Расследаванні інспектара Сарвы
Сяргей Белаяр
Выдавец: Галіяфы
Памер: 320с.
Мінск 2018
— Чаму не Астрапол?
— У Астрапол карпарайыя звяртаеййа выключна ў тых выпадках, калі не можа дайь рады ўласнымі сіламі, — ля "мыльнай бурбалкі", мабільнага атмасфернага шлюза з армаванай шматслаёвай палімернай плёнкі, нёс дзяжурства ўзброены ахоўнік. Каб прайсйі, патрабавалася прыкласйі пропуск да партатыўнага сканеру.
— Я павінен убачыйь усе лісты, — разборка завалаў пачалася даўно, дзякуючы чаму Сарва меў магчымасйь свабодна перамяшчаййа вакол рэактара. Тое, што ён не ўзляйеў у паветра, можна было лічыйь йудам ui няправільным разлікам выбуховага рэчыва.
Па меры руху па перыметры ромбаўсечанага ікасадодэкаэдра інспектар усё больш пераконваўся ў тым, што "прайаваў"
прафан. Спейыяліст ніколі б не дазволіў сабе такіх грубых памылак. Зразумела, што мэтай ставілася менавіта поўнае разбурэнне рэактара.
— А вось выкананне падкачала...
— Што? — Багніч яшчэ і сінхронна аддаваў распараджэнні рабочым. Мяркуючы па ўсім, кіраўнійтва "Інаваный будучыні" патрабавала аднавінь работы як мага хутчэй. I нядзіўна — грошы павінны прайаваць.
— Як вы айэньваейе верагоднасйь таго, што выбуховае рэчыва магло трапіць на станцыю звонку?
— Як нулявую, — упэўнена заявіў галоўны інжынер.
— У якім стане знаходзяйна нелы, спадар Багніч? — дэфармаваны корпус таннага электроннага гадзінніка з аплаўленым абломкам папружкі быў акуратна змешчаны ў грыпер.
— Hi адзін з загінулых і параненых да дыверсіі не датычны — мы праверылі ўсіх іх на прадмет наяўнасні часйій выбуховага рэчыва на скурных покрывах.
— Аналагічную працэдуру варта правесйі ў дачыненні да ўсяго персаналу — людзей, андроідаў і кібернетычных арганізмаў, — тонам, што не йерпінь пярэчанняў, загадаў Сарва.
— Ужо выконваеййа.
— Запісы з камер відэаназірання праверылі?
— У першую чаргу. Пуста. Хтосыаі залез у камп'ютар Службы бяспекі. Пакуль што аднавіць відэафайлы не атрымліваешіа.
Інспектар наблізіўся да эпійэнтра і выйягнуў газавы храматограф, а затым стаў па міліметры абследаваць абломкі керамічнага бетону. Аварыйная абарона рэактара спрайавала ў штатным рэжыме.
— Нельга выключыйь таго, што злачынцу маглі спудзійь, не дазволіўшы завяршыць пачатае... Спадар Багніч, прыгатуййе спіс асоб, якія маюнь допуск да аміячнай салетры і карыстаюййа SolaroL Таксама мне неабходны самы падрабязны спіс тых, хто валодае правам свабоднага праходу да рэактара.
— Аобра, спадар Сарва.
— Хто-небудзь з дзяжурнай змены аховы ў стане давайь паказанні? — прафан, але справу сваю ведаў.
— На жаль, усе загінулі. Пагаварыйь вы зможайе толькі з начальнікам варты. Падчас выбуху ён правяраў пасты.
Пераканаўшыся ў тым, што "Фрыдрых Вільгельм Бесэль-П" не падвяргаўся нападу звонку, інспектар пакінуў месйа здарэння. Пакуль галоўны інжынер аддаваў загады, Сарва ўнёс новыя даныя ў планшэтны персанальны камп'ютар.
— Вы хайелі бачыць мяне, спадар інспектар? — дастаткова было аднаго погляду на начальніка варты, каб зразумейь, што ён з'яўляеййа адстаўным афійэрам.
— Спадар Таус, вашы падначаленыя маглі здзейснійь службовае злачынства або дапусйійь халатнасйь?
— He, — начальнік варты без йяжкасйі вытрымаў позірк Сарвы.
— Тады як вы растлумачыйе тое, што выбуховае рэчыва апынулася ля ядзернага рэактара? Яно ж не магло трапійь туды само па сабе.
— Я зараз спрабую гэта высветлійь, — груз адказнасйі uicнуў. I ціснуў монна.
— Мяркую, пры прыёме дзяжурства нічога падазронага выяўлена не было?
— Аб'ект аховы кожны раз аглядаеййа самым дбайным чынам, спадар інспектар, — падстаў не верыйь словам начальніка варты ў Сарвы не было, але... Гэта самае "але" і вярэдзіла душу.
— Гэта ж ні грам, ні два, спадар Таус... Гаворка ідзе аб некалькіх кілаграмах выбуховага рэчыва. Калі казань пра тое, што закладка была не разовай, ахова станныі заслугоўвае нездавальняючай айэнкі... Ui "Iнавайыі будучыні" паскупіліся на аналізатары спектраметрыі іоннай рухомасйі, ядзерна-квадрупальнага рэзанансу і субміліметровыя сканеры?
Начальнік варты панурыўся. Абломкі спейыялізаванага абсталявання Сарва бачыў на ўласныя вочы.
— Ёсйь жа, у рэшйе рэшт, асабісты дагляд. Ні вы заняхайваене ім?.. Не?.. Да высвятлення абставін справы я вымушаны ўзяыь вас пад арышт, спадар Таус. Мне вельмі шкада.
— Гатовы панесйі пакаранне па ўсёй строгасйі закона! — Начальнік варты пранягнуў інспектару пісталет і здаў жэтон. Выглядаў Таус так, нібы страйіў некага з блізкіх сваякоў.
— Ui не занадта вы строга з ім? — запытаўся Багніч, калі начальніка варты павялі.
— Зусім не, спадар Багніч. Вам трэба было зрабійь гэта адразу пасля таго, як адбыўся выбух... 3 рэактарам апошнім часам ніякіх праблем не ўзнікала?
— Нічога такога... Тэхнічнае абслугоўванне — планавае. Ніякіх заўваг.
— А хто праводзіў тэхабслугоўванне?
— Брыгада Мешлы Вайса. Толькі яны зараз звонку.
— Папрасійе іх зайсйі да мяне, як толькі яны вызваляцца.
Зрухаў у рабойе з аднаўленнем даных не мелася, і таму Сарва заняўся лістамі. Для інспектара ўсе іх раздрукавалі на лазернай друкарыы. Псіхалагічныя тыпы, хойь і адрозніваліся адзін ад аднаго, усё ж валодалі адной агульнай рысай — нянавісйю да таго, чым займаліся на "Фрыдрыху Вільгельме Бесэле-ІГ.
Дзевяноста дзевяць прайэнтаў з'яўляліся ўсяго толькі пустымі пагрозамі — гэтыя лісты інспектар адклаў у бок. Пакінутаму аднаму быў нададзены максімум увагі, але выявінь якія-небудзь зачэпкі не ўдалося.
Брыгада Вайса складалася з двух чалавек і андроіда.
— Спадар Вайс, пры апошнім тэхнічным абслугоўванні рэактара вам нічога не здалося падазроным? Добра падумаййе, перш чым адказвайь.
— А чаго тут думапь? — здзівіўся брыгадзір. Нягдедзячы на ўсе намаганні, схавань паходжанне продкаў з "poor white trash" не ўдалося. — Хіба я правілаў не ведаю?.. Калі б што і заўважыў, абавязкова б паведаміў Службе бяспекі. Мне мая npaua — дарагая. He ханелася б странінь яе.
— А якіх палітычных поглядаў вы прытрымліваейеся?
— У гэтым свейе толькі грошы маюйь вагу — вось што я вам скажу, містэр.
— Вы дазволійе?
— Гэта што яшчэ за штука? — напружыўся Вайс.
— Газавы храматограф. Я правяду сілікагелевым алоўкам па вашых руках, каб пераканаййа ў тым, што вы не маейе дачынення да выбуху.
— Нас ужо правяралі... А гэта бяспечна, містэр?
— Вядома, спадар Вайс. Падстаў для турботы няма.
Другім Сарва выклікаў Дайкулу Карабу. У свае трынйань тры тэхнік недалёка сышоў ад йінэйджэра. I як толькі такі трапіў на станйыю?
— Я хайеў бы даведаййа пра ваша меркаванне з нагоды таго, што здарылася, спадар Караба.
— Мне гэта не йікава.
— Вось нават як? — інспектар не стаў хавайь здзіўлення. — Вы ледзь не загінулі, і нават не хочаые ведаць чаму?
— Усе там будзем! — з расхрыстанай на грудзях курткі Сарву ўсміхаўся чалавечы чэрап. Такая ж ідыёцкая ўсмешка з'явілася і на твары Карабы. — Memento more.
— Memento mori, — аўтаматычна паправіў інспектар, паморшчыўся ад дурной бравады. А тэхнік толькі адмахнуўся. Падобна на тое, што з гуманітарнай адукайыяй у яго меліся праблемы. — Як часта праводзіййа тэхнічнае абслугоўванне?
— Раз на тыдзень.
— Усё прайшло па плане? — Сарва ўважліва сачыў за мімікай тэхніка.
— Так.
— Паводзіны вашых сяброў не здаліся вам дзіўнымі?
— А павінны былі? — пытанне інспектара Карабу відавочна не спадабалася.
— Прашу вас адказвайь на пастаўленае пытанне.
— Ды нармальна яны сябе паводзілі! — да ўсяго іншага тэхнік валодаў яшчэ і выбухным характарам.
— Я павінен праверынь вашы рукі.
— Ды колькі ж можна? — раззлаваўся Караба.
3 усяе брыгады Бун Шэр аказаўся больш за ўсіх падобны на адэкватнага дарослага чалавека.
— Як павяла сябе ахова? — Электронная папка "разбухала" прама на вачах.
— Як звычайна. Хіба што рэнтгенаўскімі прамянямі не прасвечвалі.
— Ні падабаеййа вам прайаваць сярод людзей?
— Ыяжка сказань. Часам чалавечыя ўчынкі не паддаюныа ніякай логійы... — у дзверы адсека, які быў выдзелены Сарву ў якасці кабінета, пастукалі. Нашыўка на рукаве курткі незнаёмна паказвала на яго прыналежнасйь да Службы бяспекі.
— Самбар Юндзілавіч прасіў перадайь, што адзін з усюдыходаў рыхтавалі да ўнёкаў. Машына набіта зараджанымі акумулятарнымі батарэямі.
— Адбіткі пальцаў знялі?
— Пуста.
Сарва прыняў новую інфармаыыю да ведама і вярнуўся да допыту андроіда. На ўсе пытанні Шэр адказваў шчыра, рукі пад газавы храматограф падставіў сам.
— Можа, у вас маюййа меркаванні пра тое, хто мог гэта зрабійь? — спытаў інспектар, калі астатнія пытанні былі вычарпаныя.
— Баюся, я не настолькі добра разбіраюся ў людской псіхалогіі.
— I ўсё ж?
— Той, хто хайеў зрабінь гэты свет лепш? — нясмела ўсміхнуўся Шэр.
— Hi адзін тэрарыст, палымяны рэвалюйыянер або маньяк ніколі не скажа, што лье чужую кроў дзеля задавальнення сваіх нізінных жаданняў. Ім абавязкова трэба зрабінь свет лепш.
Нібы ён мае патрэбу ў хірургічным умяшанні з боку разнастайнага зброду... Вы можайе быйь вольныя.
Пабываўшы ў ангары, Сарва адправіўся ў Нэнтр кіравання. Інспектару падказалі, што галоўнага інжынера ён зможа знайсйі там. Так яно і аказалася. Багніч быў падобны на рэгуліроўшчыка дарожнага руху. Прабіййа да яго атрымалася не адразу.
— Пакуль нічым не магу вас парадавайь, спадар Сарва, — галоўны інжынер змахнуў з ілба пот і йяжка апусціўся ў крэсла. — Аднавінь інфармайыю не атрымоўваенйа. Часйій выбухоўкі ні ў каго не выяўлена. Чайвёра лічацца прапаўшымі без вестак.
— Спісы гатовыя?
— Вось, — Багніч прайягнуў інспектару два змятых, спісаных няроўным почыркам аркушы. Выходзіла, што сабрайь самаробнае выбуховае прыстасаванне або забяспечыйь злачынцу кампанентамі для яго вырабу магла ледзь ui не дзясятая частка персаналу.
— Абсталяваннем для стварэння генетычнага профілю вы валодаейе?
— Як мае быйь, спадар Сарва. Вас праводзяйь у лабараторыю.
Надзеям на секвеніраванне ДНК не наканавана было спраўдзіййа — корпус і папружка гадзінніка занадта мойна пайярпелі ад агню. Інспектар падазраваў, што гадзіннік выкарыстоўвалі як таймер. Праўда, даказань гэта не ўяўлялася магчымым.
— Чанвярых зніклых можна смела адносійь да мёртвых. Наўрад ui яны сышлі сваім ходам... — усе ўсюдыходы засталіся ў ангары, а ступаючая тэхніка знаходзілася пад аховай Службы бяспекі.
Спадарожнікавы кантроль не выявіў прысутнасйі старонніх транспартных сродкаў ля "Фрыдрыха Вільгельма Бесэля-ІГ'. Памагатых у злачынйы не мелася, і гэта давала шаней злавійь падрыўніка.
КНІГІ ОНЛАЙН
