Беларуска-расійскі слоўнік
Сцяпан Некрашэвіч, Мікалай Байкоў
Выдавец: Народная асвета
Памер: 363с.
Мінск 1993
Кажурына ж — корка. Я. Кол. НЗххі.
Каж_ух м.—овчннный тулуп, полушубок.
Каза ж.—1) коза; 2) смнрн- тельный дом, рогатка.
Казаковы—казачнй.
Казяльнік м.—1) сказатель;
2) проповедннк. НТа.
Казальніца ж.—трнбуна (Прарокам, што з казальніц за грошы лгуць. Спад. 95с).
Казальны—проповедннческнй.
НТ2.
Казлн м.—чугунный котел. Казанец,-нок м.—кателок.
Казаны — 1) сказанный; 2) ве- ленный.
Казяньне н.—проповедь.
Казачка ж.—уменьш. от казка Казаць (-жу,-жаш,-жа)—ска- зать; прнказать.
Казачнасьць ж.—сказочность. НТг.
Казачны—сказочный. НТ2. Казаччына ж. _ўл.--Укранна. Казачб/на ж.—казакнн.
Каз£'л м.—козел.
Казеліць зрэнкі—стрелять глазамя (На хлопцаў зрэнкі казеліць. ЗБ. На зач. гон.
142 с).
Казімер м. ўл.—Казнмнр, Кязіць што—нскажать, пор- тнть; крнвнть (лнцо).
Каз/на ж.—козье мясо.
Кязка ж.—сказка.
Казлабарод м.—козлобородннк (бот. Tragopogon L). НТв.
Казларог м.—козерог (созвез- дне). НТз.
Казлы драць—блевать.
Казлытлць што—іцекотать. Казурка,-з/орка—насекомое. Казычыць—іцекотать.
Казьл/ны —козлнный.
Казьл/ць—петь козлом.
Казьляк м.—грнб-масляннк.
Казьляня м.—козленок.
Казьлячы—козлнный.
Каз/олька ж.—насекомое, ко- зявка, мошка.
Казялец м.—лютнк (бот. Ranunculus L).
Кайданы ж. мн.—кандалы, оковы.
Кдйстра ж-—сумка, сума. Кайстрачка ж.—сумочка.
Клкаўка ж.—отверстне задне- го прохода (anus).
Каладзяны—бревенчатый. Сержп.
Калакалуша ж.—черемуха. Каламар м.—черннльннца. Каламажка ж.—тележка, по- возка.
Каламеса,-сіца ж,—куроле- снца, путаннца.
Каламесіць—куролеснть. Каламесны—путанный.
Каламутны —мутный.
Каламянка ж.—коломянковая ткань, паруснна.
Каланіца ж.—густой деготь на колесах.
Калантырыць—клянчнть.
Калану/ць каго—кольнуть, уколоть.
Каласгцца—колоснться. Каласок м.—колосок.
Каласоўнік м.—костерь (бопі. Bromus L) НТе.
Калатня ж.—смута; ссора, распря.
Калаўрот м.—самопрядка; во- рот (колодезный).
Калаўротка ж.—ножная прял- ка с колесом.
Калацшца—колотнться; дро- жать, трястнсь (над чем).
Калацгць каго, што—колотнть; трястн.
Каллч м.—колач; кольцо. Калашман м.—мохнатоногнй. Калекі прм.—калечный.
Калгнка н.—колено. Каленкаваты—коленчатый.
НТ«.
Калёсы ж. мн.—телега.
Калецтва калеченне.
Калечыць каго—нскалечнвать, уродовать.
Калечаны—нскалеченный.
Калі—1) когда; 2) еслж Калі-б—еслн-бы; когда-бы. Каліва зерно, кругшнка. Каліна ж.—калнна.
Кал/-ні-кал/—кой-когда, нз- редка.
Каліта ж.—денежная сумка.
Калмйтка ж.—жабннк (бот. Filago Tourn.).
Кэлмйты—косматый, лохма- тый (Мох калматы. Я. Кол. НЗ х).
Калодзеж м.—колодезь.
Калодзежны—колодезный.
Калодка ж.—колодка, бревно, обрубок дерева.
Калоць каго, што—колоть.
Калупдньне н,—ковырянме.
Калупйць—ковырять.
Калу/фер м.—кануфер (бот. Tanacetum Balsamica L) НТс>.
Калыска ж.—колыбель, люль- ка.
Калыхйньне н.—колыханне, качанне.
Калыхацца—колыхаться, ка- чаться.
Кэлыхйць каго, што—колы- хать, качать.
Кальчяк м.—мутовка. НТе.
Кальчаковы—мутовчатый.
Кальчак/ м. мн.—червн коль- чатые. ЗТ.
Кал/ога,-жына ж.—выбонна от колес, глубокая колея.
Кал/очка ш.—1) колючка, шнп;
2) ехндна. ЗТ.
Каля чаго каго—около, возле, блнзь.
Калягаваць з кім—вестн кам- панню (Васіль калягуе з стараставым ды ўрадніка- вым сынамі. Ц. Гарт. СЦ. 43)
Каляда ж.—1) праздннк Рож- дества; 2) поздравленне с „Рождеством"; 3) подачка прнчту.
Калядавяць—1) славнть в день Рождества; 2) собнрать „коледу“.
Калямін м.—галмей. HTs.
Калянасьць ж.—твердость.
Каляндар м.—календарь.
Каляндра ж.—кншнец ^бопі.
Coriandrum L).HTe.
Калянвць—твердеть.
Каляніць што—доводйть до твердоста, закалявать.
Каляны—твердый.
Каляплоднік м,—околопод- нйк (бот^ НТе.
Каляровы—цветной, цветовой (Каляровая сьлепата). НТі.
Камачкг м. мн.—комочкн, гльібкй.
Каман/шнік м—сввец (бот.
Succisa L). HTg.
Камаш м,—ботанок.
Камель м.—ствол.
Каменны—каменный.
Каменьне н. зб.—камня.
Каменвчык м.—камушек;-чыкі вулькашчныя -лэпйллй. НТз.
Камізэлька ж.—жялет.
Каменяломнік м.—камнелом- ка (богп. Saxifraga L). НТ«.
Камгнак м.—очаг.
Камінлр м.—трубочнст.
Камісар м.—комнссар.
Камлёк м.—камелек.
Камлём—быстро, мгновенно; няжнею частью.
Камлёт ж,—суконная йлй шер- стяная ткзнь; женская одеж- да.
Камлб/га ж.—глыба.
Камнядрук м.—лнтографня, лнтографнрованне. НТ2.
Камнядрукавяны — лнтогра- фнрованный. НТг.
Камнядрукаваць—лнтографй- ровать. НТа.
Камнядрукар м.— лятограф.
Камнядрукарня ж.—лнтогра-’ фйя (печатня). НТг.
Камнядрукорскі—лнтограф- скйй. НТ2.
Камора м.—кладовая; клеть, чулан.
Каморка ж.—кладовочка;
2) клетка (бйол.) (Нэрвовая каморка). НТі.
Каморкавы—клеточный. НТв.
Каморнік м,—землемер. Каморніцкі—землемерный.
Каморніцтва н.—землемерное дело.
Кампднія ж.—компання.
Камгшньнік м.—кампаньон.
Камрят м.—камрад. (Ян. К.
Шл. ж. 119 с.).
Камуністы (мн. л.-шстыя) м.—коммуннст.
Камы м. мн.—густая карто- фельная каша с салом йлй маслом. МГ.
Камздыя,-мздзь ж.—комедяя.
Камэдыяншчык м.—комедйант.
Камяк м.—ком, комок.
Камяга ж.—корыто для во- допоя.
Камян/ца ж.—каменный дом.
Камячок м.—комочек.
Кананьне н.—кончяна, агоняя.
Канапа ж.—канапе, днван, кушетка.
Канаплёвы—конопляный.
Канапля ж.—конопля (бот. Cannaliis L). НТс.
Канаплянішча н.—конопляное поле.
Канараклл—см. канорка.
Канярачка ж.—канареечка.
Канарка ж.—канарейка.
Кандць—умнрать, йспускать последнее дыханяе.
Кандыба м.—хромоногнй.
Кандыбаць—прмхрамывать, ковылять.
Канечна—конечно, необхо- дймо, обязательно.
Канечнасьць ж,-—необходн- мость, обязательность. HTj.
Канечны—необходямый, обя- зательный.
Клнка ж.—клястнрная трубка.
Канон м.—1) канун; 2) кутья помннальная.
Кант м. - ребро; кант.
Кантар м.—безмен.
Кантаслуп ж—прнзма. НТі.
Кантьгчка ж.—сборннк духов- ных песень.
Канцавосьсе н.—полюс. НТі.
Канцавы—конечный; крайннй. (Канцавыя члены прапорцыі НТ,).
Канчятак м.—конец; оконча- нне.
Канчатковы—окончаіельный, заключнтельный (Канчапі- ковы падрахунак).
Канч_ук м.—нагайка, ременная плеть, кнут.
Кянькала аг.—попрошайка.
Каньканьне п. попрошайніі- чество.
Канькаць—попрошайннчать.
Кан/ох м.—V конюх; лошадн- ный пастух; 2) см. кдня.
Канюшб/на ж.—клевер.
Канюшок м.—лошаднный под- пасок.
Каня ж.—скопа (Pandion Ііаііаё- tus). ЗТ.
Каняка м.—лошадёнка.
Капа ж.—покрывало на кро- вать, каньёвое одеяло.
Капя ж.—1) копна; 2) мера в 60 штук.
Капалгца ж.—мотыга.
Капдльня ж.—копь. НТз.
Капан/ца ж.—1) мотыга; 2) вы- копанный ров; вырытый пруд. МГ.
Капаны—схожйй (как две капла воды).
Капаньне н.—рытьё.
Капарн_уць каго— ковырнуть (Цялушку рогам капарнула карова Я- Кол. НЗ XV1).
Капаць—копать, рыть.
Капач м.—заступ, лопата.
Капачка ж.—капелька;-капач- кі падабраць- нметь сход- ство, быть схожнм.
Капашб/цца—1) шевелнться, барахтаться; 2) медленно работать.
Капашыць шпго—шевелмть. Капеж м.—водосток.
Капец м.—межевой знак, зем- ляная насыпь.
Капка ж — капля.
Капканы м. мн.—1) капкан;
2) кандалы.
Каплан м.—жрец, свяіденннк. Капл/ца.-лічка ж.—часовня, часовенка.
Капліць—протекать.
Капота ж.—капот.
Капрыз м.—1) прнхотлнвость;
2) своенравне, упрямство. Капрй/за ж,-—упрямнца. Капрызіцца—своенравннчать. Канрызны прнхотлнвый,свое- равный, требовательный.
Капрь/зьнік м.—упрямец.
Капту/р м.—1) клубок, колпак;
2) абажур.
Каптурок X—чехлнк.
Капцан м— оборванец (бран.) Капцюры м- мн.—когтн.
Капш_ук м.—1) сумочка, мешо- чек (для табаку); 2) кокон. МГ. '
Капыл м.—сапожная колодка.
Капыт м.—копыто.
Капыцік м.—копытце.
Капыціцца—оступаться, умн- рать.
Капыцьце н. зб.—копыты, гру- да копыт.
Капзля ж.—капелла. НТз.
Капяллэш м.—капюшон; шляпа. і Кара ж— кара, наказанне.
! Кара сьмерцю—смертная ■ казнь.
Кара ж.—кора, корка. Карабяціцца—коробяться. Карабаціць што—коробнть. Карабель м.—корабль;-ль па- ветраны—баллон, воздуці- ный корабль.
Карабельнік і. м.—корабель- ІЦНК.
Карабельчык м.—кораблнк.
Каравай м.—коровай; свадеб- ный пнрог.
Каравайніца ж.—женіцнна, смотряіцня за печеньем ко- ровая на свадьбе.
Каравайчык м.—уменьш. от каравай.
Каравяк м.—коровнй помет. Карадзгцца—снмулнровать корчл.
Карагод м.—хоравод. Карагодны—хороводный. Карагодзіцца—вестн хоровод. Караед м,—томка (Tomicus typographic). ЗТ.
Карак м.—зашеек, затылок.
Каракулька,-ля ж.—клякса, крючок в пнсаньл.
Каралева ж.—королева. Каралевіч м.—королевнч. Карал^ўства н.—королевство. Кардлі м. мн.—ожерелье, бусы; каралы.
Кардлявы—коралловый.
Карантыж м.—малыш, карапуз.
Караняваньне н.—нзвлеченне корня (мат.). НТі.
Караньне н.—наказыванме. Карасканьне н.—карабканье. Караскацца—карабкаться, вязаться.
Карац/ць што—укорачнвать.
Караць каго—карать, наказы- вать.
Карлчкі ж. мн.—корточкн.
Карбаціцца—см. карабаціцца. Карбаціць—см. карабаціць.
Кардон м.—1) картон; 2) кор- дон, граннца.
Каржавець,-жэць—засыхать. Каржавы—засохшмй (хлеб). Каржанаваты—суховатый. Карзун зг.—см. кнораз.
Карк м.—см. карак.
Каркаваць—закуп.орнвать (бутыль).
Каркавы —затылочный.
Карм/ць даго-кормнть, пнтать Кармленьне н.—кормленне, пнтанне.
Карнавухі—корноухнй.
Карнасьць ж.—днсцнплнна ЮТ.
Карната—кургузо.
Карнаты—кургузый.
Карнаценькі—кургузенькнй.
Карнаць ійто—укорачлвать.
Карны—днсцнплннарный; уго- ловный.
Кароза ж.—сойка МГ; нволга обыкновенная (Oriolus galbu- la). ЗТ.
Кароль м король;ж.ўл -Карл.
Каролік м.—королёк.
Каромысел ж.,-сла н.—коро- мысло.
Карона ж.—1) корона; 2) кр$- на (дерева). НТе.
Кароста ж.—короста, чесот- ка (болезнь).
Кароткасьць ж.—краткость. Кароткатэрміновы—кратко- срочный.
Кароткачасна—кратковре- менно.
Кароткачаснасьць ж.—крат- ковременность.
Кароткачасны—кратковре- менный (ср. малачасны).
Кароткі—короткнй, краткнй.
Каротына ж.—каротмн. НТс.
Кароценькі—коротенькнй.
Каротшы—кратчайшнй.
Карпаньне н.—копанье, кро- потлнвая работа.
Карпацца—копаться; корпеть за работой.
Карпач м.—копун. •
Карпека м. ул.—Карп.
Карта ж.—1) карта; 2) пнсьмо.
Картаваньне н,-—тасовка карт.
Картаваць што—тасовать (карты).
Картаплянік м.—картофель- ное поле.
Карысьней прс. в. cm.-—полез- нее.
Карысьць ж — польза, прн- быль.
Карэлы —закоревшнй.
Карэньчык м.—корешок.
Карэц м.—берестовый ковш.
Карэць—покрываться корою, черстветь.
Карэчыцца—корчнться.
Карэчыць што—корчнть.
j Каса ж.—коса.