КНІГІ ОНЛАЙН
Пошук сярод кніг, што прайшлі індэксацыю гуглам. Некаторыя кнігі гугл не знаходзіць
Уваходзяць Гамлет і Гарацыо. Г а м л е т Пра грта досыць; слухай жа далей. Ці помніш ты апошнія падзеі? Г a р а ц ы о Мой прынц, я помню ўсё. Г а м л е т Ў маёй душы Ішло змаганне нейкае, і сон Мяне не браў; ляжаць было мне мулка, Горш, чым якому арыштанту. Раптам — Няхай жыве раптоўнасць! — Ведай, дружа: Часамі рызыка ратуе нас, I не ўдаецца план. Адгртуль вывад: Ёсць нехта, хто канчае нашы справы Па-свойму, не зважаючы на нас. Г а р а ц ы о Напэўна. Г а м л е т Апрануўшыся наспех, 3 каюты выйшаў я. Ноч. Цемната. Шукаю гртых двух. Знаходжу. Спяць. Схапіў пакет і да сябе ў каюту. Ад страху забываецца прыстойнасць; Я дзёрзка ўскрыў пасланне караля. Што ж там было, Гарацыо! 0 подласць! Там быў загад, нашпігаваны густа Траскучай балбатнёю аб дабры Англійскае і дацкае дзяржавы, I ў ім — о, слухай! — столькі начапляна Чарцей і д’яблаў на маё жыццё, Што безадкладна, у адну мінуту, He навастрыўшы нават тапара, Мне б галаву адсеклі. Г a р а ц ы о Быць не можа! Г а м л е т Вось гртае пасланне; прачытай У вольны час. Сказаць табе цяпер, Што я зрабіў? Г a р а н ы о Цікава; раскажыце. Г а м л е т Аблытаны навокал ліхадзействам, Мой розум не прыдумаў і пралога, Як распачаў ігру. Я сеў за стол, Склаў новы ліст, перапісаў прыгожа; Я некалі, як нашыя міністры, Лічыў за сорам мець прыгожы почырк, Стараўся развучыцца; але тут Маё уменне на карысць пайшло. Ты хочаш ведаць, што я напісаў? Г a р а ц ы о Хачу, мой прыпц. Г а м л е т Ад караля сур’ёзнейшая просьба,— Паколькі Англія ягоны даннік, Паколькі паміж іх квітнець павінна Любоў падобна пальме, гртаксама, Паколькі мір пшанічнаю гірляндай Вісіць над імі, як злучок сяброўства,— I шмат яшчэ «паколькі» і «злучкоў»,— Па атрыманні гртага паслання, Без разважанняў, доўгіх ці кароткіх, Падацеляў схапіць, звязаць і знішчыць, He даўшы памаліцца. Г а р а ц ы о А пячапь? I ў гэтым мне дапамагала неба. Я пры сабе меў бацькаву пячатку, Мадэль сучаснай дацкае пячаці. Згарнуўшы ўсё так, як было раней, Я падпісаўся, прылажыў пячаць I непрыкметна ім падкінуў ліст. Назаўтра быў на моры бой; далей Ты ведаеш. Г a р а ц ы о Дык Гільдрнстэрн і Разенкранц плывуць? Г а м л е т Няхай плывуць, ім грта да спадобы. Сумленне не гняце мяне. Іх смерць Есць вынік умяшання. Небяспечна Істотам нізкадушным поўзаць там, Дзе скрыжаваны коп’і і мячы Магутных ворагаў. Г а р а ц ы о Вось дык кароль! Г а м л ет Скажы, ці ж не павінен я паўстаць Супроць таго, хто атруціў мне бацьку, Зняславіў маці мне, убіўся клінам Паміж абраннем і маёй надзеяй, Жыццё маё на вудачку лавіў 3 такою хітрасцю? Ці ж я не ў праве 3 ім расквітацца гртаю рукой? Ці ж не пракляты буду я навек, Калі дазволю чарвяку ліхому Прыроду нашу грызці? Г a р а ц ы о Мабыць, хутка Ён атрымае весткі аб падзеях, Што адбыліся ў Англіі. Г а м л е т Напрўна; Але пакуль што перапынак мой; Жыццё людское — скарацечны міг. Шкада, шкада мне вельмі, друг Гарацыо, Што я з Лаэртам груба абышоўся,— Мой лёс і лёс яго зусім падобны. Хачу мірыцца з ім; але, павер, Ён так крычаў, так задаваўся горам, Што я не мог стрымацца. Г а р а ц ы о Ціха; хто там? Уваходзіць 0 з р ы к. 0 з р ы к Дазвольце, прынц, вас павіншаваць з прыездам. Г а м л е т Дзякую, пане. (Ціха Гарацыо.) Ты ведаеш гртага матыля? Г a р а ц ы о (ціха Гамлету) lie, мой прынц. Г а м л е т fціха Гарацыо) Тваё шчасце. Той, хто яго ведае,— няшчасны. Грта абшарнік. Зямлі Ў яго многа, поле яго родзіць; а калі скаціна пануе над быдлам, то яе жолаб будзе заўсёды пры каралеўскім стале. Грта шпак, але, як я ўжо сказаў, прасторна абложаны брудам. 0 з р ы к Святлейшы прынц, калі ваша высокасць мае вольны час, то я меў бы нешта сказаць вашай высокасці ад імя яго вялікасці. Г а м л е т Я вас уважна слухаю. Зрабіце з вашым капелюшом тое, для чаго ён прызначаны: надзеньце яго на галаву. 0 з р ы к Удзячны вашай высокасці; вельмі горача. Г а м л е т Што вы? Паверце мне, вельмі холадна: вецер з поўначы. 0 з р ы к А яно такі халаднавата, мой прынц. Г а м л е т Наадварот, па-мойму, вельмі горача; мпе проста душаа пры маёй камплекпыі. 0 з р ьі к Надзвычайна, мой прынц. Так душна, так душна, як... я не магу вам выказаць. Ваша высокасць, яго вялікасць запрапанавалі мне давесці да ведама вашай высокасці, што яны пайшлі на вялікі заклад адносна вас; справа ў тым... Г а м л е т Калі ласка, не забывайце. Прымушае яго надзець капялюш. 0 з р ы к Мой добры прынц, слова гонару, мне так лепей, слова гонару. Ваша высокасць, нядаўна пры двары з’явіўся Ларрт. Паверце мне, грта дасканалейшы дваранін, поўны самых выдатных асаблівасцей, выключна далікатнага абыходжання і вялікай імпазантнасці. Калі гаварыць аб ім з належнай чуласцю, то гэта каляндар і карта прыстойнасці, бо вы ў ім знойдзеце злучэнне тых якасцей, якія жадаў бы мець кожны дваранін. Г а м л е т Акрэслены вамі вобраз не пацярпеў ніякіх страт з ваінага боку. Хаця я ведаю, што пералічэнне ўсіх яго ўласцівасцей можа натрудзіць арыфметыку памяці і ўсё ж застацца адсталым у параўнанні з яго імпэтам па шляху дасканаласці; аднак у мэтах праўдзівага праслаўлення, дзіўлюся яму, як істоце вялікіх артыкулаў годнасці. Перад намі футарал такіх неацэнных дыяментаў і крышталяў духу, што яму падобным можа быць толькі яго ўласнае адлюстраванне; той жа, хто ў захапленні кінецца наследаваць яму, будзе яго ценем, не болей. 0 з р ы к Ваша высокасць, вы атрстуеце яго беспамылкова. Г а м л е т Але якое ён мае да нас дачыненне? Навошта мы абдаём яго высокае імя нашым грубым дыханнем? 0 з р ы к Прынц? Г a р а ц ы о Мабыць, вы разумееце толькі тое, што вы самі гаворыце. У вас пытаюцца? Г а м л е т Навошта вы яго ўспомнілі? 0 з Р ьі к Ларрта? Гарацыо (ціха Гамлету) Яго кашалёк парожні. Чырвонцы сваіх слоў ён растраціў. Г а м л е т Так, Ларрта. 0 з р ы к Мне вядома тое, што вы ведаеце... Рад за вас; але калі вам вядома тое, што я ведаю, то мне невялікі гонар. Прашу далей. 0 з р ы к ...Што вы ведаеце здольнасці Ларрта. Г а м л е т He адважуся грта сцвярджаць, каб не зраўняцца з ім у здольнасцях; ведаць добра чалавека — грта значыць ведаць самога сябе. 0 з р ы к Я маю на ўвазе яго здольнасці па часці зброі; паводле агульнага прызнання, у гртым ён найвыдатнейшы мастак. Г а м л е т Якая яго зброя? 0 з р ы к Рапіра і кінжал. Г а м л е т Дзве зброі; прымем пад увагу. Ну і што ж? 0 з р ы к Кароль, ваша высокасць, залажыўся з ім на шрсць берберыйскіх коней, супроць якіх ён паставіў, як я дачуўся, шэсць французскіх рапір і шпаг з усімі іхнімі прыладамі, грта значыць з паясамі, рамянямі ды іншым; сярод якіх ёсць трое набедраў самых адмысловых форм; вель- мі адпавядаюць рукаяцям,— надзвычайна зграбныя набедры,— тонкага густу і добрай выдумкі. Г а м л е т Што вы называеце набедрамі? Г а р а ц ы о (ціха Гамлету) Я так і думаў, што тут без каментарыяў не абыдзецца. 0 з р ы к Набедры, прынц, гэта партупеі. Г а м л е т Ваша слова было б болей даррчы, каб мы цягалі на сабе гармату; а пакуль што няхай будуць партупеі. Такім чынам: шэсць берберыйскіх коней супроць шасці французскіх шпаг з прыналежнасцямі і трох адмысловай формы набедраў; дацкі заклад супроць французскага. Дзеля чаго ж грта ўсё «пастаўлена», як вы толькі што вельмі трапна сказалі? 0 з р ы к Кароль, мой прынц, паспрачаўся, мой прынц, што пры дванаццаці сутычках ён вас не абгоніць больш як на тры ўдары. Лаэрт жа закладаецца на дзевяць, і можна зрабіць зараз жа спробу, калі ваша высокасць явіць добрую волю і скажа: так. Г а м л е т А калі я яўлю дрэнную волю і скажу: не? 0 з р ы к Я хачу сказаць, калі ваша высокасць дасць згоду на паядынак. Я буду хадзіць па гэтай зале. Калі яго вялікасць жадае, цяпер якраз мой адпачынак. Няхай прынясуць рапіры. Калі ёсць згода Лаэрта і кароль не адмяніў свайго намеру, то я паспрабую выйграць для яго заклад, а калі не, то будзе сорамна вачам маім і накладна бакам маім. 0 з р ы к Загадаеце так і перадаць? Г а м л е т У такім срнсе, пане, з акрасамі ў вашым гусце. 0 з р ы к Даручаю сябе міласці вашай высокасці. Г а м л е т Цалкам ваш, цалкам ваш. 0 з р ы к выходзіць. Добра, што ён сам сябе даручае, другі б язык за яго не павярнуўся. Г а р а ц ы о Пабегла кнігаўка з яечкам на макаўцы. Г а м л е т Ён, мабыць, і за мамчыны грудзі не браўся без кампліментаў. Такія людзі, як ён (а іх ёсць многа — пестуноў нашай засмечанай рпохі), коўзаюцца па паверхні сучаснасці, засвойваючы толькі моду і знадворныя прыёмы абыходжання, нейкую пеністую сумесь, з якою яны плаваюць у лужыне нікчэмных і вымучаных думак. Дзьмухні на праверку, і бурбалкі палопаюцца. Уваходзіць в я л ь м о ж а. Вяльможа Прынц, яго вялікасць вітаў вас праз маладога Озрыка, які далажыў, што вы чакаеце яго тут у зале. I выслаў ён дазнацца, ці воля ваша будзе зараз жа спаборнічаць 3 Лаэртам, ці вы жадаеце мець адтррмінаванне? Г а м л е т Я нязменны ў сваіх рашэннях; яны супадаюць з воляю караля. Калі ён хоча, то я гатоў. Цяпер альбо пасля, мне ўсё роўна, абы я быў у настроі, як цяпер. Вяльможа Кароль, каралева і ўсе ідуць сюды. Г а м л е т У добры час. Вяльможа Каралева жадае, каб вы перад пачаткам паядынку як найлепш абышліся з Ларртам. Г а м л е т Жаданне добрае. В я л ь м о ж а выходзіць. Г а р а ц ы о Вы прайграеце заклад, мой прынц He думаю; з таго часу, як ён паехаў у Францыю, я не пераставаў практыкавацца і налаўчыўся. Калі я буду мець ачкі наперад, я выйграю. Але, каб ты знаў, як мне сумна, як мне цяжка на сэрцы; але гдта ўсё роўна. Г а р а ц ы о He, дарагі мой прынц... Г а м л е т Я ведаю, што грта глупства. У мяне нейкае як бы прадчуванне; жанчыне — той бы стала страшна. Г а р а ц ы о Калі ваш дух ухіляецца, не пачынайце. Я папяррджу іх, я скажу, што вы не ў настроі. Г а м л е т He трэбэ-. Што нам прадчуванні! I ў гібелі вераб’я відна рука лёсу. Адбудзецца цяпер, не адбудзецца пасля; не адбудзецца пасля, адбудзецца цяпер; не адбудзецца цяпер — усё роўна калі-небудзь адбудзецца. Быць напагатове — вось і ўсё. Раз ні адзін чалавек не ведае, з чым ён разлучаецца, ці ж не ўсё роўна, калі ён разлучыцца рана? Хай жа адбудзецца!