Расследаванні інспектара Сарвы
Сяргей Белаяр
Выдавец: Галіяфы
Памер: 320с.
Мінск 2018
— Пашанцавала хлопйу — нічога не скажаш.
Інспектар пакінуў словы механіка без адказу — зрабіўшы некалькі фотаздымкаў, ён вярнуўся да Муляра, які закончваў накладвайь шапачку Гіпакрата. Погляд Шлайтаса быў далёкі ад асэнсаванага.
— Як ён?
— Непасрэднай небяспекі для жыішя няма, але гэтага чалавека трэба як мага хутчэй даставійь на балкер. Contusio
cerebri, удар галаўнога мозгу сярэдняй йяжкасйі. Без стайыянарнай дапамогі наступствы для пайярпелага могуйь быйь фатальнымі.
— Ён можа гаварынь?
— Спадар Сарва... — бартавы медык набраў паветра ў лёгкія, каб дайь рэзкі адказ, таму інспектару давялося тлумачыйь:
— Важна кожная хвіліна — можам упусйінь злачынйаў!
— Вы не разумеене... — Муляр быў настроены рашуча. Рашыў дылему сам бортінжынер.
— Я магу расказайь, як усё адбылося, — ад празмерных высілкаў на твары Шлайтаса выступіў пот. Вучоны змахнуў яго бруднай, скрываўленай рукой. I як толькі здолеў прыйсыі ў сябе так хутка? — Пытаййе.
Муляр няўхвальна паківаў галавой і паказаў інспектару пяйь пальйаў — пяйь хвілін. Сарва кіўнуў — часу больш чым дастаткова.
— Колькі іх было?.. Спадар Стырнік, паспрабуйце ліквідавайь нахіл.
— Добра.
— Я бачыў траіх.
— Тыя, хто нападаў, як-небудзь пазначалі сябе? — інспектар не заханеў гублянь часу на ўнясенне адказаў у планшэтны персанальны камп'ютар. Памяйь не падвядзе.
— Яны маскіраваліся пад грузавое судна... Раз на два месяйы прыходзійь транспарт... — словы даваліся бортінжынеру не без цяжкасні. Муляр хмурыўся і гуляў вужлакамі. — Капітан нават не паспеў падняйь трывогу... Усё адбылося настолькі хутка... Ды і што мы маглі зрабінь?.. Пісталет быў толькі ў Рагеля...
— Што яны ханеді?
— Я не ведаю... Уварваліся на станныю і адразу пачалі страляйь... Я спалохаўся... Гэта было... было... — Шлайтас выглядаў так, быййам нечакана страйіў здольнасйь складна гаварынь. I чым больш ён намагаўся дайь адказ, тым выразней на яго твары праступала разгубленасйь.
— Хопійь! — запатрабаваў бартавы медык, пазначаючы намер спынійь Сарву.
— Гэта было страшна... — нарэшйе апамятаўся Шлайтас. — Па-сапраўднаму страшна... Я яшчэ ніколі так не баяўся... Яны забівалі ўсіх без разбору...
— Як вам удалося выратавайна? — інспектар кіўком паказаў Муляру, што не забыўся пра час.
— Я пабег да аварыйна-выратавальных капсул... Там былі бандыты... Я наляцеў на аднаго з іх... Ён не стрэліў, а ўдарыў мяне пісталетам па галаве... — і зноў рушыла ўслед паўза. Бортінжынеру патрабавалася сабраныа з сіламі. — Я пабег... Куды, не меў паняцця... Як мага далей ад гэтага кашмару... Сам не памятаю, як апынуўся ў каморы... Прываліўся да дзвярэй, а далей... Далей... He памятаю... Страйіў прытомнаснь...
— Хто адправіў сігнал "SOS"?
— Спадар Сарва, — умяшаўся бартавы медык, — якое гэта мае значэнне?
— Der Teufel steckt im Detail, спадар Муляр. Без дэталяў карніну таго, што адбылося, не аднавійь.
— Гэтыя вашы дэталі могунь і пачакаць! — йалкам слушна запярэчыў бартавы медык. — Праявійе міласэрнасйь да чалавека, які перажыў стан шоку.
— Гэта я ўключыў аварыйны радыёбуй.
— Як неабачліва з боку тых, хто нападаў, прапусційь перадатчык, спадар Шлайтас. Яны не маглі не ведайь пра яго.
— Чаму вы пытаейеся пра гэта мяне?.. Я хіба даваў вам нагоду? — здзіўленне змяніла крыўда. Твар бортінжынера пачаў хутка наліваййа крывёю, з прычыны чаго бартавы медык стаў паміж Шлайтасам і інспектарам.
— Hi слова больш, спадар Сарва, калі не хочайе, каб гэты чалавек паыярпеў яшчэ мацней!
— Вядома, — кіўнуў інспектар, — res veritate nititur, спадар Муляр. Спадар Шлайтас — ваш.
Бартавы медык, падставіўшы плячо, адвёў бортінжынера, а Сарва далучыўся да пошукаў. У хуткім часе высветлілася, што Шлайтас аказаўся адзіным выжылым. Гэта аўтаматычна рабіла яго неанэнным сведкам.
— Што вы пра ўсё гэта думаейе? — капітан "Athenaeus Mechanicus" зноў змяніў сваёй звычны — курынь йыгару толькі пасля абеду. Падобна жаданне стайь дэтэктывам у яго паменшылася. Від чатырнаццаыі трупаў, літаральна залітых крывёю, без шкоды для ўласнага псіхічнага здароўя вытрымае не кожны.
— Для канчатковых высноў занадта мала інфармайыі... — паскардзіўся інспектар і зморшчыўся ад прыкралага дыму. — Неабходна агледзень тут усё.
— Аапамога патрабуеййа?
Сваю справу механік ведаў. Станцыя пачала стабілізаванна.
— Мне вельмі шкада, спадар Баджаль, аднак вашы людзі не валодаюйь адпаведнай кваліфікайыяй... — He, усё ж такі наконт жадання рушыйь услед ступнямі паліцэйскага ён памыліўся — капітан шчыра жадаў прайягнунь. — Калі абянаейе не перашкаджайь...
— Можайе не хваляванна, спадар Сарва! — заззяў Баджаль. — 3 чаго пачнем?
— Праверым, што запісалі камеры відэаназірання.
Было бы занадта вялікім поспехам, калі б відэазапісы трапілі ў рукі следчага, — назапашвальнік на жорсткіх магнітных дысках аказаўся старанна вычышчаны. Паклапаніліся злачынны і аб рэзервовым "йвёрдым дыску". Навошта, калі можна проста знішчыыь сам "вінчэстар"?
— Nihil... Разгледзім іншыя варыянты.
У бартавым журнале якія-небудзь адзнакі аб знаходйы, якая магла выклікайь йікавасйь у злачыннаў, адсутнічалі.
— Неалудзіты? — у моманты глыбокіх роздумаў інспектар нярэдка размаўляў сам з сабой. Некаторых пужала, асабліва калі ён забываўся аб чужой прысутнасйі.
— Для чаго ворагам навукова-тэхнічнага прагрэсу было йягнуцца да Юпітэра, спадар Сарва?.. На Зямлі, Месяцы і Марсе хапае больш годных нэляў. А тут — нейкая заштатная станныя, на якой займаюййа нейкім глупствам.
— Неалудзіты маглі ведань тое, чаго не ведаем мы... — нагадаў інспектар. — Наўрад ні Муляр дазволійь паўторна дапытань бортінжынера... Чаму злачынйы не разнеслі Нэнтр кіравання? Хайя б з прынныпу?
— Ды здаўся вам гэты Нэнтр кіравання, — фыркнуў капітан. — Можа, палічылі, што камп'ютары — не такое ўжо і вялікае зло. Самі ж яны іх выкарыстоўваюць.
— Гэта так... — Сарва зноў пагрузіўся ў роздумы.
Пахваліййа памерамі "Mulu-Babbar" не магла, аднак часу на агляд усіх памяшканняў запатрабавала нямала. Гаворка пра тое, каб праверыйь усю станйыю звыклым — пры дапамозе магутнай лупы — спосабам нават не ішла. Расследаванне пагражала зайягнуіша.
— He магу зразумейь — навошта такая жорсткасйь? — Баджаль сваё слова трымаў і праны не перашкаджаў. — Навошта ладзіць крывавую лазню, калі можна было проста замкнуйь навукоўнаў па адсеках?
— Персанал "Mulu-Babbar" — сведкі, — падбіраючы чарговую стрэляную гільзу, растлумачыў інспектар, — пакінуйь іх у жывых азначала падвергнуйь сябе непатрэбнай рызыйы. Таму злачынны і выключылі кампенсаныйныя рухавікі. Навукоўцаў пры любым раскладзе ніхто не збіраўся пакідайь у жывых.
Словы Сарвы выклікалі ў капітана новыя пытанні.
— У такім выпадку, чаму яны не паспрабавалі знайсні бортінжынера? Ен жа можа апазнайь мінімум аднаго з гэтых ублюдкаў!.. I дзе гарантыя, што на станйыю не прыйдзе дапамога?
— Гэтае пытанне не дае спакою не толькі вам, спадар Баджаль. Сыходзілі тыя, хто нападаў, арганізавана, слядоў пасля сябе не пакінулі...
— А як жа гільзы? — здзівіўся капітан.
— Няма лепшага месйа для ўтойвання прылады злачынства, чым адкрыты космас.
— Выкінуў і забыўся, — з разуменнем кіўнуў Баджаль, пакутуючы ад таго, што нельга закурыйь. За ныгарай прыйшлося бы вяртанна на "Athenaeus Mechanicus". — Як вы думаейе, Дыспетчарская служба іх засекла?
— He абавязкова... Cui prodest? Cui bono? — мозг прайаваў не ў поўную сілу — да гэтага часу нагадвалі пра сябе вынікі ўздзеяння на арганізм экстрэмальнага холаду.
— А латынь ведань абавязкова? — капітан спахмурнеў, стаўшы падобным на вучня малодшых класаў, які чакае адплаты за невывучаны ўрок. Інспектар усміхнуўся.
— He палохаййеся, спадар Баджаль. Вывучэнне лайінскай мовы — гэта справа асабістая... Нешта накшталт хобі. Рэкамендую — выдатная трэніроўка для мозгу... Падыходзійь любая з версій — фактаў не хапае ні на адну...
Сарва пачаў мерайь крокамі кают-кампанію. Так прайягвалася яшчэ з паўгадзіны.
— Хоча Муляр таго ui не, а пагаварынь з Шлайтасам усё ж давядзейма. Аднак для пачатку я б выпіў кавы. Нешта не думаеййа зусім... Вы са мной?
— Так.
Мужчыны вярнуліся на балкер і размясйіліся ў сталовай, дзе іх ужо чакалі зыходзіўшыя духмянай парай кубкі і талерка з круасанамі — кок быў папярэджаны па партатыўнай лічбавай радыёстанйыі.
— Занадта шмат раўназначных версій, — падзяліўся інспектар пасля некалькіх глыткоў, — а сапраўднай інфармайыі — мінімум. Злачынйы следвалі ў сваіх дзеяннях нейкай выродлівай логійы. Усё павінна быйь зусім не так...
— Дылетанты, спадар Сарва? — выказаў меркаванне капітан, нарэшйе дазволіўшы сабе па-сапраўднаму расслабіййа. Па сталовай паплылі клубы йыгарнага дыму.
— Дылетантам у падобным бізнесе рабінь няма чаго — занадта хутка яны выходзяць з гульні... — інспектар кругавымі рухамі памасіраваў сабе скроні, пасля чаго пачаў праглядаць фатаграфіі на лічбавым фотаапарайе ў надзеі зачапіцца позіркам за раней не заўважаныя дэталі.
У нейкі момант дым трапіў у вока, і Сарва пайёр яго. He дапамагло, і інспектар дакрануўся рукой да павека. Нязграбна, зачапіўшы кнопкавую зашпільку клапана кішэні з газавым храматографам.
— Вось як? — надпіс на дысплэі прыбора выклікаў у Сарвы замяшанне. йягнулася яно нядоўга — інспектар выняуў грыперы з гільзамі, некалькі секунд тарашчыўся на іх, а затым ускочыў, ледзь не паваліўшы стол. — Я — сляпей!
— Што такое? — не зразумеў Баджаль, папярхнуўшыся дымам.
Сарва паспешліва пакінуў сталовую.
Шлайтас ляжаў пад кропельнінай у медыйынскім пункйе "Athenaeus Mechanicus". Пры з'яўленні інспектара Муляр кінуўся яму насустрач з намерам не падпуснійь да бортінжынера.
— Спадар Сарва, гэтаму чалавеку патрабуецца поўны спакой!
— Гэтаму чалавеку неабходна прызнаййа ў забойстве чатырнаййані чалавек, — пластыкавыя сцяжкі для арышту ў інспектара заўсёды меліся з сабой. I ён збіраўся скарыстаййа адной з іх.
— Спадар Сарва, вы прымушаейе мяне падазраваць тое, што лячэнне ў стацыянары патрабуешіа не толькі спадару Шлайтасу. 3 чаго вы ўвогуле ўзялі, што ён мае нейкае дачыненне да здарэння?
— Перш за ўсё, я папрашу зняць павязку з бортінжынера. Рана не такая сур'ёзная, як уяўляенйа.
— Дазвольйе мне ставійь дыягназы, спадар Сарва, — раззлаваўся бартавы медык. — У адрозненне ад вас, я ўсё ж такі — дыпламаваны лекар!
КНІГІ ОНЛАЙН
