• Газеты, часопісы і г.д.
  • Кароткая граматыка лацінскай мовы

    Кароткая граматыка лацінскай мовы


    Выдавец: Радыёла-плюс
    Памер: 120с.
    Мінск 2008
    16.14 МБ
    per vim — сілаю
    per legatos (rem administravit) — праз легатаў
    17.
    pone —
    за, ззаду
    pone castra — за табарам pone tergum (manus vincire) — за спінаю
    
    
    18.
    post —
    за, пасля
    post flumen — за ракою
    post mortem — пасля смерці post annum — праз год
    post hominum memoriam — на людской памяці, як памятаюць людзі post verbum arma (ponere) — зброю (ставіць) ніжэй
    за слова
    19.
    praeter — міма, паўз, апроч
    praeter urbem — паўз места
    
    praeter paucos — апроч некаторых praeter opinionem — насуперак чаканню praeter omnes (lauda­re) — больш заўсіх praeter modum — звыш меры
    20.
    prope — блізка (да), паблізу, амаль
    prope murum — блізка да муру, побач з мурам
    prope lucem — на досвітку
    prope seditionem (ventum est) — амаль да бунту
    21.
    propter — блізка, паблізу, з прычыны, з-за
    propter flumen — паблізу ракі
    —
    propter morbum — з прычыны хваробы propter metum — з-за страху
    22.
    secundum — следам, пасля, за, удоўж, па; згодна з, паводле
    secundum flumen — удоўж ракі, па рацэ
    secundum ludos — пасля гульняў
    secundum naturam (vivere) — згодна 3 прыродаю
    23.
    supra —
    над, на
    supra caput — над галавою supra terram (mare est) — на (паверхні) зямлі
    supra hanc memoriam — перад гэтаіі эпохаю
    supra bellum — перад вайною
    supra vires — праз сілу supra quinque milia — звыш пяці тысячаў
    24.
    trans — праз, цераз, за
    trans mare (currere) — цераз / за мора trans Rhenum (incolunt) — за Рэйнам
    
    
    25.
    ultra —
    з таго боку, за, па-за
    ultra montem — з таго боку гары, за гарою
    ultra Idus — па-за Ідамі, не ў час Ідаў ultra octo annos — больш за восем гадоў ultra decimum annum — дзесяць гадоў таму
    
    ГІрыназоўнікі з адкладным склонам
    Praepositiones cum ablativo
    Прыназоўнік
    Месца
    Час
    Пераноснае значэнне
    1.
    ab, a, abs —
    ад, з
    ab urbe (proficisci) — ад места a rege (venire) — ад караля
    ab oriente — ад /з усходу, наўсходзе
    ab hora sexta — ад шостай гадзіны a prima pueritia — з ранняга дзяцінства
    a pueris diligitur (указвае на дзеючую асобу) — яго любяць дзеці
    abs te cognovi — даведаўся ад цябе
    2.
    coram —у прысутнасці, перад
    coram te —у тваёй прысутнасці, перад табою
    
    
    3.
    cum —
    (разам) з
    
    cum prima luce — з першым святлом, на досвітку
    cum amico (venire) — з сябрам cum hostibus (pug­nare) — 3 ворагамі cum magna voluptate — 3 вялікім зада-
    вальненнем
    4.
    de — з (зверху ўніз), ад
    de muro (sedeicere) — змуру
    de die —удзень de media nocte — сярод ночы
    de agricultura (scribere) — npa земляробства de plebe (homo) — злюду
    de imperio (dimicare) — заўладу
    5.
    ex, е — з, вонкі
    ex urbe (venit) — з места
    e silva — злесу ex equo (desilire) — з каня
    ex eo tempore —
    3 таго часу
    diem ex die — з дня на дзень
    ex auro signum — знак з золата
    e multis unus — адзін
    3 многіх
    ex foedere — паводле дамовы
    6.
    prae — перад, спераду
    prae se (ferre) — перад сабою
    
    prae lacrimis — ад / з-за слёзаў prae me (dives)—y параўнанні ca мною
    7.
    pro — перад, за, замест
    pro portis (esse) — перад варотамі
    
    pro patria (mori) — за бацькаўшчыну pro praetore (legatus) — замест прэтара pro tempore —y адпаведнасці з часам
    8.
    sine — без
    —
    —
    sine liberis — без дзяцей sine spe — без надзеі
    Прыназоўнікі з вінавальным і адкладным склонамі
    Praepositiones cum accusativo et ablativo
    Гэтыя прыназоўнікі спалучаюцца з accusativus, калі адказваюць на пытанне quo? — куды?, альбо з ablativus, калі адказваюць на пытанне ubi? — дзе?
    Прыназоўнік
    Месца
    Час
    Пераноснае значэнне
    in —
    у, Нй
    Асс.
    (quo?)
    АЫ.
    (ubi?)
    in urbem (venire) — уместа (прыходзіць)
    in urbe (esse) —y месце (быць)
    in posterum diem — на наступны дзень
    bis in die — двойчы ў дзень
    in parentes (amor) — да бацькоў (любоў)
    in periculo (esse) — y небяспецы (быць)
    sub —
    пад
    Асс.
    (quo?)
    АЫ.
    (ubi?)
    sub montem (succedere) — пад гару (падыйсці)
    sub monte (іасёге) — пад гарою (ляжаць)
    sub vesperum — пад вечар
    sub bruma — падчас зімняга сонцастаяння
    sub potestatem (redigere) — пад уладу (узяць) sub potestate (esse) — падуладаю (быі{ь)
    super
    — над, на
    Асс.
    (quo?)
    АЫ.
    (ubi?)
    super aspidem (assidere) — на змяю (сесуі)
    super cervice (gladius pendet) — над каркам (вісіць меч)
    
    super quadraginta — звыш сарака
    super aliqua re (scribere) — npa штосьці (пісаць)
    ЗЛУЧНІК CONIUNCTIO
    Злучнікі гэта службовыя словы, якія звязваюць між сабою члены сказу, часткі складанага сказу і сказы. Паводле сінтаксічнай ролі злучнікі падзяляюцца на злучальныя (coordinativae) і падпарадкавальныя (subordinativae).
    Злучальныя злучнікі Coniunctiones coordinativae
    Падзяляюцца на:
    1.	спалучальныя copulativae: злучаюць між сабой два элементы.
    et, atque, ac (толькі перад зычным, апрача h), -que (энклітычная часціца, якая ставіцца ў канцы наступнага слова)
    i, ды
    etiam, quoque (ставіцца пасля слова, да якога адносіцца)
    таксама, да таго ж
    neque, nec, neve, neu
    не, і не, таксама не
    ne... quidem
    нават не
    2.	раздзяляльныя disiunctTvae: раздзяляюць два элементы, выключаючы адзін з іх.
    aut (выбар выключальны)
    альбо
    vel (выбар уключальны, факультатыўны)
    ні
    sive, seu
    альбо калі, альбо
    -ve (энклітычная часціца, прыядноўваецца да канца слова)
    альбо; і, таксама
    3. супраціўныя adversativae: супрацьпастаўляюць два элементы.
    sed, verum
    але, a
    at, atqui
    аднак, ж(а), i ўсё ж
    ast
    з іншага боку, наадварот
    autem, vero (ставяцца пасля слова)
    але, а, ж(а), усё ж
    tamen, attamen
    усё ж (такі), аднак
    ceterum
    зрэшты, але
    immo, immo vero
    наадварот, зусім не
    quin, quin etiam
    наадварот, а нават
    quamquam, etsi, tametsi
    хаця, хоць бы, нават калі, калі б, нягледзячы на
    4.	тлумачальныя прычынныя causales declarativae: тлумачаць альбо падаюць прычыну чагосьці.
    nam, namque, etenim (ставяцца звычайна на пачатку выразу ці сказу)
    бо, сапраўды, менавіта, затое
    enim (ставіцца пасля слова)
    бо, ж(а); сапраўды, менавіта
    5.	абагульняльныя | заключныя concluslvae: абагульняюць, падводзяць вынік таму, што сказана.
    itaque
    такім чынам, вось жа, дык вось
    ergo (ставіцца звычайна пасля слова)
    значыць, такім чынам, вось жа;
    (а) таму
    igitur (ставіцца звычайна пасля слова)
    тады, у такім выпадку; такім чынам, вось жа
    proinde
    таму, такім чынам
    ideo, idcirco, propterea
    таму, з гэтай прычыны, дзеля гэтага
    quare (qua re), quamobrem, quocirca
    чаму, якім чынам, дзеля чаго, з якой прычыны, з-за чаго
    6.	абмежавальныя limitativae: акрэсліваюць факт ці меркаванне.
    quidem (ставіцца пасля слова)
    сапраўды, прынамсі, менавіта, ж(а)
    equidem
    сапраўды, ж(а), пэўна
    7.	суадносныя correlatTvae: ставяць у адносіны два ці больш элементаў.
    et... et
    i... i, як... (гэ)так i
    cum... tum
    як... так, не толькі... але i
    et... neque
    з аднаго боку... але з іншага не
    modo... modo
    то... то
    nec... nec (neque... neque)
    ні... ні
    neque (nec)... et
    з аднаго боку не... але з іншага
    non modo... sed
    не толькі... але
    non modo... sed etiam
    не толькі... але і
    nunc... nunc
    то... то
    non solum... sed
    не толькі... але
    non solum... sed etiam
    не толькі... але і
    non tantum... sed etiam
    не толькі... але і
    tum... tum
    то... то
    Падпарадкавальныя злучнікі
    Coniunctiones subordinatTvae
    Падпарадкавальныя злучнікі могуць быць:
    1.	мэтавыя finales: уводзяць даданыя сказы мэты.
    ut, quo
    каб, дзеля таго каб
    ne
    каб не
    neve, neu
    і каб не
    2.	выніковыя consecutlvae: уводзяць даданыя сказы выніку.
    ut
    (так) што
    ut non
    (так) што не
    3. прычынныя causales: уводзяць даданыя сказы прычыны.
    quod, quia, quoniam
    таму, бо
    quando, quandoquidem
    бо, паколькі, як толькі, раз
    siquidem
    калі сапраўды, калі толькі, бо
    cum
    бо, паколькі, таму
    4. часавыя temporales: уводзяць даданыя сказы часу.
    cum
    калі
    dum, donec, quoad quamdiu
    пакуль, да таго часу пакуль
    ubi, ubi primum, ut, ut pri­mum, cum primum
    як толькі
    simul, simul ac, simul atque
    як толькі
    antequam, priusquam
    перш чым, раней чым
    postquam
    пасля таго як
    5. умоўныя conditionales: уводзяць даданыя ўмоўныя сказы.
    si
    калі
    nisi, ni, si non
    калі не
    sin, sin autem, si minus
    калі ж, а калі, але калі, калі ж не, у адваротным выпадку
    nisi forte, nisi vero
    калі толькі не, хіба толькі
    si quidem
    калі сапраўды, калі нават
    dummodo, dum modo
    толькі б, абы толькі
    dummodo ne, dum ne
    толькі б не, абы толькі не
    6. уступальныя concessivae: уводзяць даданыя сказы уступкі.
    quamquam, quamvis, licet
    хоць, як бы ні, няхай
    etsi, tametsi, etiamsi
    хаця б нават, нават калі
    cum, ut
    хоць, няхай
    7.	параўнальныя comparativae: уводзяць даданыя параўнальныя сказы.
    ut, sicut, velut, tamquam
    як, (гэ)такяк
    tamquam (si), quasi, proinde
    усё роўна як, быццам, накшталт, гэтак жа
    ut si, velut si, proinde (perin­de) ac si
    як бы, нібы, нібыта, быццам
    ВЫКЛІЧНІК INTERIECTIO
    Выклічнікі гэта нязменныя словы, якія выражаюць розныя пачуцці і пабуджэнні, не называючы іх, альбо спрабуюць перадаць розныя гукі.
    Падзяляюцца на дзве групы: уласцівыя (propriae), якія могуць ужываццатолькі як выклічнікі, і неўласцівыя (impropriae), якія могуць выкарыстоўваюцца як выклічнікі, але з’яўляюцца іншымі часцінамі мовы.
    1.	Propriae
    Ужываюцца для выказвання:
    1)	агульных пачуццяў (болю, смутку, радасці, здзіўлення ды інш.) a (ah), ha, io, 6, oh — a! ax! o! ox!
    2)	радасці: evoe, euhoe — слава! жыве! выдатна!
    3)	смеху: hahahae, hahae — ха-ха! ха-ха-ха!
    4)	болю, смутку: ai, au, heu, eheu, ei, hei — ай! вой! авохці! бяда!
    5)	абурэння ці іроніі: aha, hui, pro, proh — ого! o! ox! ax! ну-ну!
    6)	здзіўлення ці збянтэжанасці: attat(ae), babae, hem, ehem, pro, vah — ax! ox! гм! хм! вось як! ды ну!
    7)	пагрозы: vae (з dat.) — бяда! гора!
    8)	заахвочвання ці іроніі: eia, heia — ну! ану! давай! смялей!
    9)	звароту, закліку: heus — гэй!
    8)	патрабавання цішыні: st — пст! ціха!
    2.	Impropriae
    1)	abi, abite — прэч! ідзі(це) прэч!
    2)	age, agedum, agite — ну! ану! давай(це)!
    3)	bene, recte — добра! слушна!
    4)	praeclare — выдатна! цудоўна!
    5)	fu, fufae — фу! фэ!
    6)	malum, nefas — дрэнь справа! ліха на яго! жах! сорам!
    7)	ecastor, mecastor — на Кастара! клянуся Кастарам!
    8)	edepol, pol — на Полюкса! клянуся Полюксам!
    9)	herciiles, hercdle, hercle, meherciiles, meherciile, mehercle — на Геркулеса! клянуся Геркулесам!