• Газеты, часопісы і г.д.
  • Ангельска-беларускі слоўнік  Валентына Пашкевіч

    Ангельска-беларускі слоўнік

    Валентына Пашкевіч

    Выдавец: Зміцер Колас
    Памер: 1028с.
    Мінск 2006
    267.28 МБ
    
    exceptionable [tk'sep/anabal] adj. 1. які падлягае крьітыцы. 2. які выклікае засьцярбгу; небездакбрны
    
    exceptional [ik'sepjanal] adj. асаблівы, незвычайны, рэдкі; выключны. выняткбвы
    
    excerpt ['eks3:rptj n. урыівак -ўку m.: вынятка f.; цытата f.
    
    v.t. [ek's3:rpt] выбіраць (выцягі, урыўкі), цытаваць
    
    excerption |ek's3:rpjan] n. 1. выбіраньне ўрыўкаў, выцягаў. 2. урыівак -ўку, вытрымка f.
    
    excess [ik'ses] n. 1. лішіак -ку т., нёшта лішняе: Pour off the excess Адліце лішак. 2. крайнасьць f, эксцэс -у т. 3. няўстрыманасьць, празьмёрнасьць f:. in excess of звыш. больш за, з гакам.
    
    • to excess зашмат: He eats to ex­cess Ён есьць зашмат
    
    adj. Pekses] вышэй нбрмы; дадаткбвы: excess baggage on an airplane багаж вышэГі нбрмы на самалёце; excess fare даплата (за лішні багаж) excessive [ik'sesiv] adj. празьмёрны, бязьмёрна высбкі (пра цэны')
    
    exchange [iks'tjemdj] v.t. 1. мяняць. 2. вымёньваць (валюту, тавар); разьмёньваць (грбшы на драбнёіішыя'). 3. мяняцца (мёсцамі), абмёньвацца (дўмкамі, нбтамі, лістамі). 4. абмёньваць: to exchange shoes абмяніць чаравікі. 5. абмёньваць (палбнных')
    
    n. 1. замёна f., абмён -у т.; мёна f. (тавараў, палбнных, дўмак): ex­change of goods тавараабмён -у m.; in exchange for узамён за. 3. біржа f:. stock exchange фінансавая біржа. 4. цэнтральная станцыя: a telephone exchange цэнтральная тэлефбнная станцыя
    
    • the rate of exchange валютны курс exchanging [iks'tjeindjig] n. замёна f. exchangeable [iks'tfemdsabal] adj. які мбжна адмяніць, замённы
    
    • exchangeable value менавая вартасьць
    
    exchequer [iks'tjekar] n. 1. дзяржаўны скарб абб фінансы, фбнды, фіск -у т. 2. Brit, міністэрства скарбу
    
    excitability [ik|Sarta'bilati] п. узбуджальнасьць f.
    
    excitable lik'saitabal] adj. лёгка ўзбуджальны
    
    excite [ik'sait] v.t. I. трывбжыць, хваляваць. 2. выклікаць, распальваць (цікавасьцьу. to excite envy, appetite выклікаць зайздрасьць, апэтыт; to excite desire распальваць жаданьне.
    
    3 . узбуджаць; падымаць (да дзёіінасьці, на паўстаньне). 4. утвараць электрычнае абб магнітнае пбле
    
    excited [ik'saitad] adj. 1. узбўджаны, усхваляваны; узбўраны; узбунтаваны (натбўп). 2. электрызаваны, намагні'чаны
    
    excitedly [ik'saitadli] adv. узбўджана, узбўрана; усхвалявана
    
    excitement [ik'saitmant] n. 1. падбухтбрваньне п. 2. узбуджэньне п.. 3. узбўджаньне л., узбўджанасьць f, хваляваньне п.
    
    exciting [ik'saitirj] adj. які хвалюе, займальны, захапляльны (прыгбда, апавяданьне), хвалюючы
    
    exclaim [iks'kleim] v. выкрыкнуць,, крыкнуць; усклікнуць
    
    exclamation [|ekskla'mei/an] n. I. выкрык, вбклік -у т.; вбкліч -у т. 2. выклі'чнік -a т:. Ah! and oh! are exclamations Ax! i ox! — выклічнікі • exclamation mark (!) клі'чнік -a m.
    
    exclude [ik'sklu:d] v.t. 1. затрымбўваць, не прапускаць, не ўпускаць: Curtains exclude light Фіранкі не прапускаюць сьвятла. 2. адкідаць, выключаць; выдаляць
    
    exclusion [ik'sklu^an] п. выключэньне, выдалёньне, звальнёньне п.
    
    exclusive [ik'sklu:siv] adj. 1. асаблівы; выключны: exclusive privileges асаблівыя прывілёі. 2. недастўпны для ўсіх, з абмежаваным дбступам (пра шкблу, клюб)
    
    excommunicate ^ekska'mjumikeit] v.t.
    
    1. абвяшчаць анатэму; адлучаць ад царквы. 2. выключаць, выкідаць (з арганізацыі)
    
    п. адлўчаны т., адлўчаная f.
    
    -adj. адлўчаны; вьіключаны
    
    excommunication j^kskaimjurni'keijan] n. анатэма f.. адлуч.эньне ад царквы
    
    excrement ['eksknmantj n. экскрэмэнты pl. опіуікал, мача)
    
    excruciating [ik'skrujieitig] adj. вёльмі балючы, нясьцёрпны (больў пакўтлівы
    
    exculpate I'ekskAlpert] v.t. апраўдваць exculpation ^екзклі'реі/ап] п. апраў-
    
    даньне т.
    
    excursion [ik'sks^jan] n. I. вандрбўка, экскўрсія f 2. паёздка f 3. адыхбд ад тэмы, дыгрэсія f, экскурс -у т.
    
    excursionist [ik'skairjanist] п. экскурсант -а т., экскурсантка f.
    
    excusable |ik'skju:zabal] adj. выбачальны, прабачальны, прабачны; даравальны
    
    excuse [ik'skju:z] v. 1. выбачаць, npaбачаць, дараваць: Excuse me! Выбачайце! 2. апраўдваціь (-ца). 3. вызваляць (ад экзамэну), быць вьізваленым
    
    n. 1. адгавбрка f, выкрут -у т. 2. выбачэньне п. 3. апраўданьне -я п.
    
    • excuse oneself а) выбачацца. б) прасіць дазвблу адыйсыц
    
    execrable I'eksikrabal] adj. ап'дны; брьідкі; паскўдны: an execrable vil­lain ап'дны нягбднік
    
    execute ['eksikju-.tj v.t. 1. выкбнваць (загад). 2. правбдзіць у жыцьцё, раб'ць дзёйным (закбн). 3. караць сьмёрцю. 4. рабі'ць павбдле пляну ці ўзбру. 5. выкбнваць (гімнастычны нўмарў граць (музычны твор). 6. афармляць (дакумэнт, умбву, кантракт)
    
    execution [|eksi'kju:/anI n. 1. выкананьне n. 2. увядзёньне ў жыцьцё закбну. 3. пакараньне сьмёрцю, экзэкўцыя f 4. афармлёньне (дакумэнту, кантракту)
    
    executioner [leksi'kjujanar] п. кат -a m. executive lig'zekjativ] adj. 1. выканаўчы (камітэт, улада). 2. адміністраЦЬІЙНЫ
    
    n. 1. выканаўчая ўлада, вбрган
    
    • Chief Executive прэзыдэнт -a m.
    
    • the chief executive 1. a) губэрнатар штату. б) мэр гбраду. 2. адміністратар (фі'рмы, кампаніі), служббвая асбба
    
    executor [ig'zekjatar] n. 1. выканаўца тэстамэнту. 2. j'egzakjatar] выканаўца (пляну, права, загадў)
    
    exempt [ig'zempt] adj. вызвалены (ад падатку, вайскбвае слўжбы) v.t. вызваляць (ад падаткў)
    
    exercise j'eksarsaiz] n. 1. практыкаваньне п. 2. фізычная зарадка. 3. карыстаньне n.: exercise of a civil right карыстаньне правам асабістае сваббды
    
    v.t. 1. трэнаваць. 2. карыстацца (правамў 3. выкбнваць (абавязкі)
    
    • exercise an influence мбцна ўплываць, мець ўплыў
    
    • exercise caution быць асьцярбжным
    
    v.i. практыкавацца
    
    exercises цырымбнія f.. абрад -у т.
    
    exercise book, esp. Brit, сшытібк -ка, сшытіак -ка т.
    
    exert [ig'z3:rt] v.t. 1. напрўжваць: to exert strength напрўжваць сілу. 2. уплываць: to exert authority праяўляць уладу
    
    • exert oneself мбцна напрўжвацца. старацца
    
    exertion [ig'z3:rjan] n. 1. напрўжаная дзёйнасьць, высілкі pl., намаганьне п. 2. праява (улады)
    
    exhale [eks'heil] v. 1. выдыхаць . 2. выдзяляціь (-ца) (пах. павётра, дым). 3. выпарбўваць, выпарбўвацца
    
    exhaust [ig'zaist] v.t. 1. вычэрпваць (вадў, цярплівасьць). 2. пбўнасьцю траціць, вычэрпваць (грбшы, запасьі). 3. стамляць, мардаваць, зьнясільваць. 4. выцягваць, выпампбўваць павётра. 5. вычэрпваць (тэмў).
    
    6 . спусташаць (глёбў)
    
    -v.i. выхбдзіць (лра газ)
    
    п. 1. Tech, выхлап -у т., выхлапная труба, выпуск -у т. 2. Tech, адпрацаваная пара (газ, павётра)
    
    exhausted [ig'zorstid] adj. 1. стбмлены, зьнясілены, змардаваны. 2. вычарпаны (вада, залас). 3. спустбшаны (глёба)
    
    exhaustion [ig'z3:stjan] n. 1. вычэрпваньне, вычарпаньне, выкарыстаньне п. 2. стбмленасьць, змардаванасьць f., зьнясіленьне, зьнемажэньне п. 3. спусташэньне п. (глёбы)
    
    exhaustive [ig'zo:stiv] adj. I. які вычэрпвае (сі'лы, запасы). 2. вычарпальны (адказ), усебакбвы (характарыстыкаў, даўгі, дакладны (экзамэн, справаздача)
    
    exhibit [ig'zibat] v. 1. паказваць, выяўляць (злосьць, зацікаўлёньне) 2. рабіць выставу
    
    п. 1. малая выстава f., паказ -у т. 3. экспанат -у т.
    
    exhibition ^eksi'bijan] n. I. паказ -y m.: exhibition of bad manners выяўлёньне дрэнных манёраў. 2. публічная выстава. 3. экспанат -у т.
    
    exhume [ig'zuzm] v.t. выкбпваць з магілы ці зь зямлі
    
    exile ['eksail] n. 1. выгнаньне п., ссыланьне п.; ссылка I 2. выгнаніец -ца т., выгнаньнік -а т.
    
    v.t. ссылаць, высылаць
    
    exist [ig'zist] v.i. 1. існаваць . 2. бываць; здарацца; сустракацца: Lime exists in many soils Вапна сустракаецца ў шмат якіх глёбах
    
    existence [ig'zistans] n. 1. існаваньне n., быт -у т., быцьцё п.; жыцьцё п. 2. наяўнасьць f 3. істбта f.
    
    exit f'egzat] n. 1. выхад, выезд -у т.; адыхбд -у т.: The theatre had six exits Тэатар меў шэсьць выхадаў. 2. Informal сьмерць f.
    
    v.i. выхбдзіць; адыхбдзіць
    
    ex libris [|eks'li:bris] n. 1. зь бібліятэкі кагб. 2. экслібрыс
    
    exodus j'eksadas] п. масавы выезд, выхад (асабл. пра эмігрантаў).
    
    • Exodus 1. выхад гэбраяў з Эгіпту.
    
    2. Выхад (другая кніга Старбга Запавёту)
    
    exonerate [ig'za:nareit] v.t. 1. апраўдваць, абвяшчаць невінаватым, ачышчаць ад віны, закіду 3. вызваляць ад абавязку, абяцаньня
    
    exorbitant [ig'za:rbatant] adj. надмёрны; бязьмёрна вялікі (пра цанў)
    
    exorcise or exorcize ['eksa:rsaiz] v.t. заклінаць. выганяць злбга дўха
    
    exotic [ig'zo:tik] adj. 1. замёжны, нязвыклы, немясцбвы: exotic plants замёжныя расьліны. 2. Informal экзатычны
    
    п. экзбтыка f.
    
    expand [ik'spand] v.t. 1. пашыраць: to expand one’s rule пашырыць сваю ўладу. 2. распасьціраць (крылы); распушчаць (гальлё, вётразь). 3. гаварыць падрабязна. 4. Math, раскрываць фбрмулу, дўжкі
    
    v.i. 1. пашырацца. 2. распускацца (пра пупышкі)
    
    expanse [ik'spaens] n. 1. абшар -у m., прастбра; разьлёгласьць, даль f. 2. раздбльле п.
    
    expansion [ik'spasntjan] n. 1. пашырэньне п. (мёжаў), расшырэньне п. (газу, мэталу). 2. паббльшаньне, разбудаваньне п. (індўстрыі). 3. экспансія f. 4. Math, раскрыцьцё фбрмулы. дўжак
    
    expatiate [ek'speijieit] v.i. 1. (on) развбдзіць гаварыльню; расьпі'свацца. 2. блукаць (у дўмках)
    
    expatriate [eks'peitrieit] v.t. 1. ссылаць на выгнаньне, пазбаўляць грамадзянства. 2. (oneself) адмаўляцца ад грамадзянства свайгб краю
    
    adj. [eks'peitriat] выгнанскі, эмігранцкі
    
    п. выгнаньнік, эмігрант -a т.
    
    expatriation [eks|peitri'eijan] n. 1. выгнаньне п. 2. эміграцыя f., адмаўлёньне ад свайгб грамадзянства
    
    expect [ik'spekt] v.t. 1. чакаць, спадзявацца. 2. разьлічваць, спадзявацца.
    
    3. Informal дўмаць
    
    expectation [^kspek'tei/an] п. чаканьне; спадзяваньне
    
    expedience [ik'spi:dians] or expediency [-si] n., pl. -cies 1. спраўнасьць f. 2. выгбднасьць; карыснасьць, мэтазгбднасьць f. 3. асабістая выгбда, карысьць, своекарысьлівасьць f
    
    expedient [ik'spi:diant] adj. 1. мэтазгбдны, дамэтны, спраўны; адпавёдны абставінам. выгбдны. 2. своекарысьлівы
    
    п. спбсаб -у т„ србдіак -ку т. (для асягнёньня мэты): political expedi­ents палітьічныя хітрыкі
    
    expedite ['ekspadart] -v.t. 1. палягчаць; прысьпёшваць; паскараць. 2. хўтка выкбнваць. заладжваць 3. афіцыйна выдаваць (дакумэнт)
    
    adj. 1. вбльны (ад перашкбдаў). 2. хўткі, спрьітны (пра чалавёка'), спраўны, гатбвы, прыдатны да ўжытку (пра прыладу)