Усе бачылі нястачу віна...
Аповесць пра Адама Станкевіча
Леанід Дранько-Майсюк
12+
Выдавец: Кнігазбор
Памер: 168с.
Мінск 2019
А яіпчэ Адам Станкевіч бачыў найбольшую грамадскую карысць для бацькаўпічыны ў тым, каб існавала Беларуская каталіцкая царква.
УДК 821.161.1-3
ББК 84(4Бен)-44
На вокладцы змешчаны партрэт Леаніда Дранько-Майсюка работы Джона Кунстадтэра (для budzma.org).
Літаратурна-мастацкае выданне
Бібліятэка Саюза беларускіх пісьменнікаў «Кнігарня пісьменніка» Выпуск 123
Дранько-Майсюк Леанід
«...Усе бачылі нястачу віна...»
Аповесць пра Адама Станкевіча
Адказны за выпуск Г. Вінярскі Рэдактар Б. Пятровіч Вёрстка Л. Гарадзецкай Карэктура А. Спрытніч
Падпісана да друку 26.12.2019. Фармат 84><108 1/32.
Рызаграфія. Папера афсетная. Ум. друк. арк. 8,61 + 1,26 укл. Ул.-выд. арк. 6,34. Наклад 300 ас. Зак. 459.
ПУП «Кнігазбор».
Пасведчанне аб дзяржаўнай рэгістрацыі выдаўца, вытворцы, распаўсюдніка друкаваных выданняў № 1/377 ад 27.06.2014. Вул. Я. Лучыны, 38-93, 220112, Мінск.
Тэл./факс (617) 207-62-33, тэл. (029) 772-19-14, 682-83-86.
E-mail: bkniha@tut.by
Надрукавана з арыгінала-макета заказчыка ў ЗАТ «Аргбуд». Пасведчанне аб дзяржаўнай рэгістрацыі выдаўца, вытворцы, распаўсюдніка друкаваных выданняў № 2/182 ад 15.02.2016. Вул. Берасцянская, 16, 220034, Мінск.
Леанід Дранько-Майсюк нарадзіўся ў Давыд-Гарадку, скончыў давыд-гарадоцкую сярэднюю школу № 2 (1974). Рабіў на «Хабішчах».— на мясцовым заводзіку слясарна-мантажнага інструменту (1974-1976); паступіў на завочнае аддзяленне маскоўскага Літаратурнага інстытута імя A. М. Горкага (1975). Быў прызваны на службу ў армію (1976). Адслужыўшы, перавёўся ў Літаратурным
інстытуце на вочнае навучанне (1978). Па вучобе з Масквы пераехаў у Менск і пачаў працаваць у выдавецтве «Мастацкая літаратура» (1982). Са жніўня 2002 года — на творчай працы. Сябар Саюза беларускіх пісыменнікаў. Аўтар шаснаццаці выдадзеных кніг. Апошняе выданне Леаніда Дранько-Майсюка —
архіўная аповесць пра МаксімаТанка «...Натуральны, яклінія небасхілу», якая з'явілася на кніжных паліцах у 2017 годзе.
«.. .Душа Адама Станкевіча супакоена верай: Бог прамаўляе беларускай мовай таксама...
Магчыма, у апошнюю сваю хвіліну святар адкрыў галоўнае: калі пытацца, то пытацца заўсёды варта пра адно —дзе ты, Беларусь? А магчыма, у тую хвіпіну ўспомніў пра вяселле ў Кане Галілейскай, на якім Ісус Хрыстос ваду ператварыў у віно — зрабіў немагчымае.
Тое ж немагчымае рабіў і ён, Адам Станкевіч, бо таксама ж бачыў нястачу віна, — брак Беларусі ў Беларусі, — і да апошняга (як мог і якумеў!) ператвараў буднае—у святочнае.
/ аддаўжыццё, бо толькіжыццё — плата за высокую мэту!..»
КНІГІ ОНЛАЙН
