Беларуска-расійскі слоўнік
Сцяпан Некрашэвіч, Мікалай Байкоў
Выдавец: Народная асвета
Памер: 363с.
Мінск 1993
Заўвгсь--почтн весь.
Зяўжды—завсегда.
Заўзята—упорна, упрямо.
Заўзятасьць ж.—упорство, упрямство.
Заўзяты—упорный, упрямый.
Заўлоньне н.—пазуха. МГ.
Заўпарціцца—заупрямнться.
Заўсёдны—всегдашннй.
Заўседы—всегда, постоянно.
Зйўтра—завтра.
Заўчора—позавчера.
Заўчас—своевременно.
Захавлньне н.—сохраненне, соблюденне. НТг.
Захавйць—см. захоўваць.
Захад м.—запад; закат (ср. заход).
Захаджялы—захожнй.
Захяджваньне н.—занскнва- нне
Захдджваць каго—занскнвать (у кого).
Захаджваць.-дзіць—захажн- вать, заходнть.
Захадзіцца—1) заходвться;
2) войтн в азарт (Дзіця плача аж заходзіцца).
Захады м.—меры, хлопоты.
Захапваць,-п/ць што, каго— захватывать,-тнть.
Захапленьне н. —восторг, вос- хніценне; пыл, энтузназм.
НТ2.
Захапленец м —энтузнаст.
Захапляцца.-пгцца—восхн- одаться, восхнтнться; увле- каться, увлечься.
Захапляць,-шць каго—восхн- іцать, восхнтнть.
Захварэлы—захворавшнй, за- болевшнй.
Захварэць на што—захворать, заболеть (чем).
Зах/лены—загнутый.
Захілйньне н.—загнбанне.
Захіляць,-лгць ійто—загнбать, загнуть.
Захінаць,-нуць што, завер- тывать,-рнуть.
Захінацца.-нуцца—заверты- ваться,-рнуться; закрывать- ся,-рыться.
Захістацца—заколебаться.
Захістаць што—заколебать.
Захл/паць—заплакать.
Захлыстка ж — аркан.
Заход м.—см. захад.
Заходлівасьць ж.—нервность, выхожденне нз граннц.
Заходлівы—нервный, чув- ствнтельный, возбуждаю- шнйся.
Заходні—западный.
Захопнік м.—захватчнк.
Захопны—1) захватный;
2) увлекательный. Захоўваць, захавяць што, каго—прятать, запрятать; сберегать,-речь; соблюдать, -люстн.
Захоўка ж.—прятанне.
Захоўны—соблюдаемый, обе- регаемый; охраннтельный.
Зацвь/ркаць—засверчать, за- треіцать (о сверчке).
Зацгплены—натопленный, нагретый.
Зацепліваць,-пліць ш/яо~на- таплнвать, натопнть; нагре- вать, нагреть.
Зацгрці—см. заціраць.
Зацікавіцца—заннтересо- ваться.
Зацікавіць каго—заннтересо- вать.
Зацікаўленасьць ж.—заннте- ресованность, любопытство, Зацікаўлены—заннтересо- ванный.
Зацгн м.—заруб.
Зац/нак м.—зарубок.
Зацінаць,-цяць што—зару- бать,-бвть.
Заціраньне н..—затнранне. Заціраць, зацерці што—за- тнрать, затереть.
Зацгрка ж.—похлёбка нз ржаной мукн.
Заціш ж.—тншь, тншнна. Зацішак м.—укромное место. Зацішна—тнхо, спокойно.
Зацішны—тнхнй, спокоййый.
Зац/шша н.—затншье, штнль. НТз.
Зацмокаць—зачмокать.
Зацурацца—заклясться.
Зацьв/ліць каго—зацепять, раздражнть.
Зацьвітдньне н.—зацветанне.
Зацьвітаць,-в/сьці—зацветать,
-весть; расцветать,-весть.
Зацьвякаць—зачавкать.
Зацьвярджальны—утвердн- тельный. НТі.
Зацьвярджаць,-вгрдзіць што, каго—утверждать,-днть; сан- кцяоннровать.
Зацьвярджэньне н.—утвер- жденне. НТі.
Зацьмаж.-меньне н.—затмен.
Зацьмець—затмнться.
Зацьмяваць, зацьм/ць што, каго—затмевать,-мнть.
Зацяг м.—затягнванпе, завле- ченне.
Зацягаць,-гнуць што, каго
—затягнвать, затянуть; завлекать,-лечь.
Зацярушаны—запорошенный, засоренный.
Зацярушваць,-рушь/ць што— запорошнвать,-шнть, заса- рнвать, засорнть.
Зацяты—зарубленный; упор- ный (Зацяты вораг).
Зацяць—см. зацінаць.
Зачапаць,-шць каго, што—
—1) затрагпвать, затронуть;
2) зацеплять,-пнть.
Зачапка ж.—1) зацепка, крюк;
2) прнднрка.
Зачараваньне н.—очарованне.
Зачарованы—очарованный.
Зачароўваць,-равйць каго
—очаровывать,-ровать;/«яго заколдовывать.-довать.
Зачарн/ць—зачерннть.
Зачас«ць,-чосваць што—зате- саСь, затёсывать.
Зачмурыць каго—затмнть, обморочнть.
Зачмыхаць—зачнхать.
Зачур м.—ладонка.
Зач_уць што—заслышать.
За'чы прс.—заглаза, заочно.
Зачым—почему, зачем.
Зачын м.—почнн, начало.
Зачынацца,-чацца—начннать- ся,-чаться.
Зачынаць,-чаць што—начн- нать,-чать.
Зач&жены—закрытый.
Зачыненьне н.—закрытне.
Зачыняцца,-нгцца—закрыва- ться,-рыться.
Зачыняць,-н/ць што—закры- вать,-рыть; затворять,-рнть;
-н/ць у дужкі—заключнть в скобкн. НТі.
Зачырванець—закраснеться.
Зачэпа м,—заднра, забняка.
Зачзпны—заднрчявый; обнд- ный.
Зашалохаць—зашелестеть.
Зашалудзгвець—покрыться струпьямн.
Зашамацець—зашуршать, за- шуметь.
Зашанц/ць дзс безас.—посчаст- лнвнться.
Зашлы—зашедшнй, прншлый. Зашмат—слншком.
Зашпарка—очень быстро Зашпяркі—очень быстрый. Зашрубаваньне н.—-завннчн- ваняе.
Зашрубаваць што—завннтнть, прнвннтнть.
Заштурханы—забросанный.
Заштурхваць,-рхаць,-рхнуць што—забрасывать, забро- снть.
Зашурпаціцца,-паціць—стать шереховатым.
Заш чакатаць—застрекотать; заіцекотать (Русалкі зашча- кочуць цябе да сьмерці.
Зашыцца—спрятаться (.4 тхо- рык бедны ў куст зашыўся. Я- Кол. НЗ XVIII/
Заява ж.—заявленне.
Заяв/ць—см. заяўляць.
Заяданьне н.—заеданне, заку- сыванье.
Заядацца, заесьціся—1) заеда- ться.-есться; 2) проннкать, -кнуть в глубь; 3) раз'ярнть- ся; 4) ссорнться.
Заядаць, заесьці каго, што— 1) заедать, заесть; 2) за- кусывать,-снть 3) загрызать, загрысть.
Заядласьць ж.—упрямость, упорство.
Заядлівы—сварлнвый.
Заядлы—упрямый, упорный, серднтый.
Заядрана—свежевато.
Заядранела дзс. безас.—посве- жело, похолодело.
Заясьненьне н.—загоранне (Заясьненьне зорак. НТз).
Заятраць каго—раз'ярять. Заятрэньне н.—раз'яренне.
Заяўляць, заяв/ць што—за- являть,-внть.
Заяўнік м.—заявнтель.
Заяўніца ж.—заявнтельннца.
Збабіцца- одряхлеть.
Збавеньне н.—см. збаўленьне.
Збав/цель м.—нзбавнтель, спаснтель.
Збавгцелька ж.—нзбавнтель- ннца.
Збявіць—см. збаўляць.
Збагачаць,-гац/ць каго—обо- гаіцать,-гатать.
Збагачэньне н.—обогашенье.
Збажжав/к м.—хлебный жу- жель (Zahrus). ЗТ.
Збалавацца—нзбаловаться.
Збялаваць каго—нзбаловать.
Збалам5/чваць,-муціць каго
—возмуіцать,-тнть; прель- іцать, прельстнть.
Збан м.—жбан.
Збанк/ м. мн.—кубышка (бот.
Nuphar Sm.). HTe.
Збанкрутавацца—потерять доверне.
Збанкрутаваць—смошеннн- чать.
Збанок м.—жбанчнк, глння- ная кружка с ушком. Сержп.
Збачэньне н—уклоненне в бок,. смеіценне.
Збаўленьне н.—нзбавленне, спасенне.
Збаўлены—нзбавленный, спа- сенный.
Збаўляцца, збавіцца—нзбав- ляться.-внться.
Збаўляць, збдвіць каго— нзбавлять,-внть; спасать, -стн.
Зблазнаваць—сглупнть, сде- лать по детскн.
Зблеклы—поблекшнй.
Зблекнуць—поблекнуть.
Зблукацца—мсшататься.
Збожжа н.—зерновой хлеб.
Збожнасьць ж.—богобоязнен- ность.
Збожны—богобоязненный, мнлосердный.
Збойца—разбойнйк.
Збоку—co сгороны, подле
Збор м.—сбор, собранне; компнляцня. НТг; сово- купность (чнсел). НТі.
Збораны—поборенный, пова- ленный в борьбе.
Зборніца ж.—однодневная ярмарка.
Зборнік м.—сборннк. НТг.
Зборны—собнрательный (Зборнае імя. НТ<); компн- лятнвный. НТг.
Зборня ж.—зал для собраннй деревенской молодежн.
Зборца м.—сборіцнк.
Збосьці каго—нзбодать.
Збочваць, збочыць—укло- няться,-ннться в сторону.
Збракаваны—забракован- ный.
Збракаваць што, каго—за- браковать,
Збрасьнелы — заплесневевшнй. Збрасьнець—заплесневеть.
Збрахаць—совраць, солгать.
Зброд м.— 1) сброд, сволочь;
2) блудлнвый, проказннк.
Збродаваць—проказннчать. Збродзень,-днік—ворншка, плут.
Збродлівы—проказлнвый, вороватый.
Збройна—вооруженно.
Збройня ж — арсенал. ВТ.
Зброя м.—оружне.
Збрудзянены—нзмаранный, нзгрязненный.
Збрудзяньваць,-н/ць што—нз- марывать,-рать; нзгрязнн- вать,-нвть.
Збудаваньне н.—построенне.
Збудавяць шпго—постронть.
Збудованы,-давяны—постро- енный.
Збуцьвелы—сгннвшнй, запле- сневелый.
Збываць,-быць ійто—сбывать, сбыть.
Збытак м.—нзбыток; нзлнше- ство, нзобнлме.
Збытачна—нзобнльно, с до- статком.
Збыткаваць—нзобнловать, нзбыточествовать, нметь до- статок.
Збыііка— 1) в нзобнлнн, нзобн- лыю; 2) ходко (Збытна та- вар ідзе. Нс).
Збытны—1) нзобнльный;
2) нзлншннй; 3) ходкнй.
Зв«бліваць,-біць каго—1) пе- реманнвать,-ннть; 2) увле- кать, увлечь.
Звада,-дка ж.—ссора, распря.
Звадз/ць каго—оболыцать; не- пер—сплетннчать, клеветать.
Звадліва—сварлнво.
Звядлівасьць ж.—сварлнвость.
Звадлівы—сварлнвый, спорчн- вый.
Зважаць, зважыць каго, што— взвешнвать, взвеснть; обраіцать, обратнть внмма- нне.
Зважаны—свешанный.
Зважна—рассуднтельно, сте- пенно; без спеху.
Зважны—степенный, нетороп- лнвый.
Зважыцца—взвеснться.
Звял м.—обвал. НТз.
Звалакаць,-кчы што, каго— стаскнвать, стаіцнть.
Звалявацца,-ліцца—свалнвать- ся,-лнться; упасть.
Звальваць,-л?ць ійто, каго— свалнвать,-лнть; сбрасывать, сброснть.
Звальненьне освобож- денве, увольненне (Зваль- неньне ад пасадьі).
Звальняць, звольніць каго— освобождать,-боднть, уволь- нять,-лнть.
Зваляцца—вывалнться, зава- ляться.
Зваляць што—свалять.
Званец м.—погремок (бопг. Аіе- ctorolophus Rchb).
Званітаваць—вырвать.
Зван/ць—звоннть.
Званіца ж— колокольня.
Звангчны—колокольный.
Званкг м. мн.—колокольчякн.
(бопі. Campanula L).
Званковы—бубновый.
Званы м. мн.—колокола.
Звдны—званный, прнглашен- ный;называемый (Такзваны).
Зварачацца, зьвярнуцца—воз- враіцаться, возвратнться.
Зварачаць, зьвярнуць што, каго—возвраодать, возвра- тйть.
Зварот м.—оборот, поворот.
Зваротак ж.—обраіденве (грам.)
Зваротка ж.—1) хозяйствен- венный оборот Нс; 2) строфа. НТ4.
Зваротнасьць ж.—тропнзм. НТ6.
Зваротнік м.—тропнк. НТз Зваротнікавы—тропнческнй. Зваротны—возвратный, обратный. (Зваротнае раў- наньне). НТі.
Зварушваць, рушыць шпіо, каго>—волновать, взволно- вать; растревожнть.
Звар‘яв«ны—сошедшвй с ума. Зваць (зав_у)—называгь; звать. Зваявдны—завоеванный. Ян.
К. Шл. ж. 38 с.
Зваявяць што—завоевать. Звод м.—йзвод, мор, взмор. Зводаль—йздэлй.
Зводлівы—1) обольстятель- ный, соблазнйтельный;
2J кляузный.
Зводні ж. мн.—кляузы, сплетнн.
Зводнік м.—кляузнйк. сплет- нйк.
Зводніца ж.—кляузнйца, сплетнйца.
Зводнічаць—кляузнвчать, сплетнйчать.
Зводы м.мн,—клевета, сплетнв.
Звон м.—1) звон; 2) колокол. Звонка ж.—бубна (масть).
Звонкі—голосястый; голосо- вой (звук).
Звонку—нзвне (чего).
Звострыць што-йсточйть, наточйть.
Звужаны—с'уженный.
Звузіць ішпо—с'узнть.
Звыкласьць ж.—прявычка.
Звыклы—прнвычный, вошед- шнй в прйвычку, традвцйон- ный. Я- Лёс.
Звь/радзень м.—выродок.
Ян. К. Шл. ж. 230 с.
Звычаёвасьць ж.—мораль- ность. Я. Лёс. Км.
Звычаёвы—моральный. Я. Лёс. Км.
Звычай м.—обычай, нрав. Звычайна—обыкновенно.
Звычайнасьць ж.—обыкно- венне.
Звычдйны—обыкновенный, нормальный {Звычаіінае вока. НТ4); заурядный. НТг.
Звычка ж.—навык, прнвычка.
Згаджацца,-дз/цца з кім—
1) соглашаться; согласяться;