КНІГІ ОНЛАЙН
Пошук сярод кніг, што прайшлі індэксацыю гуглам. Некаторыя кнігі гугл не знаходзіць
ВЕРАБЕЙ Чы-чы-чы, верабей, He скачы, не дурэй. He паслухаў ён мяне, Стаў скакаць па бервяне, Хацеў злазіць мошку, Зламаў сабе ножку. Я каленца Вераб’ю Палаценцам Пераўю. На хворую ножку Пашыю панчошку. Чы-чы-чы, верабей, He скачы, не дурэй. ЧАЧОТКА Скача чапля па балоце, Чачотачка — у чароце, А чубаты чачот Топча, топча агарод. Я чачота падпільную, Чапялою пачастую. Чаплі — шызапёрачцы, Чачотцы — танцорачцы — Неразлучнай парачцы Паднясу па чарачцы Чарнічнага кісялю I мядком падвесялю, Дам цётачцы чаплі Кавалачак вафлі, А чачотцы — чачавіцы, Табе ж, чачот,— Чамярыцы. ПЕРАПЁЛКА 3 вечара і да відна Ўсё заве мяне яна. На хвілінку б сціхла хоць: — Уставай! Ідзі палоць! Я пайду злаўлю яе, Бо гнязда ж яна не ўе Hi ў дупле і ні ў галлі, Зробіць ямачку ў раллі, Высцеле травою — Вось і ўсе пакоі. Да зямлі ўсё туліцца, Дзюбай жыта чэша, А лятаць лянуецца, Болей ходзіць пеша. Я ўсё жыта абышоў I гарахавішча, Хітрай птушкі не знайшоў — Днём яна не свішча. Як нямая цэлы дзень, А як ляжа ночы цень, Выйдзе першая зара, Закрычыць тады яна: — Спаць пара! Спаць пара! А сама не спіць адна Аж да самага відна. ШПАК Прасіў шпак вераб’я: — Пасвішчы, браток, як я. Верабей — і так і сяк — He, не ўмее ён, як шпак. He па сіле вераб’ю Засвістаць: фію, фію! ЯСТРАБ Паміж лясное гушчыні Убачыце вы часта, Як кідаецца з вышыні Уніз дзюбасты ястраб. Трывога! Крык! — і цішыня Ізноў на кожнай хвойцы. Хто ж засмуціў прыгожасць дня? Забойца. He ловіць мошак ён, ні мушак — Драпежнік забівае птушак. ГАЛКА На двары дзяўчынкі Лічыліся ў лічылкі. Дасталі вяровачку, Пазвалі сябровачку: — Ляці хутчэй, Галка, Гуляць у скакалку! Галка прыляцела I на плоце села. Хапіў хлопец палку I шпурнуў у галку. Села галка ў крапіву I чухае галаву: — Вось ты іх і зразумей, Неразумных дзяцей — Называюць галкай, Сустракаюць палкай. ХТО ГЭТАК СПЯВАЕ «Шатавіла-матавіла Па-нямецку гаварыла, Пела па-турэцку, Плакала па-грэцку. 3 носіка — шыльца, А з хвосціка — вільца, Спадыспаду — палатно, На апашках — шоўк, шоўк. Зазірнула я ў гумно, Дзюбачкай: шчоўк, шчоўк. Як у вырай адлятала, Шмат дабра вам пакідала, He ўзяла ні жменькі. Прыляцела, паглядзела — Няма нічагенькі: Усё чыста пералушчылі, Перацерлі, ператрушчылі... Што нажалі, накасілі — Без мяне памалацілі. Ці-лі, ці-лі, Ці-лі...» ЛЕБЕДЗІ САЛАВЕЙ Малы Лебядзёначак Кагадзе 3 пялёначак. На градзе Ў лебядзе Лебядзёнак Гудзе, Увалілася бяда У лебядзіны агарод Забуяла лебяда, Заглушыў усё асот Стары лебедзь Лебяду цярэбіць, Д Лябёдачка маладая Малачай выбірае. У зацішку вербалозаў ніцых, Дзе лясная сочыцца крыніца, Чыстай, свежае вады напіўся I яшчэ званчэй і весялей Серабрыстай пацеркай на нітцы Затрымцеў і ігесняю разліўся У альховым кусце салавей Галасны, увішны, Слаўны ён спявак. Светлая манішка, Поверх — доўгі фрак. ён — і па-французску, Ен — усімі мовамі, А больш — па-беларуску, Але сваімі словамі: — Як у лядзе-лядзе Пастух сала пёк-пёк, Як прысядзе-сядзе На пянёк-пянёк-пянёк, Як пакр-р-руціць ён ражэньчык, Ах, каб цябе, каб... Сквар-р-ка — тр-р, кап-кап, I няма — ўсю з’еў агеньчык... СІНІЦА Цвінь-цвень! Пінь-пень! Добры дзень! Добры дзень! Хто гэта мяне вітае — Ці шчыгол, ці слаўка гэта? He, вось блізка падлятае, На сасновы сук садзіцца. Углядаюся ў прыкметы, Трэба ж так мне памыліцца — He пазнаў сваёй сініцы. Прылятала гэта птушка Да мяне штодня зімой, Добрую зрабіў кармушку Для сяброўкі я сваёй. Пінь-пень! Цвінь-цвень! Прылятай, мая сініца, Зноў зімою кожны дзень, Будзеш у мяне карміцца. ПЕНАЧКА Пеначка-паненачка, Жоўтая сукеначка, Тонкія ножкі, Патанцуй нам трошкі. Кажа птушка пеначка: — Я ўжо не паненачка, He весніца, не летніца, А маці-мнагадзетніца. Некалі мне танцаваць, Трэба дзетак гадаваць. У мяне ўжо тры дачкі I сыночак от тачкі, Маленечкі хлапчучок: Чук-чок, Чук-чок, Просіць есці цэлы дзень: Цінь-цень, Пінь-пень. ГАРЫХВОСТКА Пусціў погаласку дрозд: «Ў гарыхвосткі гарыць хвост!» Ад такое навіны Недалёка да маны. Хвост заўсёды мой палае, А ніколі не згарае. У мяне ён — нападрост. Пазайздросціў, Пэўна, Дрозд. зязюля Пэўна, вы вясною чулі, Як на дрзве, на суку Кліча на ўвесь лес зязюля: — Ку-ку! Ку-ку! Мне расказвала бабуля, Хлапчуку яшчэ малому, Што на ўсё жыццё зязюля Адкажы, чаму ты, дрозд, Гэтак здорава падрос? — Шмат увосень еў Ну, а гэта ж — ві Адцуралася ад дому. Родных дзетак не гадуе, А калі знясе яечка, Возьме ў дзюбку і цікуе — Каму ўкінуць у гняздзечка. He люблю я гэтай птушкі, Што малых не хоча гушкаць He спяваць ім калыханкі, He вадзіць на пагулянкі I яе ў ладкі з імі пляскаць, He расказваць байкі-казкі. ФАЗАН Родам з гор, 3 вышынь Каўказа, Што танцор — Відно адразу. Ён увесь тут на партрэце Ў залатым сваім бешмеце. На чаркесцы — узоры, На шаўровых лапках — шпоры. 3-пад папахі набок Выбіваецца чубок. На грудзіне — газыры. А хвост! Хіба ж не кінжал! Што ты там ні гавары — Ён вышэй усіх пахвал: Безупынку, безунімку Танцаваць гатоў лезгінку. ПТУШЫНАЯ ШКОЛА ЗВАНОК Хто прыносіць нам вясну, Сонцам поплаў меціць, Будзіць поле ада сну? Жаваранак, дзеці. На раллі яшчэ лядок, He абсохла глеба, Вестунок — за званок I хутчэй у неба. I звініць, звініць званок У блакітным свеце. Кліча нас на свой урок Жаваранак, дзеці. УДОД 3 галавы да плеч руды, Сам стракаты і сівы. Гэткай доўгае дуды He бачылі зроду вы. Прычасаў свой чубок I бярэцца за ўрок. Сеў над кнігай: — Ду-ду-ду, Скора ў школу я пайду. He вылазь з дупла, удод, He смяшы лясны народ. Ты да школы не дарос, Хоць і маеш доўгі нос. СОЙКА У сініх пагонах, Ружовых лампасах, А горш за варону Вучыцца ў класе. Для сойчынай дзюбы Чытанкі нялюбы. Толькі возьме ў кіпцюры — Ляцяць сшыткі, буквары. He дзіва, што ў сойкі — Адкы толькі Двойкі. ЦЯЦЁРКА Вось хто ў нас выдатніца, Да навукі здатніца. У шэрай цяцёркі Па пісьму — пяцёркі. — Таямніцы тут няма,— Гаворыць цяцёрка,— Я заўсёды сама Чышчу сваё пёрка I ніколі не спяшу, Таму чыста пішу. CAPOKA 3 панядзелка да суботы Мне вучыцца неахвота. Каб дазволілі ў нядзелю — Ў школе б цэлы дзень сядзела. Белабокая хітрыца, Разумніца вучаніца, Непатрэбна нам такая — Гультаёў сваіх хапае. КРУЦІГАЛОУКА Надта ж мянушку Прыдумалі лоўка: Назвалі птушку — Круцігалоўка. Надзіва ўдалася 3 вёрткаю шыяй. I ў нашым класе Есць такія: He ступяць і кроку Яны без падказкі — He ўспомняць урока, He раскажуць казкі. Вухам так і водзяць — Дзе пачуць бы слоўка, Як на вербалозе Круцігалоўка. СІВАВАРОНКА Добра, дзеці, паглядзіце I запомніце сяброўку, Што пашыла з аксаміту Сабе сінюю абноўку. Наша госця — афрыканка, Мілая сіваваронка, Адлятае сёння зранку У далёкую старонку. Вольна ёй у нас жылося. He была ніколі ў крыўдзе, Але вось настала восень, Хутка замаразак прыйдзе. Хай шчасліва ёй ляціцца Цераз рэкі, горы, долы, Самай слаўнай вучаніцы, Выпускніцы нашай школы! КРАПІЎНІК Гэта — казачны гном. He пабачыш днём 3 агнём. Колькі там яго — з арэх, А не ўловіш — смех I грэх. Лепш у госці пазаву — He палезу ў крапіву. ІВАЛГА Вам адно сказаць магу: He забудзьце ўсе, хто гляне, Прыгажуню івалгу, Птушку ў жоўтым сарафане. У народзе ёсць прымета: Івалга прыносіць лета. пгпп Я спытаўся ў малыша: — Што такое — ППШ? Доўга думаў малыш: — Ну й загадку задалі ж... Думаў дзень, думаў два — Забалела галава. Вас цяпер я папрашу: Памажыце малышу. Хто адразу адгадае, Хай руку ён падымае I гаворыць: — Я гатоў Растлумачыць тайну слоў... Нешта ж доўга я чакаю... Што? I з вас ніхто не знае? Рук паднятых я не бачу. Сам тады вам растлумачу: Першым П стаіць вышыннае I чытаецца: ПТУШЫНАЯ, П, што выгнута падковаю, Азначае: ПАЧАТКОВАЯ, Ну, а што такое Ш — Ясна і для малыша. Пойдзеш з намі ў ГІГІШ, Ўсё, што ўбачыш, апішы. A то, можа, ты ляўша, Дык дзяцей лепш не смяшы. Навучыся правай перш, Тады сілу папрабуй. Хоч — пішы адразу верш, Хоч — ракетаю кіруй. — А хіба мы на ракеце? He, давайце пехатой. Бачыце, як блізка свецяць Літары на школе той, На ўсю браму: ппш. 3-пад свайго капелюша Пазірае на нас, дзеці, Сам дырэктар, слаўны Пеця. Пётр Пятровіч ён для вучняў, Для мяне — друг неразлучны. — Здароў, Пеця-Певунец, Бурштыновы грабянец! Ты даруй, брат, што я мусіў Да цябе прыйсці з экскурсіяй. Можа, мы прыйшлі зарана, Што яшчэ ў вас не прыбрана, He расстаўлены i парты I не вывешаны карты? At,— махнуў крылом дырэктар,— Так бывае ў нас нярэдка. Празвінеў даўно званок, He прыйшоў ніхто на ўрок. Я прачнуўся на зары, Сабраў сшыткі, буквары, Па надворку пахадзіў, Потым вучняў пабудзіў, Па чарзе пачаў пытаць: — Як умееце чытаць? I ніводзін мой сынок He знаў урока назубок. Hi адной задачкі He рашылі качкі. Дзюбаю вадзіла гусь I па карце лазіла, Ўсё шукала Беларусь Ў Афрыцы і ў Азіі. Так шукала ўпарта — Выдзеўбла ўсю карту. А дачушка курачка, Як зляцела з седала, Выбегла на вулачку: — Я ж яшчэ не снедала. А ў нас сёння бліны, Тата, дай мне выхадны. Тары-бары, растабары: Ты купі мне акуляры, A то я не бачу, Як рашаць задачу. — Ты, малая, не хітры, He гуляй у жмуркі. Колькі будзе 2+3? — Я спытаўся ў куркі. Адказала курка: —7. Збегаю дамоў, пад’ем. А пасля прыйду з дружком 3 выдатнікам індыком. А выдатнік індык, Ен старацца не прывык Hi лічыць, ні пісаць sate; $ Дзве сястрыцы,А і Б, Добра гралі на трубе. — Грамацей, грамацей, Ты парадуй нас, гасцей. Калі знаеш А і Б, Дам загадку я табе: I не знае 5+5, Толькі ўмее балбатаць: Памагчы заўсёды рад Быў сястрыцам меншы брат. «Блу-блу-блу, Блу-блу-блу — Вельмі ж я чытаць Луб-лу». Пяты год буквар дзяўбе, 4 А запомніў: 1 А і Б. Сам залез ён у трубу I як крыкне: — Ту-бу-бу! Чуюць сёстры — гук не той. Ах ты, жэўжык, ну пастой! А браток з трубы — скок, скок, I няма — прапаў браток. Папрабуй улаві I самога назаві. Назаві, назаві! Хто падкажа, дзеці?.. — I! А выдатнік індык Сюды — пык, туды — мык: — Брата іх не бачыў я. Я не быў у трубе, Знаю толькі А і Б. Вось прывёў дырэктар нас У свой самы лепшы клас. — Гэта самы клас культурны. Хто сягоння ў нас дзяжурны? — Я, пляменнік ваш, Яўтух. ■— А прозвішча? — Пі-я-тух. — Чаму стол на адной ножцы?