• Газеты, часопісы і г.д.
  • Беларуска-расійскі слоўнік  Сцяпан Некрашэвіч, Мікалай Байкоў

    Беларуска-расійскі слоўнік

    Сцяпан Некрашэвіч, Мікалай Байкоў

    Выдавец: Народная асвета
    Памер: 363с.
    Мінск 1993
    147.07 МБ
    Касавйньне отмена, уннч- і тоженне; аннулнрованне.
    ’ Касавяць ійто—отменять, і уннчтожать; аннулнровать.
    Касавша ж.—косьба, покос.
    . Касав_уры—крнвоглазый, смот- і ряіднй нсподлобья, косо.
    Касавурыцца—коснться; смот- реть нсподлобья.
    Касдрства н.—1) кошенне;
    2) зб.—косцы.
    Касач і. м.—1) касатнк (Iris L). стрнж, косырь (Cypselus apus).
    Касачовыя—1) касатнковые (Iridaceae L). НТ6; 2) стрнже-
    I образные (Cypselomorphee). ЗТ.
    Касец м.—косарь.
    Касіца ж.—коса (женская).
    Касталом м.—чернокорень (бот. Cynoglossum L).
    Кастрявы—кострнковый. Кастрысты—кострнковатый. Кастрыца ж— костра, кострн- । ка.
    Кастрычнік м,—октябрь. Кастрычнікавы—октябрьскнй. Кастусь м. ўл—Константнн. Касьб/т м.—косарь, косец. Касьш'к м.—лента в косе. Касьсё н.—рукоятка косы. Касьцёл м.—костел.
    ■ Касьцельны—костельный.
    I Касьцер м.—костерь (бот.
    | Bromus secalinus L).
    Картка ж.—карточка.
    Картопля ж.—картофель. Картыжнік м.— картежннк. Карузла—коряво, закорузло. Карузлы—корявый, закорузлый Карук м — столярный клей.
    Сержп.
    Кархдвіньне отхарчына, мокрота.
    Карханьне н.—харканье.
    Кдрхаць—харкать, отхаркн- ваться.
    Карх«ць,-хануць каго—уда- рнть кулаком (ср. корх).
    Карц/ць дзс. безас.—снльно хочется, не выходнт нз мыслн.
    Карчавгты—коренастый.
    Я. Кол. НЗ. XVI.
    Карчаком—скорчнвшлсь.
    Карчма ж.—трактнр, шннок. Карчмяр м — трактнршнк, целовальннк.
    Карчмарства н.—трактнрный промысл.
    Карчок м.—пенёк.
    Карчукавяты—коренастый.
    Ц. Гарт. СЦ. 7 с.
    Каршак м.—осоед. ЗТ.
    Каршнем—затылком, стрем- глав.
    Каршок м.—уменьш. от корх.
    Каршгн м.—ястреб, коршун
    (Miivus).
    Каршэнь м — 1) затылок;
    2)	удар по затылку.
    Карысна—полезно, прнбыльно.
    Карыснасьць ж.—полезность, прнбыльность.
    Карысны—полезный, прнбыль- ный.
    Карыстяньне н.—пользованме, нзвлеченве прнбылн.
    Карыстаць з чаго—получать пользу, пользоваться (А пан з таго й карыстае. Я. Кол.)
    Карыстяцца чым—пользовать- ся.
    Касьцісты—костнстый, костля- вый.
    Касьц/ок м. ўл.—Константнн.
    Касьцянка,-нгцы ж.—костянн- ка (бот. Bubus saxatilis L). НТб.
    Касяк м.—косяк.
    Кат м — палач, мучнтель.
    Катавяны—наказанный.
    Катаваньне н.—пстязанне.
    Катаваць каго—нстязать, му- чнть.
    Каталік м.—католнк.
    Катал/цкі—католнческнй.
    Катал/цтва католнчество, католнцнзм.
    Катарынка,-тр&нка ж.—шар- манка.
    Кдтар м.—насморк.
    Катк/. м. мн.—сережка (бопг. amentum). НТе.
    Катл/на ж.—котловнна НТз, 5; ванна HTs.
    Катляр м.—медннк.
    Катлярыха ж.—жена медннка.
    Каток м,—1) котнк; 2) колесо у телегн.
    Катух м.—курятннк. МГ.
    Катушок м.—уменьш. от ка- тух (Ня хатка, проста кату- шок. Я. Кол. НЗ VIII).
    Каты м. мн.— 1) кошкн (Feli­dae) ЗТ; 2) кошачнй мех.
    Катздра ж. кафедра; кафед- ральный собор.
    Каўбася ж.—колбаса (ср. кілбаса).
    Каўзлньне н.—скольженне (Каўзаньне пластоў). НТв.
    Каўзацца—кататься по льду; скользнть.
    Каўзель м.—каток.
    Каўка ж.—галка.
    Клўканьне н.—карканьне.
    К(іўкаць,-кнуць—каркать, -кнуть; умереть.
    Каўнер м.—воротннк.	I
    ' Каўн/нка ж.—см. катарынка
    Кацячы—кошачпй.
    Качалка ж— валёк для белья.
    Качаньне я.—катанне (белья). Качаньн беспоконться.
    Кллсьці што, каго—класть, укладывать, полагать.
    Класьціся—ложнться (Клась- ціся спаць).
    Клекатаць—1) клокотать;
    2)	крнчать подобно ансту.
    Клёк м.—1) жнзненная сяла;
    2)	соображенне (Ужо ў вас нехопіць клёку такое глуп- ства расйіалопаць. Я. Кол.
    НЗ XX).
    Клён м.—клен (Acer platano- ides L).
    Клец м.—зуб в бороне.
    Клець ж.—кладовая, амбар, клеть.
    Клёцка ж.—галушка.
    Клешчы м. мн.—клегцн.
    Клікаць,-кнуць каго—звать, позвать; клнкнуть.
    Кліч м.—1) клнч; 2) междо- метне (грам). Тр.
    Клгчнік м.—знак восклнцання. Клічны—звательный (падеж) Клок м.—клочек, пыж.
    Клопат м.—забота.
    Клуб м.—тазовая кость.
    Клубкаваты—шаровой. (Клуб- каватая маланка. НГз).
    Клум м.—шум, галдёж, беспо- койство.
    Кл_умак м.—узел (ср. кл_унак).
    Клумгць—шуметь, галдеть, беспоконть возней.
    Кл_умка ж.—котомка, сумка.
    ; Клумленьнея. одуренне,дурь.
    I Кл_умны—шумный.
    Кл_унак м.—вьюк, ноша.
    Кл_уначны—вьючный. (Клу- начныя жывёлы). БГ.
    Кл^ня ж.—пуня прн гумне, ; рнга, гумно.
    Клуп/на ж.—царагшна.
    Клыгат м.—раскачнванне
    (У мерным клыгату ка- лёсным. Я. Кол. НЗ. 204 с.).
    Кль/паць—прнхрамывать.
    Клычаны—всклоченный, нзмя- j тый (Клычаны лён).
    ! Клычаньне «,-клока, ссора.
    Клычыць што—клочіггь, прн-
    I воднть в беспорядок.
    ! Клыш м.—хромоножка.
    і Клышаногі—хромоногнй.
    : Кл/обы ж. мн.—слесарскне
    ! тнскн.
    Кллэкаць,-кнуць тто—кле- вать, клюнуть, долбнть.