Байрам № 2 і № 3

Байрам № 2 і № 3

44.77 МБ
Мова родная I Апорай ты была мне зЛусягды, Я з табой адчуў з маленства подых радасйі й бяды.
Мова родная I Табою я маліўся першь» раз.
Бояухна, даруй матулі, бапьку, мне, памілуй нас ’
3 татарскай пераклау Рыгор Баралулін
22. красавіка .1991 г..
- 77 -
К БОІУ
Кмк долгп мане ііролооь брздать, нокать, Чтоб веру HbuW'H вн^вь прннять.
Я с дэтотва от свонх от’рвана была
М Beta в Бога ®о мне почтя что умерла.
Но Бог не дал её совсем забыть й в мслях у меня она ооталаоь жмть. Мэжтву в детства Аль-Фаткха
Іне вечером чятала моя мама Фатнма.
Поэтому, 0 Бог-Аллах, ты кязнь мне дал.
М как шайтан бы нн хотел, её он не забоал.
й Воемогушй чрез тагарку Нагяду
Тн знсвь прнвёл меня к яароду моен»у.
К обшенью о нашймя лпдьмп
іАы опбяраемся я в гореотные, н в рад ;тные днй ■ 'жтвн на ообранлях чнгаем, яэучаем овой язык, В намазе прек Тпбой свой іш^^лпняем жк.
Н пр'счм, 0 Ал/m, о Воемогупмй наш He п ктдей нас в этг т трудннй чао.
'4 спелай тнк, ть б гусульмана ноеЙ плаяаты Быля еданнм пламенем с< тчтн.
- 78 ~ СЕЛЙМУ ХЛЗШЕВЙЧУ
Я потомж крымокйх ханов й отепнлй п^лння горькой. Голж кровй тех уланов, Чт^ в Л’пве сряжялйоь бойко.
Я наоледнйк мурз татарокпх Н боколж тльокой шляхты, Правнук воадняков боярскнх На эаотавах нёсжх вахту.
Шеоть веков жпву я долгнх На земле Лйтвн родамой: Здеоь мой дом — мой бесег Волтй П далёкнй берег Крнма...
'	XX
X
Поезда, поезла, уходяже вдаль, Уеэжяете вы — остаетоя печаль,
Уезжаете вн п увозйте всё —
Воё, чт^ бшг npGKpacH", чтп было мп§.
Воё, что бялп.мжм — не вернуть, ве вернуть, Воё уехал^ с вам^ в далётЯ ваш путь...
- 79 -х х X
Дождь капал на моп вукн, 0 модх рук падал на землю, На земле собпрался в пучейкя, Ручейкч неслноь к векам, Рекя отвем^лноь к мпсю, Mr'De катдло волны к океану, Океан поднял взгляд к вселенной... А Доядь всё падал на мон пукк, А океан всё смотрел на воеленнув...
X X X
Однажды мы ехалн на автобусе. Довога была дслгой м уто-мтельной. Мы вьеажалн в бввёзовую воіду. Девввья по обенм отпвонам ддюгя внтянулясь в стоуну д началн быотпо мелькать. Онч так долго тянулнсь п пеотоеля певед глазамч, что мне воказалось, будто бевёзы — зто мон юды, а мчвшйоя авто-бус — сама ждзнь.
Я невольно тдумал: Ляшь автобуо мвнует эту рошнпу я чотовмптоя дальше, как тотчас оборвется мсл яязнь н я оста-нусь лежать у іюследней берёзы на вкду у неба.
А впддтель на каадой оота'-пвке воё будет бпать новых паооажрф, онпва будвт нг'езжать тівд... Н-так без конна..
- 80 -
WIELKI TURAN
Plonqce slonca Turanu Czern eienia i brqz cial blysk szabli bunczuka deszcz
G.wiazdo Turanu slona kobieto Azji duchy przodkow wychodza z b^bna i piszczalki
Jezdzcy zblizaj$ si^ do meczetu Skrzypi wiatr mi^dzy deskami dziewczyna zbiiza br^zowe cialo kropla deszczu na wloczni
W pyle i kurzu dojezdzam do Kruszynian
drobna cz^stka Wiecznego Turanu powyrzucalem wszystkie kobiety chociaz ich ciala fascynowaly mnie jadlem je i pilem a one tak gorliwie umieraly we mnie w snach traktowai je jez'dziec z bunczukiem a byh jak trawa na wiosn^ radosnie chlon^ly deszcz a woda z ich cial splywala w sypki piasek
- 81 -
MISTYKA WSPOMNIEN
<
Coz jest ojczyzng Tatarow?
Podlaski krajobraz dworek kresowy
Ksigzka z arabskimi literami kryj^ca deszcz i raj
Przypcwiesci Salomona i odlegly
Wschod
Przechodzq nieme szeptane przez wargi podlaski piach
MISTYKA WSPOMNIEN (П)
N ionic sg ksiQgi Tatarow
A ich kobiety odchodzg bez wojownikow
Nie ma juz ognisk dymow
i zasciankow
Dotgd cisza
• przeszukuje demy ubrania
podlaski piach
- 82 -
WIATR OD KIPCZAKU
Ja, pielgrzym polskiego Islamu wladyka bezprzestrzennego krolewstwa, zwalczylem w swoich poematach czas i przestrzen
A Dzalaluddin Rumi
Wiliam Blake i Czyngis-chan i wszystkie ordy mojej pamieci
z tetentem koni jekiem palonych traw
sluchaja Jedynego Fletu wyobrazni
Tatarzy z kobietami i konmi ida przcz Karpaty tatarska czata na Horyniu
Tajemnica
Orientu
- 83 -
MELANCHOLIA
Jestem Tatarem. Ostry powiew stepu Twarz mojq piesei. A moja ojczyzna mieszka w rycinie starego meczetu, w miescie Wilnie.
Moja zona bezbrzeznosc slowianskq podaje mi na srebrze a jej ryce pachnq Czarnoziemem Budziaku pragnieniem miejskiego azjaty. na deszczu i wietrze slucham glosu przodkow.
MESJANIZM STEPOW
Kiody kazdego dnia rano atakuje mnie qqdzienno^ ‘ Tb°H in^’e kazda z rzeezy ktora moja jest Kiedy nienawisc i tQsknota szarpia splot sloneczny Kiedy brak nadziei i wqtpliwosci "ik oszalale ZwierzQta wgryzaja st? w to co kiedys byh moja dusza, a rozpacz i samotnosc ehwytajq mnie za gardlo i kiedy wiern, ze ten dzien moze bye moim kolejnym Waterloo i kiedy robi^ wszystko aby ciyka przestaia bye punktern odniesienia a st ala sic; podstawa, ki(dy rzeczywistosd staje sie wscieklym zwierz^ciem,'ktore trzeba zabic by zye — nagl< r ost^puje sic wewnQtrzna przestrzen w ciszy w skwarze lata slychac >™ty^nq muzyke flow w bakkie Wewn