Расследаванні інспектара Сарвы
Сяргей Белаяр
Выдавец: Галіяфы
Памер: 320с.
Мінск 2018
— Для чаго?
— Хачу прагуляцца ноччу па адсеках. Верагоднасйь сустрэчы з "вампірам" вельмі малая, але раптам мне пашаннуе.
— Дзіўнае ў вас паняйне аб шаннаванні, спадар інспектар. Вазьміне з сабой ахову.
— У гэтым няма неабходнасні. Калі мы маем справу з вар'ятам, стаўрафобія згуляе мне на руку.
— А калі гэта ніякі не вар'ят? — нечакана выказаў разумную думку Ольшак.
— На гэты выпадак у мяне ёснь мой верны пісталет, — Сарва паляпаў далонню па пластыкавай кабуры.
— Старому гэта не спадабаенна. Яшчэ адзін нябожчык будзе ўжо пераборам.
— Смею запэўнійь вас, спадар Ольшак, чайвёртага трупа не будзе, — інспектар узяў прайягнуты крыжык, аднак надзявайь на шыю не стаў, а зайіснуў ланйужок у кулаку, прымусіўшы кудмень захістанйа маятнікам. — Дазволю сабе таксама Hara-
даць вам пра мае паўнамонтвы — Дэпартамент пазаземных крымінальных расследаванняў надзяліў мяне карт-бланшам. Таму — ні слова болей!
Намесніку Брункта не заставалася нічога іншага, як пайсйі да сябе. Сарва вярнуўся ў каюту і паклаў крыжык на стальнійу, дзівячыся таму, навошта ён наогул папрасіў амулет. Так і не адшукаўшы адказу, інспектар адклаў крыжык у бок і, апусйіўшыся ў крэсла, прысунуў да сябе ноўтбук.
Дзве гадзіны пралянелі як адно імгненне. Сарва вырашыў зрабійь паўзу пасля таго, як зразумеў, што думкі пачынаюыь разбягаййа. Пачуннё голаду ўсё настойлівей нагадвала пра сябе. Пайягнуўшыся, інспектар падняўся. I тут яго погляд спыніўся на лупе, якую ён пераклаў у прайэсе прайы.
На адным са звёнаў ланйужка віднелася маленечкая цёмная плямка.
Сарва прапусйіў той момант, калі падсвядомасйь падштурхнула яго да таго, каб мазнунь па метале сілікагелевым алоўкам. Вынік быў атрыманы ўжо праз некалькі секунд.
— Кроў, якая згусла... Нешта я не заўважыў на шыі Ольшака якіх-небудзь ран, — для паўнавартаснага аналізу газавы храматограф не падыходзіў, таму інспектар адправіўся ў медыцынскі пункт. На гематалагічны аналізатар крыві Сарва звярнуў увагу яшчэ падчас гутаркі з Андарагам. Нават калі і не атрымаецца заспейь начальніка медыйынскай службы, ёсйь жа яшчэ і дзяжурны лекар.
— А, гэта вы, спадар інспектар... — дзверы адчыніў сам Андарага. — Чым абавязаны настолькі позняму візіту?
— Мне неабходна скарыстаййа вашым абсталяваннем.
— I пайярпейь да ранійы гэта ніяк не можа... — начмед саступіў убок. — Што ж, дам вам нейкі час.
Сарва вырашыў прыпаручыйь справу прафесіяналу — прайягнуўшы ланыужок, патлумачыў, што канкрэтна хоча ведайь. Андарага кіўнуў і прыступіў да работы. Нетактоўна стаяйь за спінай падчас праны, але такая ўжо прафесія паліцэйскага.
— Гэта сапраўды кроў чалавека, — пайвердзіў начальнік медыйынскай службы, калі з аналізам было скончана. — Зараз паглядзім у базе даных, чыя яна... — пальйы Андарагі літаральна пырхалі над клавіятурай. Так жа хутка інфармайыйныя масівы змянялі адзін другога. — Хм, нічога няма. Hi па людзях, ні па андроідах...
— "Нелегал"?
— He выключана, — па просьбе інспектара начмед "скінуў" вынікі аналізу на USB-флэш-назапашвальнік Сарвы. Інспектар збіраўся ўжо было вярнуййа да сябе, аднак тут падумаў, што яшчэ адна рэч можа яму спатрэбіййа.
— Mary я пазычынь у вас шыйны бандаж, спадар Андарага?
Начальнік медыйынскай службы не стаў ні пра што пытаййа, і Сарва прайшоў у выдзеленую яму каюту. Набліжалася поўнач — не толькі змена даты на календары, але і час, калі нячыстая сіла пануе над светам. Хто б ні быў злачынцам, перыяд ён абраў самы прыдатны.
Інспектар пераапрануўся ў спартыўны касйюм, надзеў снікеры і праверыў пісталет, не стаўшы негліжыравайь бронекамізэлькай на аснове валокнаў высакамодульнага поліэтылену. Лёгкая вячэра заняла каля пяйі хвілін. Крыху больш пайшло на тое, каб сканйэнтраваййа на маючай адбыййа вылазйы. Можна, вядома, было прыслухацйа да парады Ольшака і ўзяйь з сабой узброеных людзей, аднак Сарва баяўся магчымай уйечкі інфармайыі.
— Cum Deo!
Работы на "Terra Nova" не спыняліся наваті ноччу, але сустрэтых інспектарам рабочых можна было пералічыйь па пальuax адной рукі. Аўтаномны комплекс прыме два мільярды яшчэ няхутка. Адсек за адсекам — датычна дапаможных памяшканняў праекціроўшчыкі вольнасйяў не дапускалі, так што неўзабаве Сарву пачало здавайна, быййам ён блукае па крузе. Асвятленне дзе-нідзе адсутнічала і зусім, так што прыходзілася бынь пільным удвая. Метал вакол зводзіў да нуля магчымасйь
прымянення пошукавых прыбораў, з прычыны чаго інспектар спадзяваўся выключна на органы пачушіяў.
Аднак, як ні стараўся, напад усё ж такі празяваў.
Двухгаловыя мышцы сйягна абпаліла, нібы на нагу плюхнулі кіпнем, а затым усё нела проста перастала слухаййа.
Упаў Сарва тварам наперад, нават не паспеўшы згрупаванйа. Болю не адчуў і прытомнасйі не страціў. Зрок расфакусаваўся, таму інспектар выдаткаваў нейкі час на тое, каб апазнайь у дзвюх нёмна-шэрых, амаль чорных калонах на масіўных аснаванняхтумбах ногі ў чаравіках на тоўстай падэшве. Характэрная форма абутку паказвала на яе службовае прызначэнне.
Сарва ў думках вылаяўся і паспрабаваў паварушыйна. Бессэнсоўна.
Чаравікі памаячылі перад вачыма, а потым зніклі. У наступную секунду ў шыйны бандаж з сілай урэзалася нешта металічнае. Імправізаваная абарона вытрымала, а вось прайягу не настала — грымнуў стрэл. У замкнёнай прасторы ён здаўся інспектару аглушальным.
Гук падаючага ыела наклаўся на бразготны звон.
Неймаверным высілкам волі Сарва павярнуў галаву і прамаргаўся.
— Бачу, я паспеў своечасова, спадар інспектар... — усміхнуўся Андарага.
27 лютага — 4 сакавіка 2016 гола
ДЫВЕРГЕНТ
Чаравікі памаячылі перад вачыма, а затым зніклі з поля зроку. У наступны момант шыйны бандаж патрос мойны ўдар, ад якога ў мозгу інспектара Дэпартамента пазаземных крымінальных расследаванняў Ратаўта Сарвы як быццам выбухнула бомба. На шчасйе, імправізаваная абарона вытрымала, а прайягу не было —грымнуў стрэл. У замкнёнай прасторы ён здаўся Сарву аглушальным.
Гук падаючага йела наклаўся на бразгочачы звон. Неймаверным высілкам волі інспектар здолеў павярнунь галаву. I таксяк прамаргаўся.
— Бачу, што паспеў своечасова, спадар інспектар... — усміхнуўся Андарага і схаваў пісталет у вісеўшую на поясе кабуру. Сэрца Сарвы адпусйіла. Выратаваны. Гаварыць ён не мог, таму толькі слаба кіўнуў у знак падзякі.
Начальнік медыйынскай службы наблізіўся да інспектара і зняў шыйны бандаж. Дыхань адразу стала лягчэй. Але замест таго, каб дапамагчы Сарву ачуняйь, Андарага падняў дзіўнага выгляду зброю.
— А я ж папярэджваў гэтага прыдурка — не варта забівайь так часта. Дык не ж, захайеў зноў адчуйь адрэналінавае ап'яненне!
Усё адразу стала на свае месйы.
Інспектар заскрыгатаў зубамі — адчувальнасйь вярталася занадта павольна. 3 начмедам яму не справіййа — не хопінь сіл нават на тое, каб данягнунйа да пісталета.
— Слухаў бы мяне, не ляжаў бы зараз з дзіркай у ілбе... Пляменнік называейыа... Дурань! Забівань трэба дзеля мэты, а не дзеля задавальнення... Нічога асабістага, спадар інспектар, вы толькі частка майго плана. Абяыаю, балюча не будзе. — Андарага прымерыўся да ўдару, папярэдне пераканаўшыся ў тым, што зброя знаходзіййа ў рабочым стане.
— В-вы...
— Так, спадар інспектар, Алсмунт — марыянетка, хойь і лічыў сябе гаспадаром жышая. Маладосні ўласйіва памылянйа. Грэх гэтым не скарыстанйа. Асабліва, калі мэта высокая... Хочане даведаййа, якая?.. Па вачах бачу — хочане. Ды і з майго боку было б несумленна забівайь вас, нічога не даўшы ўзамен, — зброя застыла ў нейкім паўметры ад інспектара. — Бяссмерйе.
Мяркуючы па ўсім, у позірку Сарвы адбіўся сумнеў у адэкватнасйі начальніка медыйынскай службы — твар Андарагі ўміг страніў летуйеннасйь і стаў злосным.
— Думаене, я вар'ят, спадар інспектар?.. He, я куды больш нармальны, чым вы. А ўсё таму, што не лічу смерыь натуральнай. Сапраўдны вар'ят той, хто пакорліва прымае смернь, хто згодны здавольваййа адпушчаным яму часам і не здольны ні на што іншае, як толькі быйь вечна жуючым быдлам!
Сарва паспрабаваў мабілізавайь усе рэсурсы арганізма, але мала чаго дамогся.
— Любы нармальны чалавек хоча жыйь вечна. А як інакш, калі жыйыё настолькі кароткае, што нават не паспяваеш атрымайь асалоду ад яго як след?.. Ui падабаеййа? — рэзка змяніўшы тэму, начмед паднёс да твару інспектара зброю. — Я называю іх "Сківіны Дракулы". Маё ўласнае вынаходнінтва. Праз полыя шыпы робіыыа ін'екйыя абязбольвальнага сродка. Яны ж дазваляюйь адпампавань з арганізма ахвяры столькі Крыві, колькі спатрэбіййа. А сама Кроў патрэбна для падрыхтоўкі эліксіра неўміручасйі.
— Вы — хворы! — агіда нарэшйе адшукала выхад.
— У вас вельмі мойны арганізм, спадар інспектар. Гэта paAye... Вы б яшчэ Клятву Гіпакрата ўзгадалі... Што такое сдова ў параўнанні з перспектывай, якая адкрываенна перада мной? Ды я гатовы парушыйь любую клятву, наплявань на любую запаведзь. Бо на коне стаійь вечнае існаванне... Я прыгатую з вашай Крыві эліксір па старадаўнім рэцэпце, а вашу смерйь звалю на Алсмунта. Яшчэ і бонус зараблю — прыстрэліў маньяка, калі той забіваў дэтэктыва...
— Вам не павераыь! — Сарва энергічна варушыў пальйамі рук і ног, імкнучыся хутчэй аднавійь прайаздольнасйь членаў. Аднак тыя падпарадкоўваліся неахвотна. He паспейь.
— Чаму ж? — шчыра здзівіўся Андарага. — Рэпутайыя ў мяне чыстая, аўтарытэт у статку зарабіў. Спатрэбінйа — зноў адкарэктую любую справаздачу. Крыві для эліксіра на некалькі гадоў наперад назапашана... Можам пачакайь. А праз некалькі гадоў на "Тэра Нове" будзе ўжо дзвесйе пяйьдзясят мільёнаў чалавек, і нікому не будзе справы да згубы дзясятка-іншага перасяленнаў. Пасада начальніка медыцынскай службы дае пэўныя прэферэнйыі... Але хопіць слоў!
Інспектар затросся манней, аднак нічога не дамогся і выклікаў толькі ўсмешку начмеда. Андарага занёс "Сківіцы Дракулы" для ўдару, каб праз імгненне паваліцца побач з Ольшакам. Гуку падзення нела паўтарыла рэха пісталетнага стрэлу.
— Напэўна, паспелі развітаййа з жышіём, калега? — Брункт прыбраў зброю і ўзяўся за лічбавую партатыўную радыёстанныю. He прайшло і дзвюх хвілін, як прыбыла дапамога. Сарвам неадкладна заняліся медыкі, а трупы Андарагі і Ольшака атачылі супраноўнікі Службы бяспекі. У хуткім часе інспектар адчуў сябе лягчэй, але слабасйь ва ўсім йеле не праходзіла. — Вас аглушылі тазерам.
КНІГІ ОНЛАЙН
