Беларуска-расійскі слоўнік
Сцяпан Некрашэвіч, Мікалай Байкоў
Выдавец: Народная асвета
Памер: 363с.
Мінск 1993
Касавйньне отмена, уннч- і тоженне; аннулнрованне.
’ Касавяць ійто—отменять, і уннчтожать; аннулнровать.
Касавша ж.—косьба, покос.
. Касав_уры—крнвоглазый, смот- і ряіднй нсподлобья, косо.
Касавурыцца—коснться; смот- реть нсподлобья.
Касдрства н.—1) кошенне;
2) зб.—косцы.
Касач і. м.—1) касатнк (Iris L). стрнж, косырь (Cypselus apus).
Касачовыя—1) касатнковые (Iridaceae L). НТ6; 2) стрнже-
I образные (Cypselomorphee). ЗТ.
Касец м.—косарь.
Касіца ж.—коса (женская).
Касталом м.—чернокорень (бот. Cynoglossum L).
Кастрявы—кострнковый. Кастрысты—кострнковатый. Кастрыца ж— костра, кострн- । ка.
Кастрычнік м,—октябрь. Кастрычнікавы—октябрьскнй. Кастусь м. ўл—Константнн. Касьб/т м.—косарь, косец. Касьш'к м.—лента в косе. Касьсё н.—рукоятка косы. Касьцёл м.—костел.
■ Касьцельны—костельный.
I Касьцер м.—костерь (бот.
| Bromus secalinus L).
Картка ж.—карточка.
Картопля ж.—картофель. Картыжнік м.— картежннк. Карузла—коряво, закорузло. Карузлы—корявый, закорузлый Карук м — столярный клей.
Сержп.
Кархдвіньне отхарчына, мокрота.
Карханьне н.—харканье.
Кдрхаць—харкать, отхаркн- ваться.
Карх«ць,-хануць каго—уда- рнть кулаком (ср. корх).
Карц/ць дзс. безас.—снльно хочется, не выходнт нз мыслн.
Карчавгты—коренастый.
Я. Кол. НЗ. XVI.
Карчаком—скорчнвшлсь.
Карчма ж.—трактнр, шннок. Карчмяр м — трактнршнк, целовальннк.
Карчмарства н.—трактнрный промысл.
Карчок м.—пенёк.
Карчукавяты—коренастый.
Ц. Гарт. СЦ. 7 с.
Каршак м.—осоед. ЗТ.
Каршнем—затылком, стрем- глав.
Каршок м.—уменьш. от корх.
Каршгн м.—ястреб, коршун
(Miivus).
Каршэнь м — 1) затылок;
2) удар по затылку.
Карысна—полезно, прнбыльно.
Карыснасьць ж.—полезность, прнбыльность.
Карысны—полезный, прнбыль- ный.
Карыстяньне н.—пользованме, нзвлеченве прнбылн.
Карыстаць з чаго—получать пользу, пользоваться (А пан з таго й карыстае. Я. Кол.)
Карыстяцца чым—пользовать- ся.
Касьцісты—костнстый, костля- вый.
Касьц/ок м. ўл.—Константнн.
Касьцянка,-нгцы ж.—костянн- ка (бот. Bubus saxatilis L). НТб.
Касяк м.—косяк.
Кат м — палач, мучнтель.
Катавяны—наказанный.
Катаваньне н.—пстязанне.
Катаваць каго—нстязать, му- чнть.
Каталік м.—католнк.
Катал/цкі—католнческнй.
Катал/цтва католнчество, католнцнзм.
Катарынка,-тр&нка ж.—шар- манка.
Кдтар м.—насморк.
Катк/. м. мн.—сережка (бопг. amentum). НТе.
Катл/на ж.—котловнна НТз, 5; ванна HTs.
Катляр м.—медннк.
Катлярыха ж.—жена медннка.
Каток м,—1) котнк; 2) колесо у телегн.
Катух м.—курятннк. МГ.
Катушок м.—уменьш. от ка- тух (Ня хатка, проста кату- шок. Я. Кол. НЗ VIII).
Каты м. мн.— 1) кошкн (Felidae) ЗТ; 2) кошачнй мех.
Катздра ж. кафедра; кафед- ральный собор.
Каўбася ж.—колбаса (ср. кілбаса).
Каўзлньне н.—скольженне (Каўзаньне пластоў). НТв.
Каўзацца—кататься по льду; скользнть.
Каўзель м.—каток.
Каўка ж.—галка.
Клўканьне н.—карканьне.
К(іўкаць,-кнуць—каркать, -кнуть; умереть.
Каўнер м.—воротннк. I
' Каўн/нка ж.—см. катарынка
Кацячы—кошачпй.
Качалка ж— валёк для белья.
Качаньне я.—катанне (белья). Качаньн н. зб.—кочнн.
Кячаны—катанный вальком.
Качяцца—кататься; валяться.
Качш{* што—катать; валягь.
Качачка ж.—уточка.
Качка ж.—утка (Anas).
Качкадзюб м.—утконос (Ог- nithorhunchis). ЗТ.
Качолкі ж. мн.—каткн.
Кач_ур м.—селезень.
Качу/рыцца—умнрать в корчах.
Кашдра ж — овчарня.
Кашары ж. мн.—казармы, лагеря.
Кашлаты—лохматый, мохна- тый.
Кашолка ж — корзннка, ко- робок.
Каштаваньне н.—отведыва- нне на вкус.
Каштаваць што—отведывать (ср. каштуе).
Каштарыс м.—смета.
Каштарысны—сметный.
Каштоўнасьць ж.—драгоцен- ность.
Каштоўны—ценный, драго- ценный.
Каштуе чаго—стонт.
Кашулька ж.—уменьш. от капгуля.
Кашуля ж.—сорочка, рубаха.
Кашэль м. - корзнна, пле- тенка для телегн, кошель.
Кашэрны—кошерный (ср. ко- шар).
Ка/ок м конец, гнбель, смерть.
Кяяньне н.—раскаянне.
Каяцца—расканваться.
Квядра ж.—четверть луны.
Квадрат м.—квадрат, чет- верть.
Квадратовы—квадратный.
Квактаць—клохтать (о курн- цах), квактать (о жабах).
Квахтуньня ж.—воркуньня.
Квактуха ж.—наседка (ку- рнца).
Квяпіцца—зарнться на что-л ; завндовать.
Квлпіць каго—возбуждать же- ланне, подзадорнвать.
Квяпліва,-пна—жадно, с завн- стью.
Кваплівы,-пны—жадный, за- внстлнвый.
Квартоўка ж.—пол'осьмшіы. Квас м.—кнслота; квас. Кваскаваты -кнсловатый. Квдсна.-ны—кнсло,-лый. Кватзра ж.—квартнра. Кватэрант м.—квартлрант, жнлец.
Кватэрка ж— 1) квартнрка; 2) оконное стекло; 3) доля внна.
Кватэрны—квартнрный, жн- . ЛНІЦНЫЙ.
Квач м.—мазнлка.
Квет м.—цвет.
Кветадоньне н.—тар, цветоло- же. НТв.
Кветаножка ж.—цветоножка. НТв.
Кветка ж.—цветок.
Кветачка ж.—цветочек.
Кветкал/сьцік м.—лепесток (ср. пялёстка). HTg.
Квітаць каго—удовлетворять, отплачнвать.
Квітнець—цвестл. (Лілеі там квітнеюць. Яс. Пад.р.н. 116с.) Квіток м.—запнска, квнтан- цня.
Квок м,—лягушачья нкра.
Кволасьць ж.—ломкость, сла- бость, нежность.
Кволіць—слабеть.
Кволы—ломкнй, слабый, неж- ный.
Квота ж,—процент, рост. Квотнік м.—ростовіднк. Квотніцтва н.—отдача денег в рост.
Квотны—процентный. Квохаць—охать, стонать. Кел м,—клык, зуб.
Келзаньне взнуздыванне.
Келзаны—взнузданный. Келзаць каго—взнуздывать. Кб’ліх м.—чаша; кубок.
Кеміць—соображать, поннмать, быстро схватывать.
Кемкасьць ж.—сообразнтель- ность, сметлнвость.
К^мкі—сообразнтельный, сметлнвый.
Кеп м.—дурак, глупец.
Кепік м — дурачок.
KeniKi м. мн.—насмешкн.
Кепска—скверно, дурно,плохо. Кепскавата—плоховато.
Кепскаватасьць ж.—плохо- ватость.
Кепскі—дурной, плохой.
Керзаць—плестн.
Кеўзаць—мазюкать.
Ківяньне «.—шатанье.
Ківацца—шататься.
Ківяць што—шатать; непер.
—мнгать.
Кіпканьне 1) пнск; 2) внз- жанне.
Кіг/каць—пніцать; внзжать.
К/даньне бросанне; корчн, падучая.
Кідяцца,-к/нуцца—бросаться, -снться.
Кідаць, к/нуць што, каго— бросать,-снть, оставлять, -внть.
К/нуць кроў—пустять кровь (Цырулік кроў кінуў абмок- шаму пану. Ф. Баг. ДБ. 14 с.)
Кіек м.—палочка, тросточка.
Кі£ўка ж.—початок. HTg.
Кіеўнік м.—загоніцнк прн облаве.
Юечка ж —тросточка.
Кій м. — палка, трость.
Кіла ж.—грыжа.
Кілавдты—нмеюіцнй грыжу Кілбаса ж.—см. каўбасн. Кіл/м м.—ковер.
К/лзаць-сж. к^лзаць.
Кіл_ун м — нмеюіцйй грыжу.
Кінавдр м.—кнноварь (ср. цы- нобра). НТз.
Кіндз/ок м— брюхо, желудок.
Кіндзюк/ м. мн.—кйшкй, внут~ ренностн.
Юпець м.—ноготь, коготь.
К/пцік М.—НОГОТОК. ■ I
Кіраваньне н.—руководство, управленне.
Кіравдцца—управляться.
Кіравлць шпіо— направлять; чым—управлять, руково- днть.
Кіраўн/к м.—правнтель, руко- воднтель;-н/к спраў—управ- ляюіцнй деламн.
Кіраўнгцтва н,—управленне, руководнтельство.
Кіраўн/цы ж. мн.—дяректрнс- сы. НТі.
Кіраўн/чая ду’мка—лейт-мо- ТНВ. НТ2.
Кіраўшчка ж.—руководнтель- ннца.
Кіраўн/чы—руководяіцнй.
Кірмйш м.—ярморка (см. нем.
(1. KircheJ.
Кірмашовы—ярморочный.
Kzpna ж.—нос, фнзнономня (Расквасіць кірпу. Я. Кол. НЗ. win).
Кірплтасьць ж.—курносость.
Кірпдты—курносый.
Кірпач м.—курноснк.
Кір_унак м.—направленне.
Кірэчаньне м.— раскорячнва- нне.
Кірэчыцца—раскорячнваться.
Кірэчыць—раскорячнвать.
Кісель м.—кнсель.
К/сласьць ж.—кнслота.
К/снуць—закмсать; кнснуть.
Кісьл/ца ж.—кнслнца [бопг.
Oxalis L).
К/сьліць што — кваснть, за- кнслять.
Кісьлявасьць ж.—кнслова- тость.
Кісьлявы—кнсловатый.
Кіт м.—1) оконная замазка;
2) кнт (рыба).
Кітавдньне н.—залеплнванне замазкой.
Кітавоць што—залеплнвать, замазывать замазкой.
Кітайка ж.—легкая бумажная ткань.
Кг'тка ж.—вязанка сена.
К/ханьне хнхнканне.
К/хаць—хнхнкать.
Кішонка ж.—карманчнк.
Кішэнны—карманный.
Кішэнь,-шэня ж.—карман.
Кі/ога ж.—палнца.
Кіянка ж.—палочка; валек с долгой ручкой.
Кіяхі м. мн.—кукуруза (бот. Zea L).
Кладылг. мн.— кладбшце (Кла- ды з паніклымі крыжамі.
Я. Кол. НЗ. Xxiv.;
Кладоўня ж.—склад.
Кладзь,-дка ж.—перекладнна, мостнк.
Клапатаньне хлопотанне, заботлнвость.
Клапатаць—хлопотать, забо- тнться, беспоконться о чем.
Клапатл/ва—хлопотлнво, за- ботлнво.
Клапатлгвы—хлопотлнвый, заботлнвый.
Клапатня ж.—заботы, беспо- койство.
Клапатун м.—хлопотун.
Клапатуха ж.—хлопотунья.
Клапацгцца— заботшься, > беспоконться.
Кллсьці што, каго—класть, укладывать, полагать.
Класьціся—ложнться (Клась- ціся спаць).
Клекатаць—1) клокотать;
2) крнчать подобно ансту.
Клёк м.—1) жнзненная сяла;
2) соображенне (Ужо ў вас нехопіць клёку такое глуп- ства расйіалопаць. Я. Кол.
НЗ XX).
Клён м.—клен (Acer platano- ides L).
Клец м.—зуб в бороне.
Клець ж.—кладовая, амбар, клеть.
Клёцка ж.—галушка.
Клешчы м. мн.—клегцн.
Клікаць,-кнуць каго—звать, позвать; клнкнуть.
Кліч м.—1) клнч; 2) междо- метне (грам). Тр.
Клгчнік м.—знак восклнцання. Клічны—звательный (падеж) Клок м.—клочек, пыж.
Клопат м.—забота.
Клуб м.—тазовая кость.
Клубкаваты—шаровой. (Клуб- каватая маланка. НГз).
Клум м.—шум, галдёж, беспо- койство.
Кл_умак м.—узел (ср. кл_унак).
Клумгць—шуметь, галдеть, беспоконть возней.
Кл_умка ж.—котомка, сумка.
; Клумленьнея. одуренне,дурь.
I Кл_умны—шумный.
Кл_унак м.—вьюк, ноша.
Кл_уначны—вьючный. (Клу- начныя жывёлы). БГ.
Кл^ня ж.—пуня прн гумне, ; рнга, гумно.
Клуп/на ж.—царагшна.
Клыгат м.—раскачнванне
(У мерным клыгату ка- лёсным. Я. Кол. НЗ. 204 с.).
Кль/паць—прнхрамывать.
Клычаны—всклоченный, нзмя- j тый (Клычаны лён).
! Клычаньне «,-клока, ссора.
Клычыць што—клочіггь, прн-
I воднть в беспорядок.
! Клыш м.—хромоножка.
і Клышаногі—хромоногнй.
: Кл/обы ж. мн.—слесарскне
! тнскн.
Кллэкаць,-кнуць тто—кле- вать, клюнуть, долбнть.