КНІГІ ОНЛАЙН
Пошук сярод кніг, што прайшлі індэксацыю гуглам. Некаторыя кнігі гугл не знаходзіць
С і н о н і м: прываблены. Усе турысты, якія ўпершыню ўбачылі Нарач, былі заваблены непаўторнай прыгажосцю возера. Заваблівы. Які заваблівае. С і н о н і м: прывабны. Заваблівыя вочы. Заваблівыя планы. Завабны. Разм. Тое, што і заваблівы. Завабная будучыня. Завабная прапанова. / ЗАВАЕВАНЫ // ЗАВАеУНІЦКІ // // ЗАВАЯВАЛЬНЫ // ЗАВАЯВАНЫ Заваёваны. Тое, што і заваяваны. Заваёваная свабода. Заваёваны аўтарытэт. Заваёўніцкі. Звязаны з захопам чужых зямель. С і н о н і м: захопніцкі. Заваёўніцкія намеры. Заваёўніцкія паходы. Заваявальны. Накіраваны на заваяванне, звязаны з заваяваянем. С і н о н і м: захопніцкі. Заваявальныя войны. Заваяваны. Пакораны, захоплены ўзброенай сілай; здабыты настойлівасцю, барацьбой. С і н о н і м: заваёваны. Заваяваныя землі. Заваяванае давер’е. ЗАВАЛ // ЗАВАЛА // ЗАВАЛІНА Завал. Штосьці скіданае, зваленае ў беспарадку; штучная перашкода з дрэў, бярвён і г. д. Па ўсіх правілах былі выкапаны глыбокія акопы, пракладзены траншэі, зроблены завалы. Б. Сачанка. Завала. 1. Прыстасаванне для запірання дзвярэй, для перакрыцця. Казлейка пачакаў, пакуль самы апошні дзік увойдзе ў пастку, і махнуў рукой. Княжыя асочнікі і палясоўшчыкі з грукатам апусцілі цяжкія завалы. Л. Дайнека. 2. перан. Лянівы чалавек. С і н о н і м: лежабок. — Ну і народ, каб ён апрогся! Так запусціць зямлю нядбала? He гаспадар быў, а завала! — Антось стаіць, штось разважае. ЯКолас. Заваліна. Абл. Прызба. Хто на заваліну ўсеўся, хто проста апёрся на плот. В. Макарэвіч. ЗАВІРУХА // ЗАВІРУШКА Завірўха. 1. Моцны вецер розных напрамкаў з сухім снегам С і н о н і м: завея. Завіруха бушавала ўсю ноч і ўвесь дзень. Здавалася, не будзе канца яе лютай сіле, яе злоснаму завыванню. ЯКолас. 2. перан. Разм. Неспакой, сумятня, бязладзіца. Ваенная завіруха падхапіла і Ганну, закінула яе ў далёкі ўральскі горад. А. Марціновіч. Завірўшка. Невялічкая пералётная птушка з шараватым апярэннем. Месца для гнязда завірушка выбірае звычайна ў зарасніках, невысока над зямлёй. ЗАВУЖАНЫ // ЗАВУЗКІ Завўжаны. Зроблены вузей, чым трэба; звужаны. Завужаны касцюм. Завужаны рукаў. Завўзкі. Разм. Вузкаваты, вузейшы, чым трэба. [Лёдзі] не падабалася плацце — завузкае, хоць і перашытае. У. Карпаў. ЗАВУСЕНІЦА // ЗАВУШНІЦА Завўсеніца. Востры выступ, шурпатасць, няроўнасць на паверхні чаго-н. Разец нібы ступіўся і рабіў на дрэве завусеніцы. Так працаваць нельга. Так можна ўсё сапсаваць. /. Шамякін. Завушніца. Упрыгожанне, звычайна ў выглядзе кальца, якое прымацоўваецца да мочкі вуха. Андрушка пабліскваў вачыма то на пярсцёнак з бліскучым сінім каменьчыкам у Раісы на руцэ, то на завушніцу ў правым вуху. М. Лобан. ЗАГАДКАВЫ // ЗАГАДНЫ Загадкавы. Незразумелы, непазнаны, таямнічы. Гэта былі ўжо не кусты і не дрэўцы, а загадкавыя белыя здані, ні на што не падобныя. А. Чарнышэвіч. Загадны. Які выражае загад. У полі стрэлы сціхлі, чуліся толькі фырканне матораў, ляскат гусеніц ды загадныя воклічы. /. Мележ. У граматыцы: загадны лад — катэгорыя дзеяслова, якая выражае загад, просьбу, чыю-н. волю. Загадны лад выражае пабуджэнне да выканання дзеяння. Граматыка беларусксш мовы. ЗАГАЛОВАЧНЫ // ЗАГАЛОЎНЫ Загалбвачны. Які мае адносіны да загалоўка. Загаловачны шрыфт. Загалбўны. Які пішацца ў слове на пачатку тэксту, раздзела, абзаца; вялікі. Загалоўная літара. ЗАГАРТАВАНЫ / ЗАГАРТОВАНЫ // ЗАГАРТОВАЧНЫ Загартаваны. 1. Такі, якому надалі большую цвёрдасць і моц награваннем да высокай тэмпературы, а затым хуткім ахаладжэннем. Загартаваная сякера. 2. Стойкі, вынослівы, здольны пераносіць цяжкасці, неспрыяльныя ўмовы. Загартаваны ў суровых умовах чалавек не збаіцца цяжчасцей. Загартованы. Тое, што і загартаваны. Загартованы ў кузні серп. Загартованы ў паходах юнак. Загартовачны. Прызначаны для загартоўкі. Загартовачны працэс. Загартовачны агрэгат. ЗАГРУЖАНЫ // ЗАГРУЗАЧНЫ Загрўжаны. 1. Запоўнены грузам; нагружаны. Гарэў вялікі крыты пакгаўз, загружаны збожжам. М. Лынькоў. 2. перан. Разм. Забяспечаны работай на поўную сілу. Бывае хвіліна загружанай, нібы век, што заўжды гістарычны. У Нядзведскі. Загрўзачны. Які служыць, прызначаны для загрузкі. Мадэль гэта мела недахоп у загрузачным бункеры. Беларусь. ЗАГУСЦЕЦЬ // ЗАГУСЦІЦЬ Загусцёць. Зрабіцца больш густым, гусцейшым. Быў канец мая, вясна губляла свае блакітныя, салатнасрабрыстыя, ружова-жаўтлявыя таны, паветра нагрэлася і загусцела, сонечнае святло страчвала далікатнасць, лагоду. В. Карамазаў. Загусціць. што. Разм. Зрабіць густым або занадта густым. Залішне прарэдзіш — не дабярэш увосень ураджаю, загусціш — зноў жа толку будзе мала. В. Палтаран. задзерты // задзерысты / /ЗАДЗІРЛІВЫ / ЗАДЗІРЫСТЫ Задзёрты. Падняты ўгору. Hoc быў трошачку задзёрты, але кірпатым яго нельга было назваць. Я. Васілёнак.. Задзёрысты. Тое, што і задзірысты. Задзёрысты певень на плоце, распасцёршы крылы, так грозна заліваўся, як бы крычаў: «Не падыходзь!» П. Броўка. Задзірлівы. Тое, што і задзірысты. Дый характарам ён удаўся ў Ігнася — нахабны, задзірлівы і шкадлівы, як брыдкі кот. I. Канановіч. Задзірысты. Схільны, ахвочы да боек, сварак; задзірлівы. Волька, нібы дзяўчына, кідае час ад часу на Федзю свой задзірысты погляд, смяецца да яго, жартуе. А. Васілевіч. ЗАДНЕЦЬ// ЗАДНІЦЬ Заднёць. безас. Пра надыход світання; заднецца. Калі ж заднела, заўважыў Калістрат суседа Янука. У. К.орбан. Задніць. што. Абл. Уставіць дно. Астаецца толькі задніць, і дзежка гатова для адпраўкі Р. Мурашка. ЗАДОРАНЫ // ЗАДОРЛІВЫ / ЗАДОРНЫ Задбраны. Адораны мноствам падарункаў. Задораныя маладажоны. Задораны імяніннік. Задорлівы. Тое, што і задорны. Усё радавала, бадзёрыла: і стомленасць, што ўчэпіста трымалася, і задорлівы смех моладзі. /. Сіўцоў. Задорны. Поўны задору; палкі, бадзёры. Вясёлыя, задорныя прыпеўкі рэхам адгукаліся ў бары. М. Ваданосаў. ЗАДУМАНЫ // ЗАДУМЕННЫ / ЗАДУМЛІВЫ / ЗАДУМНЫ Задўманы. 1. Вырашаны ў думках. Усё задуманае раней ужо зроблена. 2. Агорнуты думкамі; заклапочаны. Я запяю пра жыццё маладое, больш я не буду задуманым, сумным. М. Танк. Задумённы. Паглыблены ў думкі, разважанні. С і н о н і м: задумлівы. Марынка сядзела задуменная, негаваркая, ні да чаго не дакраналася. Т. Хадкееіч. Задўмлівы. Тое, што і задумен ны. Часам ён кідаў ручку, складваў на грудзях рукі .. і глядзеў некуды ў адну кропку, не варухнуўшыся, задумлівы, засяроджаны. В. Хомчанка. Задўмны. Разм. Задуменны, задумлівы. Незвычайны агонь у задумных вачах, на каленях ляглі гуслібаі. Я. Купала. ЗАЕЗДЖ.АНЫ // ЗАЕЗДЖЫ // ЗАЕЗНЫ Заёзджаны. Знясілены частай і працяглай яздой, работай без адпачынку. Заезджаны конь. || перан. Даўно ўсім вядомы; збіты, зацяганы. Заезджаны анекдот. Заезджаны жарт. Заёзджы. Які заехаў куды-н. мімаходам, на кароткі час. Сінонім: прыезджы. Рэгіну запрасіў на танец нейкі заезджы хлопец, але Міцька на гэта і ўвагі не звярнуў. М. Лупсякоў. Заёзны. У выразе: заезны двор (дом) (уст.)— памяшканне для начлегу з дваром для коней і фурманак, а таксама карчмой. Аднойчы прыехаў у заезны дом, што побач з нашай вёскаю, багаты купец. Л. Дайнек.а. ЗАЗНАЦЦА //ЗАЗНАЦЬ Зазнацца. Заганарыцца, заважнічаць. Зазнаўся, ой, мароз, зазнаўся! Ды дзень яшчэ не пачынаўся: пастой, мароз, пастой хваліцца — мо і цябе хто не збаіцца! ЯКолас. Зазнаць. Зведань на ўласным вопыце; перажыць, адчуць. Нямала ўсякіх бед зазнаў стары за сваё доўгае жыццё. ЗАЙМЕННЫ // ЗАМЕННЫ Займённы. Які мае адносіны да часціны мовы займенніка. Займенная форма прыметніка — гэта тое ж самае, што і поўны прыметнік. Замённы. Які падлягае замене, можа быць лёгка заменены. Лес — гэта .. нічым не заменная сыравіна для нашай айчыннай хіміі. Б. Сачанка. ЗАКРУГЛ ЕНАСЦЬ //ЗАКРУГЛЕННЕ Закрўгленасць. Акругласць, круглявасць; закончанасць, завершанасць. У Івана матэматычнае мысленне — любіць закругленасць. /. Навуменка. Закруглённе. 1. Наданне чаму-н. акруглай формы. Суправаджэнне дзвюх ліній (прамой з дугой або дзвюх дуг) робіць пераход з адной лініі на другую плаўным, без выступаў; яно практыкуецца, напрыклад, пры пабудове закругленняў чыгуначных або трамвайных шляхоў. Геаметрыя. 2. Адхіленне ўбок па крывой; выгіб. Чыгунка рабіла тут паварот направа, само закругленне ішло па высокім насыпе. М. Лынькоў. ЗАКУЛЬГАВЕЦЬ // ЗАКУЛЬГАЦЬ Закульгавець. Разм. Стаць кульгавым. — Конь мой белы закульгавеў, то няма як ехаць мне сягоння. Чорны. Закульгаць. 1. Пайсці, пабегчы кульгаючы. Салдат закульгаў шпарчэй. КЧорны. 2. Стаць кульгавым; закульгавець. — Кашаварам я не быў, а што нага ў мяне крывая, то гэта праўда, толькі ж закульгаў я ад ранення, а не так сабе ад чаго. А. Кулакоўскі. ЗАКУРЫЦЬ1 / ЗАКУРЫЦЬ2 // ЗАКУРЭЦЬ Закурыць'. каго-што. Пакрыць сажай; задыміць. — Цябе ж тут закурыць, матка родная не пазнае,— сказаў машыніст. Л. Арабей. Закурыць2. Запаліўшы папяросу, люльку, пачаць курыць, зацягвацца дымам; пачаць курыць, стаць курцом. Дзед закурыў люльку і доўга кашляў ненатуральным кашлем. А. Якімовіч. Закурэць. 1. Пакрыцца сажай; пацямнець ад сажы, дыму; задыміцца. Столь, цёмная ад часу, пад абразамі аж чорная — закурэла, па вуглах — павуціна. ЛіМ. 2. Узняцца воблакам, слупам (пра пыл і пад.). Дырэктар хвастануў каня ляйчыной, і толькі пыл закурэў з-пад капытоў. С. Грахоўскі. ЗАЛАЦЕЦЬ // ЗАЛАЦІЦЬ Залацёць. Разм. Набываць адценне, колер золата; блішчаць, як золата. Лістота на дубах, нягледзячы на жаўцізну, была яшчэ моцнай, вяршаліны пераможна залацелі ў яркім святле, і дзе-нідзе чырванелі кусты глогу. В. Іпатава. Залаціць. што. 1. Пакрываць золатам, пазалотай. У гарадку бурылі сабор, расцягвалі абразы, скідалі крыжы, залачоныя (дзеепрысл.) Рыгорам Трахімавічам, у гразь са званіцы скінулі звон. В. Карамазау. 2. перан. Асвятляючы, надаваць чаму-н. залацісты колер. Сонца ўжо амаль схавалася за лес і толькі залаціла верхавіны дрэў. У. Корбан. ЗАЛІВАЧНЫ // ЗАЛІВІСТЫ // ЗАЛІЎНЫ Залівачны. Прызначаны для заліўкі чаго-н. Спецыяльныя электрацялежкі дастаўляюць каўшы да залівачных участкаў канвеера. Беларусь. Залівісты. Гучны, звонкі, з пералівамі. Недзе далёка — то ападаючы, то зноў падымаючыся — чутна залівістая песня начлежнікаў. Я. Скрыган.