Ix Мроя. Ix N.R.M.
Віктар Дзятліковіч
Выдавец: Сучасны літаратар
Памер: 320с.
Мінск 2005
Рэфрэн:
Калі гукам трывожным разбураны сны, Запытайсяў ветра, па кім б’юць званы, Званы.
Ведай, ён не зліаўчыць,
Ён адкажа ў журбе:
«Не хвалюйся, званы плачуць не па табе».
Ты імкнуўся зноў і зноў Быць заўсёды ні пры чым.
I калі чакалі слоў, Тыказаў сабе: «Маўчы!»
Рэфрэн.
Хоць у гэты белы сьвет Ты дабра не прынясеш, Аобра ведаем мыўсе, Што ты нас перажывеш.
Рэфрэн.
Пераможцы
Мы гуляліў вайну кожны дзень са сьвітанку, Мы стралялі з драўляных гарматаў па шклянках. Мы давалі сабе ўзнагароды і званьні, He было ў сьвеце тых, хто цягацца мог з намі.
Пераможцьб. Пераможцы! Пераможцы!
Мы зьмянілі цукеркі на цыгарэты, Мы забылі панамы, надзеўшы берэты. Толькі болей сабе мыўжо не належым, Ад кагось ды чагосьці пачуўшы залежнасьць.
Гіераможцыі Пераможцыі Пераможцы!
I паўзком па гразі кожны. дзень са сьвітанку Нас раўняюць зь зямлёй кулямёты і танкі. Пасьмяротна ідуць ўзнагароды і званьні, Тутуслодыч вайна нагулялася з намі.
Пераможцы! Мы! Пераможцы! Мы! Пераможцы! Мы!
Дызэнтэрыя
У гэтым горадзе ўдосталь бруду, Тут гніе і сьмярдзіг}ь паветра.
I, нібыта закляты, паўсюдна Я шукаю чыстага ветру.
Ды ня вырвацца з-пад абцасаў Маналітных іржавых дамоў, А калі застаесься сам-насам, ўсё зьнікае, ды хтосьці вяртае наноў, Вяртае наноў.
«Тутусё чыста», — крычаць людзі з вокнаў, I працягваюць рукіў крывавых пацёках.
Тутусё чыста, дыя не абдзелены зрокам. ^счамусыўягйпрскаюруку, тую, штоўкрывавыхпаіўёках.
На твары маім прачытаўшы згубу, Хтосьціўжо прапануе вьаісьце.
У гэтым горадзе надта брудна Мя таго, каб застацца чыстым.
У гэтым горадзеўсе не сьвятыя, Але штосьці павінна яднаць. Мы раўня перад дызэнтэрыяй, Мы адзіныў жаданьні не заўважаць. He заўважаць.
«Тутусё чыста», — крычаць людзіў шэрым, I яў захапленьні ад ладнага хору.
«Тутусё чыста», — крычу іўжо веру.
Тутусё чыста, тутусё чыста.
Манэтны двор
Што мне захад і што мне ўсход, Што мне фунты і сьцерлінгі.
Гераічны савецкі народ — He прадажная сьцерва.
Я раблю на манэтным двары, Як іўсе, сваю працу люблю. Відавочцам вялікіх падзей Я гатовы раздаць парублю.
Мой канвеер ня спыніць свойрух, Ну а хто не захоча рублёў, Каб ня ўпаў рэвалюцыі дух, Я адсыплю таму мэдалёў.
He шкада мне каштоўных мэталаў, Зьнікні прэч, дэвальвацыяі Мэдалёў наштампуем звыш пляну, Хай замежжа зьдзіўляецца.
Амбіцыі
Прагнуць прызнаньня шматлікія геніі, Карлікі лічаць сябе гігантамі.
Валацуга крычыць: «На калені!» — Ён сябе бачыць вялікім магнатам.
Надрываюііца лаўрэаты, Цягнуць у неба свае дыпломы.
Мастак-дальтотк лаецца матам: Ён хоча быць сусьветна вядомым.
Амбіцыі. Алебіцыі. Амбіцыі. Амбіцыі.
Стары альфонс крычыць пра каханьне I прэтэндуе на ролю знаўцы.
Паэты змаганьне вядуць за званьні, Цягнуць да мэты дрыжачыя пальцы.
Амбіцыі. Амбіцыі. Амбіцыі. Амбіцыі.
Сотніратоў, скрыўленых крыкам, Сотні вачэй, сотні ілюзій.
Пнуцца, крычаць, лаюцца брыдка Хворыя маніяй велічы людзі.
Кожны мець зубы. вострыя хоча, Зубы — гэта надзейная зброя.
Божа, ня дай няпаткаць мнеўночы Гэтай вайны герояў.
Амбіцыі. Амбіцыі. Амбіцыі. Амбіцыі..
УСЁ НАПАЛОВУ
Напалову ты сьвяты, Напалову грэшны ты.
Напалову белы брат, Напалову чорны кат.
Напалову жыў,
Напалову ўмер, Напалову сьмех, Напалову жах.
Напалову ты — генерал-маёр, Напалову ты — малодшы сяржант.
Рэфрэн:
Усё напаловуў тваім жыцьці,
Усё напалову — паглядзі.
Усё напалову ў тваім жыцыр,
Усё напалову.
Па каленаў дрьйве
I з дрыгвою ў галаве.
Ты запальваў свой вагонь
Аы хутчэй гасіў яго.
Напалову жыў, Напалову ўмёр.
Праваруч вясна,
беваруч вайна.
Напалову ты ля высокіх зор, Напалову ты ля самага дна.
Рэфрэн.
Напалову ты сьвяты, Напалову грэшны ты. Напалову белы брат, Напалову чорны кат. Па калена ў дрыгве I з дрыгвою ў галаве. Ты запальваў свой вагонь Ды хутчэй гасіў яго.
Рэфрэн.
28-я зорка
Нетрывалыя лёзунгі трывалых сістэм I атрутныя фарбы сацыяльных праблем Рэжуць вушы, рэжуць вочы.
Як ахвота крычаць, хоць і лепей маўчаць, ніхто, безумоўна, ня будзе пытаць, Што ты мусіш, што ты хочаш.
Рэфрэн:
28-я зоркаўпала з нябёсаў. Восень, восень, панове, Халодная восень.
Чорна-белыя вочы, каляровыя сны, Неспакойныя ночы, набліжэньне вайны ^дчувае кожны трэці.
Кожны трэці стаіць у чарзе па віно, Каб была спакайнейшай наступная ноч, Каб суцішыць грукат сэрца.
Рэфрэн.
He хадзіў гэты горад, вандроўны манах,
He тлумач, што ёсьць праўда і што ёсьць мана, Тут ня любяць гэтых справаў.
He пачуюць у горадзе слова тваё, Закрычыць табе ўсьлед звар’яцелы маёр: «Успышка зьлева! Успышка справа!»
Рэфрэн.
Іранічныя словы, абыякавы сьмех, Недалёка ляжыць пазалеташні сьнег — Падарунак вашым дзецям.
Цёмны горад ня зможа мне дапамагчы, Кле ўсё ж такі ў гэтай бясконцай начы
Нешта сьвеціць, нешта сьвеціць.
Рэфрэн.
Мама-мафія
Цякуцьурукі тавараў рэкі, Квітнее сёньня айчынны рэкет.
Рэфрэн:
Мама-мама-мафія, ма-ма-ма-мафія, Мама-маліа-мафія, ма-ма-ма-мафія.
Пажартаваць я вялікі майстар, Заўжды са мною трафейны «шмайсар».
Рэфрэн.
Ня бойся, Пеця, нас не засудзяць, Бо ёсьць наверсе й нашы людзі.
Рэфрэн.
Хадзем да бабкі, возьмем банку, Ляжаць у банку нашыя бабкі.
Рэфрэн.
Купляйце морфій, гашыш купляйце, Расьці, расьці, маё багацьце.
Рэфрэн.
У нашым бары кабет хапае, Каго захочам, таго кахаем.
Рэфрэн.
Каапэратар мае грошы, Я за яго нічым ня горгаы.
Рэфрэн.
ШМАТ
Шмат вякоў цэрквы будавалі, Шмат вякоў продкаў шанавалі, А цяпер брудна лаемся.
Шмат ідэй новых, прагрэсіўных, Шмат людзей ім аддала сілы, А цяпер болей сіл няма.
Шмат тамоў унавукі нашай, Шмат галоў на навуку паша, А паўсюль — радыяцыя.
Шмат зямлі — кожнаму хапае, Хлеба шмат на палях зьбіраем ^ля краін слабаразьвіпгых.
Шмат гадоў музыка іграе, Шмат людзей хорам падпявае, А Ільіч усьміхаецца.
Шмат сясьц'ёр у сям’і адзінай, Шмат бацькоў у маёй Радзімы.
Шмат бацькоў — безбацькоўшчына.
Кастрычніцкі цягнік
У старым запэцканым вагоне Поўзаюць па сьценах павукі. Па падлозе ў прывідным сутоньні Тоўстыя гуляюць пацукі.
Рэфрэн:
Кастрычніцкі цягнік, Цягні сябе, цягні, Кастрычніцкі цягнік.
Ляскае, грыміць цягнік іржавы, Па цямрэчы восеньскай бяжыць.
Па гнілых паліцах скачуць жабы, A па стохі поўзаюць смаўжы.
Рэфрэн.
Восень над вагонамі віруе, Б’еу шыбу зморшчаным лістом.
Машыніступэўнена кіруе, Графік не парушыць нізашто.
Рэфрэн.
АўСТРАЛІЙСКАЯ ПОЛЬКА
Неяк сябры мне ў кавярні сказалі: — Што ты сядзіш тут пануры. такі?
Лепей паехалі з наміў Аўстралію, Там нас чакаюць даўно землякі.
Там зіхаценьне каралавых рыфаў, Там залаты акіянскі прыбой.
А тут табе што? Толькі цёплае піва I дама, якая пакуль што з табой.
Сэрца нам параніла Сьветлая Аўстралія!
Там беларусаў вельмі багата, Хог^ь у гасьцёх ты гадамі сядзі.
Там валацугі ня лаюцца матам, Там нарадзілася AC/DC.
Там кешуру ёсьць і качкадзюбы, Тыжіхня бачыў ніколі жыўцом.
A mym радыяцыя вынішчае нацыю, He ўратавацца чырвоным вінцом.
Едзем у Аўстралію, Гэта будзе правільна!
Я цэлы тыдзень цёгаўсяў трансе, Рукі і ногі дрыжаліў мяне.
I ўжо зусім на чужыну сабраўся, Толькі рашуча сказаў сабе: «Не».
Я патрыёт, я правёў іх на станцыю, Я ім сказаў: «Хайя хутка памру, Толькі, панове, сваярадыяцыя Мне даражэй за чужых кешуру».
Алошні ІНСПЭКТАР
Пахне горкім палынам п’яное віно. Пахне цьвільлю балотнайучорашні хлеб.
Пахнуць кветкіў полі мінулай вайной.
Пахне новым расстаньнем мой прывідны сьлед.
Я стамлюся ад доўгіх і нудных размоў.
Я пайдуутой бок, дзе сканчаецца дзень. 1 сьляпыя вачніцы забытых дамоў, Як заўжды, расстраляюць мой прывідны цень.
Рэфрэн:
Дай мне шанц на вяртаньне, апошні інспэктарі Мй мне шанц на вяртаньне.
^ай мне шанц на вяртаньне, апошні інспэктар. Мй!
Я ішоў і ня бачыў, куды я іду.
I мяне суспіракалі крывыя слупы.
Я з калюжынаў піў дажджавую ваду.
Я хапаўся за дрэвы, глухі і сьляпы.
Рэфрэн.
Зямля
Вось мая зямля пад нагой бяжыць.
Вось мая зямляў сьнягох ляжыць, Закаваная лютым холадам, Падуладная чужым волапгам.
Вось мая зямля запаветная, Занядбаная, непрыкметная. Хоць багатая на малітвы, А крывёю шчодра палітая.
А сыны яе незьлічоныя —
Бесклапотныя, нехрышчоныя. He турбуюцца, не хвалююцца, Толькі піць ды спаць не лянуюцца.
Як пачнсш сьпяваць — не абудзяцца.
Як пачнеш крычаць — не дачуюцца. А спытаеш піць — не дадуць вады, А захочаш бегчы — няма куды.
Я іду наперад па ўзбочыне, Я пяю свае песьні змрочныя.
А зямля мая пад нагой бяжыць, А зямля маяў сьнягох ляжыць.
1991-1994
РОК СА МНОЮ
Ранішняе сонейка. сагрэла зямлю, Людзі абудзіліся, іяўжо ня сплю.
Выйдуяна вуліцу, сябе пакажу, Выйду я на вуліцу, людзей пагляджу.
Толькі мне чамусьціў гэтым сьвеце цесна, Ідуяпа бульвары, сьпяваю сваю песьню.
Аужыярабочыя будуюць дамы.
Мудрыя пісьменьнікі друкуюць тамы. Мужныя вайскоўцы абавязак нясуць. Пільныя кіроўцы пасажыраў вязуць.
Толькі мне чамусьціў гэтым сьвеце цесна, Ідуя па бульвары, сьпяваю сваю песьню.
Рок са мною, рок, са мною рок.
Рок са мною, рок, са мною рок.
Гаспадыні хатнія гатуюць абед.
Мастакі выдатныя малююць кабет. Піянеры юныя зьбіраюць мэтал.
Журналісты шчырыя здаюць матар’ял.
Толькі мне чамусьціў гэтым сьвеце цесна, Іду я па бульвары, сыіяваю сваю песьню.
Скончыўсярабочы дзень, і вечар прыйшоў, Сьвеціцца рэкляма, запрашае на шоў.
Шчодрыя бармэны наліваюць каньяк. ^ружныя дружыньнікі працуюць за так.
Толькі мне чамусьціў гэтым сьвеце цесна, Іду я па бульвары, сьпяваю сваю песьню.
Рок са мною, рок, рок, рок, са мною рок, Рок са мною, рок, рок, рок, са мною рок.
Ціха сталаў горадзе, ноч надыйгала.
Тупа манекены пазіраюць з-за шкла. Заўтра будзе дзень, іўсё паўторыцца зноў, А другой гадзіне я вярнуўся дамоў.
Аба рабочых на пагорку Паляць мокрую махорку, Паляць мокрую махру, Чык-чырык, ля-ля, хру-хру.
Краіна крывавых ДАЖДЖО V
А?ьве пары маіх шкарпэтак
Сохнуць на батарэі, Шэрыя майскія будні Робяць уражаньне сьвята.
Тупат начышчаных ботаў Па гарадзкіх галеях.
Крок за крокам няспынна
Будуецца помнік часу.
Рэшткі магільных крыжоў Маюць права на існаваньне.
^етак вучаць, як трэба Жыць у забруджанай зоне.
Месяц халодным сьвятлом Шчодра нам сьвеціць уночы, Мы аўтаматам гаворым «Азякуй» наразьвітаньне.
Рэфрэн:
Краіна крывавых дажджоў Зьбірае свойураджай.
КНІГІ ОНЛАЙН
