Гэты артыкул быў напісаны для „Советской Белорусмн” і пададзены туды адразу ж пасьля Новага года разам з аналягічным лістом. На жаль, газэта, у якую я зьвярнуўся, ня здолела выканаць Закон і адмовілася друкаваць артыкул. Я папярэдзіў перад гэтым яе рэдактара, што ня стану выкарыстоўваць сваё дэпутацкае права і пакідаю за рэдакцыяй магчымасьць прыняць свабоднае рашэньне. I яна прыняла „свабоднае рашэньне”, адмовіўшы мне ў дадзеным выступленьні. Камэнтары тут, відаць, непатрэбныя. Тым больш, што я сваё слова трымаю.
У „Народнай газэты” іншы ўзровень і іншыя прынцыпы. Шкада толькі, што для шмат якіх выданьняў пакуль недасягальныя. (Як ні дзіўна.) Тым ня менш аб дэпутацкім праве на друкаваньне лічу на гэты раз ня лішнім нагадаць.
Зянон ПАЗЬНЯК
„Народная газэта” не нясе адказнасьці за іншыя выданьні, таму мы не зьбіраемся камэнтаваць дзеяньні „Советской Белорусмй”. Падпарадкоўваючыся Закону „Аб статусе народнага дэпутата Рэспублікі Беларусь”, кіруючыся плюралістычнай пазыцыяй, рэдакцыя „Народнай газэты” прадстаўляе права 3. Пазьняку выказацца па вельмі вострым, на яго погляд, пытаньні. У той жа час такое ж права застаецца і за яго апанэнтамі. Галоўнае, каб дыскусія мела зьмястоўны, карэктны, цывілізаваны характар.
О РУССКОМ ММПЕРНААМЗМЕ М ЕГО ОПАСНОСТМ
Средн „демократнческого обывателя” в Мннске чувствуется легклй переполох. В Россйй на выборах победйл Жйрйновскнй. Что будет делать БНФ? Как скорректарует свою полйтйку? Как событня в Россйй отразятся на Беларусй? Какне шагя сделает Оппозйцйя БНФ? Н т.д. Этй вопросы наперебой задают некоторые растерянные журналйсты, усердно годамн полйваюіцне грязью тот же БНФ.
Несколько странно, однако, полнтнческне „ болелыцнкн”, внднте лй, волнуются почему молчнт БНФ? Обыватель пугается. Чего? Н что, собственно, пройзошло? хотелось бы спросчть. Может, йх йспугало то, что Жярйновскйй популярно говорнт то, что делают Ельцын, Козырев, Гайдар, Черномырднн й прочне русскне господа? Так надо было дрожать раньше. Неужелч, когда прйемлемы дела, вдруг сталн так страшны слова? Нлй, может, йскренность юродявого раскрыла, наконец, глаза белорусскому обывателю на то, что он в упор отказывался вйдеть? Тогда Жнрнновскому следует прн жйзнй поставлть памятнлк, хотя бы йз гйпсэ.
Народный Фронт, конечно, сделал сообшенне о результатах выборов в Россйй й разослал во все газеты тем же, кстата, журналнстам, которые, кстатн, как обычно, его не напечаталй й т.д. Но дело не в этом. Народному Фронту нечего „корректйровать”. Его полйтйка в отношенйй Россйй й всего там пронсходяіцего скорректйрована точно й давно, й лока что наша коррекцня нас не подводйла. Тем не менее, повнднмому, есть смысл повторйть некоторые оценкй. Заранее, однако, прошу проіценйя у члтателей, что прйдется много цлтйровать, в том чнсле й себя.
11 декабря 1991 года газета „Звязда” поместйла мою статью „Сьнежань. Палітычнае становішча на Беларусі”. Я спешйл дать оценку событйям в Внскулях. суть которых для БНФ была совершенно ясна. „Позна ноччу 8 сьнежня, сказано в статье, стала вядома пра палітычную згоду двух паўнамо
цных прэзыдэнтаў і Старшыні Вярхоўнага Савета Беларусі аб „садружнасьці” Украіны, Беларусі і РСФСР... Цэнтрам заплянаванай садружнасьці хочуць зрабіць Менск. (Каб мацней трымаць Беларусь.) Зразумела, што такое пагадненьне выгаднае найбольш Расеі.” II дальше соглашенне оценйвается как „ манйпуляцйя” с конечной целью „снова загнать наш народ в ймперчю”. Ннкакйх „содружеств” с Россяей не должно было быть. Это гйбель белорусской экономйкй й белорусского незавйСймого государства. Наш путь это путь Балтнн, путь возврашенйя в Европу.
Прошло два года. Теперь посмотрйте на страны Балтнй й на Беларусь. Может, „у матросов есть вопросы”? Нет вопросов. А былй. й весьма пространные. 13 ноября 1991 года (enje перед Внскулямй) „Советская Белоруссйя” опублйковала мое йнтервью. Сотруднйца редакцнн Нрйна Мнхайловна Гуряновйч спрашйвала: „Две вашй полйтнческйе позйцйй вызывают у многйх людей опасенйя. Прежде всего, совершенно однозначное, крайне негатнвное отношенйе к Россйй. Есть логйка в вашйх рассужденнях об ймперской полйтаке царйзма, о жестокостй русйфйкацйй белорусского народа в перяод так называемого соцйалйстйческого стронтельства, об опасностн сегодня не соблюстй равновесйе во взаймоотнопіеняях двух суверенных республйк. Но когда полйтйк безапеляцйонно заявляет: „Беларусаў выратуе толькі вяртаньне ў Эўропу,.. арыентацыя на культурны Захад, а не на разбэшчаны, разбуральны, імпэрскі Усход” йлй „Справу рускіх цароў прадоўжыла руская чэрнь ленінскія бальшавікі. Акупаваўшы Беларускую Народную Рэспубліку, яйы прынесьлі з сабой ня толькі забойствы і „чрэзвычайкі”, ня толькі антычалавечую ленінскую ідэю, але і антыкультуру, хамства, распусту і п’янства, расейскае брыдкаслоўе, ляноту, нянавісьць і хлусьню”.
Неужелй Россйя не дала белорусскому народу ннчего другого?..
3. Пазьняк: „Вашя рассуждення о Россйй аналогячны по | структуре возраженйй рассужденлям о заіцйте коммуннзма
171
96. Мітынг каля Купалы.
й КПСС, пронзноснмым дватрй года назад вемн, кто желал. Теперь онн забылн свой возраження й говорят йное. Так й о полйтаке Россйй. Вы можете заіцшцать эту враждебную Беларусй ймперскую полнтйку убеднтельно й страстно. Нйчего, я повременю, пока вы станете говорйть йначе. й, поверьте, ждать осталось немного. Некоторым не понравйлось моя речь в Верховном Совете 25 августа (1991 г.) об ймперйалйзацйй полйтйкй Россйй, об авантюрйзме устремленйй Ельцйнэ. Ждать опять же прйшлось совсем недолго два дня. й прозвучало в конце августа co стороны Росйй, вы знаете, заявленне о гранйцах. To лй еше будет.” („Советская Белоруссйя”, 1991, 13.XI.)
„То лй” уже пройзошло, уважаемые оппоненты, вплоть до стрельбы друг в друга. Но н это епіе не все, чего следует ожвдать. Былн заявлення по Севастополю, по Черноморскому флоту, было грубейшее, всполошйвшее всю Европу заявленне о поволжскнх немцах, отрйцаюіцее йх нацйональные н человеческне права, былй кровавые провокацйй, былн развязаны с участнем русскнх войск грязные ймперскне войны в Молдове, Таджнкнстане, Осетйй, Грузнй, Абхазйй, Чечне, подготовлен пронмперскнй прорусскнй переворот в Азербайджане, растерзана, йскромсана, потоплена в кровй Грузйя й сйлой загнана в СНГ. Прн этом новые русскне руководнтелн прйменялй старую нмперскую полйтаку разделять народы й группы населенйя, стравлйвать йх между собой, унйчтожать однйх, выезжая на спннах другнх (как в Абхазга), захватывать террйторйй, управленйе, нмуіцество й властвовать через зэвйсймых й подставных.
йдеологня этой традйцйонной полйтйкй несложная, занмствованная у Гйтлера: заіцшцать в сопредельных государствах стратегаческне ннтересы Россйй н права русскнх (вспомнйте „права немцев”, гйтлеровскйе „аншлюсы” н т.п. явленйя, осужденные мнровым сообіцеством). Более того, онн собйраются „заіцшцать” права даже не русскйх, а „русскоязычных”,
то есть советской популяцйй в другйх странах. Это означает, что не будут прнзнаны нйкакое нацйональнокультурное возрожденйе й демократня в этйх странах (йбо нацнональнокультурное возрожденне, выход нз ймпернй суть процессы демократнческйе). Это значйт, что будет давленне й вмешательство во внутреннйе дела сопредельных стран. Эту цннйчную грязную полнтнку осуіцествлялй й стороннйкй ХасбулатоваРуцкого, н в еіце большей степенн проводйлй н проводят людй Ельцына. Мы нмелн возможность слушать н чнтать йх высказаванйя. Вот, напрймер, заместйтель мйнйстра нностранных дел Росснй А. Адамашнн высказывается корреспонденту „Комсомольской правды” (12 августа 1993 г.): „В ТаджйКйстане у нас серьезные ннтересы так же, как й в целом в Средней Азйй... В том же Таджйкйстане у нас серьезнейшне экономйческйе йнтересы. Мы вкладывалй средства в этй края. Там редкоземельные металлы, уран, хлопок, значйтельный экономнческйй потенцйал, в котором мы замнтересованы. С какой статй бросаться этйм? „ й дальше демагогйческн мерзко й фальшнво: „Обгцность нашйх народов, зайнтересованность друг в друге это одна йз главных прйчдн нашйх стратегйческйх йнтересов в регйоне. Кроме того, нельзя оставлять сотнй тысяч русскоязычного населення”.
Каково? А это, между прочнм, не 1938й, а 1993й, не гнтлеровская Германйя, а „демократнческая” Россйя, н говорнт не сотруднйк рейхсканцелярнй, а заместатель мйнйстра йностранных дел Россййской Федерацйй. А что же господйн мйннстр Козырев? Может, он думает йначе?