Зачараваная хатка

Графіня дэ Сэгюр

Выдавец: Беларускі гуманітарны адукацыйна-культурны цэнтр

Памер: 128с.

Мінск 1992

51.73 МБ

— 3 майго вязення? — здзівілася Бландзіна.— Дык ты проста не ведаеш, што Добрая Козачка і Каток-Вуркаток са мной заўсёды вельмі добрыя і ласкавыя і вельмі клапацяцца пра маё выхаванне! Яны вельмі ўзрадаваліся б, каб у іх была магчымасць вярнуць мяне майму бацьку. Мілы Папугай, калі ласка, хадзі са мной, і я пазнаёмлю цябе з Добрай Козачкай.
— Ах, Бландзіна,— адказаў Папугай сваім траскучым галаском,— ты не ведаеш яшчэ Добрае Козачкі і Катка-Вуркатка. Яны ненавідзяць мяне, бо мне ўжо некалькі разоў удавалася ратаваць іхніх ахвяраў. Ніколі табе не ўбачыць свайго бацькі, Бландзіна, і ніколі не выйсці з гэтага леса, калі ты сама не здымеш таго талісмана, які цябе тут трымае.
— Якога талісмана? — зноў здзівілася Бландзіна.— Я ніякага талісмана не ведаю. Дый якая карысць Добрай Козачцы і Катку-Вуркатку трымаць мяне тут у палоне?
— А тая карысць, Бландзіна, што ім тут сумна жыць у адзіноце. Што ж да талісмана, дык гэта звычайная Ружа. Калі ты яе сарвеш, яна вызваліць цябе з твайго вязення, і ты зноў апынешся ў абдымках у свайго бацькі.

— Але ж y садзе няма ніводнае Ружы... Як жа мне яе сарваць?
— Прыйдзе дзень, і я скажу табе гэта. Але сёння мне болей нельга з табою гутарыць: хутка сюды прыйдзе Добрая Козачка. Але каб ты магла пераканацца ў цудадзейнай якасці Ружы, спытай пра яе ў Добрае Козачкі, і ты ўбачыш, які ў яе будзе выгляд. А цяпер — да заўтра, Бландзіна, да заўтра.
I Папугай паляцеў задаволены, што яму ўдалося закінуць у душу Бландзіне першыя зярняткі няўдзячнасці і непаслушэнства.
Як толькі Папугай знік, у пакой увайшла Добрая Козачка. Было відаць, што яна вельмі ўсхваляваная.
— 3 кім гэта ты тут гутарыла? — спытала яна, насцярожана пазіраючы на расчыненае акно.
— Hi з кім, пані,— адказала Бландзіна.
— Але я ўпэўненая, што чула тут галасы.
— Гэта я, відаць, размаўляла сама з сабою.
Добрая Козачка нічога не адказала, але твар у яе быў сумны, і з вачэй нават выкаціліся некалькі слязінак.
Бландзіна таксама была вельмі ўсхваляваная: Папугаевы словы прымусілі яе зусім іначай зірнуць на тое, што яна робіць у Добрай Козачкі і Катка-Вуркатка. I замест таго, каб падумаць, што козачка, якая ўмее гаварыць па-чалавечы і надзяляць розумам іншых жывёл; якая змагла на сем год усыпіць дзяўчынку і ўвесь гэты час прысвяціла яе выхаванню; якая жыве ў палацы, дзе ёй прыслугоўваюць, як сапраўднай каралеве, што гэтая
-VW 103 «XFK^\^V?4?WXF\^M4FK9'
козачка — незвычайная; i замест таго, каб адчуць да яе ўдзячнасць, Бландзіна слепа паверыла Папугаю, якога зусім не ведала і верыць словам якога ў яе не было ніякай прычыны, як і ў Папугая не было ніякай прычыны дапамагаць Бландзіне, рызыкуючы сваім жыццём. Яна паверыла яму толькі таму, што ён увесь час расхвальваў яе таленты. Цяпер яна ўжо не глядзела з былой удзячнасцю на прыемнае і шчаслівае жыццё, якое ёй падарылі КатокВуркаток і Добрая Козачка: яна вырашыла зрабіць усё так, як параіў ёй Папугай.
У гой жа дзень, нібы незнарок, яна спытала ў Добрае Козачкі:
— Скажыце, Добрая Козачка, чаму ў Вашым садзе столькі розных прыгожых кветак, а самай чароўнай і самай прыгожай — Ружы — няма?
Пачуўшы гэтае пытанне, Добрая Козачка чамусьці вельмі збянтэжылася і з дрыготкаю ў голасе адказала:
— Бландзіна, ах, Бландзіна, не думай пра гэтую каварную кветку, якая коле кожнага, хто да яе дакранецца. I ніколі не гавары са мною пра Ружу. Ты не ўяўляеш, якая небяспека крыецца для цябе ў гэтае кветцы.
У Добрае Козачкі быў такі суровы выгляд, што Бландзіна не асмелілася болей нічога спытаць.
Дзень скончыўся сумна. Бландзіна адчувала сябе няёмка, Добрая Козачка была незадаволеная, а Каток-Вуркаток — журботны.
Назаўтра Бландзіна, прачнуўшыся, падбегла да акна і ледзь паспела яго адчыніць, як у пакой уляцеў Папугай.

^^XsX^X^^^X^^A^XeXfXyXSXgXSXSXSXFMX-XSXyX»
— Hy, што, Бландзіна,— спытаў ён,— бачыла, як < збянтэжылася Добрая Козачка, калі ты спытала ў яе пра v Ружу? Я абяцаў табе расказаць, як здабыць гэту чароўную кветку, дык вось: табе трэба выйсці з парка і пайсці ў лес. Я палячу разам з табой і пакажу месца, дзе расце £ найпрыгажэйшая Ружа ў свеце.
£ — Але як жа я выйду з парка? Са мной на шпацыр
заўсёды ходзіць Каток-Вуркаток.
5 — Пастарайся яго адаслаць,— сказаў Папугай.— A
£ калі ён заўпарціцца, усё роўна не слухай яго і выходзь $ за агароджу.
$ — Але ж калі гэтая Ружа расце далёка, у палацы
л абавязкова заўважаць, што мяне надта доўга няма.
? — Ісці трэба самае большае адну гадзіну. Добрая
f Козачка паклапацілася, каб Ружа была як мага далей і £ каб ты ніколі не змагла вырвацца з яе палону.
S — Але нашто ёй мяне трымаць? Яна такая магутная, няўжо яна не магла знайсці сабе іншых уцех, апроч майго выхавання?
— Гэта ты зразумееш потым, Бландзіна, калі вернешся да свайго бацькі. А цяпер табе трэба быць вельмі рашучаю. Пасля снедання пазбаўся ад Катка-Вуркатка і выходзь у лес. Я буду цябе там чакаць.
Бландзіна паабяцала, што ўсё так і зробіць, і хуценька зачыніла акно, баючыся, каб іх не ўбачыла Добрая Козачка.
Пасля снедання Бландзіна, як зазвычай, пайшла на шпацыр у сад, і Каток-Вуркаток пайшоў разам з ёю.
?X^X»XSX?X^X$X?X?MX? 105 ^
<12345678910111213>

2007-
Калі шукаеце нейкую пэўную кнігу
або хочаце каб быў апублікаваны ваш скан,
пішыце ў кантакты