КНІГІ ОНЛАЙН
Пошук сярод кніг, што прайшлі індэксацыю гуглам. Некаторыя кнігі гугл не знаходзіць
Абрьідлы. Які абрыдзеў, надакучыў; нялюбы, прыкры. Яна без гэтай абрыдлай кароткай стрыжкі, без джынсаў, у доўгай прыталенай спадніцы — як не падобна яна на многіх дзяўчат і жанчын, якія аднолькавым адзеннем, аднолькавымі прычоскамі зліваюцца адна з адной, як салдаты ў шарэнзе... В. Гігевіч. АБРЭЗ//АБРЭЗАК Абрэз. 1. Вінтоўка зукарочаным (абрэзаным) ствалом. 3 лесу пачалі выходзіць цэлыя групы людзей з карабінамі, з вінтоўкамі, з абрэзамі, з бярданкамі. ЯК,олас. 2. Абрэзаны край чаго-н., беражок. Кніга з зялёным абрэзам. Абрэзак. Непрыдатны кавалак, які застаўся пасля разразання чаго-н. Ля рашоткі дзеці раяцца і, захапіўшы з сабой абрэзкі аполкаў, зноў залазяць у падвал. В. Гарбук. АБЫХОДАК // АБЫХОДЖАННЕ // АБЫХОДЛІВАСЦЬ Абыхбдак. 1. Патрэбы штодзённага жыцця. За хатаю адразу ж пачыналіся глінішчы, ямы, з якіх людзі капалі на свой абыходак гліну. В. Вітка. 2. Ужытак, карыстанне. Прыгадайце, колькі крылатых выразаў з баек К. Крапівы ўвайшло ў паўсядзённы абыходак. ЯКазека. Абыхбджанне. Манера паводзін у адносінах да каго-н.; уменне карыстацца чым-н. У Шмульке вельмі прыемны голены твар, джэнтльменскія манеры ў абыходжанні з людзьмі. 3. Бядуля. Абыхбдлівасць. Ветлівасць, далікатнасць; пачцівасць. Жанкі, браце, складаныя натуры, абыходлівасць любяць. П. Кавалёў. АБЫХОДЛІВЫ // АДЫХОДЛІВЫ // АДЫХОДНЫ Абыходлівы. Ветлівы, далікатны ў абыходжанні. Рэдактар — хлапчына свойскі, абыходлівы. Ен, здаецца, з тых ураўнаважаных людзей, якія ніколі не хвалююцца, не выходзяць з сябе і на ўсё — добрае і дрэннае ў жыцці — глядзяць паблажліва. /. Навуменка. Адыходлівы. Здольны хутка забываць крыўду, супакойвацца пасля гневу, злосці. Душа ў Андрэя была адыходлівая, і ён ужо не злаваў на брата. В. Карамазаў. Адыхбдны. Які звязаны з адыходам адкуль-н. Пачаўся славуты адыходны рэйд атрада далёка на поўнач. Я. Брыль. АБЫЯКАВЫ//АБЫ-ЯКІ Абыякавы. Які не выяўляе ніякай цікавасці, увагі да кагочаго-н. С і н о н і м: раўнадушны. Спрадвеку было так: той, хто думаў жыць, вучыўся сам і вучыў дзяцей працаваць. А хто быў абыякавы да сваёй будучыні — вучыў дзяцей адпачываць. Я. Сіпакоў. Абы-які. Які-небудзь, усякі; хоць які. С і н о н і м ы: благі, нядобры. Так у Малінаўцы з’явіўся новы гаспадар і прытым не абыякі. А. Чарнышэвіч. АБ’ЯДНАЛЬНЫ // АБ’ЯДНАНЫ Аб’яднальны. Які служыць аб’яднанню, вядзе да аб’яднання. Сінонім: аб’яднаўчы. Аб’яднальны з’езд партыі. Аб’яднаны. Утвораны з асобных частак, адзінак; сумесны; згуртаваны. Сінонімы: злучаны, з’яднаны. Праваліўся нашчэнт аб’яднаны паход верных служак цара і французскіх банкіраў. П. Глебка. АБЯЗВОДЗЕЦЬ // АБЯЗВОДЗІЦЬ Абязвбдзець. Стаць бязводным; пазбавіцца вады, вільгаці. Зямля абязводзела. Балота абязводзела. Абязвбдзіць. што. Зрабіць бязводным; штучна выдаліць адкуль-н. ваду. Меліярацыя абязводзіла рэчку. АБЯЗВОЛЕЦЬ // АБЯЗВОЛІЦЬ Абязволець. Стаць бязвольным. Калі Ціхану стала горш і ён абязволеў, Мальвіна перастала рагатаць і свавольнічаць. /. Дуброўскі. Абязвбліць. каго. Пазбавіць волі, зрабіць каго-н. бязвольным. Лагерныя здзекі абязволілі вязня. АБЯЗЛЕСЕЦЬ // АБЯЗЛЕСІЦЬ Абязлёсець. Страціць лясы, стаць бязлесным. Апошнім часам край зусім абязлесеў. Абязлёсіць. што. Пазбавіць лясоў, зрабіць што-н. бязлесным. — Такі куточак зямлі, можна сказаць, богам дадзены, загубілі. Спярша абязлесілі, асушылі, а цяпер яшчэ і атрутай засыпалі... Б. Сачанка. АБЯЗЛЮДЗЕЦЬ // АБЯЗЛЮДЗІЦЬ Абязлюдзець. Стаць бязлюдным, пустэльным. Мы спынілі бескарысную дыскусію. Пляж абязлюдзеў, ды і нам заставацца на ім не было ніякай ахвоты. М. Лынькоў. Абязлюдзіць. што. Зрабіць бязлюдным, пустэльным. Беззямелле, а значыць — звязанае з ім адыходніцтва, магло абязлюдзіць землі. У. Караткевіч. АБЯСКОЛЕРАЦЬ // АБЯСКОЛЕРЫЦЬ Абяскблераць. Страціць яркасць афарбоўкі; зрабіцца бясколерным, выцвісці. У чыстым, бясхмарным паднябессі, якое нібыта выцвіла і абясколерала, кружыў коршак. Б. Сачанка. Абяскблерыць. што. Зрабіць бясколерным, зменшыць, аслабіць яркасць афарбоўкі. Абясколерыць тканіну. Абясколерыць раствор. АБЯССІЛЕЦЬ // АБЯССІЛІЦЬ Абяссілець. Стаць бяссільным; знемагчы. С і н о н і м ы: знясілець, аслабець. Толькі пазней зразумеў Дзіма, што такі стан, калі здаецца, што ты ўжо зусім абяссілеў, выдахся, можна пераадолець. Г. Шыловіч. Абяссіліць. каго-што. Пазбавіць сілы, зрабіць каго-што-н. бяссільным. Сінонімы: знясіліць, аслабіць. Немцы не пакідалі старых намераў: як мага спустошыць краіну, зруйнаваць яе, абяссіліць. М. Лынькоў. АБЯЦАНКА // АБЯЦАННЕ Абяцанка. Няпэўнае, несур’ёзнае абяцанне, выкананне якога малаверагодна. Мужык ведаў свайго пана як аблупленага і не верыў яму і яго абяцанкам. А. Якімовіч. Абяцанне. Дабравольнае абавязацельства выканаць што-н. Сам Тапурыя даў урачыстае абяцанне больш ніколі не ісці ў мора. Э. Самуйлёнак. АГАЛЕЦЬ//АГАЛІЦЬ Агалёць. I. Застацца без покрыва. С і н о н і м: агаліцца. Агалела поле. Знята збажына з яго даўно. ЯКолас. 2. Крайне абяднець. С і н о н і м: згалець. Салдаты без хлеба апухлі, народ абяднеў, агалеў. ЯПушча. Агаліць. каго-што. 1. Пазбавіць адзення, покрыва; зрабіць голым. Снег быў неглыбокі, на ўзгорку вятры агалілі зямлю, але ўздоўж ручая надзьмулі сумёты, і ісці было нялёгка. /. Шамякін. 2. перан. Выявіць сутнасць, сапраўдны змест чаго-н., зрабіць ясным, відавочным. Імперыялістычная вайна рэзка агаліла і абвастрыла класавыя супярэчнасці. М. Зярніцкі. 3. перан. Пакінуць без людзей, без зброі, зрабіць даступным, адкрытым для ворага. Эсэра-меншавіцкія здраднікі агалілі ўсю лінію фронту. /. Гурскі. АГІДЛІВЫ //АГІДНЫ Агідлівы. Які адчувае і выказвае агіду, гадлівасць да кагочаго-н. С і н о н і м ы: брыдлівы, грэблівы. Лясніцкі ўздрыгнуў ад раптоўнага прыліву гневу і агідлівай пагарды да гэтага чалавека, якому вельмі доўгі час усе яны без сумнення верылі. /. Шамякін. Агідны. Які выклікае агіду; вельмі дрэнны. С і н о н і м ы: брыдкі, гадкі. Слімака даўно вырашылі знішчыць як самага агіднага здрадніка. М. Лынькоў. АДБІЎНЫ // АДБОЙНЫ Адбіўны. 1. Якім адбіваюць што-н. Адбіўны молат. 2. Прыгатаваны шляхам адбівання, размякчэння ўдарамі. У цэлафанавым пакеце была твая вячэра, а магчыма, і сняда- нак: некалькі адбіўных з хлебам, радыска і салодкія арэшкі. Г. Ланеўская. Адбойны. Які служыць для адбівання чаго-н. Лепшая брыгада ламавікоў была знята з шасейкі і кінута на прарыў. Дзесяць чалавек з адбойнымі малаткамі даставіла мясцовая перасовачная калона. В. Дубінка. АДБОРАЧНЫ // АДБОРНЫ Адббрачны. Створаны, прызначаны для адбору каго-н. Адборачная камісія. Адборачныя сустрэчы баксёраў. Адббрны. 1. Адабраны з ліку іншых як лепшы; выдатны па якасці. Сінонім: першагатунковы. Адборнае жыта ў сеялкі просіцца з цёмных амбараў. П. Панчанка. 2. Крайне грубы, непрыстойны (звычайна пра словы, выразы). Адборная лаянка пракацілася па змрочным вагоне. М. Лынькоў. АДЗЕЦЬ// НАДЗЕЦЬ Адзёць. 1. Пакрыць адзеннем каго-н. Я памятаю: на самым змроку маці мая сказала мне памыць ногі, адзела мне чыстую сарочку, і мы пайшлі на хутар Зялёны Камень. КЧорны. 2. Забяспечыць каго-н. адзеннем. Ен думаў пра вайну, з якой толькі што вярнуўся, лумаў пра дзяцей, якіх трэба было карміць і адзяваць, дый наогул ці мала розных дум і клопатаў у чалавечым жыцці? В. Гардзей. Надзёць. Пакрыць сябе (ці што-н.) адзеннем; нацягнуць на сябе (ці на што-н.) адзенне, абутак, чахол і г. д. Букрэй зняў шынель, аддаў яе дзеду Талашу, а сам надзеў яго кажушок. Я. Колас. АДЗІНАРНЫ // АРДЫНАРНЫ Адзінарны. 1. Зроблены з адной часткі; не падвойны. Цяпер і тут дзверы, адзінарныя, з доўгімі надворнымі завесамі. А. Кулакоўскі. 2. Прызначаны для аднаго, разлічаны на аднаго. На вузкім адзінарным ложку, што стаіць ля самага акна, ляжыць падрыўнік Кузняцоў — хлопца параніла асколкам міны. Д. Цябут. Ардынарны. 1. Які нічым не вызначаецца; звычайны, нават пасрэдны. Кватэра была чысценькая, акуратна прыбрана, абстаўлена ардынарнаю шырпатрэбаўскаю мэбляй. А. Жук. 2. Уст. У абазначэнні вучоных пасад: ардынарны — штатны, патрэбны па штату; п р о ц і л. экстраардынарны — звышштатны. У 1901 годзе Карскі быў выбраны членам-карэспандэнтам, а ў 1916 годзе — ардынарным (сапраўдным) членам Расійскай Акадэміі. М. Булахаў. АДЗІНКАВЫ // АДЗІНОКІ // АДЗІНОЧНЫ // АДЗІНЫ Адзінкавы. Які сустракаецца не групай, не ў мностве, а паасобнымі адзінкамі. Пісьменнік умее ў адзінкавым бачыць вялікае 1 складанае. С. Майхровіч. Адзінбкі. 1. Адзін без іншых да сябе падобных; адасоблены. 3 голых галін таполі тужліва паглядаў долу адзінокі лісток. М. Лобан. 2. Які не мае сям’і, сваякоў, блізкіх; бессямейны. Адзінокія жанчыны, і тыя па пяць-дзесяць тысяч зарабілі, ужо не кажучы пра збожжа і бульбу. А. Шашкоў. Адзіночны. 1. Адасоблены ад іншых да сябе падобных; асобны; выпадковы. Пачулася некалькі аўтаматных чэргаў, некалькі адзіночных стрэлаў. М. Лынькоў. 2. Які выконваецца, ажыццяўляецца сіламі аднаго чалавека, звязаны з дзейнасцю аднаго чалавека. З’явіліся адзіночныя паліцэйскія патрулі. А. Кучар. 3. Прызначаны для аднаго, разлічаны на аднаго. Турэмная стража пад моцным канвоем павяла яго [Нявіднага] у адзіночную камеру. Я. Колас. Адзіны. 1. Толькі адзін. Дзве яго старэйшыя сёстры пайшлі ўжо замуж, а ён быў трэці і цяпер ужо адзіны ў бацькоў. КЧорны. 2. Цэлы, непадзельны; з’яднаны. Галоўныя героі і мноства сюжэтна нязначных персанажаў ствараюць уяўленне адзінага і адначасова вельмі шматаблічнага вобраза народа, які з’яўляецца героем «Векапомных дзён». П. Дзюбайла. 3. Аднолькавы, агульны для ўсіх. Задача ў нас была адна, і лёс адзіны нас сасватаў. А. Астрэйка. АДКЛАД // АДКЛАДАННЕ Адклад. Перанясенне на больш позні час. С і н о н і м: адтэрміноўка. Тут жа без адкладу і адбылася сяброўская вечарына, бо інакш не назавеш гэтую цікавую сустрэчу. У. Дубоўка. Адкладанне. 1. Накопліванне астаткаў якіх-н. рэчываў; утварэнне адкладаў — асадкаў арганічных і неарганічных рэчываў. Адкладанні, якія прыносяцца ракой, могуць запоўніць не толькі возера, але і вялікія марскія залівы. Фізічная геаграфія. 2. Ужываецца са словамі «яйкі», «лічынкі», «ікра» і пад. (для захавання патомства).