• Газеты, часопісы і г.д.
  • Беларуска-расійскі слоўнік  Сцяпан Некрашэвіч, Мікалай Байкоў

    Беларуска-расійскі слоўнік

    Сцяпан Некрашэвіч, Мікалай Байкоў

    Выдавец: Народная асвета
    Памер: 363с.
    Мінск 1993
    147.07 МБ
    Заўвгсь--почтн весь.
    Зяўжды—завсегда.
    Заўзята—упорна, упрямо.
    Заўзятасьць ж.—упорство, упрямство.
    Заўзяты—упорный, упрямый.
    Заўлоньне н.—пазуха. МГ.
    Заўпарціцца—заупрямнться.
    Заўсёдны—всегдашннй.
    Заўседы—всегда, постоянно.
    Зйўтра—завтра.
    Заўчора—позавчера.
    Заўчас—своевременно.
    Захавлньне н.—сохраненне, соблюденне. НТг.
    Захавйць—см. захоўваць.
    Захад м.—запад; закат (ср. заход).
    Захаджялы—захожнй.
    Захяджваньне н.—занскнва- нне
    Захдджваць каго—занскнвать (у кого).
    Захаджваць.-дзіць—захажн- вать, заходнть.
    Захадзіцца—1) заходвться;
    2)	войтн в азарт (Дзіця плача аж заходзіцца).
    Захады м.—меры, хлопоты.
    Захапваць,-п/ць што, каго— захватывать,-тнть.
    Захапленьне н. —восторг, вос- хніценне; пыл, энтузназм.
    НТ2.
    Захапленец м —энтузнаст.
    Захапляцца.-пгцца—восхн- одаться, восхнтнться; увле- каться, увлечься.
    Захапляць,-шць каго—восхн- іцать, восхнтнть.
    Захварэлы—захворавшнй, за- болевшнй.
    Захварэць на што—захворать, заболеть (чем).
    Зах/лены—загнутый.
    Захілйньне н.—загнбанне.
    Захіляць,-лгць ійто—загнбать, загнуть.
    Захінаць,-нуць што, завер- тывать,-рнуть.
    Захінацца.-нуцца—заверты- ваться,-рнуться; закрывать- ся,-рыться.
    Захістацца—заколебаться.
    Захістаць што—заколебать.
    Захл/паць—заплакать.
    Захлыстка ж — аркан.
    Заход м.—см. захад.
    Заходлівасьць ж.—нервность, выхожденне нз граннц.
    Заходлівы—нервный, чув- ствнтельный, возбуждаю- шнйся.
    Заходні—западный.
    Захопнік м.—захватчнк.
    Захопны—1) захватный;
    2)	увлекательный. Захоўваць, захавяць што, каго—прятать, запрятать; сберегать,-речь; соблюдать, -люстн.
    Захоўка ж.—прятанне.
    Захоўны—соблюдаемый, обе- регаемый; охраннтельный.
    Зацвь/ркаць—засверчать, за- треіцать (о сверчке).
    Зацгплены—натопленный, нагретый.
    Зацепліваць,-пліць ш/яо~на- таплнвать, натопнть; нагре- вать, нагреть.
    Зацгрці—см. заціраць.
    Зацікавіцца—заннтересо- ваться.
    Зацікавіць каго—заннтересо- вать.
    Зацікаўленасьць ж.—заннте- ресованность, любопытство, Зацікаўлены—заннтересо- ванный.
    Зацгн м.—заруб.
    Зац/нак м.—зарубок.
    Зацінаць,-цяць што—зару- бать,-бвть.
    Заціраньне н..—затнранне. Заціраць, зацерці што—за- тнрать, затереть.
    Зацгрка ж.—похлёбка нз ржаной мукн.
    Заціш ж.—тншь, тншнна. Зацішак м.—укромное место. Зацішна—тнхо, спокойно.
    Зацішны—тнхнй, спокоййый.
    Зац/шша н.—затншье, штнль. НТз.
    Зацмокаць—зачмокать.
    Зацурацца—заклясться.
    Зацьв/ліць каго—зацепять, раздражнть.
    Зацьвітдньне н.—зацветанне.
    Зацьвітаць,-в/сьці—зацветать,
    -весть; расцветать,-весть.
    Зацьвякаць—зачавкать.
    Зацьвярджальны—утвердн- тельный. НТі.
    Зацьвярджаць,-вгрдзіць што, каго—утверждать,-днть; сан- кцяоннровать.
    Зацьвярджэньне н.—утвер- жденне. НТі.
    Зацьмаж.-меньне н.—затмен.
    Зацьмець—затмнться.
    Зацьмяваць, зацьм/ць што, каго—затмевать,-мнть.
    Зацяг м.—затягнванпе, завле- ченне.
    Зацягаць,-гнуць што, каго
    —затягнвать, затянуть; завлекать,-лечь.
    Зацярушаны—запорошенный, засоренный.
    Зацярушваць,-рушь/ць што— запорошнвать,-шнть, заса- рнвать, засорнть.
    Зацяты—зарубленный; упор- ный (Зацяты вораг).
    Зацяць—см. зацінаць.
    Зачапаць,-шць каго, што—
    —1) затрагпвать, затронуть;
    2)	зацеплять,-пнть.
    Зачапка ж.—1) зацепка, крюк;
    2)	прнднрка.
    Зачараваньне н.—очарованне.
    Зачарованы—очарованный.
    Зачароўваць,-равйць каго
    —очаровывать,-ровать;/«яго заколдовывать.-довать.
    Зачарн/ць—зачерннть.
    Зачас«ць,-чосваць што—зате- саСь, затёсывать.
    Зачмурыць каго—затмнть, обморочнть.
    Зачмыхаць—зачнхать.
    Зачур м.—ладонка.
    Зач_уць што—заслышать.
    За'чы прс.—заглаза, заочно.
    Зачым—почему, зачем.
    Зачын м.—почнн, начало.
    Зачынацца,-чацца—начннать- ся,-чаться.
    Зачынаць,-чаць што—начн- нать,-чать.
    Зач&жены—закрытый.
    Зачыненьне н.—закрытне.
    Зачыняцца,-нгцца—закрыва- ться,-рыться.
    Зачыняць,-н/ць што—закры- вать,-рыть; затворять,-рнть;
    -н/ць у дужкі—заключнть в скобкн. НТі.
    Зачырванець—закраснеться.
    Зачэпа м,—заднра, забняка.
    Зачзпны—заднрчявый; обнд- ный.
    Зашалохаць—зашелестеть.
    Зашалудзгвець—покрыться струпьямн.
    Зашамацець—зашуршать, за- шуметь.
    Зашанц/ць дзс безас.—посчаст- лнвнться.
    Зашлы—зашедшнй, прншлый. Зашмат—слншком.
    Зашпарка—очень быстро Зашпяркі—очень быстрый. Зашрубаваньне н.—-завннчн- ваняе.
    Зашрубаваць што—завннтнть, прнвннтнть.
    Заштурханы—забросанный.
    Заштурхваць,-рхаць,-рхнуць што—забрасывать, забро- снть.
    Зашурпаціцца,-паціць—стать шереховатым.
    Заш чакатаць—застрекотать; заіцекотать (Русалкі зашча- кочуць цябе да сьмерці.
    Зашыцца—спрятаться (.4 тхо- рык бедны ў куст зашыўся. Я- Кол. НЗ XVIII/
    Заява ж.—заявленне.
    Заяв/ць—см. заяўляць.
    Заяданьне н.—заеданне, заку- сыванье.
    Заядацца, заесьціся—1) заеда- ться.-есться; 2) проннкать, -кнуть в глубь; 3) раз'ярнть- ся; 4) ссорнться.
    Заядаць, заесьці каго, што— 1) заедать, заесть; 2) за- кусывать,-снть 3) загрызать, загрысть.
    Заядласьць ж.—упрямость, упорство.
    Заядлівы—сварлнвый.
    Заядлы—упрямый, упорный, серднтый.
    Заядрана—свежевато.
    Заядранела дзс. безас.—посве- жело, похолодело.
    Заясьненьне н.—загоранне (Заясьненьне зорак. НТз).
    Заятраць каго—раз'ярять. Заятрэньне н.—раз'яренне.
    Заяўляць, заяв/ць што—за- являть,-внть.
    Заяўнік м.—заявнтель.
    Заяўніца ж.—заявнтельннца.
    Збабіцца- одряхлеть.
    Збавеньне н.—см. збаўленьне.
    Збав/цель м.—нзбавнтель, спаснтель.
    Збавгцелька ж.—нзбавнтель- ннца.
    Збявіць—см. збаўляць.
    Збагачаць,-гац/ць каго—обо- гаіцать,-гатать.
    Збагачэньне н.—обогашенье.
    Збажжав/к м.—хлебный жу- жель (Zahrus). ЗТ.
    Збалавацца—нзбаловаться.
    Збялаваць каго—нзбаловать.
    Збалам5/чваць,-муціць каго
    —возмуіцать,-тнть; прель- іцать, прельстнть.
    Збан м.—жбан.
    Збанк/ м. мн.—кубышка (бот.
    Nuphar Sm.). HTe.
    Збанкрутавацца—потерять доверне.
    Збанкрутаваць—смошеннн- чать.
    Збанок м.—жбанчнк, глння- ная кружка с ушком. Сержп.
    Збачэньне н—уклоненне в бок,. смеіценне.
    Збаўленьне н.—нзбавленне, спасенне.
    Збаўлены—нзбавленный, спа- сенный.
    Збаўляцца, збавіцца—нзбав- ляться.-внться.
    Збаўляць, збдвіць каго— нзбавлять,-внть; спасать, -стн.
    Зблазнаваць—сглупнть, сде- лать по детскн.
    Зблеклы—поблекшнй.
    Зблекнуць—поблекнуть.
    Зблукацца—мсшататься.
    Збожжа н.—зерновой хлеб.
    Збожнасьць ж.—богобоязнен- ность.
    Збожны—богобоязненный, мнлосердный.
    Збойца—разбойнйк.
    Збоку—co сгороны, подле
    Збор м.—сбор, собранне; компнляцня. НТг; сово- купность (чнсел). НТі.
    Збораны—поборенный, пова- ленный в борьбе.
    Зборніца ж.—однодневная ярмарка.
    Зборнік м.—сборннк. НТг.
    Зборны—собнрательный (Зборнае імя. НТ<); компн- лятнвный. НТг.
    Зборня ж.—зал для собраннй деревенской молодежн.
    Зборца м.—сборіцнк.
    Збосьці каго—нзбодать.
    Збочваць, збочыць—укло- няться,-ннться в сторону.
    Збракаваны—забракован- ный.
    Збракаваць што, каго—за- браковать,
    Збрасьнелы — заплесневевшнй. Збрасьнець—заплесневеть.
    Збрахаць—совраць, солгать.
    Зброд м.— 1) сброд, сволочь;
    2)	блудлнвый, проказннк.
    Збродаваць—проказннчать. Збродзень,-днік—ворншка, плут.
    Збродлівы—проказлнвый, вороватый.
    Збройна—вооруженно.
    Збройня ж — арсенал. ВТ.
    Зброя м.—оружне.
    Збрудзянены—нзмаранный, нзгрязненный.
    Збрудзяньваць,-н/ць што—нз- марывать,-рать; нзгрязнн- вать,-нвть.
    Збудаваньне н.—построенне.
    Збудавяць шпго—постронть.
    Збудованы,-давяны—постро- енный.
    Збуцьвелы—сгннвшнй, запле- сневелый.
    Збываць,-быць ійто—сбывать, сбыть.
    Збытак м.—нзбыток; нзлнше- ство, нзобнлме.
    Збытачна—нзобнльно, с до- статком.
    Збыткаваць—нзобнловать, нзбыточествовать, нметь до- статок.
    Збыііка— 1) в нзобнлнн, нзобн- лыю; 2) ходко (Збытна та- вар ідзе. Нс).
    Збытны—1) нзобнльный;
    2)	нзлншннй; 3) ходкнй.
    Зв«бліваць,-біць каго—1) пе- реманнвать,-ннть; 2) увле- кать, увлечь.
    Звада,-дка ж.—ссора, распря.
    Звадз/ць каго—оболыцать; не- пер—сплетннчать, клеветать.
    Звадліва—сварлнво.
    Звядлівасьць ж.—сварлнвость.
    Звадлівы—сварлнвый, спорчн- вый.
    Зважаць, зважыць каго, што— взвешнвать, взвеснть; обраіцать, обратнть внмма- нне.
    Зважаны—свешанный.
    Зважна—рассуднтельно, сте- пенно; без спеху.
    Зважны—степенный, нетороп- лнвый.
    Зважыцца—взвеснться.
    Звял м.—обвал. НТз.
    Звалакаць,-кчы што, каго— стаскнвать, стаіцнть.
    Звалявацца,-ліцца—свалнвать- ся,-лнться; упасть.
    Звальваць,-л?ць ійто, каго— свалнвать,-лнть; сбрасывать, сброснть.
    Звальненьне освобож- денве, увольненне (Зваль- неньне ад пасадьі).
    Звальняць, звольніць каго— освобождать,-боднть, уволь- нять,-лнть.
    Зваляцца—вывалнться, зава- ляться.
    Зваляць што—свалять.
    Званец м.—погремок (бопг. Аіе- ctorolophus Rchb).
    Званітаваць—вырвать.
    Зван/ць—звоннть.
    Званіца ж— колокольня.
    Звангчны—колокольный.
    Званкг м. мн.—колокольчякн.
    (бопі. Campanula L).
    Званковы—бубновый.
    Званы м. мн.—колокола.
    Звдны—званный, прнглашен- ный;называемый (Такзваны).
    Зварачацца, зьвярнуцца—воз- враіцаться, возвратнться.
    Зварачаць, зьвярнуць што, каго—возвраодать, возвра- тйть.
    Зварот м.—оборот, поворот.
    Зваротак ж.—обраіденве (грам.)
    Зваротка ж.—1) хозяйствен- венный оборот Нс; 2) строфа. НТ4.
    Зваротнасьць ж.—тропнзм. НТ6.
    Зваротнік м.—тропнк. НТз Зваротнікавы—тропнческнй. Зваротны—возвратный, обратный. (Зваротнае раў- наньне). НТі.
    Зварушваць, рушыць шпіо, каго>—волновать, взволно- вать; растревожнть.
    Звар‘яв«ны—сошедшвй с ума. Зваць (зав_у)—называгь; звать. Зваявдны—завоеванный. Ян.
    К. Шл. ж. 38 с.
    Зваявяць што—завоевать. Звод м.—йзвод, мор, взмор. Зводаль—йздэлй.
    Зводлівы—1) обольстятель- ный, соблазнйтельный;
    2J кляузный.
    Зводні ж. мн.—кляузы, сплетнн.
    Зводнік м.—кляузнйк. сплет- нйк.
    Зводніца ж.—кляузнйца, сплетнйца.
    Зводнічаць—кляузнвчать, сплетнйчать.
    Зводы м.мн,—клевета, сплетнв.
    Звон м.—1) звон; 2) колокол. Звонка ж.—бубна (масть).
    Звонкі—голосястый; голосо- вой (звук).
    Звонку—нзвне (чего).
    Звострыць што-йсточйть, наточйть.
    Звужаны—с'уженный.
    Звузіць ішпо—с'узнть.
    Звыкласьць ж.—прявычка.
    Звыклы—прнвычный, вошед- шнй в прйвычку, традвцйон- ный. Я- Лёс.
    Звь/радзень м.—выродок.
    Ян. К. Шл. ж. 230 с.
    Звычаёвасьць ж.—мораль- ность. Я. Лёс. Км.
    Звычаёвы—моральный. Я. Лёс. Км.
    Звычай м.—обычай, нрав. Звычайна—обыкновенно.
    Звычайнасьць ж.—обыкно- венне.
    Звычдйны—обыкновенный, нормальный {Звычаіінае вока. НТ4); заурядный. НТг.
    Звычка ж.—навык, прнвычка.
    Згаджацца,-дз/цца з кім—
    1)	соглашаться; согласяться;