Расследаванні інспектара Сарвы
Сяргей Белаяр
Выдавец: Галіяфы
Памер: 320с.
Мінск 2018
— Гэта не загад, а просьба, — умяшаўся капітан, які паспеў зразумейь, што інспектар не дарэмна завёў размову пра шапачку Гіпакрата.
— Пратэстую! — Муляр так проста здавацйа не збіраўся. Прыйшлося задзейнічайь "йяжкую артылерыю".
— Перашкода следству з'яўляеййа крымінальна каральнай дзеяй. Санкйыя па гэтым артыкуле — да пяйі гадоў пазбаўлення волі. Хочайе правесйі іх у турэмным лазарэне на Хаумеа?
Довад падзейнічаў. Бартавы медык зайграў вужлакамі, аднак усё ж адступіў. Апошняе слова, тым не менш, пакінуў за сабой:
— Пад маім кантролем.
— Зразумела, спадар Муляр. Здымійе павязку! — вочы Шлайтаса забегалі, што толькі ўмайавала Сарву ў падазрэннях. Бартавы медык акуратна зняў бінт, а затым прыбраў ватна-марлевую падушачку, напітаную крывёй. Бортінжынер не супрайіўляўся. — Кладзійе сюды!
Муляр пайіснуў плячыма і змясйіў падушачку ў грыпер, а інспектар дастаў лупу і пачаў аглядайь рану, каб праз нейкі час задаволена канстатавайь:
— Quod erat demonstrandum! Вас жа ніхто не біў па галаве, спадар Шлайтас? Удар вы нанеслі сабе самі.
— Што вы сабе дазваляейе? — абурэнне бортінжынера не ведала межаў. — Я ледзьве выратаваўся!
— Вугал нанясення ўдару павінен быйь іншым, — стаў манатонна пералічвайь Сарва. — Глыбіня раны сведчыйь на карысйь таго, што білі добра калі напаўсілы, і зусім не рукаяййю пісталета, як вы сйвярджаейе.
— Я сказаў вам праўду! — выгукнуў Шлайтас, парываючыся падняййа, але бартавы медык прымусіў яго зноў легчы.
— Вы вырашылі падстрахаваййа, — прайягнуў інспектар, — і запасліся папяровымі ручнікамі. Баяліся сйячы крывёю...
— Я хіба вінаваты ў тым, што ў каморы іх аказаўся йэлы пачак?
— Хто стане захоўвань у каморы разарваную ўпакоўку?.. Пальйы вашай правай рукі паранены. Вы не біліся, не атрымлівалі траўм пры ўыёках або выконваючы службовыя абавязкі. Параніліся, калі разбуралі станцыю?
— Калі б я не быў паранены, то выклікаў бы вас на дуэль!
— Да вашых паслуг! Па стане здароўя мы з вамі ў роўных умовах... За ўласнае выратаванне вы не хваляваліся — нібыта прапушчаны тымі, хто нападаў, перадатчык дазваляў вам атрымайь дапамогу да таго, як "Mulu-Babbar" упадзе на Юпітэр.
— Большага абсурду я ў жыййі не чуў! — у сэрйах кінуў Шлайтас, тэатральна закаціўшы вочы. Падзейнічала толькі на Муляра. Той замітусіўся, але Сарва спыніў яго.
— "Жорсткія дыскі" для поўнай праўдападобнасыі трэба было разбінь малатком, а не чысйінь. Злачынны павінны былі знішчыйь усе камп'ютары ў Нэнтры кіравання, каб пазбегнуць аднаўлення кантролю над станныяй...
— Якая лухта!
— He здагадаліся вы і пакінуйь пасланне ад якой-небудзь групоўкі. Выглядала б йалкам натуральна. А так матывы злачынйаў застаюцна незразумелымі... Далей. Усе навукоўны, а гэта чатырнаццань чалавек, былі забіты з аднаго пісталета.
— Пакуль што, інспектар, —слова "інспектар" бортінжынерлітаральна выплюнуў, — я не пачуў нічога, акрамя пусгых фантазій.
— Хочаце фактаў, спадар Шлайтас?.. Будуць вам факты. Газавы храматограф выявіў на вашых руках сляды пораху. Адкуль ім там узяіша, калі зброя на станйыі мелася толькі ў капітана?.. Нават старанна вымыўшы рукі, ад мікрачасйін пораху налкам ніяк не пазбавійна.
Бортінжынер машынальна прыбраў пад сябе рукі.
— Стралялі вы шмат, каб стварыйь ілюзію масавай прысутнасйі, але кожны раз з адной-дзвюх кропак. Вам трэба было куды больш актыўна перамяшчаыйа па адсеках...
— Шкада, што мне нельга сысні, каб не чуць гэтае трызненне!
— Як толькі ў маім распараджэнні апынеййа спеныяльнае абсталяванне, я дакажу, што ўсе кулі былі выпушчаны з аднаго пісталета... Саму зброю вы выкінулі за борт. Па дарозе да вас я не паленаваўся зайсйі на капітанскі мосйік. Незадоўга да адпраўлення сігналу бедства на "Mulu-Babbar" адкрывалася шлюзавая камера. Навошта злачынйам адкрывань атмасферны шлюз, калі яны сышлі праз андрагін-перыферыйны агрэгат стыкоўкі?.. На падэшвах вашых чаравікоў з'явіліся свежыя драпіны. Доўга хадзілі па абломках?
Погляд бортінжынера змяніўся. Няпер ён быў поўны злосйі.
— За той кароткі прамежак часу, на прайягу якога на борне станйыі нібыта знаходзіліся злачынйы, разгром павінен быйь большым — адзіночыы пры ўсім старанні ніколі не зрабійь таго, што даступна камандзе... Далей...
— Хопійь! — рыкнуў Шлайтас. — Так, гэта зрабіў я.
— Але навошта? — асалапеў Баджаль.
— Яны ўсе злавалі мяне. Сваімі навуковымі ступенямі, сваім эгаізмам, сваім дагматызм мыслення, сваёй правільнасыю. Я б забіў гэтых тварын яшчэ раз! — Вочы бортінжынера наліліся крывёю. — Каб вы чулі, як гэтыя фанабэрыстыя ўблюдкі прасілі пашкадавайь іх. Адразу ўся пыха зляйела... Ненавіджу! Ненавіджу! Ненавіджу! Ненавіджу...
— Муляр!
Бартавы медык страсянуў галавой і кінуўся напаўняйь шпрый заспакойлівым сродкам.
23 ліпеня — 1 жніўня 2016 гола
ДЭМІУРГ 3.0
3 часу заканчэння складання справаздачы аб праведзеным расследаванні прайшло крыху менш за гадзіну, а інспектар Дэпартамента пазаземных крымінальных расследаванняў Ратаўт Сарва ўжо атрымаў новае прадпісанне.
— Адпраўляйнеся на станныю "Фрыдрых Вільгельм Бесэль-П". Патэнйыйная дыверсія.
I ні слова больш — камісар Айнбунд заставаўся верны сабе. Інспектар адкрыў на ноўтбуку трохмерную карту Меркурыя. Навуковая станйыя "Фрыдрых Вільгельм Бесэль-ІІ" размяшчалася ў той жа Caloris Planitia, што і "Чэнь-сін".
— Вядома, спадар Сарва, усюдыход мы вам дамо, — кіўнуў Сунь Міншэнг, начальнік навукова-даследчай станцыі, калі інспектар звярнуўся да яго. — А ў знак нашай глыбокай падзякі за раскрыйнё справы прыміые гэты кубак. Дынастыя Тан, перыяд праўлення імператара Гаа-Нзуна.
— Баюся, што я не змагу прыняць гэты дар, — кубак з кветкавым матывам з белага фарфору ўражваў тонкасйю работы.
— Канфуный сказаў: "Плайі за зло шчырасйю, а за дабро плайі дабром"... Вы дапамаглі нам, а мы толькі вяртаем дабро. Бярыйе, спадар інспектар, бо няма лепш падарунка, чым зроблены ад чыстага сэрна.
Зборы не аднялі шмат часу — ужо праз тры чвэрні гадзіны ўсюдыход быў гатовы да выхаду.
— — павітаў Сарву вадзіцель і пакланіўся: — Яо Пінг.
Гэта — вялікі гонар для мяне суправаджайь вас.
Дакучайь размовамі Яо не стаў, а моўчкі павёў усюдыход да навуковай станныі. 3-за вялікай колькасйі рознапамерных кратэраў ландшафт нагадваў месяйовы. Вадзійелю ўвесь час даводзілася манеўраваць. Інспектар злавіў сябе на тым, што кратэр Атжэ, міма якога яны праязджалі, валодае своеасаблівай прывабнасйю. Сапсавайь яе не магло нават жахліва велізарнае Сонца, што вісела прама над галавой.
"Фрыдрых Вільгельм Бесэль-П" складаўся з нанізаных на гафраваную трубу, нібы панеры на нітку, ромбаўсечаных ікасадодэкаэдраў. Над нэнтральным, які адрозніваўся ад іншых памерамі нават пасля ўнутранага выбуху, тэхнікі пачалі ўзводзіыь геадэзічны купал. Людзей і разнастайных ступаючых машын сярод абломкаў хапала.
— I калі яны толькі паспелі нагнайь сюды столькі тэхнікі? — здзівіўся Сарва.
— У дваішані кіламетрах на поўдзень бразільйы будуюйь комплекс па здабычы гелія-тры, — па-англійску Яо гаварыў без усялякага акйэнту.
Інспектар выйшаў на сувязь са станйыяй і далажыў аб прыбыййі — ад погляду Сарвы не схаваліся замаскіраваныя пазійыі рэйкавых паскаральнікаў мас. Калі Айнбунд мае райыю наконт дыверсіі, могуць і стрэлійь, а толькі потым стануйь разбіраййа.
Нейкі час радыёперадавальнік трансляваў выключна белы шум, а затым прагучаў незадаволены голас:
— Што вам тут трэба?
— Я павінен правесйі расследаванне, — патлумачыў інспектар, нахмурыўшыся. Падобна, на "Фрыдрых Вільгельм Бесэль-ІГ нічога не паведамілі. Неяк зусім не ўсміхалася чакаыь панверджання паўнамойтваў, седзячы ва ўсюдыходзе, пад прыйэлам гармат Гаўса.
— Як, вы кажане, вашае імя?
— Ратаўт Сарва. Інспектар Дэпартамента пазаземных крымінальных расследаванняў.
I зноў цішыня.
Сарва ўжо збіраўся парушыйь праыяглую паўзу, як тут радыёперадавальнік ажыў:
— Заязджаййе. Зараз уключу арыенйіровачныя агні. Рухайнеся па іх, нікуды не зварачваючы.
На ўсюдыход ніхто не звяртаў увагі — фронт работ аказаўся шырокім. Радыус роскіду абломкаў дазваляў меркавайь аб трайілавым эквіваленце выбуху. Нешта пайшло не так — у выпадку разбурэння ядзернага рэактара ад станцыі не засталося б і мокрага месйа.
У ангары, здольным без асаблівай йяжкасйі прыняйь не самае маленькае грузавое судна, інспектара ўжо чакалі.
— Самбар Багніч, галоўны інжынер, — Сарва па голасе пазнаў чалавека, які вёў з ім размову па радыё. — Начальнік станцыі загінуў, а яго намеснікі зараз занятыя, так што ўводзіць вас у курс справы прыйдзецца мне. Вы ўжо прабачйе за неласкавы прыём — спраў па горла.
Адразу за атмасферным шлюзам размяшчаўся браніраваны пост аховы.
— Скажыйе, спадар Багніч, а якое прызначэнне станыыі? — Пайікавіўся інспектар, пакуль яму рабілі часовы электронны пропуск. Яо застаўся ў ангары — для такіх выпадкаў у ім меўся кластар жылых ячэек.
— Кібернетычная мадэрнізайыя і ўдасканаленне андроідаў... Хадземне!
— Лічбавая еўгеніка, іншымі словамі... Другія ахвяры ёсйь? — Сарва ўзброіўся планшэтным персанальным камп'ютарам і стылом.
— На жаль. Пры падрыве загінулі восем чалавек і два андроіды. Яшчэ шасйёра чалавек і адзінайнань андроідаў былі паранены.
— Вы ўпэўнены, што не мела месйа тэхнагенная аварыя?
— Мы знайшлі часйійы аміячнай салетры і дызельнага паліва. Хтосьні вельмі хайеў разбурыць ядзерны рэактар. — Мужчыны спыніліся перад пластыкавай шафай, упрыгожанай піктаграмай — чалавек у скафандры. Шафа разбіралася на некалькі кофраў і лёгка транспартавалася ўручную.
— I ў вас, спадар Багніч, ёсйь здагадкі пра тое, хто гэта мог быйь?.. Ігданіт зможа вырабійь не ўсякі.
— На нашу электронную паштовую скрыню ледзь ui не кожны дзень паступаюйь лісты з пагрозамі, — як і інспектар, галоўны інжынер падабраў скафандр па памеры і пачаў апранаййа. — На дзіва шмат шалёных блукае за сйенамі псіхіятрычнай бальнійы. Хто нам толькі не пісаў — і рэлігійныя фанатыкі, і экаактывісты, і рэвалюныянеры ўсіх масйяў, і мафіёзныя кланы, і тэрарысты-адзіночкі... Усіх адразу і не ўспомніш.
— Лісты, я спадзяюся, захаваліся?
— Зразумела, спадар Сарва, — надзеўшы шлем з палярызаваным тваравым шчытком, галоўны інжынер пераканаўся ў тым, што перадатчык скафандра спраўна функйыянуе. — Пісьмамі займаеййа Служба бяспекі "Інавайый будучыні".
КНІГІ ОНЛАЙН
