КНІГІ ОНЛАЙН
Пошук сярод кніг, што прайшлі індэксацыю гуглам. Некаторыя кнігі гугл не знаходзіць
Рэфрэн. Сакрэт сусьветнага сьвятлл У звыклым стане Глядзіш на белыя сьнягі. Твой стан нірваны Табе знаёмы. й дарагі. Глядзіш на мора, Глядзіш на хваляў белы шум, А бачыш горад, Яго сталёвую душу. Рэфрэн: А дзе шукаць, і дзе знайсьці, і дзе схаваць ? А як убачыць, як пачуць, як не праспаць ? Якутрымаць, як не прадаць, як не прапіць? Куды ісьці, чаго хацець ішто рабіць? Каляды блізка — Прамень чароўнага вагню, Тваё дзяцінства Бы абудзілася ад сну. I недзе побач Сакрэт сусьветнага сьвятла. Бнайшоў яго бы, Падняцца б толькі з-за стала. Рэфрэн. ўсё як трэба — ўсё паміж дабром і злом. Гарыць папера, А,ае дрыготкае сьвятло. Рэфрэн. Прастора Гэта ня важна — позна цірана, Важна, з кім ідзеш. Я іду па самым краі, Пойдзеш — прападзеш. Рэфрэн: Што ў тваім сэрцы не прадаецца — Гэта сьвятло душы. Неба і зоры — Гэта прастора ^зеля таго, каб жыць. Небясьпечна! Асьцярожна! Пад стралой ня стой'. Гэта ня важна — нелыа ці можна, Важна, хто з табой. Рэфрэн. Я іду па самым краі, Праз нуду і страх. Што знаходжу, што губляю, ўс'ёў маіх вачах. Рэфрэн. Лёгкія-лёгкія Здымай сядло, Гасі сьвятло. Па іілечы сьнегу намяло. Ці то ня сьнег, Цг проста час Зьліяняе сьвет, Зьмяняе нас. Растуць даліы Пасьля дажджу. Будуем мы Сваю мяжу. Будуем мы Магутны мур, Каб там схаваць Сваю душу. Рэфрэн: Лёгкія-лёгкія Нашы далёкія. Цяжкія-цяжкія Блізкія нашыя. Сьветлыя-сьветлыя Нашы паліерлыя. Цёмныя-цёмныя Нашы штодзённыя. У сьветлым сьне Ці ў цёмных днях Сказалі мне, Што ты — мая. Ніхто нічый. Усе свае. 1 кожны дбае пра сябе. I кожны сам Сабе бальзам На раны лье начной парой. I мы глядзім Бязглузды фільм, /узе кожны — салі сабе герой. Рэфрэн. Было і ёсьць. 1 наша злосьць, Нібыта ў глытках нашых косьць. Had намі страх, Нібыта сьцяг. I мы жывем, нібыў гасыріх. Зьбірай сяброў, Запальвай газ. Усё стагодзьдзе — дэкаданс. Здымай сядло, Yaci сьвятло. Па плечы сьнегу намяло. Рэфрэн. Хавайся ў бульбу Баіцца мой сябар, калі навальніца, Баіцца другі, шпю ня зможа напіцца, Пало'хае трэцяга моцная ўлада, Чацьверты баіцца памяншэньня акладу. Усё гэта так, так, так, А можа быць, не, не, не... Але пытаньні гэтыя не да мяне. Я, зрэшты, магу параіць адно: Схаваццаў бульбу цілегчы на дно. Хавайсяў бульбуі Баіцца хірург, што сарвецца рука, Баіцца студэнт ваенрука, Баіцца жаўнер прамыўкі мазгоў, Баіцца актор, што show must go on. Усё гэта так, так, так, А ліожа быць, не, не, не... Баюсяя, баісься ты, баяцца цябе, баяцца лыне. Такаяў нашага народу нялёгкая праца — Усе й паўсюль павінны баяцгрі. Хаваііся ў бульбу! 1 страшна пажарным, і страшна міліцыі, / страшна рабочым у найіай сталіцы, Бо 6ydyijb іаукаць, і могуць знайсьці — Ххуць што хочаш прасі, хоць што хочаш плаці. Усё гэта так, так, так. Усё гэта кепскі знак. Змагацца з гэтай трасцай немагчыма ніяк. А бульба ўрадзіла з высокаю батвой... Стагодзьдзі праплываюць, нібы хмары, над табой. Хавайсяў бульбу! — Кажа наш беларускі народ. Хавайся ў бульбуі — У агарод. Хабайсяў бульбу, Каб няўбачылі, каб не знайшлі. Хавайсяў бульбу! Бліжэй да зямлі. Юра, ёлкі-палкі, Коля Будоўля ішла, ірабочы сказаў: Юрый, пайшлі пасьля зьменыў спортзал. А Юрый яму паказаў свой білет: Мруіі, Мікалай, я іду на балет. Юра, ёлкі-палкі, Коля! Мінула два тыдні, і Юрый сказаў: Пайшлі, Мікалай, на спэктакаль «Троза». А Коляяму паказаў свой білет: ўаруй мне, але я ідуў Інтэрнэт. Юра, 'ёлкі-палкі, Коля! Яны збудавалі амаль што ўвесь дом, I Юрый сказаў іўёплым сонечным днём: Паййілі, Мікалай, на выставу Ааліі I Коля сказаў: добра, Юрый, пайшліі Юра, ёлкі-палкі, Коля! FM Усё пад кантролем — спакойнаі Сэрца краіны. на чужых далонях. Мы самі ствараем сваю рэпутацыю. Мы сёньня ідзем на радыёстанцыю. Апошнія навіны раскажам. Трэба? — Адкажам наўсе пытаньні. Ілтравізацыя без правакацыяў — Гэта фармат усіх радыёстанцыяў. Рэфрэн: EM FM FM FM — Мы тонем, мы не плывем. FM FM FM FM — Мы гінем, мы не жывем. FM FM FM FM — Мы слухаем, слухаем FM FM FM FM FM FM FM. Усім прывітаньне і дзякуй. Трэба сьмяяцца, ня трэба плакаць. Жадаем вам посьпехаў у творчай працы, Аа новых сустрэч, радыёстанцыя. Рэфрэн. Тры чарлпахі-2 Кабразьлічана й сур’ёзна Паглядзець на гэты сьвет, Трэба мець цьвярозы розум I спакойу галаве. Рэфрэн: Хэта сур’ёзна. Аобра, ды позна. Мы — проста дзеці, Блукаем па сьвеце. Сонца нам сьвеціць. А ў галаве — вецер. Каліўласная кар’ера Падымаецца ўгару, Трэба дзякаваць Карнэгі, Фрэйду, Шапэнгаўэру. Рэфрэн. Будзе ўсёў цябе ў парадку, Будзе добра ўсё з табой. Будуць грошы. Будуць градкі, Глеба, гліна, перагной. Будзе добраяўлада, Будзе нешта на стале, Аптымальныя расклады, А,ы чагосьці не стае. Рэфрэн. Маё пакаленьне Маё пакаленьнеу цемры расло. Цяпер яму целіра — таксама сьвятло. Маё пакаленьне расло на мяжы 3 заслонай жалезнай у самай душы. Маё пакаленьне хаваеццаў цень, У сьвет летуценьняў, ва ўчорашні дзень. Маё пакаленьне гуляе і п’е, Стаіць на каленях, ня любіць сябе. Набыць бы даляры, прадаць бы рублі, А потым падалей ад гэтай зямлі. «Мы — вольные птйцы, Пора, брат. Пора», На стомленых крылаху вырай ціў рай. Маё пакаленьне сядзіць пры стале, Сядзіць у турме і сядзіць на ігле. Сядзіць на пасадзе і любіць стагнаць: 1 трэба падняцца, і цяжка стаяць. Мы, беларусы, з братняю Русьсю Шукалі да шчасьця дарог. У бітвах за волю, ў бітвах за долю Нас гэты гйлях пераліог. Нас аб’яднала ні многа ні мала — Удзел у дурной барацьбе. Коласу слава, слава Купалу, Але дзе мейсца тут для цябе?.. Згрызоты сумленьня, пакуты душы... Маё пакаленьне — маё настальжы. Твае сутарэньні, твае гаражы, Сьпісаныя сьцены, жыцьцё на. мяжы. Нібыта нядаўна, нібыта даўно. Састылая кава, дапіта віно. Маё пакаленьне, «махая крылом, Кровавую тацу клюёт под окном». Фабрыка / вось гэты новы дзень — ўузень як дзень, з ланцугу. А яў вакно глядзеў Празь імжу, праз смугу. Выбіраеш? Выбірай Каляровы небакрай. Выбіраеш? Выбірай Д?іўны край, Індакітай. Рэфрэн: Толькі фабрыкаў маім акне Будзе жьць у летаргічным сьне. Толькі фабрыкаў маім акне He прачнецца нават па вясьне. Прыйшоў гэты новы дзень I згарэў, не сагрэў. I ты ў гэты новы дзень Пасталеў, пастарэў. Робіш выгляд? Яраблю, Што люблю ўсю зямлю. ^обры вечар, добры дзень... Нібы колы па вадзе... Рэфрэн. Прыйшоў невядома хто, Шэры твар, бляклы твар, Сказаў, што цяпер ён тут Гаспадар... I можна ўсё забыць, Есьці й піць, сноў ня сьніць. 1 можна набыць віно I глядзець у вакно. Разумееш? Зразумей, Што ня згас яшчэ агмень, А калі агмень ня згас, Нам згасаць яшчэ ня час. ПАСЬЛЯСЛОЎЕ Без тлумачэньняў не абыйсьціся. Чаму кніга скончылася на «Трох чарапахах»? Дзе «Дом культуры»? Дзе 10-годдзе N.R.M., «Справаздача...», выступ на Майдане Незалежнасьці пад час украінскае рэвалюцыі, нарэшце? Дзе эмацыйныя камэнтарыі апошніх адлучэньняў ад FM-эфіру? He хвалюйцеся. Нічога ня зьнікла. Усё там, дзе і мусіць быць — у вашае памяці. I ўсё адбывалася менавіта так, як вы гэта памятаеце, як пра гэта распавядалі энэрэмаўцы ў сотнях інтэрвью, як пісалі журналісты ў сваіх рэпартажах. He хацелася ператвараць кнігу ў падручнік па найноўшае гісгорыі. А хацелася больш распавесьці пра тое, што за даўніной часу з памяці сьцерлася. Пра вытокі, пра факты малавядомыя альбо ўвогуле забытыя — нават самімі музыкамі. Пра што немагчыма прачытаць у апошнім нумары « Музыкальной газеты» ці на «слыхапе.сом». Але не перажывайце. Сучаснасьць мае дрэнную якасьць — у гісторыю яна ператворыцца вельмі хутка. Пройдзе няшмат часу, вашыя ўспаміны пачнуць блякнуць, і зноў зьявіцца падстава заняцца графаманствам. У мяне ці ў кагосьці іныпага. ВіктарДзятліковіч Вялікі дзякуй: Алезісу, Лявону, Піту, Уладзю, Юрасю — за згоду выслухаць пытаньні і нават на іх адказаць. Віталю Сямашку, Зьміцеру Падбярэзкаму, Вітаўту Мартыненку, Віктару Івашкевічу — за супрацоўніцтва. Сяргею Сахараву, Алегу Клімаву — за тое, што не адмовілі ў просьбах. Віктару Лосьмінскаму, Саніце, Сяргею (Шлёме) Лабандзіеўскаму, Лявону Нарушэвічу — за цікавыя дробязі. Анастасіі — за дзіўную ўпэўненасьць. Слаўку Ракіцкаму — за гарэлку «Шапэн» ды добры стол, за якім і нарадзілася ідэя. У кнізе скарыстаныя фотаздымкі Віктара Дзятліковіча, Аляксандра Куліка, Сяргея Крыштаповіча, Ігара Супранёнка, Д. Вількіна, Вікі Казловай, а таксама аўтараў, імёны якіх паглынуў час, і ўзгадаць іх не ўяўляецца магчымым. ЗЬМЕСТ ПРАДМОВА АД ВОЛЬСКАГА 5 ЭПОХАМРОЯ 6 РАЗЬДЗЕЛ 1. ПАЧАТКІ. СТВАРЭНЬНЕ МРОІ 8 Дзеці — баяністы 8 Дэклямант Вольскі 9 Школьныя вопыты 10 Менск — музычнае балота 12 Як пазнаёміліся Вольскі і Дземідовіч 13 Машнна Временн — хаўруснік Давыдоўскага 14 Вярбоўка Алезіса 16 Эскалатар 19 Нарачэньне Мроі 20 РАЗБДЗЕЛ2.1982-1983. ПЕРШЫЯ КАНЦЭРТЫ. «СТАРЫХРАМ» 22 Вёска Дзегцяроўка 22 «Майстроўня» і малады нацыяналізм 26 Першы запіс «Старога храму» 29 Патлы да зямлі 32 «Гурт, які граў у Траецкім» 34 РАЗЬДЗЕЛ 3.1984—1986. СТРАЧАНЫЯ ГАДЫ 36 Армія і Ленін 36 Пацыфіст Ляўкоў 38 Рок-клюб «Няміга» 39 Першы гіт-парад «Чырвонай змены» 41 Юрык і КДБ 42 Вяртаньне і самы жудасны правал Мроі 45 РАЗЬДЗЕЛ 41987. ВЯРТАНЬНЕ ДА ЖЫЦЬШІ. ЗРОК» .48 Фестываль «Рок-крок» у Гародні 48 Хлопцы з «зоны» 52 Савецкая крытыка: «Гэта падобна на прафанацыю музыкі» 53 Стод-рок 57 Гілевіч і дэмакратыя 59 Каралі аўтапаркаў 61 РАЗЬДЗЕЛ 5.1988. СКАНДАЛЫ Й ПЕРАМОГІ 63 «Зярняткі духоўнасьці». Гіт-парад «Беларускай маладзёжнай» 63 Пена на хвалях перабудовы 66 Змова ў Наваполацку .74 Спрэчкі пра вартасьці 83 Парад папулярнасьці 1988 84 «Студыя БМ» і першыя відэакліпы 86 РАЗЬДЗЕЛ 6.1989—1990. СЫХОД ДАВЫДОўСКАГА. «28-Я ЗОРКА» 89 Каханьне і амбіцыі 89 Давыдоўскі пасьля Мроі 93 «28-я зорка» 95 «Веня быў у абсалютнай і пастаяннай адключцы...» 99 РАЗЬДЗЕЛ 7.1990—1992. ЗАМЕЖНЫЯ ВАЯЖЫ, ГКЧП I ПЛЯНЫ ЭМІГРАЦЫІ 100 Басовішча 100 Музыкі-клуначнікі 103 Францускія ўражаньні 104 Сьмерць бізнэс-пляну 109 Жнівень 1991. На плытах у Швэцыю? 110 Басовішча ’92 і выгнаньне Вені 112 РАЗЬДЗЕЛ 8. GARELKA, DRUGS & SAMAGON 114 «Гэта мы ггілі, а яны пелі» 114 Грызя і яе хаза 116