Расследаванні інспектара Сарвы
Сяргей Белаяр
Выдавец: Галіяфы
Памер: 320с.
Мінск 2018
Існавала немалая верагоднасйь таго, што мейемпсіхоз не мае для грузчыка такога ж значэння, як для класічных пхасінгараў, але Скапа не падмануў чаканняў Сарвы.
— Што вы хочайе ведайь?
— Рыдван — гэта вашых рук справа? — інспектар падключыў затрыманага да паліграфа і выйягнуў персанальны планшэтны камп'ютар.
— Так, — не стаў запірацца грузчык. — Слесар пагражаў усё расказайь. Вось Лесь і аддаў загад падараваыь яго Калі, а ахвярапрынашэнне выдаць за самагубства. Але як вы здагадаліся, што Рыдвана менавіта забілі?
— Любы злачыней заўсёды пакідае след. Вам варта было б навучыййа карыстайца румалем больш акуратна, спадар Скапа. Для бхутота нядбайнаснь недаравальна ўдвая... Лесь таксама належыйь да прыхільнікаў Калі?
— А хто, па-вашаму, прыдумаў сам план з атручваннем?.. Аесь дапамог Андарагу, а той забяспечыў джэмадара мыш'яком. Шкада, з дозай выйшла накладка. Планавалася, што памруць усе, а Калі забрала ўсяго толькі чайвярых.
— I вы так спакойна пра гэта гаворыйе? — жахнуўся начальнік Службы бяспекі.
— Чорны колер заключае ў сабе белы, жоўты і ўсе астатнія колеры. Гэтак жа і Калі заключае ў сабе ўсіх астатніх істот. Каб атрымайь карысйь з вечнасні, а Калі і ёсйь сама вечнаснь, трэба прынесці ў ахвяру нашу смяротную прыроду.
— Так задушылі б самога сябе.
— Жывы я прынясу Калі больш карысйі, — усміхнуўся Скапа, ад чаго Брункта нават перасмыкнула. Сйіснуўшы кулакі, начальнік Службы бяспекі насунуўся на Скапу.
— Вы — вар'ят!
— Кінызе, спадар Брункт, — уклінаваўся паміж грузчыкам і начальнікам Службы бяспекі Сарва. — Бхутота вам не пераспрачаць. У пхасінгараў зусім іншае стаўленне да светабудовы — такія, як Лесь і Скапа, нвёрда ўпэўнены ў тым, што правам душыйь людзей іх адарыла Калі... Хто падсыпаў атруту ў ежу будаўнікам?
— Шамсіасы, — і зноў брыдкая ўсмешка на твары. Інспектар з велізарнай йяжкасйю падавіў жаданне прыдушынь грузчыка ўласнымі рукамі. I якіх толькі маральных вырадкаў не нараджаенйа.
— Гэта яшчэ хто такія? — не зразумеў Брункт.
— Памочнікі бхутота, правай рукі абшчыны пхасінгараў, — патлумачыў інспектар. — Калі душыыель не дае рады сам, яму на дапамогу прыходзілі шамсіасы. Часйяком яны рабілі ўсю брудную прайу.
— Гэта значыйь нам прыйдзеййа шукань яшчэ і саўдзельнікаў? — словы Сарвы не маглі паднянь начальніку Службы бяспекі настрою.
— Менавіта так, спадар Брункт. Скапа не мог зрабійь гэта асабіста. Была пятніна, а гэты дзень лічынйа для пхасінгараў нешчаслівым... Баюся, дакладнай колькасйі забітых Скапам мы ніколі не даведаемся. Андарага відавочна дапамог джэмадару пазбавінна ад доказаў. Ды і схавайь труп на "Тэра Нове" зусім няыяжка... Дзе хаваеййа Лесь, спадар Скапа?
Адказам стала здзеклівая ўсмешка грузчыка.
— Адказвай жа, падла! — не вытрымаў Брункт, хапаючы Скапу за каўнер і пачынаючы трэсйі, нібы ляльку. Інспектар не ўмешваўся. Толькі сачыў за тым, каб начальнік Службы бяспекі не задушыў пхасінгара. Патрабавалася яшчэ шмат чаго даведанна. — Гавары!
— Ірві зубамі майго ворага, выпі яго кроў, перамажы яго, мані Калі! — юродзіў бхутот.
За тырадай рушыў услед удар у твар, у які Брункт уклаў усю нянавісйь, якая яго распірала. Грузчык расйягнуўся б на падлозе, калі б яго не ўтрымалі кайданкі. Супраноўнікі Службы бяспекі засталіся на сваіх месцах. Яшчэ і глядзелі ў іншы бок.
Скапа сяк-так падняўся і, губляючы вішнёвага колеру кроплі на стальнійу, сеў у крэсла. Пад левым вокам імкліва налівалася сінню гематома.
— Зразумейце, спадар Скапа, мы ж усё роўна знойдзем Леся, — захоўваючы спакойныя інтанайыі ў голасе і зноў начапіўшы на грузчыка датчыкі, сказаў Сарва. — Я проста даю вам магчымасыь сысйі без праблем... Дык дзе джэмадар Лесь?
— Спадзяюся, ужо далёка адсюль.
— На чым ён пакінуў комплекс? — зноў умяшаўся начальнік Службы бяспекі. Налкам магло станна, што Дыспетчарская служба прапусніла невялікае судна. Караблю і не патрабавалася ўражвань памерамі — іх у ваколійах аўтаномнага комплексу было нямала.
— Шукаййе.
— Знойдзем, — запэўніў Брункт, — абавязкова знойдзем.
— Пхасінгары маюйь нейкае дачыненне да гібелі сям'і Рыдвана? — вярнуў сабе інійыятыву інспектар. Над начальнікам Службы бяспекі пераважалі эмоныі, і гэта не магло не паўплывайь на адказы Скапы.
— He, — паліграф не адрэагаваў, але Сарва хутчэй паверыў бы ў тое, што грузчык не ў курсе. Ніхто ж не стане паведамляйь яму такія падрабязнасйі. Зрэшты, Лесю — таксама.
— Пхасінгары планавалі іншыя забойствы?
— Зразумела. Чым больш ахвяр, тым маыней радасйь Калі.
— Няма такога Бога, якога не прыдумалі б людзі, — сказаў Брункт, а праз секунду Скапа зароў як дзікі звер і рвануў да начальніка Службы бяспекі. Са звонам лопнулі ланцужкі кайдагкоў.
Інспектар адрэагаваў механічна, не аддаючы справаздачы ва ўласных дзеяннях. Паданна ўбок. Развярнунь пісталет у кабуры, на хаду скідваючы сйяжок засйерагальніка і наводзячы ствол на грузчыка.
Прагрымела гучна.
Злавіўшы дзевяйіміліметровую кулю Скапа паваліўся на падлогу, а затым падаспелі супрайоўнікі Службы бяспекі. Імгненна ўтварылася куча малая. Нягледзячы на раненне жывата, грузчык не пакідаў спроб дабраййа да Брункта. Уйіхамірынь Скапу атрымалася толькі сумеснымі намаганнямі ўсіх, хто знаходзіўся ў дадзены момант у пакоі, і прыбегшых на гук стрэлу супраноўнікаў Службы бяспекі. 3-за небяспекі падстрэлійь кагонебудзь са сваіх, падначаленыя Брункта скарысталіся тазерамі.
— Андроід, — канстатаваў Сарва, пайіраючы выйятую скулу. Лічы, яшчэ лёгка адкараскаўся. Іншым пашанцавала менш — ім патрабавалася тэрміновая медынынская дапамога. — Вось чаму рэакйыя паліграфа была такой дзіўнай...
— Дзякуй, калега.
He маючы магчымасыі вырваййа, грузчык лаяўся, не саромеючыся ў выразах.
— Licet certe!.. Спадар Брункт, збярыне ўсіх самых выбітных спейыялістаў па камп'ютарнай тэхнійы, якія толькі ёспь на "Тэра Нове". Да прыбыййя інжынераў-біёнікаў паспрабуем разабранйа з парамнезіяй чалавекападобнага робата. Па нейкай прычыне андроід жа павінен быў палічыйь сябе пхасінгарам!
17-21 сакавіка 2016 года
ГАМЕЛЬНСкІ ПАЦУКАЛОУ
Падбітая андроідам скула нагадвала пра сябе ныючым тупым болем, і Ратаўт Сарва — інспектар Дэпартамента пазаземных крымінальных расследаванняў — быў вымушаны папрасійь у медыйынскім пункйе аўтаномнага комплексу "Terra Nova" лёд.
— Пошукі Леся могуйь зайягнуййа, калега, — раздражнёна канстатаваў Брункт. Чым даўжэй Сарва знаходзіўся ў аўтаномным комплексе, тым больш відавочнай станавілася няпоўная службовая адпаведнасйь начальніка Службы бяспекі.
— Калі мы наогул калі-небудзь адшукаем джэмадара. Інтуіцыя падказвае мне, што Лесь мёртвы. Для звычайнага пхасінгара дзеянні Скапы занадта ўжо самастойныя. He варта забывайь і пра тое, што ён — не чалавек. У любым выпадку...
— Дазвольйе? — пастукаўшы, у кабінет зазірнуў адзін з падначаленых Брункта.
— Што там, Чыглей?
— Паступіла радыёграма на імя спадара інспектара.
Сарва прабег па аркушы з раздрукаваным на лазернай друкарйы тэкстам вачыма. Камісар Айнбунд прадпісваў ляйець да Тытаніі — восьмага па памеры спадарожніка ў Сонечнай сістэме, дзе адбылося сутыкненне аака "Рэхуа" з касмічным смейнем. У выніку аварыі загінулі чатыры чалавекі, у тым ліку Нгайрэ Нгата, адзіная дачка прэм'ер-міністра Новай Зеландыі.
— Пакідаене нас, калега? — начальнік Службы бяспекі прыклаў максімум намаганняў, аднак так і не здолеў схавайь сваёй радасйі.
— Работа такая, — не стаў удаваййа ў падрабязнасйі Сарва, хаваючы складзены ў чатыры разы аркуш у нагрудную кішэню. Інспектару не падабалася, што справа не была даведзена да канйа — высветлійь, каму перадаваў кроў начальнік медыыынскай службы, так і не ўдалося. —Аа Урана, выпадкам, ніхто не лянійь?
— Буксір "Эрыфрэй", але вылет — толькі праз трое сутак.
— Чакайь так доўга я не магу. Fac mihi of cium, звяжынеся з капітанам "Эрыфрэя" і папярэдзьйе, каб судна было гатова адправіыйа на прайягу дзвюх гадзін. Усе выдаткі будуйь кампенсаваны Астраполам.
Начальнік Службы бяспекі пераадрасаваў просьбу аднаму з падначаленых і, няпло развітаўшыся з Сарвам, вярнуўся да сваёй работы. Інспектар выдаткаваў час да старту на папярэднюю справаздачу аб праведзеным расследаванні і зборы ў дарогу.
Васямнаныаты суднавы док быў поўны народу — тэхнікі аўтаномнага комплексу дапамагалі камандзе буксіра. Работа набліжалася да завяршэння.
— Значыйь, гэта ты і ёсйь той самы сышчык, з-за якога я вымушаны кідайь свае баржы і ірвайь да гэтага чортавага Урана? — Хавайь незадаволенасйь у планы жылістага карантышкі відавочна не ўваходзіла.
— Ён самы, — далікатна ўсміхнуўся Сарва.
— А патрывайь гэта твая справа ніяк не магла? — складалася ўражанне, што Найд збіраеййа справакавайь бойку. Ui гуляе на публіку — каманда "Эрыфрэя" пакінуда справы і заняла меспы ў "партэры".
— Вы адмаўляецеся супрацоўнічайь з Астраполам, спадар Найд? — з жахлівай ветлівасйю ўдакладніў інспектар.
— А калі гэта нават і так? — капітан буксіра паглядзеў на каманду, быййам спадзеючыся заручыйна яе падтрымкай. Хтосыіі паказаў Найду вялікі палей, надаўшы карантышйы ўпэўненасці.
— У такім выпадку буду вымушаны адхілінь вас ад камандавання суднам і давесні інфармайыю пра гэта да вашага прайадаўйы. Думаю, вашага заробку за дваццаць пяйь гадоў як раз хопіыь для выплаты штрафу за бяздзейнасць.
Капітан імгненна скіс. Але дазволіць сабе ўпасйі тварам у бруд перад сваімі людзьмі ён не мог.
— Гэта, не палохай. Палоханы.
— Я рады, што мы дасягнулі кансэснсусу! — памеры жылой ячэйкі аказаліся да таго малыя, што нават аднаму чалавеку было ў ёй несна. Сарва размясціўся на ложку — ён жа з'яўляўся і супрайьперагрузачным крэслам. Ha "Terra Nova" давядзешіа вяртайца. I хто ведае, якімі будуйь вынікі расследавання.
Задраены назіральны ілюмінатар выклікаў дыскамфорт — інспектар ніяк не мог пазбавінйа ад адчування затачэння ў труне. Гуканепранікальнасйь пераборак толькі ўзмайняла ўражанне.
— Гэта, не дазволена інсгрукйыяй адкрываыь да выхаду з гіперпрасторы! —Адрэзаў Найд, калі Сарва звярнуўся да яго з просьбай. He заставалася нічога іншага, як раскрыыь ноўтбук і вярнуцца да матэрыялаў справы. Інспектара не пакідала падазрэнне, што Брункт мог быйь датычны да таго, што адбывалася ў аўтаномным комплексе. Пасада начальніка Службы бяспекі давала пэўныя прэферэнныі.
КНІГІ ОНЛАЙН
