Ix Мроя. Ix N.R.M.
Віктар Дзятліковіч
Выдавец: Сучасны літаратар
Памер: 320с.
Мінск 2005
Ad панядзелху
Аьецца дробны дождж.
Аепей ня будзе, Будзе толькі горш. Будзе толькі горш.
Рэфрэн.
На вуліцы маёй
Had гэтай вуліцай сонца, Had гэтай вуліцай doжdж і вецер, Had гэтай вуліцай сьнег і сьцюжа, На гэтай вуліцы бэз цьвіце.
На гэтай вуліцы цёмна, Бо ліхтары не функцыянуюць, I калі ты вяртаесься позна dadoMy, Рызыкуеш нарвацца на непрыемнасьць.
Рэфрэн:
На вуліцы маёй — Буліцы dзяцшcmвa. На вуліцы маёй — Вуліцы юнацтва.
На вуліцы травеньскіх песень, На вуліцы cmydseHbCKix сноў.
На гэтай вуліцы сьвята, I розныя людзі сталага веку Сьпяваюць свае ўлюбёныя песьні, Граюць на баянах полькі свае.
Рэфрэн.
Будуюць новыя гмахі,
I з кожным днём, і з кожным годам Мне ўсё цяжэй і цяжэй Знайсьці сваю вуліцу і пазнаць.
Вуліцу маю —
Вуліцу дзяцінства.
Вуліцу маю —
Вуліцу юнацтва.
Вуліцу травеньскіх песень, Вуліцу студзеньскіх сноў.
ПЛРТЫЗАНСКАЯ
Як прыходзілі к нам партызаны, Гаманілі лясы і паляны.
Гаманілі лясы і паляны, Як прыходзілі к нам партызаны.
Акупанты прыйшлі, ім імя — легіён, Але нас не спыніць, але нас не стрымаць.
Відаць, што зноўку давядзецца адкапаць кулямёт, Відаць, што зноўку давядзецца страляць.
Рэфрэн:
Мы — партызаны, Аясныя браты.
Мы — партызаны, 3 вайной мы на «ты».
Мы — партызаны,
Аюбім наш край,
Ачысьцім свой край Ад чужынскіх зграй.
I нашыя людзі, нібы павукі, Распаўзуцца наўсе на чатыры бакі I будуць радзіму сваю вызваляць — Страляць з-падрукі, скідаць цягнікі.
Рэфрэн.
А потым мы вып’ем з табой самагонкі За нашыя пушчы, лясы і пагоркі, За вольны наш край, за канец вайны. Мы — партызаны, беларускія сыны.
Рэфрэн.
Налінп фронту
На лініі фронту наша Радзіма, На лініі фронту вечнай вайны.
У сьвеце калючага дроту і дыму Па лініі фронту поўзаем мы.
На лініі фронту юнацтва наша, Там і наша дзяцінства.
На лініі фронту паходная каша У алюміневай місе.
Па лініі фронту гойсаюць танкі (Танкі, атакі, тактыка бою), На лініі фронту санітаркі Нас з табой суцяшаюць сабою.
На лініі фронту — крокіў змроку, Кожны крок можа стаць апошнім. На лініі фронту ходзіць пад Богам Кожны, кожны, кожны, кожны, кожны.
Супрацьстаяньне двух бакоў сьвету — Хтосьці харошы, хтосьці варожы, Хтосьці за тых, хтосьці за гэтых. Большасьць — за тых, хто пераможа.
Паслухай, мой дружа, цікава даволі, Куды сьцяжына нас завяла — Мы неў турме, але й не на волі, Мы неў цямрэчы, але безь сьвятла.
Мы быццам на працы, але без работы, Нас вінавацяць, але безь віны.
Мы з табою на лініі фронту Бясконцай айчыннай вайны.
Одзірыдзідзіна
Халі ў вачох маіх туман,
I галава баліць мая,
Я вып’ю піва ды сьпяю:
«Я-я!»
I ўсе сябры, сябры мае
Падхопяць песеньку маю,
I кожны, кожны падпяе:
«Е-е!»
Рэфрэн:
Ля-ля-ля, ля-ля-ля.
Одзірыдзі, одзірыдзідзіна, У-ха!
Мыразам пойдзем па вясьне, / нам ніхто ня скажа: «Не!», Бо ўсе сябры, бо ўсе свае.
Е-е.
Мы закрычым: «На абардаж!!!», I гэты горад будзе наш.
{уабай сюды сваю руку. Ку-ку!
Рэфрэн.
«Пашпарт грамадзяніна N.R.M.», 1998
Паветраны шар
О’к! Тутусё о’к.
Толькі дыхаць мне з кожным днём цяжэй.
Паветра зусім няма —
Колькі ніўдыхай — усё дарма. І'лядзець на брудны горад
I крэмзаць мэмуары
Ня варта вачэй і ня варта рук.
1 я гляджу на зоры, I я гляджу на хмары I слухаю ўласнага сэрца стук.
Рэфрэн:
Падымі мяне па-над зямлёю, Падымі мяне ў сьветлы абшар!
Падымі мяне над мітусьнёю, Падымі мяне, паветраны шар!
Аяцець, над зямлёй ляцець, Бачыць гарады, бачыць сто дарог. Глядзець, на мяне глядзець Сумным позіркам будзе мой народ. На нешта вырашацца Прысьпеў, напэўна, час!
Паветрам свабоды дыхаю я.
Унізе сям’я ды праца I сто неадкладных справаў, Якія сто разоў я адкладаў.
Рэфрэн.
Няхай вы казалі мне
Пра няўдзячны лёс ды пра сумны фінал, Але бачыў неба я,
Аыхаў небам я, неба я кранаў!
Рэфрэн.
Кумба
Карочэ, я сібе сіводня нраўлюсь сам.
Сматру на сібяў зеркала — крутой пацан.
Клёвая кепка, красоўкі, штаны...
Не-не, ну атвецьце, пацаны!
За свой базар всягда я атвячаць гатоў.
Я дажа с парашутам зьдзелаў нескака прыжкоў. fail Между прочым, я сіводня пры лавэ, А хто пры лавэ, тот настаяшчы чалавек!
Кумба, кукумба, ты-ты!
Кумба, кукумба, ты-ты!
Вчара тут к нам прыехалі госьці с Масквы, Крутыя пацаны, пачці што как мы.
Ну вот. Паехалі мыў прыгарадны лес
I выпілі за інтэграцыонны працэс.
Карочэ, дальшэ плоха помню,
Я помню, даліў глаз.
Значыт, білі панкаў (ці панкі білі нас).
Патом былі дзяўчонкі, адна, а можэт, две...
А-а, перапуталасяўсё у галаве.
Куліба, кукуліба, да-да!
Кумба, кукумба, ты-ты!
Міня сільна ламают некрутыя людзі.
Па-моему, ані тока воздух паскудзят.
I хоць мнеў падлу хадзіць на работу, Я был патрыотам і астанусь патрыотам.
А есьлі цібе ня нравіцца ўласьць, Значыт, ты — галубая валасатая мразь! Ну, ладна, харэ! Давай свой стакан. ўр.6ай стакан, я налью сібе сто грам.
Кумба, кукумба, да-да! Кумба, кукумба.
Твой ПАРТРЭТ
Ты падабаесься такім, як ты сам.
Ты павышаеш свой аўтарытэт.
Ты, ты зьяўляесься то тут, то там.
I дзе ні зьявісься, паўсюль твой партрэт.
Рэфрэн:
Твой партрэт прадаецца ў кніжнай краме. Твой партрэт на сьцяне вгсіць у раме.
Твой партрэт — ты на ім геройу масцы. Твой партрэт пахне фарбаю друкарскай.
Ты вельмі хутка набіраеш разьбег.
Ты наўсё новае глядзіш як баран.
Ты выклікаеш абурэньне ды сьмех.
Ты любіш праўду, не шануеш падман.
Рэфрэн.
Там, дзе адзінразумее другога, Там, дзе ня можаш застаццаў журбе, Там, дзе адна й прамая дарога, Там і гаворкі няма пра цябе.
Рэфрэн.
Пакуль he пачнецца вайна
За гэтай сьцяною наступная будзе сьцяна, Я буду з табою, пакуль не парвецца струна. Я буду з табою, пакуль не пачнецца вайна, А заўтраўранку, на самым сьвітанку Сьпяюць нам званы пра пачатак вайны.
Рэфрэн:
Мы з табой адной крыві.
Аай мне шмат і шмат вазьмі.
Нічога ня зробіш,
Нам трэба пасьпець да відна.
Аай мне ўсё, што можаш, Пакуль не пачнецца вайна.
За гэтай мяжою наступная будзе мяжа, Я буду з табою, пакуль не пачнецца пажар. Чарговы пажар нас чакае зарогам сьцяны, А заўтраўранку на самым сьвітанку Сьпяюць нам званы пра пачатак вайны.
Рэфрэн.
Вазьмі мае вочы, і думкі, і словы вазьмі, Чырвоныя ночы і бела-чырвоныя дні.
Вазьміўсё, што можаш,усё, што захочаш, вазьмі, Бо заўтра ўранку на самым сьвітанку Сыіяюць нам званы пра пачатак вайны.
Рэфрэн:
Мы з табой адной крыві.
Адй мне шліат і шмат вазьмі.
Нічога ня зробіш,
Нам дадзены час да відна.
Аай мнеўсё, што можаш, Бо заўтра пачнецца вайна.
Песьні пра каханьне
Калі мнс будзе горача ў лютым, Калі мне будзе ў ліпені халодна, Каліў натоўпе будзе мне самотна, Глядзі, не забывайся на мяне!
Рэфрэн:
Сьпявай мне песні пра каханьне, Каханьне.
Сьпявай мне песьні пра каханьне, Каханьне.
Калі за мною прыйдуць санітары, Маю гітару ім не аддавай.
Глядзі, не аддавай маю гітару.
Вазьмі маю гітару ды сьпявай.
Рэфрэн.
Няхай мая ўдача зноўку плача, I зноўку мне гамон, няхай-няхай.
Пакуль трубіць труба і вочы бачаць, Сьпявай, сыіявай мне песьні пра каха....
Рэфрэн.
25 , 26, 27...
(сл. М. Анемпадыстаў)
— 25, 26, 27, праверка сьвязі. Как слышыце мяня? Прыём!
— Слышым нармальна. Нармальна.
— Дваі}цацьпятачка, далажыце абстаноўку.
— Лбстаноўка нармальная. Квадраты ачэплены.
Праходы перакрыты.
Нармальна!
— 16, каку вас сітуацыя?
— Сітуацыю кантраліруем.
— Блакіруйце і расьсякайце!
— Блакіруелі і расьсякаем...
Нармальна!
— Маццаць сёмы, пачаму маўчыце?
— У нас згарэў прэдахраніцель!
— Ну дак вызавіце *** пажарнікаў.
— Пажарнікаў вызвалі.
— Ну, нарліальна, нармальна. 25, 26, 27 — нармальна.
Нармальна!
— Дваццацьпятачка, вы праход перакрылі?
— Праход перакрылі.
— А пачаму тут тада *** стока людзей?
— Прычыну выясьняем.
— Ну, нармальна. Тады нармальна. 25, 26, 27, нармальна.
— 26, дакладывайця.
— Блакіраваліірасьсяклі.
— Начынайце зачыстку!
— Зачыстку начынаелі. Начынаем.
— Маццаць сёмы, как слышыце ліяня?
— Слышу вас очэнь харашоі Очэнь харашо.
— Што с прэдахраніцелем?
— Аык прэдахраніцель прэдахраняет.
— Heувлякайцесь, ***/
Нармальна!
— Усем адбыць на месца дзіслакацыі. Аюдзям аддыхаць, азвамі буду разьбірацца. Как настраеніе ***ліацеры?
— Настраеніе нарліальнае.
— Тада нармальна. Тада нарліальна. 25,26, 27, нарліальна...
Яеду
Я еду па восеньскім лісьці, ЕОу я празь дзіцячыя сны, Еду я па пагорках і выспах, Па дарогах зімы і вясны.
Я еду туды, дзе сьветла, tee лунае паветраны шар, tee ветразь напоўніцца ветрам, tee сонцам асьветлііуца твар.
Рэфрэн:
ўсё на крыві, усё на касьцях, ўсё шматзначна і адназначна.
Я маю свой герб, я маю свой сьцяг, Я маю свой край, дзе дыхаць мне смачна.
Я еду праз шэрыя вёскі, Еду я цераз знакі бяды, Я еду праз кропкі ды коскі, Я еду адсюль туды, —
Туды, дзе ўзыходзіць золак, падае сьнег долу.
fee сьвеціць калядная зорка, fee гарыць купальскае кола.
Рэфрэн.
Я еду па вечным брудзе, За брудам ня бачна зямлі. Калісьці тут штосьці будзе, Вось толькі што і калі?
teedy альбо парыну
На хвалях сьцюдзёных вятроў...
Я едуў сваю краіну Ня першую сотню гадоў.
Рэфрэн.
Беларускі шлях
Я беларус, Беларусь я люблю, Маю надзею і веру сваю. Шчыра кладу я на сэрца далонь, — Я — беларус, так спрадвеку было.
Край ад пачатку ^няпра і да Буга, Мы тут жывем безь ніякай напругі. Побач суседзі, мы зь ілііў згодзе, Слава табе, памяркоўны народзе!
Я — беларус, беларускі мой галях, Had комінам дым, над хатаю дах, \обра, спакойна і ціха зраньня. Хто кажа дрэннае — гэта хлусьня.
Сярод аблокаў матляецца бусел, Шклянка з вадою на белым абрусе. Хлеба акраец у торбе мы маем, — Усіх пачастуем, усім адламаем.
Я — бсларус, мне чужога ня трэба, 3 чыстым сумленьнем гляджу я на неба. Тут нарадзіўся я, тут застануся.
Я ганаруся сваёй Беларусьсю!
«Тры чарапахі», 1999
Мы ЖЫВЕМ ІІЯКЕПСКА
Мы жывем нядрэнна, Мыжывем някепска. Калі песьня трэба, Засыіяваем песьню.
А калі ня трэба песьня, Д,ы.к не засыгяваем —
Мы жывем нядрэнна, He перажываем.
Мы жывем някепска, Мы жывем няблага: Кожны вечар — брага, А шторанак — смага. Брага, смага, смага, брага — Хай сабе і смага!
Мы жывем някепска, Мы жывем няблага.
Мы жывем някепска, Мы жывем няблага. На тварыусьмешка, Сякера пад лавай.
Аа, ла, ла, ла, ла, ла, ла, ла, Аа, ла, ла, ла, ла, ла, Мы жывем някепска, Мы жывем няблага.
КНІГІ ОНЛАЙН
