КНІГІ ОНЛАЙН
Прыняць удзел у вычытцы распазнанага тэксту Падрабязней
Краіна крывавых дажджоў Высока нясе свой сьцяг. Зьзяюць сва'ёй чысьцінёю Платныя прыбіральні. Крамы мінулых стагодзьдзяў Зьзяюць дзіркаю чорнай. Зуліцы, поўныя сьмецьця, Моўчкі сьмяюцца над намі. Нам няма дзе падзецца Ад надакучлівых думак. Час ня любіць спазьненьняў. Зера сьцерпіць і зьдзекі.. Пад мажорныя гукі маршаў Таньчаць кабеты. Хутка зьнікаюць крывавыя пляміны У тых, хто пераможа. Каб пачаць разбурэньне, Патрэбна толькі каманда. Рэфрэн. Я ў ЛЕСЕ ЯГАДЫ ЗЬБІРАў Я ў лесе яга'ды зьбіраў, А знайшоў цыстэрну з брагаю. Яіня ведаю, хто яе схаваў. Што было рабіць са смагаю? Я адразу наліў сабеў бідон. Хай я выпіў — няма маёй віны. Потым пачалося — ява ці сон, Хвастатыя русалкі лезуць у штаны. Эх, нягода, ягада, Там, дзе брага, — там бяда. Эх, нягода, ягада, Там, дзе брага, — там бяда. Ну, паганкі, я вам пакажу, Я ў цыстэрну ўсіх вас пасаджу. Раптам зьявіўся аднекуль лясун I пачаў вяршыць над намі суд. «Хто пасьмеў у маім лесе піць, Хто дазволіў распусту і пікнік?» А я іх усіх да чорта паслаў, Вось я як аднойчы ягады зьбіраў. Эх, нягоды, ягады, Поўна брагі, як вады, Эх, нягоды, ягады, Поўна брагі, як вады. Прадчуваньне крыві Цемра сыйшла на зямлю ціхімі крокамі, I ня чутна званоў, і ня бачна званьніц. Месяц чырвоныўзыйшоў над прыціхлай краінаю, Аы крычаць крумкачыў прадчуваньні крыві. Воблака пылу ўзьнялося да зор, Чорнае войска нібы акіян. Коней чырвоных не пералічыць, Пад капытамі грукоча зямля. Змрочныя вершнікі князя-начы, Іх набліжэньне чуваць за сто вёрст. Крыкі і стогны ня чуе ніхто, Аьеццаў зрэнках пякельны агонь. Божа, выслухай нас, дай нам надзею, Што зьменіцца сьвет, што зьменімся мы. Божа, ты можашусё, будзь да нас літасьцівы, Пашкадуй здарожаных і грахі адпусьці. Гуляй, душа Тыя, што верай і праўдай служылі і служаць, Тыя, што дзеляць людзей на праслойкі і клясы, ^раць галодным ільвам папяровыя ружы, Аораць прыгожым жанчынам крывавае мяса. Ддмы ня любяць спазьненьні, чаканьні і чэргі, Ім усё роўна якія — абы падарункі. Мм па дарозе дамоў сустракаюць паэты, Вершы крычаць і цалуюць жаночыя рукі. Рэфрэн: Буляй, душа, гуляй, Хоць тут зусім нярай. Але, прынамсі, родны край. Гуляй, гуляй, душа, Звіні, струна, у вушах, Пляваць, што ходзім без граша. Музы паэтаў прысыпаны леташнім сьнегам. Што тут паробіш, калі ні каханьня, ні грошай. Месца жыхарства паэтаў — вялізарны сьметнік. Гэта пачатак любой біяграфіі творчай. Выйдзі на вухіцу і адчувай, як паветра Мокрым халодным нажом паласуе па венах. Выйдзі на вуліцы, выйдзіў каменныя нетры 1 назірай, як нудота сьцякае па сьценах. Рэфрэн. Прэса надсадна крычыць: «Што з краінаю будзе?!» А над праспектам вісяць хмарачосы з плястмасы. 3 вокнаў на горад глядзяць працавітыя людзі, Што падзяляюць усіх на праслойкі і клясы. Рэфрэн. Млрш ГОПНІКА ўчора я выпіў віна, Учора я быў выхадны. Нас было селі пацаноў, Бац, глядзім, два хіпаны. Мой раён, я тут жыву. Гадам я ходу ня дам. Гэта вам не Аюксэмбург, Гэта валі не Амстэрдам. Рэфрэн: Ачысьцім наш горад ад бруду! Я першы ім морды біць будуі Толькіраз ляснуць пасьпеў, А,ы менты сталі вязаць. Ты чаяо вяжаш мяне? Гэта іх трэба саджаць! Валасыў іх да плячэй, Імусё «мэтал» давай. Ганьбяць наш горад-герой, Колькі ўжо можна трываць. Рэфрэн. Я ня рокер і ня панк, Я не нацыяналіст. Я савецкі чалавек, Малады спэцыяліст. Аай-лай-лай фэлічыта, Аай-лай-лай. Аай-лай-лай ласкавы май, Аай-лай-лай. Аай-лай-лай асеньні букет, Аай-лай-лай. Аай-лай-лай сіні туман. Рэфрэн. Біяполе Маё біяполе — кожнаму воля, На ім. штодня адзначаюць вясельле. На імрасьце экзатычнае зельле, Had імуначы зьяўляецца прывід. Рэфрэн: Біяполе, бія-біяполе, поле. Біяполе, бія-біяполе, поле. Маё біяполе — мая біясфэра, Маё біяполе — новая эра. Маё біяполе — замкнёнае кола. На ім растуць чырвоныя ружы. Яно занесена сьнегам і сьцюжай, Яно чакае свашо пакараньня. Рэфрэн. Цг боль, ці дабро маё біяполе, На полі варожым мой розум і сэрца. 11. Зак. 1532 257 Маё біяполе ратуе ад сьмерці. За ім іншаземцы ўпэўнена сочаць. Рэфрэн. Я НА СЯМІ ВЯТРАХ Я на сямі вятрах, я толькі сьпяваю. Я на сямі шляхах, я волі ня маю. Мне не знайсьці свой дом, не знайсьці сабе прытулку. Ты не глядзі мне ўсьлед... Я над зямлёй лячу, ўсім незразумелы. Я на зямлю гляджу, на сьнег чорна-белы. Мёртвыя гарады, неабсяжныя прасторы. Зечна няшчасны край... Сем чорна-белых хмар, хто мне дапаможа? Сем каляровых мар, іх зьдзейсьніць няможна. Мне на зямлі ня жыць, на зямлю няма вяртаньня. He даляцець да зор... Я на сямі вятрах, я толькі сьпяваю. Я на сямі шляхах, я волі ня маю. Мне не знайсьці свой дом, не знайсьці сабе прытулку. Ты не глядзі мнеўсьлед... Крык Я чуў праз крохкую шыбу Крокі тых, хто ішоў на працу. Крокі тых, хто ішоў у краму, Кракі тых, хто ішоў дамоў. Я чуў празь сьцены з паперы Галасы мужчын нецьвярозых, Галасы кабет раздражнёных, Галасы знэрваваных дзяцей. Я чуў праз кардонную столю Стук цяжкіх дажджавых кропляў, Шолах крылаў вільготных птушак, Самалётны узьлётны сьпеў. Я чуў праз гнілую падлогу Мэтрабудаўгіаў нудную песьню, Мышэй асьцярожныя крокі, Цяжкія ўздыхі зямлі. I тады я заціснуў вушы, Але чуў праз свае далоні Скавытаньне халоднага ветру I бразгат пабітага шкла. I растварыўся ў прасторы, У бразгаце, шолаху, стуку, Сярод мільёнаў гукаў Мой надарваны крык. СВАБОДА Бледны і гарбаты, заўтра прыйдзе новы дзень, Праваднік надзей сьляпых. Дзьверы, сьцены, краты стрьмліваюць шмат людзей, Непрыкметных і крутых. Рэфрэн: Твая штодзённаяработа — Капай, насі, будуй, ламай. Сядзіш у пекле, а зьбіраесьсяў рай. Свабоды. жадаеш ты, нібы маньяк, Свабоду шукаеш ты, яна твая. Свабода — каляровы сьвет, Свабода — гэта вусны кабет. Свабода, як знайсьці твой сьлед? Свабода. Сьвежыя газэты, чорна-белыя радкі Пахнуць вільгацьцю зямлі. Кольнае паветра, шум нястрыманай ракі. Выпііяшчэ налі. Рэфрэн. Глыток ВІНА I ЛУСТА ХЛЕБА Вільгаць йіэрых сьцен, ды халодны цень, ды няпэўная туга. Старажытны брук, дым заводскіх труб, саслабелая рука. За вакном відно толькіўс'ё відно, на дуйіы цямрэчы сьлед. У пакоі дым, мыў вакно глядзім, на стале віно і хлеб. Заваконны край — індустрыйны рай, дыў аблоках небакраіі.. Пакаёвы дым, ійэры дым нуды, шэры пах былой бяды. He шукай шляхоў, каб бярнуць ізноў у мінулае білет. Ёсьць у нас з табой паўцьмяны пакой, на стале віно і хлеб. Рэфрэн: Глыток віна і луста хлеба — мая надзённая патрэба. Глыток віна і луста хлеба — зямлі і неба дар. He кажы пагроз і ня лай сбой лёс, я пакуль што не сасьлеп. Час даўно прысьпеў, будзе новы сьпеў, покуль ёсьць віно і хлеб. Рэфрэн. Глыток віна і луста хлеба — чароўны дар зямлі і неба. Глыток віна і луста хлеба — мой найкаштоўны скарб. ДЗЕўЧЫНА 3 ЧАРОўНАЮ УСЬМЕШКАЙ Такая праграма, штоў горадзе п’яных Я не вып’ю ні грама. Такая праграма, што ў горадзе гандлю Я не пайдуў краму. Рэфрэн: Хай сьмяюцца, хай сабе. Гэта іхняе права. Хай злуюцца, хай сабе. Гэта іхняя справа. /^еўчына з чароўнаю усьмешкай, Прывітаньне і бывай. Такое крэда, што ў горадзе прозы Я зраблюся паэтам. Такое крэда, што ў сьвег}е распусты Я зраблюся аскетам. Рэфрэн. У абавязковых мерапрыемствах Я не бяруудзелу. 1 мушу зазначыць, што гэтая звычка Ня шкодзіць душы і целу. Рэфрэн. НОЧ ЗА ВАКНОМ Неспакойны сон, ноч абвастрае слых. Неба зорны трон, позірк вачэй чужых. Сілуэты дрэў ды непраглядны змрок. Аглушальны рэў раптам і незнарок. Ноч за вакном. Ноч за вакном. Ноч за вакном. Ноч за вакном. Ноч за вакном. Ноч за вакном. Адзіноты смак, вуліца без машын. Таямнічы знак, голас тваёй душы. Аіхтароў сьвятло, мроіцца шэпт замоў. Ноч глядзіць праз шкло, ноч заварожыць зноў. Ноч за вакном. Ноч за вакном. Ноч за вакном. Ноч за вакном. Ноч за вакном. Ноч за вакном. TAK I ТРЭБА Цікавая карціна, цікавая гульня — Машына без бэнзіну, пажарнік без агня. Рэфрэн 1: Дьдк, значыць, так і трэба. Трэба так і будзе так. Гармата без снарадаў, карова безь сядла. Будынак без фасаду, калгасьнік безь сяла. Рэфрэн 2: Аык, значыць, так і трэба. Трэба так і будзе так. Цяжкія гантэлі, хісткія арэлі, Мокрыя макрэлі. Назаўжды. Прыемныя навіны, прыемнае жыцьцё. Кераміка бяз гліны, без чугуну ліцьцё. Рэфрэн 1. Ааведка бяз пячаткі, пальчатка без рукі. Пачатак без канчатку, караблік без ракі. Рэфрэн 2. Магнаты без магніту, і племя вінету. Пэрыяд нэаліту, і ваш цягнік ту-ту. Рэфрэн 1. На захад мы глядзелі, на ўсходзе мы жылі. Сьпявалі як хацелі, і гралі як маглі. Рэфрэн 2. Беларуская Афрыка Чорныя цені бягуць па зямлі, Жоўтыя плямы плывуць па вадзе. Неба палае зялёным вагнём, кўтапагружчык глытае бэнзін. Рэфрэн: Беларусачка, паглядзі вакол — Афрыка. Беларуская Афрыка, Беларуская Афрыка. Маршрутны аўтобус занесла ў кувет, Горла баліць ад нясьвежай вады. Дзяўчынка стаіць на гартай шашы, На даляглядзе грувасткі завод. Рэфрэн. Ветрам разносіць чырвоны пясок, Чорная птушка над полем вісіць. Сумную песьню тубыльцы пяюць, Сьпеў гэты. цягнецца сотні гадоў. N.R.M. «LaLaLaLa», 1995 Белыя лебедзі Радуйцеся, людзі, да халадоў, Jya. лютых маразоў, Няшчадных і пранізлых, як вострае лязо, Як вострае лязо. Радуйцеся, людзі, як да вайны. Пакуль мы не адны, Пакуль яшчэ ня страчаныя подыхі вясны, Подыхі вясны. Рэфрэн: Будзы^е гатовы да любых паваротпаў, Белыя лебедзі, мухі ды коткі, Будзьце гатовы да сусьветнага скону, Белыя лебедзі, сьвіньні ды коні. Будзьце гатовы да скону сусьвету, Белыя лебедзі, белыя лебедзі. Будзьгіе гатовы да скону сусьвету, Белыя лебедзі, белыя лебедзі! Радуйцеся, людзі, каб не хварэць, Каб не заіржавець. Прыгожыя машыны кожны будзе мець, Кожны будзе мець. Радуйцеся, людзі, добра жывем, Дабра мы нажывем. Таньчылі, весялімся, ніякіх праблем. Ніякіх праблем. Рэфрэн. Нацыя Нацыя, нацыя, нацыя. Інфляцыя, дэвальвацыя. Фракцыя, эміграцыя, Я-я-я... Камуністы, маяархісты, Нацьтал-сацыялісты, Гуманісты, экстрэмісты, Ты-ты-ты... Рэфрэн: Тьш часалі там, за вакном, Жыцьцё па-старому ідзе. Згарае чырвоным агнёлі Чарговы восеньскі дзень... Нацыя, нацыя, нацыя. Абстракцыя, прастраг}ыя. розум твой, рацыя твая? Мы стаім па каленаў зямлі, Здольныя ўзяць, А,ы ня здольныя даць.