Дыянетыка
сучасная навука душэўнага здароўя
Л. Рон Хабард
Памер: 645с.
1999
Такім чынам, што адбываецца з гэтым дынамічным патэнцыялам у абераванага чалавека? У ягоным банку вялікая колькасць інграм. Мы ведаем, што гэтыя інграмы могуць спаць на працягу ўсяго ягонага жыцця і не “уключыцца”, і мы ведаем, што любыя з іх (ці ўсе) могуць быць уключаныя, і пасля гэтага чакаць, каб рэстымулятары ў асяроддзі запусцілі іх у дзеянне. Мы ведаем, што ягоны ўзровень неабходнасці можа раптам узрасці і пераадолець усе гэтыя ўключаныя інграмы, і мы ведаем, што выжывальная дзейнасць высокага ўзроўню можа прынесці яму такую магчымасць здавальнення, што інграмы могуць заставацца нерэстымуляванымі, хаця і ўключанымі. I мы можам дапусціць, што гэтыя інграмы на працягу розных перыядаў жыцця могуць сапраўды зноў адключаода і заставацца ў такім стане дзякуючы нейкай вялікай змене асяроддзя ці вялікаму змяненню шансаў на выжыванне.
Звычайна, аднак, некалькі інграм застаюцца пастаянна ўключанымі і хранічна рэстымулююцца асяроддзем чалавека, і калі ён мяняе асяроддзе, старыя інграмы могуць адключыцца, але рана ці позна ўключацца новыя.
Большая частка абераваных людзей знаходзіцца ў стане хранічнай рэстымуляцыі, якая, у сярэднім, выклікае падзенне па сыходнай спіралі даволі хутка.
Што да жыццёвай сілы, то механічнае дзеянне інграмы, пасля ўключэння, заключаецца ў тым. каб захапіць пэўную колькасць гэтых адзінак жыццёвай сілы. Раптоўная і поўная рэстымуляцыя інграмы дазваляе ёй захапіць намнога большую колькасць адзінак жыццёвай сілы. У сярэднім кейсе пры кожнай рэстымуляцыі захопліваецца і ўтрымліваецца дадатковая колькасць жыццёвай сілы. Калі энтузіязм ці імкненне накіроўвае чалавека да сапраўднай выжывальнай мэты (у супрацьлегласць псеўдамэце ў інграмах), ён адваёўвае некаторыя з гэтых адзінак. Але сыходная спіраль ёсць сыходная спіраль: ён не можа адваяваць столькі, колькі ён страціў у інграмным банку, хіба што ў вельмі незвычайных абставінах.
Такім чынам, для мэтаў гэтай тэорыі дзеяння жыццёвай сілы можна сказаць, што больш і больш адзінак жыццёвай сілы з запасу чалавека захопліваецца і ўтрымліваецца ў інграмным банку. Там яны выкарыстоўваюцца не па прызначэнню, прыкідваючыся дынамікамі (як у выпадку маніка і моцнай эйфарыі) і навязваючы дзеянні саматычнаму і аналітычнаму розуму. У інграмным банку адзінкі жыццёвай сілы недаступныя ў якасці свабоднага пачуцця ці для свабоднага дзеяння, але ўжываюцца знутры супраць чалавека.
Наступнае назіранне дэманструе гэтае дзеянне; чым больш рэстымуляваны абераваны чалавек, тым менш у яго свабоднага пачуцця. Калі ён засеў у маніку (правыжывальнай інграме з вельмі хвалебным зместам), ягоная жыццёвая сіла накіроўваецца, быццам па канале, праз інграму, і ягоныя паводзіны на самой справе вельмі абераваныя, незалежна ад таго, наколькі яны напоўненыя энтузіязмам ці эйфарыяй. Можна паказаць, што калі ў яго ёсць пэўная колькасць жыццёвай сілы для накіравання па
такім канале. то ён будзе мець яшчэ больш жыццёвай сілы, якую зможа свядома накіроўваць у тым ці іншым напрамку, калі ён будзе клірам. (Такое рабілася.)
Мы прадэманстравалі, што “дэманскія контуры”, якія ўжываюць часткі аналітычнага розуму і яго працэсы, з’яўляюцца паразітамі. Гэты паразітызм агульная рыса для інграм, якая праяўляецца і іншымі спосабамі. Калі чалавек мае, умоўна, 1000 адзінак жыццёвай сілы, ён здольны, будучы клірам, накіраваць іх на поўнае асалоды жыццё. У маніякальным стане, калі правыжывальная інграма рэстымуляваная на поўную моц, жыццёвая сіла накіроўваецца праз абераваную каманду і дае чалавеку, скажам, 500 адзінак псеўдадынамічнага імпульсу.
Інака кажучы, сілкаванне ідзе ад той жа батарэйкі такая інграма ў найлепшым выпадку ўсё роўна мае менш моцы, чым меў бы ўвесь арганізм, калі б чалавек быў клірам. (Гэтая асаблівасць маніка ці неўротыка-“звышчалавека” прывяла некаторыя старыя школы душэўнага лячэння да пераканання, што толькі дзякуючы вар’яцтвам чалавек здольны выжываць. Перакананне гэтае вельмі абераванае і прадыктавана дрэнным назіраннем, і яго можна абвергнуць лабараторна проста пры дапамозе кліравання аднаго з гэтых манікаў ці любога іншага абераванага чалавека.)
Інграма ўжывае тую ж самую, фігуральна кажучы, “электрычнасць”, аднак выкарыстоўвае яго скажоным чынам, гэтак жа сама, як яна выкарыстоўвае той жа аналітычны розум, але узурпіруе10 яго. Інграма не толькі не мае свайго ўласнага жыцця, яна яшчэ і марнуе жыццёвую сілу свайго гаспадара, як гэта робяць многія паразіты. Яна абсалютна неэфектыўная. Калі б падобны прыбор быў падключаны ў электронны ланцуг, ён бы проста аддзяліў бы і зрабіў “нязменнымі” некаторыя з функцый абсталявання. якія б павінны былі заставацца пераменнымі, а, акрамя таго, яшчэ і паглынаў бы жыццёва важную для машыны энергію, проста за кошт падаўжэння праводкі і дрэнных кандэнсатараў" і лямпаў.
У чалавечым розуме інграма прымае выгляд найбольш магутнага “памочніка” у выпадку маніка, які камандуе арганізмам, накіроўваючы яго да нейкай дзейнасці, напоўненай дзікім
10. узурпіруе: несправядліва прысвойвае сабе (права, прэрагатыву і г.д.).
11. кандэнсатар: прыбор, які захоўвае зарад электрычнасці.
насіллем і засяроджанасцю маньяка12. “Супергандляр”, неймаверна жыццярадасны “дружалюбны прайдзісвет”, фанатычны і, здаецца, незнішчальны рэлігійны актывіст усіх іх можна класіфікаваць як манікаў. Велізарная “магутнасць” гэтых людзей, нават калі яна такая змрочная, як у Тарквемады13, ці такая разбуральная, як у Чынгіс-хана14, шмат каго прыводзіць у захапленне. Манік, як будзе асветлена далей, гэта “правыжывальная”, “спрыяльная” каманда ў інграме, якая, аднак, замацоўвае чалавека на нейкім пэўным шляху. Але інграма здольная толькі на такую “магутнасць”, якая ёсць у гаспадара, гэтаксама ж як яна здольная звязаць толькі тую частку аналайзера, якая ёсць.
Давайце возьмем для прыкладу моцнага маніка, у якога ёсць 500 умоўных адзінак жыццёвай сілы, і які дзейнічае з іх дапамогаю. Давайце дапусцім, што ў чалавека ўсяго 1000 умоўных адзінак сілы жыцця. Дапусцім, што размова ідзе пра Аляксандра Македонскага15. Дынамікі сярэдняга чалавека ў большасці кейсаў не падтрыманы манікамі, а рассеяны ў розныя бакі, як рассеяўся б паток электронаў, калі б перад ім апынулася перашкода. Гэта азначае рассеянную дзейнасць, рассеянныя думкі, праблемы, якія немагчыма пралічыць, адсутнасць мэтанакіраванасці. У такога чалавека з 1000 наяўных адзінак 950, магчыма, былі б настолькі захопленыя інграмным банкам і настолькі скіраваныя ў бок супрацьдзеяння чалавеку, што ён бы праяўляў здольнасць
12. маньяк: чалавек, які пакутуе ад адной навязлівай ідэі альбо навязлівага інтарэсу.
13. Тарквемада: Томас дэ Тарквемада (1420 1498), першы вялікі інквізітар Іспаніі. Іспанская інквізіцыя, усталяваная пры Фердынандзе і Ізабэле ў 1478 годзе, была цэнтралізавана Тарквемадаю пасля яго прызначэння на пасаду вялікага інквізітара ў 1483 годзе. Ён заслужыў рэпутацыю (часткова заслужаную, часткова перабольшаную) вельмі жорсткага чалавека на працягу свайго кіраўніцтва іспанскай інквізіцыяй, якая, як лічыцца. нясе адказнасць за спаленне каля дзвюх тысяч чалавек між 1481 і 1504 гадамі.
14. Чынгіс-хан: (1162 1227) мангольскі заваёўнік большай часткі Азіі і ўсходняй Еўропы. Ён і яго войскі былі абсалютна бязлітасныя ў сваіх дзеяннях і, па звестках, забілі звыш мільёна чалавек толькі ў адным горадзе.
15. Аляксандр: Аляксандр III, вядомы як Аляксандр Вялікі (356 323 г. да н.э.); цар Македоніі (старажытнае царства, што знаходзілася на гэрыторыі сённяшняй Грэцыі і Югаславіі). .
дзейнічаць толькі на ўзроўні 50 адзінак. У кейсе Аляксандра, як можна дапусціць, манік быў накіраваны ў тым жа агульным напрамку, што і ягоныя фундаментальныя мэты. Ягоная фундаментальная мэта з’яўляецца моцным рэгулятарам; адбываецца так, што манік адпавядае ёй; чалавек з вялікімі здольнасцямі і асабістаю адвагаю атрымлівае ў сваё карыстанне праз інграму-манік 500 адзінак, верыць, што ён бог, ідзе і заваёўвае ўвесь вядомы на той час свет. Яго навучылі верыць, што ён бог, яго інграма-манік казала, што ён бог, і ўтрымлівала ў сабе холдэр. Аляксандр заваяваў свет і памёр у трыццаць тры гады. Ён мог утрымацца ў сваім маніку толькі да таго часу пакуль мог падпарадкоўвацца яму; калі яму больш немагчыма было падпарадкоўвацца, гэты манік, болып не будучы манікам, перамяніў ягоны вэйланс і праз боль прымусіў яго да бязладных дзеянняў. Інграму, атрыманую ад ягонай маці, Алімпіі, можна амаль прачытаць, нават і праз столькі гадоў. У ёй, пэўна, гаварылася. што ён будзе шчаслівым богам, які заваюе свет, што ён павінен працягваць заваяванні, што ён павінен заўсёды імкнуцца вышэй і вышэй. Гэта было, верагодна, нешта накшталт рытуальнай малітвы ягонай маці, якая была высокапастаўленаю жрыцаю Лесбаса'6 і, пэўна, атрымала нейкую траўму непасрэдна перад рытуалам.
Яна ненавідзела свайго мужа, Філіпа'7. Сын, які заваюе ўсё, быў помстаю яму. Аляксандр, верагодна, мог мець пяцьдзесят ці сто такіх “спрыяльных” інграм, утрапёных маленняў жанчыны, якая была дастаткова абераваная, каб учыніць забойства. Такім чынам, можна дапусціць, што ён заваёўваў, пакуль не сталася так, што ён не змог больш забяспечыць дастаўку прыпасаў для заваяванняў. У гэты момант ён, канешне ж, не змог больш падпарадкоўвацца інграме, і яна накінулася на яго ўсёй сілаю болю. Інграмы дыктавалі: атакуй, каб заваяваць', і яны навязвалі гэтую каманду пры дапамозе болю; як толькі заваяванне стала немагчымым, боль атакаваў Аляксандра. Ён аднойчы ўсвядоміў, што памірае, і
16. Лесбас: грэчаскі востраў у Эгейскім моры. Слова лесбіянскі паходзіць ад імя гэтага вострава, ад эратызму і гомасексуальнасці, што прыпісваліся Сафо (старажытнай грэчаскай паэтцы з Лесбаса) і яе паслядоўніцам.
17. Філіп: Філіп II (382 336), цар Македоніі, бацька Аляксандра Вялікага.
памёр на працягу тыдня, на вяршыні сваёй магутнасці. Такім з’яўляецца дзеянне фразы-маніка ў інграме, калі разглядаць яго на прыкладзе вельмі вялікага маштабу.
Цяпер уявім сабе, што Аляксандр стаў бы клірам, і быў бы праціўнікам бацькі толькі дзякуючы выхаванню, а маці б прасіла, каб ён заваяваў увесь свет, толькі ў малітвах, а не ў інграмах. Вынік: калі б у яго была на гэта дастатковая і рацыянальная прычына, ён відавочна быў бы здольны заваяваць увесь свет, і ў восемдзесят гадоў, зусім верагодна, быў бы жывы і цешыўся ўсім гэтым. Чаму мы можам так палічыць?
КНІГІ ОНЛАЙН
