Беларуска-расійскі слоўнік
Сцяпан Некрашэвіч, Мікалай Байкоў
Выдавец: Народная асвета
Памер: 363с.
Мінск 1993
Гвазьдзгць шпго—заколачн- вать гвоздямн, укреплять.
Гвалт м.—наснлне; разоренне, грабеж, разбой; шум, сума- тоха; вопль; выкл. караул! (ср. нем. d. Ge wait).
Гвалтаваньне н.—разоренне; грабеж; насйльнйчанье.
Гвалтаваць каго—грабмть; насмловать, прйнуждать.
Г валтам—наснльно.
Г валтоўна—насйльственно, насмльно.
Гвалтоўнік м.—наснльннк; грабмтель.
Г валтоўны—наснльственный, наснльный; разбойный.
Гвплціць каго—насяловать; прннуждать.
Гвйлчаньне н.—насйлованне; мзнаснлованне.
Гвозд м.—гвоздь.
Гвозьдзікі м. мн.—гвоздйка (цветы).
Гзымс м.—карнмз.
Гергетлць—крнчать по-гусн- ному.
Г/бель ж.—1) погнбель;
2) множество; 3) наречйе— много.
Гібеньне н.—прозябанне.
Пбець—прозябать.
Г/блы -пропаіцнй, погнбаю- шйй.
Г ібну ць—погмбаць.
Гі-гі! выкл.—хй-хй!
Гіпканьне н.—хнхнканне.
Гіггкаць хохотать, хнхнкать.
Пдасны—отвратйтельный, мерзкнй, гадкнй.
Пдасьць ж — мерзость, гадость.
Пдзіцца—брезгать, нметь отврааденпе к чему.
Гідзіць дзс. безас.—вызывает отвраіценне, тошннт.
Г/дка-гадко, мерзко.
Пдкасьць ж.—1) гадость, мерзость; 2) тошнота.
Пдкі—гадкнй, мерзкнй, омер- зятельный, отвратательный.
Пдлі’ва—брезглнво.
Гідл/васьць ж.—брезглнвость, отвраіценне.
Гідл/вы—брезглйвый.
Гіз м.—муха-слепень.
Гізаваць—бегать с поднятым хвостом.
Пнуць—умнрать, погйбать, пропадать.
Гісэрневая печ—домна, до- менная печ. HTs.
Гісзрня ж.—лнтейная мастер- ская, медноплавнльный зав.
Г/'тал м. (Я. Кол. НЗ. XI)—то- же, что карак.
Ггцаль м.—плутншка, мошен- ннк; собаколов.
Гішпанія ж. ў.—йспання. Гішппнскі—нспанскнй.
Глабацца—карабкаться.
Глябаць што—загребать.
Гладзь ж.—гладь.
Гладзіць што—разглажявать.
Гладкі—і'ладкнй; жврный.
Глактаньне н.—локанне.
Глактяць (-кчу)—локать.
Глеба ж.—почва.
Глебавы—почвенный.
Гл^бус м.—глобус.
Гледзячы на што—смот- ря по (чему).
Глей м.—нл.
Глейкавлта—слнзнсто.
Глейкаваты—слйзйстый.
Глейкі—йлмстый.
Глёк м.—глйняный графйнчнк.
Глгна ж.—глйнэ.
Гліназем м.—глйнозем. HTs.
Глгнішча н— гляняная копь.
Гліняк м.—алюмннйй НТэ.
Гл/сьнік м.—паслен сладко- горькнй (бот. Solanum Dilca- mara L) (cp. л/сьнік).
Глгца ж.—весенннй ветер.
ГЛОГ—ГНЯЗЬДЗЕЧКА 81
Глог ж,—боярышннк {бот. Crataegus L).
Глок м,—глоток.
Глокнуць што—глотнуть.
Глоктаньне локанне (ср. глактаньне).
Глузды м. мн.—мозг; па- мять, ум.
Глум м — 1) дурь; 2) глум- ленне, нздевательство, злая шутка; 3) порча.
Глум/цца з чаго, каго—нзде- ваться над чем, кем.
Глумленьне «.—1) нздевка;
2) порча,
Глумна—безумно, глупо. Глумны—глупый.
Глупаваць—дурачнться.
Глупства н.—1) глупость;
2) пустякн.
Глухар м.—глўхой. Гл_ухнуць—глохнуть.
Глуш ж.—глушь.
Глушэц м.—1) глухой; 2) глу- харь (Tetrao urogallus).
Глушыць што—заглушать. Глыб ж.—глубь, глубнна. Глыбамер м.—лотлннь. НТз. Глыбей прс. в. cm.—глубже. Глыбець—становнться глубже. Глыбокі—глубокнй.
Глыбын^вы—глубннный. HTs. Глыбіня ж.—глубнна.
Глыза ж.—глыба. Як. Кол.
НЗ. хіх.
Глык м.—глоток (ср. глок). Глыкаць,-кнуць што—глотать, глотнуть.
Глядзгльнік м.—зрнтель. НТг. Глядзельны—зрнтельный.
Глядзгльня ж — зрнтельный зал. НТг.
Глядзеньне н.—смотренне. НТ4. Глядзець, глянуць—смотреть, посмотреть, глядеть, погля- деть.
Гляк м.—см. глёк.
Глянс м — глянс, лоск.
Глянсаваны—лоіценный, по- лнрованный.
Глянсавяць што—наводнть лоск, полнровать.
Гмах м.—зданне.
Гмах-печ ж.—см. гісэрневая печ. НТ5.
Гміл_ушка ж.—свнрнстель (зоол. Bombicilla garrula).
Гм/на ж.—сельская обіцнна. Гмура аг.—хмурый,-рая. Гму/раньне нахмурнванне. Глгурыцца -хмурнться, мор- іцнть (бровн), жмурнть (глаза)
Гнагць што—гнонть, унаво- жнвать.
Гнаньне н.—гоненне, пресле- дованне.
Г няны—гоннмый.
Гнаць каго—гнать, пресле- доваць.
Гнаяўка ж.—гнойный нарыв.
Гневаньне н.—гневлнвое на- строенне.
Гневацца—гневаться, быть в гневлнвом настроеннн.
Гнгсьці (гняту) каго—жать, тнскать, угнетать.
Г несьціся—жаться, тнскаться. Гнеў м.—гнев.
Гнгбіцца—сгнбаться, уннчн- жаться.
Гнібіць каго—уннчнжать. Гнілы—гнялой.
Гнільл^ н. зб.—гннль. Гніць—гннть.
Гной м.—гной,навоз, удоб- ренне.
Гнойны—гнойный; навозный. Гнюс м.—мерзавец.
Гн/осіць—пакостнть, нспраж- няться, портнть.
Гн/осна—гнусно, пакостно.
Гн/осны—гнусный, пакостный, Гняв/ць (гняўл/о) каго—раз- гневлять.
Гняздо н.—гнезцо.
Гнязьдзечка гнёздышко.
Гогаль м.—гоголь (птлца); смельчак.
Гогат м.—смех, хохот.
Годзе—довольно! будет!
Годзіць дзс. безас.—способ- ствует, благопрлятствует.
Годнасьць ж.—званле; до- столнство.
Годны—достойный.
Гожа—выгодно, прлстойно.
Гожы—годный, прлстойный.
Голад м.—голод.
Голасна—громко, громогласно.
Голасны—громкнй, громоглас- ный.
Голаў ж. (Палажыць сваю голаў да скону. Ян. К. Песь- ня аб п. Іг.)—см. галава.
Голены—брлтый.
Голка ж.—лголка.
Голуб м.—голубь.
Голць ж.—гололедлца с сне- гом л градом. МГ.
Голы—голый, бедный.
Голька ж.—голая веточка. МГ.
Гоман м.—шум, крлк; говор.
Гонар м.—гонор, честь; чван- ство.
Гоні ж. мн.—хлебные полосы на пашне.
Гоня ж.—старлнная мера дллны (60—120 саж.).
Гончык м.—гонец
Гора н.—rope.
Горад м. — город.
Горадня ж'^-дзен м. ў.— Гродно.
Горан м.—горн.
Гораўтварэньне горообра- зованле. НТз.
Горача—горячо, жарко, пла- менно.
Гордасьць ж.—гордость, над- менность.
Горды—гордый, надменный.
Горка прс.—горько.
Горка ж.—горка, прлгорок.
Горкасьць ж.—горечь.
Горкі—горьклй.
Горла н.—горло.
Горлачка н.—горлышко.
Горс м.—декольте.
Горш прс. в. cm.—хуже. Горшы прм. в. cm.—худшлй. Госьцейка ж.—гостьюшка. Госыйк м.—ласкат. от госьць. Гоцаньне н.—качанле.
Гоцацца—качаться, раскачн- ваться.
Гоцаць што, каго—качать, колыхать.
Грябар м.—землекоп.
Грябарны—землекопный.
Грабарства н.—ремесло зем- лекопа.
Грабелькі ж. мн.—1) грабель- кн; 2) раст. герань, журав- ленннк луговой. МГ.
Грабенчык м.— гребешок.
Грабень м.—гребень.
Грйблі ж.мн.—граблн. Грабці—грестн.
Грабянец м.—роговой гребень. Града ж.—гряда.
Г рядавы—градовой.
Гразкаваты—трязноватый
(Гразкаватая чорная зямля.
Ц. Гар. С. Ц. 111 с.).
Гразнота ж,—грязь, нечнстота. Гразь ж.—грязь.
Грак м.—грач.
Грамада ж—толпа; обіцество. Грамадзкасьць ж.—обіцест- венность.
Грамодзкі—обіцественный. Грамадзянін м.—гражданнн. Грамадзянка ж— гражданка. Грамадзянскі—гражданскнй, ободественный.
Грамадзянства н.—граждан- ство, обіцество.
Граматка ж.—азбука; букварь. Граматыка ж.—грамматнка. Грам/ць што, каго—громнть, Грамленьне н.—погром.
Грамн/ца ж.—сретенская свеча.
Грамніцы ж. мн. ў.—Срете- нне (празднлк).
Гранатнік ж.—гранатчлк, гренэдер.
Грангтнікі м. мн.—граннтные породы. HTs.
Грангца ж.—граннца; пре- дел. НТі.
Грані'чны—пограннчный; пре- дельный. НТі.
Граньне н.—лгранле.
Грап м.—граф.
Грапёнак м.—графчнк.
Грапгня ж — графлня.
Грапянка ж.—дочь графа.
Граць—нграть.
Грашовы—денежный.
Грозьба ж.—угроза, устра- шенле.
Громніцы—см. Грамнгцы.
Гроп м.—дрофа.
Грошы м. мн.—деньгл.
Грошык м.—денежка.
Гр_уба,-бка ж.—комнатная печь.
Грубець—1) грубеть; 2) тол- стеть.
Грубіня ж — толіцлна.
Грубіян м.—грублян, невежа.
Грубы—грубый, толстый.
Груган м.—ворон (Corvus согах).
Груд лг.,-да ж— бугор.
Грудавіна ж.—груднна;
увал. НТз.
Грудзі ж. мн.—грудь.
Грудзісты—тряскнй.
Грудна—тряско.
Грудкі ж. мн.—ласкат. от грудзі.
Грудок м.—бугорок.
Груды пескавь/я—бугры пес- чаные. HTs
Груз м.—груз; гцебень. НТз.
Грузкасьць ж.—вязкость.
Грузкі—топклй, вязклй.
Грук выкл.—стук!
Грукат м.—стук, грохот, сту- котня.
Грукатаньне н.—стучанне.
Грукатяць—грохотать, сту- чать.
Грукатня ж.—стукотня.
Грукаць,-кацца—стучать,
-чаться.
Гр_у кн у ць—сту кнуть.
Грунт м.—основанле; почва, грунт.
Грунтавяга ж.—ватерпас.
Грунтавлньне н.—упоочнва- нне, основанне, базнрованне
Грунтавяцца—основываться, упрочнваться.
Грунтаваць што—основывать, закладывать; упрочнвать; готовнть грунт для картшіы.
Грунтоўна—основательно, прочно.
Грунтоўнасьць ж.—основате- льность, прочность.
Грунтоўны—основательный, прочный.
Група ж—группа.
Групавяньне н.—группнрова- нне, группнровка.
Групавапь што, каго—группм- ровать.
Груга ж.—веретенннк боль- шой. ЗТ.
Грухатлць—грохотать.
Груца ж.—толченый ячмень; перловая крупа.
Груцавы—ячменный,перловый.
Грушаўн/к м.—грушанка (бот.
Ругоіа). НТе.
Грыб м.—грнб.
Грыбаваты—грнбовндный.
Грыбясты, -бяты—губастый.
Грыбазвон м.—толстогубый.
Грыбець—дряхлеть.
Грыбна—урожайно на грнбы.
Грыбны—урожайныйна грыбы.
Грыбокм— 1) уменьш. от грыб;
2) дрочена.
Грыбь/ м. мн.—губы (насмеш- лнво).
Грыва ж — грнва.
Грыжа ж.—ссора, брань, рас- пря.
Грызвньне н.—грызня, ссора.
Грызота ж.—попрёкн.
Грызун м.—1) грызун; 2) свар- лнвый мужчнна, кляузннк.
Грызуньняж. — сварлнвая жен- іцнна.
Грызуха ж.—морская свннка (Cawia). ЗТ.
Гр&/зь ж.—грыжа.
Г рызьлгвасьць ж.—сварлн- вость.
Г рызьлгвы—сварлнвый.
Грызьці што, каго—грызть, кусать, глодать.
Грызьціся з кім—грызться; ссорнться.
Грымець—греметь.
Грымнуць—загреметь.
Грымотнік м.—цмнн (бопг. Не- Jichrysum). HTg
Г рыну ць—грянуть.
Грыпгна ж. ў — Аграфена.
Грыўня ж.—грнвна.
Грыцук м.—веретенннк (Limo- sa). ЗТ.
Г рэбаваны—пренебреженный, отвергнутый.
Грэбаваньне н.—пренебре- женне.
Грзбаваць чьш— пренебрегать.
Г рэблівы-пренебрежнтельный; разборчнвый, прнхотлнвый.
Грэбля ж.—плотнна, запруда; гать, дамба.
Грэбнік м.—гребннк (бот. Су- nosurus L).
Грэйцар м — штопор, пробоч- ннк.
Грзнка ж.—сухарь.
Грэньне н.—нагреванне.
Грзцкі—греческнй; гречневый.
Грзць што—согревать, на- гревать.
Грзчка ж.—гречнха (бот. Fagopyrum L).
Губа ж.—губа.
Губаткі—губоцветные (бот.
Labiatae). НТв.
Г убаты—губастый.
Губдч м.—губан.
Губ/ць (-блю) што—терять, тратнть.
Губка ж.—губка; часть пряжн в кроснах на длнну нзбы. Серж.; заметка на ннтке. МГ.
Губзрня ж.—губерння.
Губэрскі—губернскнй.
Гугнява—гнусаво, под нос.
Гугнявасьць ж.—гнусавость, косноязычне.
Гугнявіць—гнусавнть; зан- каться.
Гугнявы—гнусавый; гугннвый; косноязычный.
Гудзеньне н.—гуденье, шум, свнст (Бічы кладуцца так рытмічна; само гудзеньне іх музычна. Я. Кол. НЗ. XXI).
Гудзець—гудеть, шуметь. (ср. гусьці).
Гудзіць каго—осуждать, ху- лнть.
Гуж м,—гуж, вереннца.
Гужам—вереннцей, гуськом.
Гуз м.—узел, связка; шншка на лбу (ср. лйт. guza).
Гузаць што—вязать.
Гузік м.—пуговка.