Злотніцтва Беларусі.
XII - пачатак XX ст.
Анатоль Цітоў
Выдавец: Беларусь
Памер: 271с.
Мінск 2020
III. 1. 1194. ПРЭС Янкель Моўшавіч, у 1862 г. ваўкавыскі майстра залатых і срэбраных спраў (НГАБ у Гродне, ф. 24, воп. 1. спр. 2180, арк. 182 зв.).
III. 1.1195. ПУРЭС [?] Ёсель Янкель Нахімовіч, злотнік мяст. Камень Менскага пав. паводле рэвізскай казкі 1811 г.; меў на той час 17 гадоў (НГАБ у Мінску, ф. 333, воп. 9, спр. 195, арк. 671 зв.).
III. 1. 1196. ПУРЭС Лейба Нохамавіч, злотнік мяст. Камень Менскага пав. паводле рэвізскай казкі 1811 г.; меў на той час 18 гадоў (НГАБ у Мінску, ф. 333, воп. 9, спр. 195, арк. 671 зв.).
III. 1. 1197. РАБІНОВІЧ Ізраіль, віцебскі злотніцкі майстра; у 1840-1850-я гг. рамяством не займаецца (НГАБ у Мінску, ф. 2505, воп. 1, спр. 17, арк. 13).
III. 1. 1198. РАБІНОВІЧ Сроль Герш Іцкавіч, магілёўскі мешчанін; 03.09.1894 запісаны вучнем на тэрмін у 3 г. да
віленскага злотніка A. Н. Глезера (L—V, № 2.799).
III. 1. 1199. РАДКІН Янкель Шмуйлаў, нарадзіўся ў 1818 г„ менскі «ювнлерскі» майстра; у 1852 г. меў сына Аўсея 10 гадоў (НГАБ у Мінску, ф. 24, воп. 1, спр. 462, арк. 291 зв. 292); у 1892 г. у Дзяржаўным гістарычным музеі ў Маскве захоўваліся яго работы: сталовыя лыжкі і відэлец.
III. 1. 1200. РАДШТЭЙН Бер[ка] Моўшаў, нарадзіўся ў 1875 г., залатых спраў майстра, пісьменны; у 1904 г. менскі мешчанін, пражываў у Ковенскім «уездзе»; унесены ў спісы асоб, якія падлягаюць прызыву на вайсковую службу (НГАБ у Мінску, ф. 1, воп. 1, спр. 2912, арк. 12 зв. — 13).
III. 1. 1201. РАЗОЎСКІ Матыс Шмуйлавіч, нясвіжскі мешчанін; 09.07.1875 запісаны вучнем на тэрмін у 2,5 г. да ўдавы віленскага злотніка С. Перліна (L—V, № 2.821); у 1890 г. менскі майстра залатых і срэбраных спраў (НГАБ у Мінску, ф. 10, воп. 1, спр. 577, арк. 1).
III. 1. 1202. РАЙХШТАТ Янкель, віцебскі мешчанін, майстра злотніцкай управы; у 1860 г. жыў у 1-й частцы г. Віцебска (НГАБ у Мінску, ф. 1416, воп. 2, спр. 11540, арк. 40).
III. 1. 1203. РАКАЎШЧЫК Мордух Мееравіч; у 1845 г. трапіў на вучобу да А. Цырфера; у 1852 г. залічаны вучнем да менскага майстры А. Царфера на тэрмін у 6 г. (НГАБ у Мінску, ф. 10, воп. 1. спр. 29, арк. 1 зв.).
III. 1. 1204. РАКОЎСКІ Мендэль Гдальевіч, новагародскі майстра; 30.07.1879 запісаны ў вучні на тэрмін у 3 г. да віленскага ювеліра М. Адэльсона (L—V, № 2.815).
III. 1. 1205. РАКОЎСКІ Юдэль Ёселеў, новагародскі мешчанін, нарадзіўся ў
1770 г., срэбранік; у 1806 г. меў жонку Міну 37 гадоў і сына Мордуха 4 гадоў; пасяліўся ў Новагародку ў 1801 г., на той час знаходзіўся ў Вількаміры (НГАБ у Мінску, ф. 333, воп. 9, спр. 186, арк. 2). III. 1.1206. РАКОЎСКІ Юдэль Лазаравіч, новагародскі мешчанін; 15.05.1884 запісаны ў вучні на тэрмін у 3 г. да віленскага ювеліра М. Ш. Медайскага (L-V, № 2.814).
III. 1. 1207. РАКОЎСКІ Янкель Ёселеў, новагародскі мешчанін, нарадзіўся ў 1761 г., срэбранік; у 1806 г. меў сына Лейзера 5 гадоў і дачку Рыўку 2 гадоў; вучыўся ў Менску, жыў у Новагародку з 1801 г. (НГАБ у Мінску, ф. 333, воп. 9, спр. 184, арк. 6 зв.).
III. 1. 1208. РАМАНАЎ (РУМАНАЎ) Гірш Моўшавіч, менскі мешчанін; у 1873— 1874 гг. быў вучнем у майстры В. Бельніка; 03.01.1874 прыняты майстрам у цэх злотніцка-срэбраніцкага і ювелірнага рамяства (НГАБ у Мінску, ф. 10, воп. 1, спр. 164, арк. 9); у 1890 г. майстра цэха злотніцка-срэбраніцкага рамяства (тамсама, спр. 577, арк. 1).
III. 1. 1209. РАНЕС Сроль Шмуйлавіч, у 1854 г. менскі срэбраніцкі майстра (НГАБ у Мінску, ф. 24, воп. 1, спр. 770, арк. 2).
III. 1. 1210. РАОЛЬ [?] Моўша, аршанскі мешчанін, срэбраніцкі майстра; у 1874 г. меў аднаго вучня (НГАБ у Мінску, ф. 2096, воп. 1, спр. 45, арк. 21 зв.).
III. 1. 1211. РАСІНЦОЎ Елья Сепелеў, майстра залатых і срэбраных спраў; запісаны ў кнізе 10-га народнага перапісу ў рэвізскіх казках мсціслаўскага яўрэйскага грамадства ў 1858 г.; на той час яму 54 гады, меў жонку Хану Шмеркаўну 50 гадоў, сына Янкеля 23 гадоў, дачку Марыям 19 гадоў і Сару 10 гадоў (НГАБ у Мінску, ф. 2151, воп. 2, спр. 15, арк. 70 зв. 71).
III. 1. 1212. PACTKIH (РАШКІН) Арон Гершанавіч, менскі мешчанін, майстра злотніцка-срэбраніцкага цэха, рэзчык пячатак; у жніўні 1889 г. у пасведчанні, выдадзеным менскай рамеснай управай, згадваюцца Расткін А. Г 47 гадоў, яго жонка Лея 43 гадоў і дочкі: Блюма 25 гадоў, Ціпа 20 гадоў і Блюма — 15 (НГАБ у Мінску, ф. 10, воп. 1, спр. 467, арк. 6); 23.12 атрымаў білет на 1 мес. з дазволам наведваць іншыя губерні (тамсама, арк. 5 зв. 6); у 1890 г. згадваецца як майстра цэха (НГАБ у Мінску, тамсама, спр. 577, арк. 1).
III. 1. 1213. PACTKIH Грыгарэй Аронаў, менскі мешчанін, нарадзіўся ў 1882 г., гравёр, рэзчык пячатак, пісьменны; пражываў на вул. Старамясніцкай у доме свайго бацькі; у 1903 г. унесены ў кнігу ваенна-абавязаных (НГАБ у Мінску, ф. 1, воп. 1, спр. 4063, арк. 98 зв. — 99).
III. 1. 1214. РАФАЛОВІЧ Янкель, менскі мешчанін; у 1844-1849 гг. падмайстра срэбраніцкага цэха (НГАБ у Мінску, ф. 10, воп. 1, спр. 31, арк. 1 зв.; тамсама, ф. 24, воп. 1, спр. 338, арк. 49).
РАШКІН А, гл. PACTKIH
III. 1. 1215. РАШКІН Зуся Аронавіч, да 1844 г. майстра менскага злотніцкасрэбраніцкага цэха (НГАБу Мінску, ф. 10, воп. 1, спр. 33, арк. 1 зв.);у 1852 г. падстаршыня цэха (тамсама, спр. 31, арк. 1 зв.). III. 1. 1216. РОДКІН (РОТКІН) Янкель Шмуйлавіч, менскі мешчанін, майстра залатых спраў, ювелір; 22.06.1844 прыняў на вучобу М. і Ш. Бярковічаў (НГАБ у Мінску, ф. 10, воп. 1, спр. 30, арк. 1 1 зв.); 02.04.1848 прыняў у вучні на 3 г. барысаўскага мешчаніна А. Каплана (тамсама, арк. 5-5 зв.); у 1849 г. значыцца майстрам ювелірнага цэха
(тамсама, ф. 24, воп. 1, спр. 338, арк. 20); у 1854 г. згадваецца як майстра (тамсама, ф. 24, воп. 1, спр. 770, арк. 3).
III. 1. 1217. РОДМАН Лейба Борухаў, майстра залатых I срэбраных спраў; запісаны ў кнізе 10-га народнага перапісу ў рэвізскіх казках мсціслаўскага яўрэйскага грамадства ў 1858 г.; на той час яму 63 гады, меў сына Пршу 25 гадоў; на час рэвізіі знаходзіцца «в отлучке с давнего временм» (НГАБ у Мінску, ф. 2151, воп. 2, спр. 15, арк. 74 зв. 75). III. 1. 1218. РОДШТЭЙН Сроль-Гірша Янкелеў, менскі мешчанін; 26.03.1890 запісаны ў лік майстраў менскага злотніцка-срэбраніцкага цэха як гравёр (НГАБ у Мінску, ф. 10, воп. 1, спр. 519, арк. 1 зв.).
III. 1. 1219. РОДЭ Фрыдрых Эрнестаў, рыжскі мешчанін; у 1849 г. значыцца майстрам менскага ювелірнага цэха (НГАБ у Мінску, ф. 24, воп. 1, спр. 338, арк. 20); 13.07.1849 яго вучань Ф. Дунаеўскі (што служыў «мальчмком») пераведзены ў падмайстры (тамсама, ф. 10, воп. 1, спр. 32, арк. 3); у 1853 г. Ф. Родэ згадваецца як старшыня менскага цэха (тамсама, спр. 31, арк. 4 зв.); у снежні таго ж года атрымаў пасведчанне на «пронзводство в Мннске мастерства золотых н серебряных нзделнй... на прмготовленне волочення... н сусального золота п серебра» (тамсама, ф. 24, воп. 1, спр. 770, арк. 9); у 1854 г. фігуруе як майстра (тамсама, арк. 2)9.
9 Друкаваныя крыніцы згадваюць пра майстраў залатых спраў Петэра Родэ, які атрымаўу 1712 г. правы грамадзяніна мяст. Кулдзіга (Курляндыя), і яго сына Якаба-Петэра, што жыў там жа ў 1777 г. (Серебряных дел мастера Латвнм: клейма п работы, ч. 2. с.165).
III. 1. 1220. РОЗЕНБЕРГ Моўша Янкелевіч, менскі мешчанін, нарадзіўся ў 1822 г.; у 1849 г. значыцца майстрам менскага ювелірнага цэха (НГАБ у Мінску, ф. 24, воп. 1, спр. 338, арк. 20); у 1852 г. жыў у драўляным доме на Ляхаўцы (спр. 462, арк. 288 зв. 289); у 1854 г. згадваецца як майстра (тамсама, спр. 770, арк. 2).
III. 1. 1221. РОЗЕНБЕРГ Цодзік Ніселевіч, гарадзенскі злотнік; у 1897 г. займаўся рамонтам рэчаў, пражываў на вул. Саборнай (НГАБ у Гродне, ф. 24, воп. 1, спр. 1584, арк. 7).
III. 1. 1222. РОЗЕНБЕРГ Янкель Іцкавіч, менскі мешчанін; у 1849 г. значыцца майстрам менскага ювелірнага цэха (НГАБ у Мінску, ф. 24, воп. 1, спр. 338, арк. 20).
III. 1. 1223. РОЗЕНБЛЮМ Нафталія Айзікаў, горацкі мешчанін; пасля іспытаўу копыскай рамеснай управе 09.06.1887 запісаны майстрам гадзіннікавых і залатых спраў у мсціслаўскі цэх залатых, срэбраных, медных, бляхарных і гадзіннікавых спраў мсціслаўскай агульнай рамеснай управы; 15.06.1890 выключаны з ліку цэхавых майстраў (НГАБ у Мінску, ф. 2106, воп. 1, спр. 14, арк. 2 зв.).
III. 1.1224. РОЗЕТ Арон, віцебскі мешчанін, майстра злотніцкай управы; у 1860 г. жыў у 2-й частцы г. Віцебска (НГАБ у Мінску, ф. 1416, воп. 2, спр. 11540. арк. 41).
III. 1. 1225. РОЗЕТ Вульф Іцкавіч, віцебскі мешчанін, проберны майстра; 04.12.1818 «назначаны» для абучэння пробернаму мастацтву (НГАБ у Мінску, ф. 1416, воп. 4, спр. 837, арк. 60); у 1819 г. меў жонку Хайку Абрамаву; накіраваны за казённы кошт для вучобы пробер-
наму «мастацтву» ў Маскоўскае горнае праўленне; вучыўся ў обер-берг-пробера Карпінскага (тамсама, арк. 105, 107, 124); у 1820 г. накіраваны ў Віцебск (тамсама, ф. 1297, воп. 1, спр. 786, арк. 1-2); у тым жа годзе меў імяннік «на 1820 з літерай 84 і гербом города» (тамсама, ф. 1416, воп. 4, спр. 837, арк. 128); 10.10 адпаведна з указам Віцебскага губернскага праўлення прызначаны проберным майстрам у адкрытай Віцебскай пробернай палатцы; да 1840 г. утрымоўваў проберную палатку ва ўласным доме (тамсама, ф. 1416, воп. 2, спр. 8174, арк. 5); у верасні 1839 г. падаў заяву ў сувязі з «грудной болезнью м будучн одержмм смльным нервнческмм расслабленнем», у якой просіць «уволнть его для пользованмя мннеральной водой в Лепельском уезде на трм месяца», справы па пробернай частцы часова перадаў А. Бялову (тамсама, арк. 5); у кастрычніку 1839 г. абвінавачаны ў «кормчестве» (незаконным гандлі гарэлкай), але «от суда н взысканнй оставлен свободным» (тамсама, арк. 38 — 38 зв.); у 1841 г. віцебскія злотнікі звяртаюцца да міністра фінансаў з прашэннем пакінуць В. Розета на пасадзе (тамсама, арк. 41 зв.); у 1844 г. атрымаў загад здаць «дела, кнмгн, ннструменты н прочее ммуідество Пробнрной палаткн...» для перадачы свайму пераемніку С. Палякову (тамсама, ф. 2620, воп. 1, спр. 186, арк. 1); у 1883 г. меў 87 гадоў ад нараджэння (тамсама, ф. 2496, воп. Лвоп. 1, спр. 2483, арк. 99-100).
III. 1. 1226. РОЗЕТ Іцка Шмуйлавіч, у 1818 г. віцебскі майстра залатых і срэбраных спраў (НГАБ у Мінску, ф. 1416, воп. 4, спр. 837, арк. 57); меў сына В. Розета.
III. 1. 1227. РОЗЕТ Мордух, віцебскі мешчанін, майстра злотніцкай управы; у 1840-1850-я гг. жыў у доме Зельцэра (НГАБ у Мінску, ф. 2505, воп. 1, спр. 17, арк. 13); у 1853-1854 гг. праявіў «буйство» ў дачыненні да віцебскага пробера С. Палякова (схапіў за грудзі і парваў сурдут) падчас выканання апошнім сваіх абавязкаў (НГАБ у Мінску, ф. 1416, воп. 2, спр. 10295, арк. 1 — 10 зв.); у 1860 г. жыў у 1 -й частцы г. Віцебска (тамсама, спр. 11540, арк. 40); у 1866 г. трымаў майстэрню ў Віцебску на вул. Смаленскай у доме Зельцэра, працаваў «без наёмных работнікаў» (тамсама, ф. 2505, воп. 1, спр. 108, арк. 29 зв. 30); у 1867 г. цэхавы старшыня злотніцкай управы (тамсама, спр. 114, арк. 36-37, 103); фігуруе ў спісе майстраў 1877-1886 гг. (тамсама, спр. 249, арк. 2).
КНІГІ ОНЛАЙН
